Ik ben Christophe De Smet, en gebruik soms ook wel de schuilnaam The Shark.
Ik ben een man en woon in Merelbeke (België) en mijn beroep is verkeersleider.
Ik ben geboren op 07/08/1972 en ben nu dus 52 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Britse humor,games,non fictie boeken en waanzin.
Ben een goedlachse,schalkse 30er.
Samenwonend met de lieve Sandrine.
Ben de trotse vader van 3 bloedmooie kids;Kjell,D
Vandaag 25sep is het Sandrine haar verjaardag. Hoe oud ze juist wordt, mag je van vrouwen niet zeggen. Maar laat ik het er op houden dat het de vierkantswortel van 1024 - 1 is. Net zoals zovele mensen moest ze vandaag ook werken en dit tot 23u30. Aangezien ik deze ochtend al om 7u15 de deur uit was, maakt dat we mekaar vandaag niet echt gaan gezien hebben. Maar de wondere wereld van de tele-communicatie maakt dat we elkaar toch al enkele malen over de telefoon hebben gehoord. We zijn ook beide dit weekend thuis. Dus dan halen we dat wel in. Till heeft vandaag bij de onthaalmoeder ook weer extra zijn best gedaan en even aan de andere kinderen gedemonstreert hoe superman nu weer vliegt. Een geschaafde en met bloeduitstoringen bezaaide kin zijn het rechtstreeks gevolg. Hetgeen mooi en zeker modieus stond bij zijn oranje t-shirt. Volgens Bieke (de onthaalmoeder) heeft hij even over zijn kin gewreven, 2x ai,ai gezegd en dan verder gedaan met de orde van de dag. We worden er hoe dan ook stinkend rijk mee éénmaal hij zal gaan werken. Hollywood zal er een kluif aan hebben. Of als acteur (stijl Jim Carrey) of als knettergekke stuntman (stijl Evil Knievel).......ik vrees het laatste. Het concept angst of voorzichtigheid zijn loze begrippen voor hem. Ne komediant en smoelentrekker daarentegen voor de volle 100%. Hetgeen bewijst dat hij van ons beide is. Sandrine was en is nog steeds een beetje een durfal en ik was en ben ne smoelentre.........ola.....nikske,laat maar vallen. Maar het ging eigenlijk over Sandrine. Zeg en toon haar te weinig dat ik haar graag zie en dat ik blij ben met haar samen te leven. Ga er mijn best voor doen om haar dat vanaf nu duidelijker te maken. Daarom......een gelukkige verjaardag,mieke........en hou van je.
Cheers, The Shark.
PS: volgende entry een foto van Till (John Massis) met zijn prachtige kin.
Zo stilaan iedereen in mijn dichte omgeving begint "boot"-gek te worden. Iedere foto die men stuurt, staat tegenwoordig wel één of andere link naar de haven,zee of schepen op. Raar. Maar best grappig. De foto hieronder is geen uitzondering daarop. Mijn moeder (Marie Casier) en stuntman extraordinair Till..............en een cruiseschip!!!!
Zoals het welgekende spreekwoord zegt ; ".......,wegen het zwaarst". Wel niets is minder waar. Na een zeer relaxte juli en augustus maand, komt nu de eindmeet van de opleiding stilaan in zicht. Deze week van 8sep tot 12sep is nog GMDSS-marifonie aan de beurt MET examen afgenomen door het BIPT (Belgisch instituut voor posterijen en telecom).Aangezien de opleiding in Zeebrugge is, verhuis ik ook weer 4 dagen naar het appartement aldaar, waar mijn ouders ook zullen zijn. Bespaart toch weer 5x heen en weer gerij met de wagen. Soit, iedereen die een radio-vergunning heeft of wil halen weet waarover ik spreek. Een niet te onderschatten brok theorie plus een "naar het schijnt" pokke-moeilijk examen. Ik kijk er al volledig naar uit. Maar daarna is het gedaan - finito - schluss - fini - full-stop met het gedeelte theorie van de lange 9 maand. Enkel nog een 20tal wachten meelopen en nog enkele malen naar de simulator in Kallo. MET als grote apotheose het finale eindexamen simulator op 24october. Tijdens dit examen komt dan alles wat de revue gepasseerd is aan bod. De puzzel van de laatste maanden moet dan in elkaar vallen. Het bestaat uit een 45min durende simulatie van het "eigen" werkingsgebied (in mijn geval Ribzand-Zeebrugge) waar men pro-actief je vergaarde kennis test. Zou zo zeggen........bring it on !!! Ga peentjes zweten en nerveus zijn. Maar ga me niet van de wijs laten brengen en aantonen dat ze in december 2007 de juiste keuze hebben gemaakt om me aan de opleiding te laten beginnen! " VTS verkeersleider - Traffic center Wandelaar - De Smet Christophe " het klinkt fantastisch, al zeg ik het zelf. Enfin nog niet zweven.......maar wat dromen mag toch al hé! Heb vandaag ook al mijn vaste rol gekregen tot sep2009 !!!! Enkel de "inspring" (een periode van 7dagen die om de 6weken eens valt) is nog niet definitief. Normaal tijdens zo'n inspring doe je 3 wachten. Kunnen 3 dagen , 3 nachten of een mix zijn, afhankelijk van wat er tijdens die periode moet opgevangen(ingesprongen) moet worden. Een regeling vol details waar ik eindelijk het fijne van begin te snappen. Zeker nu ik ook een xls bestandje heb gekregen dat alles piekfijn in detail weergeeft.
Op een somberdere noot is het volgende ; mijn blog heeft na het posten van de "Michel Orloff"-blog een absoluut record gebroken qua bezoeken (159x op 24uur) , pageviews(278x op 48uur) en reacties/emails(22x op 3 dagen) !!! Wat weer maar eens bewijst dat misere verkoopt of dat het toch bij mensen een gevoelige snaar heeft geraakt. Mijn hart hoopt het 2de........mijn verstand vreest het 1st. Ik zal van die 20% vitriool in mijn bloed wel nooit meer afgeraken,denk ik ! De aard van het beestje hé !
Cheers, The Shark
PS : hopelijk worden de kids niet zo giftig als hun vader..... de jongste blijkbaar al niet, zo ploeterend in zijn bad. Ik daarentegen.......word in het dagelijkse leven stiller en gereserveerder......de "waarom in 10 woorden als het in 2 ook kan" gedachte. Enfin, op de blog dan na........zal therapeutisch werken zeker?!...
Deze keer geen opleiding,familie,woordspelingen of humor.
Maar wel het verschrikkelijke nieuws van het overlijden van DE station manager van Aeroflot België ; Michel Semenoff-Orloff. Op een zucht van zijn 50 jaar verlaat ons een icoon werkzaam op de nationale luchthaven. Toen eind 2007-begin 2008 het gerucht rond ging dat Michel "een" soort kanker zou hebben, was dit als een donder bij klaarlichte hemel en een slag in mijn gezicht.Als er nu eens 1 ! gezonde mens op de luchthaven was, was hij dat! -5° op tarmac en Michel liep nog steeds, met zijn typische glimlach,in zijn hemd met korte mouwen rond ! Geen vest,muts,handschoenen,zelfs gene pull-over......niks! "Nen beer van ne mens", zoals we wel eens durven te zeggen ! Aangezien ik de luchthaven verliet mid-januari was ik voor follow-up aangewezen op Sandrine en Peter. Soms kwam er eens een bericht ; "het gaat echt niet goed! kwestie van weken", "de behandeling blijkt aan te slaan! het gaat beter", om dan terug slechter nieuws te krijgen...en terug goed nieuws! Enkele weken terug kwam dan HET nieuws, hij zou aan de beterhand zijn. En dan enkele dagen geleden........... Toen ik het bericht van overlijden kreeg van Sandrine schoten mijn ogen onmiddelijk vol tranen. Heb altijd een zeer amicale en ongedwongen werk-relatie met Michel gehad. Altijd droeg ik hem een warm hart toe en iets zegt me dat hij dat ook naar mij toe deed. Mijn respect was en blijft zeer groot voor deze "galante" en attente man. In zijn 33jaar dat hij voor Aeroflot werkte, is het onnodig te vertellen wat deze opmerkelijke man allemaal moet mee gemaakt hebben. Van types toestellen tot complete regime-veranderingen ! En in al die jaren dat ik hem kende.....steeds die zelfde warme lach en dat zelfde aimabele karakter. Het moest alleen juist zijn ! Als het een vluchttijd was van 3u14m, dan was het 3u14m en niet 3u15m. Indien je die dingen respecteerde, was Michel een "droom" Rep. Enfin.....dat was hij eigenlijk altijd.
Vandaag (dond 21aug2008) om 14u de uitvaartplechtigheid. Een sobere,mooie en op Michel toegespitste aangelegenheid. Zoals het hoort.(Ga wel vanaf nu het russische volkslied steeds met hem linken. Maar is helemaal niet erg. Zo vergeet ik hem niet!) Gewoon door het grote aantal mensen die aanwezig waren blijkt dat Michel bij wel meer mensen de juiste snaren wist te beroeren.Leden van de Russische ambassade,Ex-Sabeniens, flightcare voetvolk, Brussels Airlines personeel,federale politie,etc,etc........(kleine voetnoot : van het kader van Flightcare gene mens te bespeuren (op assistent-manager Alex Flamen na)..... vergetelheidje?! ,foutje in de bedrijfsplanning?!, druk bezig een eventuele volgende staking al te counteren of zijn de contractbesprekingen met Aeroflot nog niet voor de onmiddelijke toekomst?!) Patrick Van Staen was er daarentegen wel! Had mezelf voorgenomen om niet giftig te zijn......kan niet anders....stuit me te zeer tegen de borst.
Graag bij deze nogmaals mijn diep en oprecht medeleven aan Mvr. Marlène Tytgat (vrouw) , Mvr. Viviane Vandernoot (moeder), Marina Orloff (zus) en de anderen van Michel's familie.
Michel, het ga je goed. Waar je ook bent. In onze harten leef je verder.
Sandrine en Christophe.
PS : volgende entry is een versie van 1 van de liedjes van tijdens de plechtigheid. In vertaalde versie door Helmut Lotti.
Voor de mensen die op de begrafenis aanwezig waren en zich afvroegen welk lied en welke tekst. Wel hieronder een engelse vertaling van niemand minder dan Helmut Lotti. Door de tekst te begrijpen wordt het nog mooier !!
De laatste weken zijn op een zeer laag pitje verlopen. Had namelijk congé. Ja, zelfs in mijn eerste jaar. Ik heb dan ook zo weinig mogelijk gedaan. Inclusief de blog. Maar ik ben er nu volledig terug in geschoten en zal de blog sneller up to date worden gehouden. Wat er wel allemaal is gebeurt en aan het gebeuren staat is het volgende ; met de kids dagje gaan stappen in Zeebrugge en aldaar de nodige vragen van hun gekregen ivm "de toren" waar papa gaat werken , de verjaardagen van iedereen in de straat , de geboorte van de wondermooie dochter "Sam" van Peter en Nathalie en het feit dat mijn agenda voor de komende 2 maand zo vol als een ei staat. Ga het voor nu kort houden en vooral weer wat foto's publiceren. Een "lange" en weer zeer informatieve blog volgt snel!
Cheers,
The Shark.
PS : foto 1 : De "Transfennica" kilo's zijn er nog steeds niet af. foto 2 : "zit je daar dan hoog in die toren?","vliegen er geen meeuwen tegen de ruiten?" en "word je niet zeeziek door naar de zee te kijken?" foto 3 : Gelieve te stoppen met trappen, als vader er af wil!!!?? Kwestie dat zijn poten der niet tussen zitten!!! foto 4 : etentje voor de verjaardag van Diane (mijn officieuze grootmoeder) en mezelf. Links mijn moeder,rechts mijn meter en midden... foto 5 : "franken" toot : Till
Hallo iedereen. Op vrijdag 27/06 was het dan eindelijk zover. Sandrine bracht me naar de Antwerpse haven linkeroever, meer bepaald kaai 1213. Even ons aanmelden bij de rederij en bij de security en we mochten onze weg nog een 500 tal meter vervolgen naar kade 1219. Daar lag het ons toegewezen schip de "Kraftca" al te blinken in de warme zomer-zon. Eenmaal aan boord was ik vooral onder de indruk van de schaal van alles. Een ongeloofelijk groot ruim en een absolute doolhof van trappen,gangen en deuren. Tot plots een crewlid ons herkende! De jonge man kwam kordaat op me af en zei ; "U moet Christophe zijn. Welkom aan boord". Had al enkele weken ervoor via internet contact gehad met een chief-engineer van de rederij nml Willem. Volgde zijn blog al enkele tijd en nu bleek hij net hetzelfde gedaan te hebben. Wat meer is , de jonge man in kwestie bleek zijn 15jarige zoon Bas te zijn en hij had me herkend van de foto's op mijn blog. De wereld is verdomd klein geworden met dat internet gedoe! Enfin, Bas nam ons op sleeptouw naar de ons toegewezen kajuiten. Eénmaal verlost van onze bepakking nam hij ons verder mee naar de brug en recht naar de kapitein. Een boomlange Nederlander. (de Nederlanders blijken sinds 2005 officieel de grootste(qua lengte) bevolking ter wereld te hebben). Na onze boorddocumenten aan hem gegeven te hebben, gaf hij ons een kleine uiteenzetting van wat hij dacht dat interessant zou zijn voor ons. 21u45 trossen los en een goede 45min later,na het nemen van de Kallo-sluis, de Schelde op voor een voorspoedige afvaart tot Vlissingen. Wat een schouwspel in de haven ! De goede man die ooit "de lichtjes van de Schelde" zong, zou nu eens "zijn" lichtjes moeten zien! De strip in Las Vegas heeft er minder! Wat een verschil met nog eens een uurtje later. Na de bocht van Bath en op Nederlands grondgebied hadden ze volgens mij een totale power-out of hadden ze allemaal express hun lichten uit gedaan. Pikdonker. Een loods die ons daarentegen naar Vlissingen bracht alsof hij het ook achterstevoren en ondersteboven had gekund. Ervaring hé! Dan hup de Noordzee op richting het Noorden. Na een passage via een klein stukje van de rivier de Elbe en het 100km lange Kiel-kanaal kwamen we uit in de Baltische zee. Een dag en nacht op zee waren genoeg om ons te laten aankomen in de haven van Hanko (Finland). Hanko valt zelfs nog niet onder de categorie gehucht. De huizen die hier staan zijn enkele voor de mensen die in de haven werken en niets meer. Spoorlijnen daarentegen zijn er vanuit de haven evenveel als in Brussel-Zuid.Voor de rest absoluut niks,nada,rien,den hond zijn.... Rare mannen die Finnen.Had ik eigenlijk al kunnen vermoeden sinds hun Eurosong inzending "Lordi". Van hieruit was het nog een kleine nacht varen naar Rauma (ook Finland). Met wel een stad achter de haven. Spijtig genoeg had ik mijn laptop niet bij, want er bleek gratis wifi-internet te zijn in de haven en de stadskern. Luisteren jullie mee , Belgacom, Telenet,Scarlett en andere geldgeile providers !! GRATIS !!!!! Een bezoekje aan de stad was niet compleet zonder even langs de Irish Pub te gaan. De place to be als ruige zeebonk in spe. Tegen valavond los van de kade en richting huiswaards. Een schitterend zonnetje,licht briesje en vlakke zee op de Baltische werd abrupt opgevolgd door grijze lucht,regen,felle wind en 2m deining eens we op "onze" Noordzee kwamen. Het was te denken !!!! Vrijdag 04/07 tegen 15u terug aan kade 1219 te Antwerpen. De week is voorbij gevlogen. Maar is zeker iets wat ik nog ga doen! Mag niet vergeten om 1st stuurman Arjan en Chief-engineer Willem hartelijk te danken voor hun sympathieke en ongedwongen hulp en uitleg. Ook chef-kok Fernando mag ik niet vergeten te bedanken om er in te slagen me 6kg te laten verdikken op die week,met zijn copieuze maar oh zo lekkere maaltijden. Kan hier nog bladzijden over vol schrijven. Maar ga het hier bij laten.
Cheers, The Shark.
PS : Foto 1 : De brug Foto 2 : Het gehucht....Hanko. Foto 3 : En weer een kilooke bij !! Foto 4 : De man verantwoordelijk voor mijn gewichtstoename : Fernando Da Cruz Silva. Foto 5 : "Zit er iets tussen mijn tanden?" Maar neen , Sara! Foto 6 : In de machinekamer met Willem. De ene mens heeft vuile handen van het werken, de andere.....staat er gewoon bij! Foto 7 : Een rots waar we zeker niet mogen tegen botsen, of we vergaan met man en muis?!?! WAAR ???? Foto 8 : Veel wind? Absoluut niet...is gewoon mijn nieuw "Mephisto" kapsel. Foto 9 : Eén van de grotere stukken die we terug naar Antwerpen meenamen. Foto 10 : In het stadspark en tevens centrum van Rauma. Foto 11 : Sara in communicatie met de locale VTS-verkeersleiders. Foto 12 : Vader (Willem) en zoon (Bas) samen aan het werken aan de vervanging van een kleppendeksel. Foto 13 : Ja,ja Arjan ! Ik blijf van de handrem en achterruit-verwarming af !! Foto 14 : onze relax-ruimte. Tv met sateliet en supercomfortabele "stressless" sofa's.
Foto 1 : 1 van de 3 ro-ro dekken. Er ging vanuit Rauma vanalles mee. Foto 2 : Volledig klaar om de ladingswerken mee op te volgen....in full safety-dress !! Foto 3 : Het ophalen van de laadklep. Enkele tientallen tonnen staal die ons van het zeewater afsloten. Foto 4 : Verlaten van de haven van Rauma...richting Baltische zee...op weg naar huis. Foto 5 : Genieten van de warme zon en de verkoelende bries voor op de brug...geen land in zicht....prachtig. Foto 6 : Soms moet je dit soort capriolen uithalen om dan een mooie foto te kunnen nemen.....zie foto 7. Foto 7 : Zon , warm , geen zuchtje wind en een zee zo vlak als een biljartlaken. Foto 8 : Er is niets zo mooi als een zonsondergang op zee.....nog niet te spreken van het ridicule aantal sterren tijdens de nacht. Foto 9 : Aanloop naar de sluis van het Kiel-kanaal.
Foto 1 : We waren niet volgeladen op het achterdek......geeft deze ruimte-indruk ! Foto 2 : Sara in stilleven met tank-containers. Foto 3 : Gezien op het Kiel-kanaal (Duitsland) het yachtje van de Sjeik van Qatar. Een luttele 133m lang !!!!!!!! Foto 4 : Dit moet duidelijk de Noordzee zijn! Na 2 dagen zon, is dit de manier dat "onze" zee ons terug welkom heet !! Foto 5 : Trappen, trappen en nog eens trappen !! Mijn hart heeft zijn work-out gehad (cardio-vasculair hé). Foto 6 : Druk aan de loodsboot !! Er zijn nog euh......enkele wachtende voor U !! Foto 7 : Na enkele uren wachten, was het dan eindelijk aan ons. De loods kwam aan boord. Foto 8 : Land in zicht ! Foto 9 : Vlissingen....onze toegang naar de Schelde....
De laastste reeks foto's. Foto 1 : Aan boord komen van de schelde-loods voor het laatste traject. Foto 2 : De zeer lange laatste 2 dagen waren redelijk funest voor mijn alertheid. Kon slapen waar ik stond of zat (een Godtske doen). Foto 3 : Zicht op de eindbestemming - Antwerpen.....hoewel dag, kon ik me toch niet inhouden om "Zie ik de lichtjes van de Schelde" te zingen. Foto 4 : Radar centrale Zandvliet, de thuishaven voor Sara. Foto 5 & 6 : De mastodonten die de haven aanlopen. Foto 7 : Het sluisgebouw van Kallo. DE plaats waar de meeste van de lessen gegeven worden en "thuis" van de gevreesde simulator. Foto 8 : Het verlaten van de Kallo-sluis, richting onze kaai 1219. Foto 9 : Eenmaal vast aan de kade, begonnen de los-werkzaamheden.
Op eerste clipje zie je het van boord gaan van de Duitse loods die ons van het Kiel-kanaal over een stukje van de Elbe naar de Noordzee bracht. De boot in kwestie is van het SWATH type. Op tweede clipje is de machinekamer vol te bewonderen. Kan er enkel maar bijzeggen.... ZEER impressionant !!! De clipjes 3,4 en 5 zijn eigenlijk na mekaar te bekijken. Dit omdat ze het aantal trappen weergeeft van de machinekamer tot "ons" dek. Van hieruit waren er NOG 3 dekken. Namelijk het crew dek , het officiers dek en de brug. Neen geen lift !! Sara's lach op het einde van clipje 1 was omdat er in mijn haast enkele batterijen uit mijn zak vielen.
Kan de slaap moeilijk vatten. Heeft vermoedelijk alles te maken met het feit dat ik straks om 16u inscheep op het schip de "Kraftca". Ook omdat mijn belastingsbrief nog niet volledig ok is. Zoals alle goede Belgen wacht ik tot de absolute deadline, met alle gevolgen vandien. Mijn vader zal mijn(onze..die van Sandrine ook) wel nakijken en dan ten tijde op de bus gaan doen. Want ik heb er geen tijd meer voor. Morgen(straks) dus.....mijn reiszak voor 1 week en de bijbehorende papieren( nen hoop) klaar...brengt Sandrine mij om 15u45 naar dok 1213 op de linkeroever te Antwerpen(achter de Kallo-sluis). Klaar voor het avontuur dat me te wachten staat. Heel belangrijk voor me, want is de definitieve factor of ik de opleiding STCW95 ga doen! Ben in ieder geval volledig "ZEN" met wat komen gaat. Enkele dingen die me wel wat somber stemmen zijn ; Kjell loopt vrijdagavond zijn eerste "mode"-show.(Hij is door het kinder-kledingmerk Pirouette(dat van weervrouw Gill Claes-VTM) uitgekozen om hun lijn te showen!!) , Till staat op een punt in zijn leven dat hij zeer koppig is en dus een strenge hand nodig heeft en gewoon het feit (zonder te dramatiseren) dat ik Sandrine 8 dagen achterlaat. Gelukkig heeft ze me vanavond nog laten weten dat ze me gaat missen. Is maar een week....ik weet het (maar is wel op volle zee-kan vanalles gebeuren-je weet nooit). Maar toch deed het me goed om horen. Zeker omdat ik haar, Till en thuis ook ga missen ! Indien ik in die STCW opleiding slaag, zal ik meerdere malen enkele weken van huis zijn, dus zoals ik al zei, niets om te over-dramatiseren. Maar wel om over na te denken. Ik hoop dat aan boord de nodige tools zijn om mijn blog te onderhouden, aangezien ik vermoedelijk veel te vertellen ga hebben. Anders vraag ik aan Sandrine om een blog te plaatsen (na telefonisch contact). Soit, tot zover de laatste update. Denk morgenavond even aan mij, aangezien ze 6 tot 7 Bf voorspellen op de Noordzee. Gaat dus bumpy worden.Laat maar komen.......ben er klaar voor.
Cheers, The Shark
PS : Ons supermodel Kjell en de 2 dat ik ga missen...met mama en als de "nieuwe" Indiana Jones !!
Nog exact 2 dagen en dan is het zover ! Inschepen op het Comb Ro-Ro schip de "Kraftca" van de rederij Transfennica (www.transfennica.com) . Ro-Ro staat voor "Roll-on, Roll-off", vrachtwagens en dergelijke rijden namelijk rechtstreeks het schip op........en ook terug af natuurlijk, tegelijkertijd (het gedeelte Comb)kan het schip ook ongv 640 TEU (twintig voet containers) vervoeren.Het schip zelf is van de ijsbreker-klasse 1 A Super en is 205m lang, 26m breed, loopt 22+knopen(hetgeen snel is voor zo'n groot schip), brutto gewicht 28.300T , 16.305PK sterk en het bouwjaar is 11/2006. De reis die we gaan meevaren is een wekelijkse ferry van de haven van Antwerpen naar de havens van Hanko en Rauma in Finland en terug. De bedoeling is dat we het reilen en zeilen tijdens zo'n reis eens uit eerste hand meemaken en ook deelnemen. Dus alle segmenten zullen aan bod komen. Het laden en lossen, de machinekamer, het bunkeren (tanken dus), de reis-voorbereiding , de ruimen , de aan en afmeer-installaties,.......en natuurlijk DE BRUG. Normaal zullen we de volgende wachten op die brug meelopen ; van 08:00 tot 12:00 en dan terug van 20:00 tot 24:00. Ne split-shift eigenlijk. Spreek hier altijd over "we", bedoel daarmee Sara en ikzelf. Enkele weken later (4 of 5,weet het niet meer) gaan dan Ann en Christophe mee. Ze hebben de dames altijd samen met een man gezet, omdat het aan boord toch wel veiliger zou zijn ?!?! Wat niet echt op iets slaat!! Zeker aangezien de 2 dames in kwestie niet echt op hunne mond gevallen zijn en ze zeker hun mannetje staan. Zoals mijn compagnon Sara ; vers uit de Belgische zee-krijgsmacht waar ze radar-sonarist was. Als je je in het mannen-bastion,zijnde de marine, kan handhaven, denk ik niet dat er nog veel dingen zijn die je aan boord uit je lood kunnen slaan. In ieder geval, kijk er naar uit. Zoals ik in vorige blogs al zei, ga ik me vermoedelijk weer super voelen op de brug. De laatste 2 weken waren vooral wachten mee lopen, nog de occasionele les en Test internationaal aanvaringsreglement+loodsdecreet en scheldereglement. Hetgeen mondeling evenals best moelijk was. Ook is mijn prachtige dochter Dagmar 9jaar geworden op 23juni. Negen jaar...lichamelijk misschien, maar mentaal staat ze veel verder. Het is zo'n slimme mie, het heeft gene naam. Het gezegde : "2 stenen laten vechten" is voor haar uitgevonden. Vermoedelijk als je het opzoekt in het woordenboek, staat er haar foto bij. Hetgeen haar mama (Leentje) en haar broer (Kjell) dagelijks(misschien licht overdreven,maar toch!) meemaken. Haar eerste "echte" vriendjes(hopelijk niet vroeger als 18jaar!!!) gaan uit goed hout moeten gesneden zijn, want ze gaat ze zo hard rond haar vinger draaien, dat ze der hoofdpijn van gaan krijgen. Evenals dat ze voor een zeer partijdige jury (mezelf en Peter) zullen moeten verschijnen, vooraleer er sprake kan zijn van "vriendje"! Raar toch, hoe protectief vaders kunnen zijn, als het over "hun" dochter gaat. Vermoedelijk omdat we weten wat we zelf allemaal hebben uitgestoken op die leeftijd! MAAR toch !! Soit, ik hoop dat ik mijn blog in "real" time zal kunnen bijwerken vanop het schip,met bijhorende foto's. Voor ik het vergeet, hadden Sandrine en ikzelf toch nog graag even stil gestaan bij het spijtige overlijden van de grootvader van Pieter(schoonbroer). Onze gedachten zijn bij hem en zijn familie.We wensen hun alle sterkte in deze donkere periode.
Het gaat jullie allemaal goed en tot snel.
Cheers, The Shark.
PS : foto's van de "Kraftca" en onze kleinste die eindelijk zijn duitje in de zak doet en de pelouse voor zijn rekening neemt...hoewel de grasmachine veel vast zit en het niet met volle goesting is!!! If looks could kill !!!
Er zijn enkele links en een shortcut naar het spelletje Sudoku bijgekomen. Ze zijn te vinden in de rechterkolom van de site. De eerste link brengt je naar de site van Tattoo-shop Body Design gelegen te Gent. Deze artiesten zijn verantwoordelijk voor mijn 2 laatste kunstwerkjes op mijn onderarmen. Tevens zullen zij op een later nog te bepalen datum en tijd, een volgende tattoo (vermoedelijk laatste) plaatsen op mijn rug (midden tussen de schouderbladen). Sandrine zal ook bij hun een nieuwe tattoo laten zetten, eens ze over het definitieve design 100% zeker is. Nodeloos te vertellen aan eventuele aspiranten, dat je niet alleen 100% zeker moet zijn over wat en waar je het laat plaatsen. MAAR belangrijker OF je er wel één laat plaatsen !!! Weet dat ik nagels met koppen sla. Maar het staat definitief op je lichaam, dus bezint eer ge begint. Stel het liever uit of annuleer het gewoon als je er niet volledig achterstaat. De tweede is een absolute aanrader voor mensen die zich soms met hun email ergens moeten aanmelden.Maar dat liever niet met hun eigen emailadres doen. 10minute-mail is ,wat de naam al doet vermoeden, een site waar je een emailadres kan aanmaken dat maar (je raadt het al) 10minuten blijft bestaan. Dus voor die sites die een adres vragen ter verificatie is deze tool onontbeerlijk. In de strijd tegen spam en andere email-nonsens is dit een zware aanrader. De derde is Woodvale Ocean Rowing. Iets waar ik een programma over heb gezien op Discovery. Heb mezelf de opdracht gegeven om in 2010 deel te nemen aan de Atlantic Rowing Race. Een ongeveer 40dagen durende uitdaging die je van de Canarische eilanden naar de Nederlandse Antillen brengt. Heb er mijn zinnen op gezet en er zal veel moeten gebeuren om me van gedacht te doen veranderen.
En dan Sudoku. Een aanklikbare link staat net onder de "mijn favoriete links" segment. Veel plezier.
Cheers, The Shark
PS: foto van één van de deelnemende boten tijdens de 2006 editie van de Atlantic Rowing Race.
8 juni zit er weer op. Vaderdag zit weer voor een jaar opgeborgen in de diepvriezer. Het was een mooie dag voor me aangezien mijn 3 kids bij me waren. Door het toeval was het net mijn weekend met mijn 2 oudste schatten ; Kjell en Dagmar. Net als mijn verjaardag is alles wat "mij" eventueel in de bloemetjes zou kunnen zetten(zoals vaderdag) een maat voor niets. Ik zie er het nut niet van in! Ik heb veel liever eens een lief woord, schouderklopje of attentie op een dag wanneer je het niet verwacht. Laat ons toch ook "onze" verminderde koopkracht niet uit het oog verliezen. Net als al die andere kompleet overbodige stimulansen om toch maar te kopen!! Zoals ; nieuwjaar, Halloween , St. Valentijn , moederdag , secretaressendag , 90km/u door smog-dag , Oostenwind-dag , mijn gsm is 3 maand oud en dus volledig out of date-dag, etc , etc ,....... Dit allemaal ons steenhard opgedrongen door de kleine en middelgrote middenstand. Want ah ja, die mensen hebben ook last van verminderde koopkracht, waardoor de mallemolen maar blijft draaien !! Denk dat jullie begrijpen dat ik het er niet mee heb...... Wat ik daarentegen probeer te doen (ondanks die verdomd verminderde koopkracht) is de mensen dicht bij me op NIET verplichte dagen eens een attentie te geven of me eens van mijn attenste kant te laten zien. Klein voorbeeld : Sandrine heeft niets met Valentijn gekregen. Maar wel 4 dagen later,zuiver om dwars te liggen. Dan krijg je zelfs nog een smalende opmerking van diezelfde middenstand : " Kadoke vergeten voor Valentijn, mijnheer?!". Momenten dat ik blij ben dat ik rustiger van aard geworden ben. Ze zeggen dat ik een gat in mijn hand heb qua geld. Wel dat klopt. Maar als ik dan eens wat extra heb(zie opmerking ivm koopkracht hierboven) zal ik het niet laten om dat te delen met mijn dichte kring. Net zoals mijn vader ! Soit, waarvoor ik deze blog eigenlijk schrijf is dus voor mijn vader en zoals typisch ben ik weer doorgeschoten in relatie tot het onderwerp.
Mijn vader en ik zijn een verhaal in opbouw. Hoe ouder ik (vermoedelijk hij ook) word, hoe beter we eigenlijk opschieten. Heb een enorm respect voor mijn vader en dat groeit nog dagelijks. Hij is al meer dan eens mijn rots in de branding geweest. Door mijn karakter, laat ik hem dat maar bar weinig zien. Hetgeen niet wil zeggen dat ik dat voor normaal neem. Kan alleen spijtig genoeg de teugels van mijn gevoelens maar enkele malen per jaar laten vieren. Het is raar en moeilijk uit te drukken. Maar heb met mijn vader een soort relatie die rust op mijn pogingen om goed te doen in zijn ogen. Wil hem trots maken want hij verdient dat. Er komt een tattoo op mijn rug van 2 ruiters op 1 paard met de tekst : In hoc signo vincit.Hij weet hiervan. Wat hij niet weet is ; de eerste ruiter refereert naar hem. Want zolang je als vader-zoon leeft overwin je alles. Mijn pa, cum laude.
Mijn vader is de man , die zolang hij leeft mij vertrouwen en bescherming geeft De man die me rechtvaardig advies kan geven die heeft gezorgd dat ik vooruit kom in het leven Nu ik ouder ben zie ik dat ik op hem lijk en dat ik eigelijk op dezelfde manier naar het leven kijk De band is nu nog hechter en alles wat ik eigenlijk wou is hem heel simpel zeggen dat ik van hem hou.
In nomine feliciter.
Cheers The Shark
PS: foto's : MIJN PA !! Laatste foto, niet te vergeten, Sandrine haar veel te vroeg overleden vader; Bernard.Mijn gedachten vandaag waren meer dan eens bij hem. Had hem ZEER graag gekend. Volgens Sandrine hadden we vermoedelijk zeer goed overeengekomen! Betwijfel het geen seconde. Leeft ergens verder in zijn kleinzoon Till Bernard De Smet.(op foto bovenaan links, net thuis en enkele dagen oud,slapend op mij).
Gewoon ter verdere illustratie. Op foto 1 : het lijken kleurige,grappige en compleet van de pot gerukte(qua design) boeien......Geloof me....het heeft me uren gekost om ze te blokken voor de test "international signs and signals for seagoing vessels" !!! Bv. de 2de van rechts is een kardinale boei die men moet passeren ten westen. Foto 2 : één van de "kotters". Foto 3 : close-up van een gedeelte van de instrumenten en bedieningen op de brug. Foto 4 : De RAMBIZ. Het kraanschip (een bok,in het jargon) dat de sokkels van het windmolenpark optilt en naar de Thorntonbank brengt. Zuiver informatief. De Rambiz heeft een max hoist weight van 3000Ton. Zo'n sokkel weegt 2800Ton.....ongeveer! De foutenmarge is dus belachelijk klein,aangezien de eerste sokkel op 2985Ton uitkwam. Foto 5 : HQ !! Het hoofdkwartier van het MDK. Met op het eerste; de administratie van scheepvaartbegeleiding en MRCC en de kustwacht. Het bovenste glazen-gedeelte is het MRCC (Maritime Rescue and Coordination Center). Om het simpel te zeggen...alles wat goed fout gaat op zee/kust komt hier terecht...bv het 40st smaldeel Koksijde met hun Sea-king helicopters rukken uit op hun commando. Foto 6 : Uitleg door de navigator over het te volgen traject op de zee-kaart. Het lijkt in 2008 met zijn GPS en andere navigatie hulpmiddelen " a complete waste of time" om nog die "oude" manier te leren. MAAR !! Zoals blijkt vallen al die systemen nogal regelmatig in panne....en dan komt die oude vertrouwde manier MEER dan van pas. Foto 7 : Er moet worden afgewassen aan boord !!! Heb dit op mij genomen....met algemene hilariteit van de anderen tot gevolg !! Foto 8 : De nederlandse loodsboot kwam een loods van ons schip afhalen te Vlissingen. Schitterende boot !! Nieuw en snel (ongv. 28knopen/ 50km/u) en 50km/u op het water is echt snel !!!! Foto 9 : Kjell, Dagmar en ikzelf op de loopbrug van de "Mercator" tijdens het jaarlijkse maritiem festival "Oostende voor anker" op zaterdag 24mei.
Voor jullie beginnen te scherpen !!! Ik weet het !! Het is lang geleden !! Maar zoals mijn verhaal en bijbehorende foto's gaan bewijzen heb ik het niet onder de markt gehad de laatste weken. Eerst waren er de laatste simulator-oefeningen om ons voor te bereiden op de EERSTE ZEER belangrijke test op 30 april. Aangezien we eind april eigenlijk het leeuwendeel van de theoretische cursus al achter de kiezen hadden, werd het tijd dat we die kennis in praktijk zouden omzetten. En daar komt dan die SIM-basis test op de proppen !! Belangrijk tot slagen, aangezien deze beslist of de opleiding voor je verdergaat of tot een abrupt einde komt! Om de ernst nog wat meer in de verf te zetten en onze zenuwen nog wat meer op te spannen, werd de test bijgezeten door een driekoppige jury van vakmensen (hoofd opleidingen, diensthoofd en chef-loods). Hoewel redelijk rustig (allemaal relatief natuurlijk) was ik er toch niet echt gerust in en dus met licht knikkende knieën mijn hokje(de meest eenzame momenten uit mijn leven)de simulator in. 45min later was het allemaal geschiedenis en na een 10min durende evaluatie kreeg ik de melding(plus papiertje om het te bewijzen) dat ik ruimschoots voldeed en mijn test : "met professionalisme en gedegen kennis terzake" ZEER GOED had gedaan! Trompetgeschal, een uitzinnige menigte, vuurwerk en een uitnodiging door Prins Albert van Monaco op zijn stoomschip "de aangeschoten Susan" samen met de nationale Engelse cricketploeg, Vida Guerra en de Balinese Godin des overvloeds!!!! ECHT !! Enfin, nee niet echt .........MAAR nodeloos te zeggen dat ik zeer blij was !! Het verlengde weekend van 1 mei was dan ook eentje op wolken. Ze zeggen dat je maar zo hoog kan vliegen als je kan vallen en niets was minder waar. We gingen van SIM-basis naar SIM-regio en meer was er niet nodig om de euforie terug tot zo goed als nul te herleiden. Zo goed als ik het gebied "sector Noordzeehaven" in mijn binnenzak had steken, zo slecht verliep het vervolg! Plots gedaan met het "fictief" gebied waar we 14 oefeningen en enkele weken op gedaan hadden. Maar wel de echte regio waar ik in tewerkgesteld zal worden. Zweten, lichte paniek en een onbehaagelijk gevoel van onwetendheid waren mijn deel op die eerste Sims Regio. Gelukkig sinds dan loop ik nu soms ook al "wachten"(ze noemen het zo en geen shiften) van 12uur mee op de centrale Zeebrugge. Even aanpassen. Maar die 12uur vallen gelukkig zeer goed mee. Door op het werk met je "parrains"(meerdere) mee te lopen valt de puzzel van de laatste maanden stilaan in mekaar en zie je het licht aan een verdomd donkere tunnel. Evenals dat je gemoed terug een boost krijgt voor de verdere sims. Ondertussen gingen we ook nog op tenderreis,hadden we opleiding VTS Zeebrugge,kregen we Internationaal Aanvaringsreglement plus herzien Schelderegelement/loodsdecreet plus kustreglement, hebben we de Nederlandse Schelde radarcentrales bezocht en ben ik op begeleidingsreizen gegaan met zee-loodsen......Even ademhalen...... Dus veel tijd heb ik niet gehad de laatste weken.Wat me toch wel vervreemde van enkele key-players in mijn sociale leven. Peter op kop ! Kon niet meer mee,kwam te laat of helemaal niet hetgeen bij hem toch wel de nodige wrevel veroorzaakte (nooit woorden...het ging alleen zo vlot niet meer. Gelukkig is die k*tperiode nu achter de rug,hetgeen me happy stemt). Er komt wel stilaan beterschap in, aangezien het merendeel(80%) van de theorie er door is. De komende weken is dus licht relaxer. Aangezien zo goed als geen lessen. Maar wel wachten meedraaien, loods-vergezelreizen en die 8 dagen mee op een koopvaardijschip naar Finland vertrekkende 27juni. Door die hele opleiding ben ik wel tot het besef gekomen,dat ik op 18jarige leeftijd eigenlijk naar de zeevaartschool had moeten gaan. Mijn gebroeders nachtraven( als Hans VML een boekje van zeilen vond,bracht hij het me altijd mee.Hetgeen ik zwaar apprecieërde) weten dat ik al altijd door zeilschepen en de zee gebeten was.Ik kan jullie met geen woorden beschrijven wat ik voel als ik op de brug van een schip sta. Ik loop onmiddelijk 10° rechter,word zo gefocust als maar kan EN voel me plots THUIS ! Mijn thuis is niet waar mijn stella staat (want het is jupiler!!). Maar waar het roer, het kompas, de zeekaarten, de telegraaf, de radar, de echosounder, de ECDIS, de VHF, etc....... staan en dit allemaal zacht(of hard) wiegend op een onmetelijke zee. Het mag overdreven klinken. Maar de zee is waar ik ben ! Daardoor heb ik voor mezelf besloten dat "mijn" opleiding na verkeersleider niet zal stoppen en dat ik er alles aan ga doen om mijn STCW95(officier alle schepen) brevet te halen. Heb er van geproefd en ga er nu in door, koste wat kost! Heb als jonge koter de oren van mijn peter gezaagd opdat hij mij een houten boot zou in mekaar timmeren. Wel dat gevoel is volledig terug en ben er zo zeker van dat hij me vanop zee(na zijn dood, is hij uitgestrooid op zee) met blije ogen gadeslaagt. Peter Jean, ik zit op "een" boot op zee, hoop dat je trots op me bent!
Cheers, The Shark.
PS : op foto's : weinig slapen zijn funest(zijn geen wallen meer,je ziet mijn ogen gewoon niet meer en Sara ligt gewoon in slaap) , Mijmerend in het salon op de kotter , Aan het roer van de kotter(met instructies van de 2de stuurman) , ik klefferend voor mijn leven aan een loodsladder(thanks Ann voor foto) , Stil-leven van verkeersleiders in opleiding, mijn nieuwe werkstek en WAAR ik me THUIS voel....DE BRUG.
Hier zijn we weer met wat nieuwtjes. Zowel de opleiding als de poezen Styx en Hades komen aan bod. Eerst de poezen. Ondanks de afspraak met de dierenarts om er op tijd iets aan te doen is Hades er toch in geslaagd om in extremis een nest van 4 kittens te werpen. Dus de hele mallemolen schiet in gang....flyer ophangen in locaal warenhuis...mensen ambeteren met vraag of ze toch geen katje in huis willen...etc, etc ..... Het zijn 3 pikzwarte en 1 zwart/wit/grijs tijger model. Ze zijn nu 2 weken oud. Dus als jullie graag er een foto van op de blog zien, laat je maar iets weten. Of nog beter, als je er één(of alle 4) wil kan je het ons ook altijd laten weten. Tot zover mijn verkoopspraatje ivm de kittens. De laatste week stond nautische kennis op het programma te Zeebrugge. Ook de komende week behelst hetzelfde. Cursus gegeven door loodsen en we zullen het geweten hebben. Het volume aan leerstof was ridicuul veel en dat is nog een understatement. Op eigenlijk goed 2 en een halve dag zijn volgende topics aan bod gekomen ; scheepsbouw,certificaten,weight and balance,krachten op een schip,soorten ankers,soortenschroef,soorten roer,types motoren,soorten pompen,soorten kleppen,types van manoeuvreren,eco-friendlyvaren,veiligheidsuitrusting,brandbestrijding en voorkoming,types brug,instrumenten op brug,magnetisch en gyroscopisch kompas,GMDSSconsole,radar,echolood,loginstrument,astro-navigatie hulpmiddelen en toch wel de volle 55min meteo. Alles is even de revue voorbij gekomen. Doodleuk gevolgt door : " hier is de cursus ( een 5cm dikke papierbundel),examen vrijdag!". Nodeloos te zeggen dat de moed mij hierbij even in de schoenen zonk! Als een idioot de cursus beginnen blokken om tot de constatatie te komen dat het eigenlijk onmogelijk was. Toch zoveel als mogelijk in mijn meloen proberen duwen en een dubieus examen gedaan. Maandag weten we of we de verplichte 60% halen. Heb sinds het begin van de opleiding nog niet zo hard mijn vingers gekruist als nu. MAAR ! Er was ook een ander gedeelte deze week. Namelijk anderhalve dag op de simulator! Er staat namelijk in het opleidingscentrum een full ship simulator. Een prachtig ding van hedendaagse technologie. Zeer vergelijkbaar met de sims van de Sabena academy(qua uitrusting en infrastructuur hé!). Ik kan niet genoeg benadrukken hoe op mijn plaats ik me voelde op de brug! Zijn momenten die ik nooit meer vergeet. Een onbeschrijfelijk gevoel van "thuis" te zijn. De toch wel moeilijke situaties waar onze instructor ons in bracht (aangezien we allemaal novices zijn qua scheepvaart) en het volbrengen van missies lieten me minstens 15cm boven de grond zweven. Volgende week gaan we nog enkele malen op de sim. Ik kijk er naar uit !! Ga het er voor nu bij laten. Ben wel al volop de volgende blog aan het voorbereiden die snel zal volgen.
Cheers, The Shark.
PS: op foto's : de controle-console van de sim (met mede-cursisten Ann(Zeebrugge),Sara(Zandvliet) en Christophe(Zandvliet)), Met schip van 160m in de dichte mist op de Noordzee en ikzelf zo fier als ne gieter na het nemen van de bocht van Bath en het aanmeren in de Berendrechtsluis met een 200m ferry.
Op 21 maart was het dan zover! De jongste telg werd 1 jaar ! Gejuig en trompetgeschal alom !!! Kan me de gebeurtenissen van een jaar geleden nog zeer goed voor de ogen halen. In het midden van mijn nachtshift het paniekerige telefoontje met de melding dat "haar water" gebroken was. Ik in zevende haasten naar de parking, auto in en tegen licht illegale snelheid richting UZ Gent. Had ik geweten dat kleine Till dan nog 36uur op zich zou laten wachten, had ik het vermoedelijk iets rustigers aan gedaan. Maar ja. Het kon nu nog maar gebeuren dat ik het zou missen. Dus als een vleermuis uit de hel scheurend naar het verloskwartier. Eenmaal daar ben ik verscheidene malen naar huis kunnen gaan, hetgeen zeer goed uitkwam aangezien ik eigenlijk nog aan het design van de geboortekaartjes moest beginnen. Altijd maar uitstellen hé! Enfin, na anderhalve dag was hij er dan eindelijk! De jongste van de clan stond op deze wereld. En kijk nu.....hij is 1 jaar! Time goes fast...use it well. Om het op zijn Godts te zeggen " MILJAAR " !!! Kwam namelijk tot de constatatie dat ik al 2 en een halve maand weg ben van de luchthaven. Mis nog steeds sommige mensen. Maar de plaats nog geen halve seconde !! Wist niet dat ik in staat zou zijn om zo ctrl-alt-del te kunnen doen. Meer zelfs, het is zoals ex-rokers, ik wil er niets van horen van wat daar bij die "k*t" maatschappij gebeurt (wat natuurlijk soms problematisch is,met een partner en beste maat die daar nog werken). De dingen die dan wel tot bij me sijpelen zijn van het allooi : "Tom blijkt nu toch assistent van Wim te zijn" verbazing alom !! en dergelijke nonsens dewelke ik had voorzien en neer geschreven in mijn afscheidsbrief. Maar zoals ik begrijp van de insider-info is het daar nog steeds business as usual. Als er iets op het nieuws is over Zaventem, kan het me evenveel bekoren als een extra lange "achter de schermen" aflevering van "De Pfaffs". Absoluut nul,nihil,nada,rien,nothing,nichts...... enfin je snapt het plaatje wel hé. Dus hadden we het weekend van 22/23 maart zijn verjaardagsfeestje. Kleine domper op het gesmaakte feestgedruis. Till zit met de windpokken. Een fijne kinderziekte die hij een week ervoor had opgescharreld. Nu het ergste was gelukkig voorbij op zijn feestje. Maar toch. Ik persoonlijk daarentegen vier niet mijn 1st verjaardag noch heb ik de windpokken. Maar wel studeren en lezen iedere kans ik heb. De opleiding ontziet namelijk niemand en gaat gewoon keihard door, ongeacht familiale of sociale bezigheden en verplichtingen. Daardoor waren de laatste lessen en testen wat op een lager pitje. Desalnietemin voel ik me bij de scheepvaartbegeleiding nog steeds als een vis in het water/kind in een snoepwinkel/als een jarige die dacht dat de kat op zijn taart had gescheten,maar het bleek een extra grote braambes te zijn. Aangezien de komende 3 weken zeer lang en moeilijk gaan zijn zal er normaal gezien geen blog bijkomen. Ik verhuis ook tijdelijk(2 weken) naar het fraaie Zeebrugge. Dit aangezien de cursus nautische kennis daar gegeven wordt en ik er een appartement ter beschikking krijg. Indien internet-aansluiting kan er misschien toch wel een blog komen met mooie strand-foto's. Ook zal ik proberen te gaan eten in het restaurant de "Red Pepper" te Oostende, van het programma "mijn restaurant" op VTM. Weet het...is op VTM...maar is echt tof programma, vooral de 2 Gentenaren dewelke ik hoop dat ze winnen. Soit. Tot binnenkort en hou jullie goed.
Cheers, The Shark
PS: Op de foto's : Till in volle vorm/slapend met vermoeide papa/ingetalkt als een mummie - aansnijden van taart met links(schoonbroer Pieter), midden neefje Leander en rechts(schoonzus Aurore) - Till met zijn knappe meter(Dorothée).
De weken vliegen voorbij. Hetgeen ik opmerkt aangezien ik soms naar dingen refereer die volgens mij zich verleden week situeren. Maar die in werkelijkheid zich 2 of zelfs al 3 weken geleden afgespeelt hebben. Behalve als het over de opleiding gaat ! Raar maar waar kan ik al de lessen en examens perfect plaatsen in hun tijdscontext. Sinds ik dan ook begonnen ben bij de Vlaamse gemeenschap heb ik me een agenda aangeschaft. Iedereen had daarvan het nut al ingezien behalve ik dus duidelijk. Maar nu betrap ik mezelf erop dat ik alles in groot detail noteer in mijn kleine appelblauw-zeegroene agendaatje. Ook briefwisseling van het werk heeft een speciale map gekregen om in en uitgaande post deftig op te kunnen volgen. Jaag er mezelf soms schrik mee aan hoe minutieus ik alles nu klasseer. Mijn vader had het me al aangeraden om dit te doen en ik begrijp nu ook waarom. De hoop papieren lijkt schier eindeloos. Zal sterk verbeteren eens ik de opleiding voltooid heb. Goed , de laatste week,op vrijdag na, waren English lessons. Het soort Engels dat je kan praten met een stijve bovenlip. We moeten namelijk een zeker niveau halen qua Engels en ik kan er nu al bijvertellen dat het niet van de poes was. Een vrouw van respectabele leeftijd die les geeft op de British Academy te Tervuren was onze teacher. Ze spreekt noch verstaat het Nederlands. Dus het was all English wat de klok sloeg en dit op het niveau van de Britse adel en het koningshuis(Queen Elisabeth....niet Beire Bibber hé). Very classy indeed. De geschreven test op donderdag was verschrikkelijk moeilijk. Het mondelinge gedeelte was relaxer. Volgens Joyce voldeed ik ruimschoots aan de vooropgelegde criteria ,namelijk level 6. Op een schaal van 1 tot 25 , waarbij 1 een professor English te Cambridge is en 25 een kleuter van 5, was ik inderdaad redelijk geflatteerd met mijn 6. De week was dan al eigenlijk lang genoeg voor me geweest , ware het niet dat vrijdag nog een examen op het programma stond. Theorie Radar !! Iets waar ik al 2 weken zwaar tegen opkeek. De cursus is volgens mij opgemaakt door ingenieurs VOOR ingenieurs. Bladzijde op bladzijde van puur technische uitleg met het bij-behorende jargon. Klein voorbeeldje ; de noiselimit is permanent aanpasbaar door the treshold processor die de amplitudes hoger dan wel lager instelt en dit om zo de meest bruikbare objectringen te vormen, degene daarna door correlatie en associatie van een juiste multi fusion track voorzien worden.................. Euh, ja ok dan. Zal dan wel zo zijn zeker!?! Maar al bij al begint mijn fotografisch geheugen terug wat te werken en denk ik dat mijn examen best ok was. Zal het maandag wel vernemen of het inderdaad het geval is. Duimen maar dus. De week die nu komt is opnieuw van hot naar her met als week-afsluiter weer een examen te Brussel. Maandag en dinsdag naar Kallo, woensdag naar Oostende, donderdag terug naar Kallo en vrijdag naar Kallo EN Brussel. Maar het houdt de dingen afwisselend en daardoor spannend. Hetgeen me best wel bevalt.
Cheers, The Shark.
PS : weet dat ik al geruime tijd heb belooft van nog eens foto's te posten. Wel volgende blog is het zover. Ben nog even bezig met de selectie en de eventuele rode-oogjes te verwijderen.
8 juni zit er weer op.
