De baai van San Sebastian met de haven en één van de stadsstranden.
San Roque feest
In Deba
Gernika historische hoofdstad
Vroeger werd onder deze eeuwenoude eik de eed afgelegd. (wetten)
Bilbao ligt in het noorden van Spanje
Aan de rivier Nervión
Castro Uridiales
De Santa Mariakerk is in gotische stijl gebouwd.
Liendo Het pad tot Playa de San Juliàn in Liendo
Requejada Een van de vele stuwmeren.
St Vincente de la barquera Een oud vissersdorpje.
Llanes Pena tu puertas de Vidiago
Kerk van San Juan de Villapañada
Penaseta
Grandas de Salime
Alberque in Lugo
Melide
Kleren verbranden einde camino
Sfeerbeelden over de laatste 780 km
San Sebastian-Zumaia-Deba
Lezama - Bilbao
Pobena Muskiz
Pobena/Muskiz-Castro/Urdiales
Markina-Xemein-Gernika
Castro Urdiales - Liendo
Liendo - Guemes
Santander - Camplengo
Camplengo - Comillas.
Comillas/San Vinc. d/ l Barquera
San Vinc. d/l Barquera/La Franca.
La Franca - Poo
Poo - Ribadesella.
Ribadesella - La Isla
Grado - Salas
Vervolg in de rechterkolom
Claire & Jean Pierre op weg naar Santiago
24-08-2010
Lugo - San Roman da Retorta 17,8 km
De voorbije nacht weinig geslapen door de rumoerige uitgaande jeugd die luidkeels roepend door de straten liepen. Toen wij deze morgen rond 7 u vertrokken waren ze nog niet uitgevierd, en het spoor van vernieling die ze achterlieten was duidelijk zichtbaar onderweg. Het weer was zeer mistig en het parcour was daarbij oersaai, rechtdoor, rechtdoor op een onverharde strook die parallel liep met de weg. Toen er na ongeveer 10 km stappen toch een bar was onderweg lieten we niet na om daar een goede pot koffie te drinken. Ondertussen was het weer een beetje helderder geworden en gingen we weg van die saaie baan. Nog voor de middag kwamen we aan bij de refuge van St Roman. Er was nog niemand, behalve een paar Madrilenen waarmee we al een paar dagen op stap waren. Voor ons zat de dag erop, wij moesten onze km verdelen omdat we pas op 26 augustus in Compostella aankomen. Hier kwamen we in kontakt met Sandra van Spaanse origine die met haar man in Londen woont en nu ook een paar dagen de camino stapt.
Zoals we het nu reeds een paar weken gewoon zijn kregen we als eerst op ons parcour een stevige beklimming.We liepen de ganse dag over weer goed begaanbare wegen met veel bos tot grote vreugde van Jp. Het was terug heel warm vandaag en nergens onderweg waren waterfonteinen op het parcour. In plaats daarvan stonden wel hier en daar drank automaten op het parcour. We liepen door vele kleine dorpjes waar de mensen leefden van een paar koetjes die melk produceerden. Voor we Lugo binnenstapten hadden we eerst een steile afdaling en daarna terug een beklimming om de vestingsmuren boven te komen. Tissen een vqn de 10 vestingspoorten in was onze refuge gelegen in het oude stadsgedeelte. De refuge was gelegen op 2 verdiepingen en had plaats voor 24 pelgrims. We konden ook vandaag weer genieten van een zomerse dag en in de vooravond deden wij een bezoek aan de sad en een wandeling op de vesten. Aansluitend zochten we een gezellig restaurantje op voor een menu del dia. We kwamen ook nog onze vriend Louis tegen die we een paar dagen geleden uit het oog verloren hadden. Zelfs al wa hij 80 jaar de zware parcours van de voorbije dagen had hij toch ook verwerkt. De volgende dag zou jij een dagje rust nemen. Hij had kontakt opgenomen met zijn vrouw en hij had de toestemming een dagje rust te nemen. Het was fijn hem even terug te zien.
Het was een stille rustige zomerochtend en in de namiddag was het zelfs heel warm. De ganse dag was het de ene beklimming na de andere. Gelukkig was het parcour redelijk bosrijk zodat we konden genieten van flink wat schaduw. Plots slingert een slangetje van ongeveer 80 cm voor onze voeten de grakant naar binnen. Na veel zweten en zuchten komen we op het einde van een lange zonnige zandweg aan de refuge. Een gloednieuwe moderne refuge waar plaats was voor 24 pelgrims in een klein vernieuwd dorpje met een paar winkeltjes en een restaurant een 100 - tal meter van de refuge. Na een douche en ons dagelijkse wasje konden we 's avonds genieten van een avondje buiten zitten tussen de Spanjaarden, Italianen, Duitsers en nog andere nationaliteiten. Op een na hebben wij hier nog geen Belgen ontmoet. Ik blijf er nog altijd naar uit kijken.
Het was net nog niet klaar en we vertrokken samen met Sandra. Over onverharde wegen meestal tussen het groen op golvend parcour. Onderweg geen bar, geen cafe niemendal en de goesting naar een goeie pot koffie was groot. We lieten ons vertellen dat er even verder een refuge was waar misschien een drankautomaat stond, Wij ons pad verdergezet in de hoop een koffie te kunnen drinken. Bij de refuge aangekomen vielen onze ogen open. Gloednieuw en super modern. Er was plaats voor 36 personen. We deden op ons gemak een een kijkje en namen daar een korte rustpauze. Onderweg tijdens de afdaling richting Melide is het beginnen regenen en hier is het altijd van die smok regen. Bij het binnenkomen van Melide was de bui even over maar de rest van de avond goot het pijpestelen. We hadden hoe dan ook toch een gezellige avond, want we zijn met Sandra Pulpo gaan eten. Daarna gingen we in de bar van ons logement nog een glas drinken en dan naar bed.
Proeverij tentakels - Melide Spanje
Of je nu te voet, te paard of met de fiets naar Santiago gaat, de gastronomische pitstop Ezequiel Pulperia in Melide mag je niet missen. Er is slechts een vrouw in het restaurantdie met een dagelijkse routine de octupussen wast in een plastiek kuip, in stukken snijdt met een huishoudschaar, drenkt in olijfolie, paprikapoeder en zeezout . De octupus wordt gekookt en geserveerd op een ronde houten plank. Raar maar waar in Ezequiel Pulperia is dit de enige delicatessedie er geserveerd wordt. Probeer een hapje en je weet waarom de sappige, vlezige textuur van de pulpo in combinatie met de gladheid van de Spaanse olijfolie en de kick van het paprikapoeder , een lekker, smakelijk hapje . Dus slik je angst, met elke tentakel zul je beseffen waarom Ezequiel bekend staat als de beste Pulperia van Spanje
Welkom bij een van de vier provincies van de Gemeenschap van Galicia.
(Automatische update) in afwachting nieuws van de laatste dagen van Claire & Jean Pierre
Lugo, de oudste van de hoofdsteden van Galicia, dankt haar stichting om het beleid van uitbreiding uitgevoerd in de regeerperiode van Augustus , met het oog op de bijlage van het Romeinse Rijk noordwestelijk schiereiland. Dus , namens de keizer , Fabio Máximo Paulo , opgericht " Lucus Augusti " (Jaren 1914-1913 BC ) op een militair kamp opgezet rond het jaar 25.
Lugo staat bekend als de stad van de Sacramento
De naam Lucus , waaruit de Lugo stroom komt uit dezelfde Latijns woord dat heilige hout betekent .
Kathedraal van Lugo binnen de Romeinse muur afgebeeld.
Vanaf de muren van Lugo zeer dicht bij de deur van Santiago is de belangrijkste gevel van de kathedraal van Lugo .
De kathedraal van Lugo heeft een rijke mix van bouwstijlen . De voorgevel is in neoklassieke stijl , met een Romaanse middenbeuk , lichtbeuk en de spitse kop.
De Galicia ingang begint door de prachtige maar moeilijke bergpas van O Acebo (1030 m).
(Automatische update) Tussen deze spectaculaire hoge berg natuur kom je de eerste plaats van de Galicische route genoemd Fonfría waarvan Fonsagrada (952 m )tegen.
Het naderen van de Alto de Acebo met de vele windmolens.
Salas (Ook bekend als San Martin de Salas) is een stad en Concejo (Gemeente ) in de Prinsdom Asturië. Het ligt op de weg van San Sebastián aan Santiago de Compostela, En op een klein subtributary van de rivier Narcea. Het grenst in het noorden door Valdes, Cudillero en Pravia, naar het zuiden door Belmonte de Miranda, in het oosten door Pravia, Candamo en Grado, En in het westen door Tineo en Valdes .
Salas is een bergachtig gebied waar steenkoolwinning en de landbouw zijn de belangrijkste industrieën. De producten van deze regio zijn gestuurd voor uitvoer naar Cudillero, een kleine haven op de Golf van Biskaje.
Er zijn verschillende gebouwen van belang in Salas , de Palacio de Valdes en Castillo de Salas onder anderen.
Dit gebouw de Palacio de Valdes werd gebouwd door de architect Manuel del Busto begin van de twintigste eeuw.
We hadden het weer te verduren gehad. Diezelfde groep Spanjaarden waren zich weeral aan het klaarmaken van 5u in de morgen. Vandaag hadden we een korte etape maar loodzwaar en zeer mooi. Toen we boven op de Puerto di del Palo kwamen hadden we een prachtig zicht. We zaten helemaal boven de wolken, zonder zorgen. Onderweg hadden we wel nergens een waterpunt tegen gekomen, alleen helemaal boven op de top van de berg. Het was drinken tegen de sterren op na zo een zware inspanning. We namen hier een goede rustpauze voor we aan de afdaling begonnen. Het eerste deel was heel steil over een rotsachtig en zanderig pad, het tweede deel was een stuk aangenamer om af te dalen. Ondertussen genoten we van de mooie fraaie panorama s. We hadden vandaag beslist een paar km vroeger te stoppen om van die companie Spanjaarden af te zijn. We stopten in het piepkleine dorpje Berducedo waar een bqr en twee winkels waren. De refuge was ondergebracht in een benedenverdieping van een woning.
De snurkers hebben weer hun werk gedaan deze nacht. Vandaag was het mistig en koud bij het vertrek. We vertrokken vanuit de albergue met de feestmuziek van het dorp in de achtergrond. Het was toen al 7u30 in de morgen. We hadden hier al direct een beklimming tot 876 m de alto de la Canterones. eens we die bereikt hadden, kregen we een afdaling tot 700m en dan terug 630m omhoog naar de Cruce de Obona. Het was weer een dagje van klimmen en dalen dat het een lieve lust is over tal van onverharde en stenige paadjes.
De nacht heeft niet veel te bieden gehad, we hebben heel veel last gehad van een snurker die de ganse groep wakker gehouden heeft. Op een bepaald moment pakte er een zijn matras en ging gewoon in de gang slapen. Dat was de slimste. Het was een frisse morgen. Om 9u was het slechts 12 graden op de thermometer. Kort na de start hadden we een 2 uur lange beklimming tot in La Espina, vervolgens een sterk golvend parcour over onverharde wegen en kleine dorpjes die ons naar Tineo leidde. Een paar km voor we Tineo binnenstapten , stopten we om onderweg onze pick nick op te eten. Toen we terug gingen vertrekken, moesten we wachten voor de koeienparade die naar de weide ging. Eentje wilde er er niet mee, wij wezen haar de weg en ja, ze luisterde ook nog. Ook hier was groot feest aan de gang. De refuge lag wel een eindje verder op zodat wij er geen last van hadden. In de refuges valt over het algemeen niet veel te kokerellen, of er is geen keuken of er is geen gerief, of te veel volk, ja het is altijd iets. Wij gingen de¨ze avond eten in een wee sterren hotel waar we voor een menu met 2 aperitieven en wijn aan tafel 20 euro betaalden.
In de voormiddag hadden we buien na de middag klaarde het op. Ook in Oviedo wa het niet zo makkelijk om de stgad uit te raken. Omdat er in de albergue weinig plaats was hadden we bij de bakker vers stokbrood gaan halen en ons ontbijt genomem op een muurtje bij de kathedraal. Net zoal iedere dag kregen we weer een redlijk golvend parcour door tal van kleine dorpjes . Bij het gehucht Premono waren nog duidelijke sporen te zien die onze voorgangers Andre en Jp-s meegemaakt hebben op hun tocht. We vrogern meer informatie aan een plaatselijke bewoonster en die wist te vertellen dat het water juist niet tot aan haar huis gekomen was. In Gado hadden we een hotelkamer gehuurd die zeer redelijk was van prijs en het eten was er zelfs ook heel lekker.
Deze morgen was het een beetje mistig, even later kwam de zon erdoor en nu is het zelfs heel warm. In de refuge was het lekker slapen, we hadden ons wel bijna overslapen. We sliepen maar met 4 op de kamer. De uitbqter hqd voor ons en ook voor de andere pelgrims een lekker ontbijt klaar gemaakt, zodat we krachten genoeg hadden voor vandaag. Het parcour begon aanvankelijk rustig door groene paadjes tot bij her kerkje van Penafuente. Langs het kerkje begon de klim naar de alto de Acebo 1030m . We klommem weer via een heel mooi bergpad tot bij de windmolens om ons pad aan de andere kant te kunnen vervolgen. Eens we de andere kant bereikt hadden, waren we in Galicie. Tijdens de afdaling is de zon er stillaan doorgekomen . We stapten hier over mooie nieuwe aangelgde wandelpaden die de weg naar Compostella een stuk aangenamer maken voor menig pelgrim. Het was iets voor de middag toen we in A Fonsagrada aankwamen en we gingen in een bar eerst iets drinken en aansluiten bestelden we het dagmenu voor een prikje van een cent. We hadden nog 1,5 km te stqppen tot bij de refuge waar we eerst een douche genomen hebben en ons wasje gedaan. Dan zijn we in dit warme weer teruggekeerd naar A Fonsagrada een steile klim naar boven, navraag gedaan waar we konden internetten en ja het is vandaag weer eens gelukt
In plaats van km geven ze hier aan hoeveel m het nog is naar Compostella: 153.562m
Tot de volgende keer. Wij hopen dat het niet zo lang meer moet duren
Bij het vertrek was het zwaar bewolkt en af en toe hadden we een paar druppels regen. We vertrokken over de verharde weg naar La Mesa . Net buiten dit piepkleine dorpje hadden we een heel steile lange beklimming to in Buspol; Daar begon de 7 km lange afdaling over rotspaden tot bij het stuwmeer. Bij het oversteken van de brug kregen we een 7km lange klim richting Grandas de Salime . Normaal was hier het einde van onze etape, mar we besloten nog een paar km verder te stappen tot Castro, waar we in een prive refuge gereserveerd hadden. De refuge was uitgebaat door 2 jonge mensen die er echt hun werk van maken. Castro is een dorpje waar het boerhof de kerk en de refuge het centrum zijn. Het dorp telt 51 invwoners en heeft ook een hotel.
We hadden vandaag een redelijk zwaar parcour onder de voeten gekregen en de laatste km hebben we weer maar eens regen gehad. Die Spaanse zon laat op zich wachten. We hadden een klim tot boven op de alto del Fresno. Via paadjes en kleine dorpjes bereikten we Salas waar we in een refuge overnachten. Het was zaterdag en we hadden besloten naar de mis te gaan. We hadden inlichtingen genomen wanner de mis begon op zaterdag avond. Het was juist op de vooravond van Maria hemelvaart en er was eerst rozenkrans. Men gaf ons de raad tijdig aanwezig te zijn omdat er veel volk zou zijn in de mis: Inderdaad toen wij om 20u20 in de kerk binnen kwamen voor de mis van 20u30 zat de kerk al barstens vol. Wij konden net zoals vele andere blijven rechtstaan. Er waren nog heelwat pelgrims aanwezig in de kerk. Na de mis was er een bijzondere verering voor Moeder Maria
(Automatische update) volgens het bericht nemen ze vandaag geen rustdag en vervolgen ze hun weg met wat aanpassingen naar de plaats van aankomst. Normaal was het van Oviedo naar Juan de Villapanada zoals je kan zien op de kaart.
Oviedo-San Juan de Villapanada, San Juan de Villapanada-Salas, salas-Tineo, Tineo-Penaseta, Penaseta-La Mesa, La Mesa-Grandas de Salime, grandas de Salime-O-Padron,O-Padron-O-Cadavo Baleira, O-Cadavo Baleira-Lugo, Lugo-San Roman da Retorta,San Roman da Retorta-Melide, Melide-Santa Irene, Santa Irene-Compostella
Omstreeks 7u vertrokken we vanuit onze hotelkamer waar we ook het ontbijt genomen hadden. Louis en Manuela hadden ons opgewacht om samen verder te stappen. Bij de splitsing hebben we afscheid genomen van Mauela die koos de kustweg verder te zetten en naar Gijon te stappen. Even verder werden we bij een vrouwtje binnengeroepen om wat te drinken en een beetje fruit mee te nemen voor onderweg. Wij maakten van die gelegenheid gebruik om een paar foto's te nemen met de belofte dat wij die haar zouden opsturen. We hadden terug een pittig parcour en stegen tot een hoogte van 400m op padjes tussen het lage struikgewas die bijna toegegroeid waren. We genoten van ons middagmaal in de vrije natuur bij een wasplaats. In Pola de Sierra kwamen we terecht in een gloednieuwe refuge die nog maar een paar maand open was. Dat was een echte voltreffer. Een zeer gemoedelijk onthaal en een heel aangename omgeving om tot rust te komen .
Na onze dagelijks edouche en ons wasje deden we nog een stadswandelingetje en daarna gingen we nog een pizza eten om de dag af te sluiten.
Pelgrim zijn is je pelgrimstaf nemen en op weg gaan. Je kleine zekerheden verlaten om te ervaren wat en wie de grote zekerheid is en daarop mogen steunen als op een staf.
tekst : Vlaams genootschap van Santiago de Compostela
Zoeken in blog
Sfeerbeelden Claire&jean Pierre in Bilbao 2010 klik hier
Archieffoto's 2007
Archieffoto's 2008
Archieffoto's 2009
Kerk van San Martin in Askizu
Patroonheilige v/d pelgrims
Bolibar gelegen nabij de grens met Gipuzkoa
Beschut door de berg Oiz (1026m)
Pelgrimroute
Lezama/ Bilbao
Pobena Muskiz In deze badplaats kan je genieten van het betoverende landschap.
Güemes Alberque in Güemes sterk aanbevolen voor de pelgrims
Santander De stad is gelegen aan de Costa Verde, aan de Cantabrische Zee
Cobreces Plaats waar overnacht kan worden
Unquera een van minst bezochte plekjes van Spanje
Ribadesella Ribadesella heeft twee duidelijk onderscheiden kanten
