Het was rotweer deze voormiddag. We hadden regen tot we ons eindpunt bereikt hadden. Gelukkig was de refuge vroeg open en konden wij onze rugzakken daar achter laten en de stad binnenlopen. We zijn hier in een heel mooi schilderachtig vissersdorpje die ook veel toeristen aantrtekt.
Toen we terug naar de refuge stapten was het nog maar rond de middag, we namen eerst een douche en aten onze pic nick op die we voor onderweg meegebracht hadden. De hopsitalero bood ons onmiddellijk een glas wijn aan en ook nog een bord paella.
Deze namiddag houden we ons rustig en hebben we ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om onze rugzak inhoud eens in de wasmachine te gooien.
Morgen wordt het weer een korte etappe maar we zitten nog goed op schema
Uitstekend wandelweertje voor een schitterend parcour. Kort na het vertrek kwamen we in Santilla del Mar aan, een heel artisanaal en toeristisch stadje. In Ciguenza wachtten een aantal kinderen ons op en boden ons spontaan een drankje of een hapje aan. Omdat we toch van plan waren daar even te stoppen gunden we de kinderen het genoegen van hen een drankje te nemen tot hun grote vreugde. Ze waren heel sympathiek en probeerden hoe dan ook een gesprekje aan te knopen.
Even verder kwamen we na een steile beklimming en dito afdaling in het schilderachtige dorp Cobreces terecht. Voor we Comillas binnen stapten, liepen we nog door een zeer archtiecturale wijk van prachtige oude huwen met fantisch mooie balkons uitgewerkt in hout.
Toen we even later bij de refuge aankwamen, was het al heel druk, en er waren maar 20 plaatsen. We etelden het aantal personen en het zou net nipt zijn. Om 16 uur toen de refuge openging stuurde de hospita een aantal fietsers terug op pad naar een volgende halte. Het was ons geluk , wij kregen juist de laatste 2 bedden toegewezen.
Na het douchen bezochten we nog de stad die ook zeer toerisch is en veel te bieden heeft.
Ondertussen zijn we al aan km 319 en hebben we er nog 454 km te stappen
In Santander sliepen we als haringen in een ton. We warern blij weer op stap te kunnen gaan. We vertrokken via de mooie winkelstraat die nu nog heel rustig was. Na een paar km stappen, namen we een verplichte rust. De trein van 10u32 was juist vertrokken. We namen dus de trein van 11u32 omdat wij het niet riskeerden de sopoorwegbrug te voet over te steken. We hadden een rustig parcour zonder noemenswaardige hoogtepunten behalve dat we een aantal km langs een pijpleiding gelopen hebben die zeer ergerlijk was. Normaal zouden we stappen tot Requejade, maar omdat er daar maar 6 slaapplaatsen waren, beslisten we door te stappen tot Camplengo. We kwamen daar in een prive refuge waar het al bij al niet zo slecht was. Wij waren er als enige Belgen en moesten ons verstaanbaar maken in het Spaans, Engels, Duits of Frans. De mama had voor ons gekookt. Tegen etenstijd zaten we met 10 aan tafel te smullen van een heerlijke maaltijd. We sloten af met een gezellige ineternationale babbel onder pelgrims.
Tot heden hebben we goed wandelweer gehad. Niet overdreven warm en geen regen. Na eem paar klimmetjes over goed begaanbare paadjes parallel met de zee kwamen we in La Madeleine aan, waarna we onmiddellijk aan een lange en steile klim begonnen op onverharde rotspaden. De vreugde de top bereikt te hebben was van korte duur bij de derde bocht in de afdaling is JP uit de draai gevlogen en is hij in de keien terecht gekomen, Gelukkig geen verwondingen en we konden stilletjes verder stappen. I
In Liendo kwamen we in een gloednieuwe refuge terecht., samen met 4 Denen, een Duitser en drie Spanjaarden . Om 20 uur gingen we naar de mis in het kleine kerkje. Niettegenstaande het er zeer muf rook, was er toch veel volk in de kerk. Voor 's avonds hadden we een improvisatie menu klaargemaakt.
Eindelijk nog eens gelukt om te internetten, we gaan vlug een beetje verslag geven van de voorbije dagen.
Omdat J.P het niet zag zitten om terug de altamira te beklimmen met de rugzak, besloten weonze weg te vervolgen langs het water; Het was niet zo makkelijk om de vuile industiestad Bilbao uit te stappen. Uiteindelijk kwamen we in Zorrotza aan het geboortedorp van Zorro en Sr Garcia. Vandaar stapten we verder naar Portugalete waar we door een paar volksfiguren door de stad geleidt werden. We kwamen op een fiets en wandelpad van 11km die ons naar het strand van Pobena Muskiz bracht, Toen we in de refuge aankwamen (een oud schooltje) zei men ons onmiddellijk dat er voor de volgende etappe nieks te bekomen wa onderweg. Omdat er in het dorp geen winkels waren , gingen we naar de kust om daar onze voorraad op te doen . Daar aangekomen was er ook geen enkele winkel . We gingen een bar binnen en bestelden ons een paar broodjes om 's anderendaags mee te nemen en in een restaurantje in het dorp gingen we een dagmenu eten.
Deze morgen zijn we opgestaan in de gietende regen. Toen we vertrokken bleef het maar regenen, gelukkig was het parcour verhard en slechts 12 km. Door een dubbelzinnige uitpijling gingen we de verkeerde weg op waardoor we na x aantal km beseften dat we duidelijk van onze eindbestemming afweken. Met z'n drieën hadden we dan maar besloten om autostop te doen tot Somo waar we de overzet naar Santander namen. Onze km hadden we ruim gestapt. In Santander aangekomen, wa het terug water aan het gieten. Eerst de refuge opgezocht en dan maar een dagschotel gaan eten. Op dit moment is het droog maar bewolkt
Op dit moment hebben we al 251,4 km gestapt Nog te stappen 522,6 km
De voetjes doen het nog goed en de moed blijft erin.
We vertrokken vandaag later dan gepland, met een paar nijdige klimmetjes op goede paden naar Laredo. Eens door het centrum hadden we nog een vijftal km te stappen tot aan de veerboot. De oversteek ging naar de kaai van Santona. Voorbij het centum wezen de gele pijlen rechtsaf een stijl en smal rotspad omhoog met ernaast diepe afgronden. Het was Jp zijn ding niet gezien zijn chute van daags voordien. Bij het strand aangekomen, moesten we nog 3 tot 4 km door het mulle zand om het dorpje Noja te bereiken. Vanaf hier konden we terug de wegmarkeringen volgen en via sterk golvende wegen Guemes bereiken. Het onthaal bij Don Ernesto is er een om niet te rap te vergeten. Volledig avondmaal, ontbijt en camino gezaang begeleid op gitaar. We waren hier in een internationaal gezelschap, maar niemand maakte onderscheid voor elkaar , we wareen vrienden onder elkaar.
We vertrokken vanuit de refuge richting kust en na een beklimming van 120 trappen liepen we een paar km parallel boven de zee met prachtige uitzichtpunten. In tegenstelling tot gisteren kwamen we hier in een zeer toeristische badplaats terecht, waar we in de namiddag lekker langs het strand gekuierd hebben.
De refuge was even buiten het centrum, vlak achter een arena van stieregevechten. Tegen slapengaan was de refuge overvol. Er stonden nog een 6-tal tenten in de tuin en toen we 's morgens opstonden lagen er ook nog 4 in de leefruimte te slapen,
Pelgrim zijn is je pelgrimstaf nemen en op weg gaan. Je kleine zekerheden verlaten om te ervaren wat en wie de grote zekerheid is en daarop mogen steunen als op een staf.
tekst : Vlaams genootschap van Santiago de Compostela
Zoeken in blog
Sfeerbeelden Claire&jean Pierre in Bilbao 2010 klik hier
Archieffoto's 2007
Archieffoto's 2008
Archieffoto's 2009
Kerk van San Martin in Askizu
Patroonheilige v/d pelgrims
Bolibar gelegen nabij de grens met Gipuzkoa
Beschut door de berg Oiz (1026m)
Pelgrimroute
Lezama/ Bilbao
Pobena Muskiz In deze badplaats kan je genieten van het betoverende landschap.
Güemes Alberque in Güemes sterk aanbevolen voor de pelgrims
Santander De stad is gelegen aan de Costa Verde, aan de Cantabrische Zee
Cobreces Plaats waar overnacht kan worden
Unquera een van minst bezochte plekjes van Spanje
Ribadesella Ribadesella heeft twee duidelijk onderscheiden kanten
(Automatische update)
