De baai van San Sebastian met de haven en één van de stadsstranden.
San Roque feest
In Deba
Gernika historische hoofdstad
Vroeger werd onder deze eeuwenoude eik de eed afgelegd. (wetten)
Bilbao ligt in het noorden van Spanje
Aan de rivier Nervión
Castro Uridiales
De Santa Mariakerk is in gotische stijl gebouwd.
Liendo Het pad tot Playa de San Juliàn in Liendo
Requejada Een van de vele stuwmeren.
St Vincente de la barquera Een oud vissersdorpje.
Llanes Pena tu puertas de Vidiago
Kerk van San Juan de Villapañada
Penaseta
Grandas de Salime
Alberque in Lugo
Melide
Kleren verbranden einde camino
Sfeerbeelden over de laatste 780 km
San Sebastian-Zumaia-Deba
Lezama - Bilbao
Pobena Muskiz
Pobena/Muskiz-Castro/Urdiales
Markina-Xemein-Gernika
Castro Urdiales - Liendo
Liendo - Guemes
Santander - Camplengo
Camplengo - Comillas.
Comillas/San Vinc. d/ l Barquera
San Vinc. d/l Barquera/La Franca.
La Franca - Poo
Poo - Ribadesella.
Ribadesella - La Isla
Grado - Salas
Vervolg in de rechterkolom
Claire & Jean Pierre op weg naar Santiago
20-08-2010
Salas , Asturias
(Automatische update) Korte inhoud over Salas.
Salas (Ook bekend als San Martin de Salas) is een stad en Concejo (Gemeente ) in de Prinsdom Asturië. Het ligt op de weg van San Sebastián aan Santiago de Compostela, En op een klein subtributary van de rivier Narcea. Het grenst in het noorden door Valdes, Cudillero en Pravia, naar het zuiden door Belmonte de Miranda, in het oosten door Pravia, Candamo en Grado, En in het westen door Tineo en Valdes .
Salas is een bergachtig gebied waar steenkoolwinning en de landbouw zijn de belangrijkste industrieën. De producten van deze regio zijn gestuurd voor uitvoer naar Cudillero, een kleine haven op de Golf van Biskaje.
Er zijn verschillende gebouwen van belang in Salas , de Palacio de Valdes en Castillo de Salas onder anderen.
Dit gebouw de Palacio de Valdes werd gebouwd door de architect Manuel del Busto begin van de twintigste eeuw.
We hadden het weer te verduren gehad. Diezelfde groep Spanjaarden waren zich weeral aan het klaarmaken van 5u in de morgen. Vandaag hadden we een korte etape maar loodzwaar en zeer mooi. Toen we boven op de Puerto di del Palo kwamen hadden we een prachtig zicht. We zaten helemaal boven de wolken, zonder zorgen. Onderweg hadden we wel nergens een waterpunt tegen gekomen, alleen helemaal boven op de top van de berg. Het was drinken tegen de sterren op na zo een zware inspanning. We namen hier een goede rustpauze voor we aan de afdaling begonnen. Het eerste deel was heel steil over een rotsachtig en zanderig pad, het tweede deel was een stuk aangenamer om af te dalen. Ondertussen genoten we van de mooie fraaie panorama s. We hadden vandaag beslist een paar km vroeger te stoppen om van die companie Spanjaarden af te zijn. We stopten in het piepkleine dorpje Berducedo waar een bqr en twee winkels waren. De refuge was ondergebracht in een benedenverdieping van een woning.
De snurkers hebben weer hun werk gedaan deze nacht. Vandaag was het mistig en koud bij het vertrek. We vertrokken vanuit de albergue met de feestmuziek van het dorp in de achtergrond. Het was toen al 7u30 in de morgen. We hadden hier al direct een beklimming tot 876 m de alto de la Canterones. eens we die bereikt hadden, kregen we een afdaling tot 700m en dan terug 630m omhoog naar de Cruce de Obona. Het was weer een dagje van klimmen en dalen dat het een lieve lust is over tal van onverharde en stenige paadjes.
De nacht heeft niet veel te bieden gehad, we hebben heel veel last gehad van een snurker die de ganse groep wakker gehouden heeft. Op een bepaald moment pakte er een zijn matras en ging gewoon in de gang slapen. Dat was de slimste. Het was een frisse morgen. Om 9u was het slechts 12 graden op de thermometer. Kort na de start hadden we een 2 uur lange beklimming tot in La Espina, vervolgens een sterk golvend parcour over onverharde wegen en kleine dorpjes die ons naar Tineo leidde. Een paar km voor we Tineo binnenstapten , stopten we om onderweg onze pick nick op te eten. Toen we terug gingen vertrekken, moesten we wachten voor de koeienparade die naar de weide ging. Eentje wilde er er niet mee, wij wezen haar de weg en ja, ze luisterde ook nog. Ook hier was groot feest aan de gang. De refuge lag wel een eindje verder op zodat wij er geen last van hadden. In de refuges valt over het algemeen niet veel te kokerellen, of er is geen keuken of er is geen gerief, of te veel volk, ja het is altijd iets. Wij gingen de¨ze avond eten in een wee sterren hotel waar we voor een menu met 2 aperitieven en wijn aan tafel 20 euro betaalden.
In de voormiddag hadden we buien na de middag klaarde het op. Ook in Oviedo wa het niet zo makkelijk om de stgad uit te raken. Omdat er in de albergue weinig plaats was hadden we bij de bakker vers stokbrood gaan halen en ons ontbijt genomem op een muurtje bij de kathedraal. Net zoal iedere dag kregen we weer een redlijk golvend parcour door tal van kleine dorpjes . Bij het gehucht Premono waren nog duidelijke sporen te zien die onze voorgangers Andre en Jp-s meegemaakt hebben op hun tocht. We vrogern meer informatie aan een plaatselijke bewoonster en die wist te vertellen dat het water juist niet tot aan haar huis gekomen was. In Gado hadden we een hotelkamer gehuurd die zeer redelijk was van prijs en het eten was er zelfs ook heel lekker.
Deze morgen was het een beetje mistig, even later kwam de zon erdoor en nu is het zelfs heel warm. In de refuge was het lekker slapen, we hadden ons wel bijna overslapen. We sliepen maar met 4 op de kamer. De uitbqter hqd voor ons en ook voor de andere pelgrims een lekker ontbijt klaar gemaakt, zodat we krachten genoeg hadden voor vandaag. Het parcour begon aanvankelijk rustig door groene paadjes tot bij her kerkje van Penafuente. Langs het kerkje begon de klim naar de alto de Acebo 1030m . We klommem weer via een heel mooi bergpad tot bij de windmolens om ons pad aan de andere kant te kunnen vervolgen. Eens we de andere kant bereikt hadden, waren we in Galicie. Tijdens de afdaling is de zon er stillaan doorgekomen . We stapten hier over mooie nieuwe aangelgde wandelpaden die de weg naar Compostella een stuk aangenamer maken voor menig pelgrim. Het was iets voor de middag toen we in A Fonsagrada aankwamen en we gingen in een bar eerst iets drinken en aansluiten bestelden we het dagmenu voor een prikje van een cent. We hadden nog 1,5 km te stqppen tot bij de refuge waar we eerst een douche genomen hebben en ons wasje gedaan. Dan zijn we in dit warme weer teruggekeerd naar A Fonsagrada een steile klim naar boven, navraag gedaan waar we konden internetten en ja het is vandaag weer eens gelukt
In plaats van km geven ze hier aan hoeveel m het nog is naar Compostella: 153.562m
Tot de volgende keer. Wij hopen dat het niet zo lang meer moet duren
Bij het vertrek was het zwaar bewolkt en af en toe hadden we een paar druppels regen. We vertrokken over de verharde weg naar La Mesa . Net buiten dit piepkleine dorpje hadden we een heel steile lange beklimming to in Buspol; Daar begon de 7 km lange afdaling over rotspaden tot bij het stuwmeer. Bij het oversteken van de brug kregen we een 7km lange klim richting Grandas de Salime . Normaal was hier het einde van onze etape, mar we besloten nog een paar km verder te stappen tot Castro, waar we in een prive refuge gereserveerd hadden. De refuge was uitgebaat door 2 jonge mensen die er echt hun werk van maken. Castro is een dorpje waar het boerhof de kerk en de refuge het centrum zijn. Het dorp telt 51 invwoners en heeft ook een hotel.
We hadden vandaag een redelijk zwaar parcour onder de voeten gekregen en de laatste km hebben we weer maar eens regen gehad. Die Spaanse zon laat op zich wachten. We hadden een klim tot boven op de alto del Fresno. Via paadjes en kleine dorpjes bereikten we Salas waar we in een refuge overnachten. Het was zaterdag en we hadden besloten naar de mis te gaan. We hadden inlichtingen genomen wanner de mis begon op zaterdag avond. Het was juist op de vooravond van Maria hemelvaart en er was eerst rozenkrans. Men gaf ons de raad tijdig aanwezig te zijn omdat er veel volk zou zijn in de mis: Inderdaad toen wij om 20u20 in de kerk binnen kwamen voor de mis van 20u30 zat de kerk al barstens vol. Wij konden net zoals vele andere blijven rechtstaan. Er waren nog heelwat pelgrims aanwezig in de kerk. Na de mis was er een bijzondere verering voor Moeder Maria
(Automatische update) volgens het bericht nemen ze vandaag geen rustdag en vervolgen ze hun weg met wat aanpassingen naar de plaats van aankomst. Normaal was het van Oviedo naar Juan de Villapanada zoals je kan zien op de kaart.
Oviedo-San Juan de Villapanada, San Juan de Villapanada-Salas, salas-Tineo, Tineo-Penaseta, Penaseta-La Mesa, La Mesa-Grandas de Salime, grandas de Salime-O-Padron,O-Padron-O-Cadavo Baleira, O-Cadavo Baleira-Lugo, Lugo-San Roman da Retorta,San Roman da Retorta-Melide, Melide-Santa Irene, Santa Irene-Compostella
Omstreeks 7u vertrokken we vanuit onze hotelkamer waar we ook het ontbijt genomen hadden. Louis en Manuela hadden ons opgewacht om samen verder te stappen. Bij de splitsing hebben we afscheid genomen van Mauela die koos de kustweg verder te zetten en naar Gijon te stappen. Even verder werden we bij een vrouwtje binnengeroepen om wat te drinken en een beetje fruit mee te nemen voor onderweg. Wij maakten van die gelegenheid gebruik om een paar foto's te nemen met de belofte dat wij die haar zouden opsturen. We hadden terug een pittig parcour en stegen tot een hoogte van 400m op padjes tussen het lage struikgewas die bijna toegegroeid waren. We genoten van ons middagmaal in de vrije natuur bij een wasplaats. In Pola de Sierra kwamen we terecht in een gloednieuwe refuge die nog maar een paar maand open was. Dat was een echte voltreffer. Een zeer gemoedelijk onthaal en een heel aangename omgeving om tot rust te komen .
Na onze dagelijks edouche en ons wasje deden we nog een stadswandelingetje en daarna gingen we nog een pizza eten om de dag af te sluiten.
Oviedo hoofdstad van Asturië, ligt in het noorden van Spanje
(Automatische update) als ze op schema zijn komen ze vandaag in Oviedo aan, met morgen de laatste rustdag om dan op 14 augustus aan hun laatste etappe te beginnen tot in de Compostela Oviedo is een belangrijke stad i.v.m. de camino. Vanuit deze stad vertrok Alfonso II naar Compostela wanneer het graf van Santiago was ontdekt.
Deze morgen zijn we met de regen wakker geworden en ook met de regen op stap gegaan. Het was weer van die vieze motregen die je doornat maakte. Het duurde gelukkig niet te lang en koud was het ook weer niet. Ons parcour verliep overwegend over verharde kleine wegen naar Oviedo. Het was ongeveer rond de middag toen we Oviedo bereikten. We hadden nog ruim de tijd om de stad te bezoeken, en omdat het weer niet zo denderend is zijn we van plan morgen gewoon ons route verder te zetten en onze planning aan te passen volgens de mogelijkheden.
We zijn nog steeds op schema en de conditie is nog prima in orde . Waar we morgen naartoe trekken, moeten we nog eens bekijken, eerst een douche nemen en dan zien we wel hoe we de dag nog vullen. Tot de volgende keer.
Vandaag is het Villaviciosa geworden omdat we al voor de middag in Sebrayo waren vandaar beslisten we door te stappen tot Villaviciosa waar we verplicht waren een pensionkamer te huren omdat hier geen refuges zijn. De stad is wel aangenamer om eens door te wandelen. We hadden een redelijk pittig parcour en een warme temperatuur 28 graden. De last begint door te wegen voor sommige mensen. Onze Louis denkt morgen een stuk met de trein te doen, en onze spaanse vriendin legt er vandaag ook het bijltje bij neer. We duimen voor onszelf en gaan rustig verder Tot later Doei
Goed geslapen deze nacht en wakker geworden met het geluid van de golven op zee. We namen dan ook ons ontbij met zicht op zee, waarom niet. Het weer was iets minder goed, het hqd geregend deze nacht. Het was een zwoele dag vandaag. We hadden terug weer een zeer mooi parcour met beperkte moeilijkheidsgraad. La Isla is een van de laatste kuststadjes waar we doorkomen. Klein gezellig en redelijk toeristisch. Een oud schooltje fungeerde als albergue. Er kwamen hier terug en paar tendinitis patienten toe, gelukkig zijn wij daar nog van gespaard gebleven. Het was vandaag eerder bewolkt waardoor we minder goed zicht hadden op de kust.
Onze km stand. 403,9 gestapt Nog te stappen. 390,1
Deze morgen zijn we vroeg vertrokken omdat ze warm weer voorspelden. We hadden een ontbijt a l' improvist. Koekjes, zoals de spanjaarden dat hier veel eten, een stuk kaas limonade en een blik perzikken. In de winkel hadden we daags voordien niet gevonden wat we nodig hadden voor een degelijk ontbijt vandaar uw plan trekken. Ook vandaag krijgen we weer een onvergetelijk parcour langsheen groene paadjes en langs een bergflank vanwaar we nog zicht hadden op de oceaan. Langs de ene kant vergezelden ons de picos de Europe en langs de andere kant de oceaan, echt de moeite. In Llanes wa het ons afgeraden om naar de albergue te gaan, omdat daar dit week-end feesten gepland waren. We stapten even verder door tot Poo waar we een prive albergue hadden, ook daar waren al sporen van de festiviteiten en was er daar een bandje aan het spelen tot 24 u. Als je moe genoeg bent hoor je dat toch niet meer . Ook dqqr was ook weer alles volzet. Dan zeggen dat het op de norte niet druk is.
' s Morgens was er een beetje rumoer geweest met de hospitalero, omdat iemand vond dat 1 voldoende was voor hetgeen hij gekregen had als volpension. Bij de start liepen we in het voetspoor van een spaans koppel waarmee we al een paar dagen in de voetsporen liepen en daardoor hebben we een aftakking gemist van N634. Zo volgden we het niet officiele parcour . Vandaag verlieten we definitief Cantabrie en stapten ons parcour verder in Asturië. Na een aantal km stappen kwamen we in Colombrië aan en konden daar genieten van de prachtige koloniale huizen die daar nog te zien zijn. Omdat er in Colombrië de jeugdherberg volledig volzet was, opteerden we nog een paar km verder te stappen tot La Franca waar we een kamer huurden in een gezellig famillie hotelletje . Het was een superdag, we hadden weer een prachtige tocht gehad en een angenaam wandelweertje.
Deze morgen van de Jeugdherberg vertrokken en onderweg onze croissantjes met chocomelk opgegeten. Plots stapte onze spaanse vriend daar alleen voorbij. Zijn vrouw had last van tendinitis en zou met de bus naar Ribadesella rijden. Wij stapten verder en een paar uur later zoals gepland kwamen we in Ribadesella aan. Gezien de feestelijkheden in de stad, hoopten we nog een beetje van de sfeer te kunnen opsnuiven, maar inderdaad snuiven was het, maar zeker niet aangenaam. We kwamen daar in een nooit geziene mesthoop terecht,je moest echt een knijper op je neus zetten om erdoor te geraken. We hadden ook hier weer een jeugdherberg net aan de dijk van de oceaan.
Pelgrim zijn is je pelgrimstaf nemen en op weg gaan. Je kleine zekerheden verlaten om te ervaren wat en wie de grote zekerheid is en daarop mogen steunen als op een staf.
tekst : Vlaams genootschap van Santiago de Compostela
Zoeken in blog
Sfeerbeelden Claire&jean Pierre in Bilbao 2010 klik hier
Archieffoto's 2007
Archieffoto's 2008
Archieffoto's 2009
Kerk van San Martin in Askizu
Patroonheilige v/d pelgrims
Bolibar gelegen nabij de grens met Gipuzkoa
Beschut door de berg Oiz (1026m)
Pelgrimroute
Lezama/ Bilbao
Pobena Muskiz In deze badplaats kan je genieten van het betoverende landschap.
Güemes Alberque in Güemes sterk aanbevolen voor de pelgrims
Santander De stad is gelegen aan de Costa Verde, aan de Cantabrische Zee
Cobreces Plaats waar overnacht kan worden
Unquera een van minst bezochte plekjes van Spanje
Ribadesella Ribadesella heeft twee duidelijk onderscheiden kanten
