EEN EERSTE KENNISMAKING MET EEN LAND DAT ME NADIEN NOOIT MEER LOS ZOU LATEN China!
In 2011 zocht ik een reisbestemming. Twee opties bleken tot mijn interesse te behoren:
1.) Verenigde Staten van Amerika
2.) China.
De keuze was moeilijk, doch uiteindelijk koos ik toch voor China.
Het werd liefde op het eerste gezicht.
In 2014 plan ik weer een reis naar China.
20-09-2011
In de Blue Marlin in Suzhou
Dag lieve lezer,
Ik ontving nog enkele foto's van een medereizigster.
Ik plaats alvast de foto's op de blog; de uitleg volgt nog wel.
De foto hieronder toont een deel van de groep mensen met wie ik in september 2011 naar China ging.
Aankomst rond 11u30 in Suzhou in de provincie Jiangsu.
We vertrekken met 11 + 1 personen en 11 zware rugzakken en valiezen en dito dagrugzakken richting jeugdherberg. Alles geraakt in het busje, zelfs de helikopter van één van de groepsleden. Mannen hé
De jeugdherberg is niet in orde, t.t.z. ze zijn volop aan het vernieuwen en de kamers zijn maar deels klaar. De geur van de verf komt ons tegemoet.
Er ontstaat wrevel, het wordt sommigen echt te veel. Eén van de koppels heeft van iemand een adres door gekregen van een zeer goed hotel in Suzhou: hotel Bamboo Grove, excellent hotel en helemaal niet duur: 48 euro per nacht per kamer.
Klik op de foto om te vergroten.
Ik kies voor een kamer alleen. Het is trouwens voor twee nachten en dat lijkt me wel fijn te zijn om in zo'n hotel eens alleen te kunnen slapen.
Na een uitgebreide douche voel ik me gelijk een ander mens. We gaan op verkenning door Suzhou. We wandelen langs pittoreske straatjes en steegjes en bezoeken de Twin Pagode, nadat de inkomtickets herhaaldelijk herteld zijn. De man aan de kassa heeft ons te weinig tickets geven. Toch opletten dat we niet gefopt worden, zo lijkt het wel. Alhoewel dit de eerste keer is dat het gebeurt.
Achteraf gezien blijkt de tuin niet echt de moeite van het bezoeken. Er staat hun daar nog veel werk te wachten.
Nadien brengen we nog een bezoekje aan een tuin niet ver van het hotel. Het steegje richting de tuin ligt bezaaid met - hoe kan het ook anders - kraampjes met allerlei prullaria.
Eén van de hoogtepunten (er waren er wel veel!) van onze reis naar China was alleszins ons verblijf in Suzhou, in het hotel 'Bamboo Grove'.
Na een eerste kennismaking met Suzhou zijn we om 18 uur uitgenodigd voor een etentje met Johan C., productie-directeur van Pinacol in Suzhou. Ook zijn sympathieke partner was erbij.
Via die man had één van de koppels het adres bekomen van het hotel Bamboo Grove.
We zijn maar met een deel (7) van onze groep ingegaan op de uitnodiging voor een etentje.
Het busje staat klaar om ons naar het restaurant te brengen. Onze chauffeur vraagt ons 140 yuan (+/- 17,50 euro).
2,5 euro per persoon dus, wat volgens Chinese normen erg veel is.
Ik neem initiatief en reageer heel kordaat: 100 (12,5 euro) and no more! De chauffeur besluit dat die prijs aanvaardbaar is
Eigenlijk betalen we nog te veel, maar nu is iedereen min of meer tevreden.
Eens in het restaurant worden we naar boven geloodst, waar we een aparte kamer zullen krijgen. Dat is wel vaker de gewoonte in Chinese restaurants. Onze gastheer met zijn partner wacht reeds op ons.
Allerlei kleine gerechtjes worden op de ronde tafel, op het glas, geplaatst. Je draait naar believen tot je iets vindt dat er lekker uitziet en je proeft ervan
Soms gokken we wat we aan het eten zijn.
Later die avond zijn we nog een cocktail gaan drinken in de Blue Marlin, een Westerse bar/restaurant waar vooral veel 'expats' komen.
Het 'bandje' dat die avond speelde, kende écht alle liedjes: Pianoman van Billy Joel, Satisfaction van de Rolling Stones, Yellow Submarine van The Beatles. Knap hoor!
We mochten aanvragen wat we wilden, ze speelden het allemaal.
Na 'Satisfaction' ronden we moe, maar tevreden, onze dag af.
Subliem!
Op de foto hieronder zie je onze gastheer met zijn partner.
's Morgens bezoeken we een aantal hutongs aan de achterkant van het hotel. Na dagen van hevige regenval is iedereen blij dat de zon schijnt. We ontbijten op een food market. Langs de kant van de weg, in winkeltjes en bij kraampjes, kopen we wat er lekker uitziet.
We slenteren langs kleine straatjes. Een paar leden (drie koppels) van de groep besluiten om op hun eentje verder te gaan. Met vijf (4 alleenstaande vrouwen + de begeleider) bezoeken we een tempel met museum: Luoyang Folkway Museum (een plaatselijk heemkundig museum).
Eens terug in de jeugdherberg nestel ik me in een zetel en val in slaap.
Zoals beloofd, wil ik eens een woordje uitleg geven over hutongs. Het woord 'hutong' komt van het Mongoolse woordje 'hottog' dat 'bron' betekent. Het is namelijk zo dat een gegraven bron het centrum betekende van een nieuwe woonwijk.
In China hebben we nog wel een aantal hutongs gezien, doch de Chinezen zijn de Hutongs aan het afbreken om volop nieuwe gebouwen neer te zetten.
Een hutong wordt vaak ommuurd en aan het begin van zo'n hutong heb je dan een poort. In zo'n hutong was het maar armzalig wonen. De huisjes zijn er vrij klein en de straten niet breder dan 9 meter (meestal zijn ze wel veel smaller). In sommige straatjes konden we amper met onze fiets door. Woningen in zo'n hutong zijn niet voorzien van het nodige sanitair en dus heb je overal 'openbare' toiletten en wasgelegenheden. Dat 'openbaar' mag je echt wel letterlijk nemen.
Hutongs zijn stilaan een toeristische attractie aan het worden.
Rond 16u zijn we nog naar een groot plein gegaan aan de overkant van het hotel. Lachende kinderen roepen 'hello' als ze ons foto's zien trekken. Ze willen graag op de foto staan. Chinezen poseren blijkbaar graag.
Een jongeman op een brommertje wenst ons 'welcome to China', waarop ik spontaan antwoord 'welcome to Bilishi' (België dus) Zo weet die kerel meteen waar wij vandaag komen. Als je met twee rondloopt, word je nog makkelijker aangesproken door de 'locals'.
Zalig om zo te kuieren langs de straten, zeker nu de zon schijnt.
Twee kleine busjes brengen ons naar het station om zo de nachttrein te nemen naar Suzhou, waar we enkele tuinen zullen bezoeken.
Het belooft een trage trein te worden, met weinig comfort op de toch wel harde 'soft sleepers'.
Bedankt Ann en Johan, Linda en Lieven, en Rita voor de lekkere chocolade
De naam Wang Chen gaf ik niet zomaar aan de Chinees-met-de-pet.
Ik ben nu het boek 'Kikkers' van Mo Yan aan het lezen. Volgens een oud Chinees gebruik kregen baby's als voornaam de naam van een lichaamsdeel, bijvoorbeeld Wang. Dit gebeurde wel vaker in een gezin waar beide ouders niet gestudeerd hadden.
Hoe dit precies in elkaar zit, moet ik nog wel uitzoeken. Ik vind er alleszins niet veel info over terug op het internet.
Chinezen poseren gewillig, vaak lachend, voor de camera.
Persoonlijk heb ik zeer positieve ervaringen met Chinezen. Wij werden vaak heel vriendelijk aangesproken en jongeren, zelfs kinderen, kwamen naar ons toe. Ze heten ons dan 'welkom' of wilden op de foto met ons. Eén keer vroeg een jong meisje of ik mijn naam wou schrijven
Regen, regen en nog eens regen. We geraken er niet vanaf!
We besluiten om deel te nemen aan een georganiseerde tour naar de Shaolin tempel. Het oorspronkelijke programma valt letterlijk in het water, want een gepland bezoek aan de grotten van Longmen, in Luoyang (provincie Henan) kan niet doorgaan. Alles staat er onder water. Die grotten op zich zijn zeker de moeite waard (lijst Unesco Werelderfgoed).
In Luoyang valt er voor de rest trouwens niet veel te zien. Een bezoek aan Luoyang kun je makkelijk beperken tot één dag!
Een lastige chauffeur, die claxonneerde naar 'iedere grasspriet', brengt ons naar de Shaolin tempel: we zouden er een voorstelling krijgen van de 'Shaolin martial art'. De moeite niet waard! Het ondermaatse schouwspel door de 'krijgers' zelf duurde hooguit 10 minuten. Bovendien moest je ontzettend lang aanschuiven om even wat te kunnen zien. Het bezoeken niet waard.
Na een lekker middagmaal rijden we terug naar de jeugdherberg waar we de rest van de dag zullen doorbrengen. Niemand lijkt nog zin te hebben om buiten te komen.
Om 19u bestel ik een pizza in de jeugdherberg. Anderen eten dumplings of hamburger met frietjes.
Rond 22u heeft zowat iedereen zijn eten verorberd.
Gelukkig hebben ze in China bier en thee, wat het leed verzacht
Kletsnat word je van die Chinese regen. Als je denkt dat het regent in België, kom dan maar eens naar China.
Regen, regen, regen! Wat we toen niet wisten, is dat het nog erger zou worden en dat over een paar dagen iedereen ziek is.
Hoe dan ook, we hebben allemaal een Chinese paraplu gekocht voor 10 yuan (+/- 1,2 euro).
Aangezien we deze middag richting Luoyang vertrekken, hebben we een vrije voormiddag. Met die regen, en de koude, is buiten lopen geen optie.
We besluiten om naar het shoppingcenter (7 verdiepingen) van Xi'an te gaan. Met vier nemen we een taxi en we gaan lekker Westers doen: we gaan binnen bij Starbucks en genieten daar van een Chinese 'tall java chip'.
Ieder verdiep heeft een andere functie: voor huisraad, voor sportkledij, voor de vrouw, voor de man, voor kinderen....
Na de middag vertrekken we met een CGR (soort TGV) richting Luoyang, in de Chinese provincie Henan. De trein haalt snelheden van +/- 250 km/uur. Na onze treinrit nemen we de bus (duur van de rit: twee uur). Nadien nemen we nog een taxi om dan eindelijk aan het hotel te arriveren.
Ook dit hotel heeft zijn beste tijd gekend!
In de regen zoeken we een restaurant. Het eten valt ons tegen, doch het bier smaakt altijd
Komt het door de regen - wie zal het zeggen - maar sommigen zijn ziek en uiten hun onvrede nadat de begeleider is gaan slapen.
Het zal nog duren tot 19 september (mijn verjaardag) vooraleer we eindelijk de ZON weer te zien krijgen
Op het programma van vandaag staat o.a. een bezoek gepland aan het 'Terracottaleger' in Xi'an.
Veel trappen en afstanden doen; ik geraak het maar niet gewoon. Misschien is het daarom dat Chinezen zo klein en mager zijn!
Noot: na enkele fietstochten heb ik last van zadelpijn. De fietsen zijn hier gemaakt voor mini-mensjes. Niet klagen, Kristin!
We mochten er niet tussen lopen zoals prins Filip en prinses Mathilde, maar we konden alleszins toch een glimp opvangen van het immense Terracottaleger.
Alle Terracotta-beelden hebben een lengte van zo'n 1,60 m tot ongeveer 1,80 m. Slechts één beeld is niet vernietigd.
Onze gids, Mikael, nam mij mee naar een plek die weinig mensen kenden. Zo maakte ik bovenstaande foto. Nog maar weinig van die beelden hebben hun kleur kunnen behouden!
Soms wel jammer van de povere verlichting in het gebouw, want het is niet makkelijk om dan mooie foto's te maken Het is vaak dringen om een goed plekje te vinden om je foto's te maken. En je moet je dan haasten ook, want de Chinezen komen talrijk naar dit 'leger' kijken.
Na het bezoek aan dit 'Terracottaleger' zijn we nog naar een open plek geweest waar Keizer Qin Shi Huangdi (de eerste keizer van China) van de Qin-dynastie begraven ligt. Het mausoleum is momenteel niet geopend en er is werkelijk niets (gras en bomen) te zien.
Deze ochtend zijn we rond 9 uur toegekomen in Xi'an, in de provincie Shaanxi. De volgende dagen zullen we in Xi'an verblijven. Een 'hotelmedewerker' komt ons afhalen in het treinstation en te voet, met onze koffers op wieltjes (sommigen met een zware rugzak) trekken we naar de plaatselijke jeugdherberg Qixian:
1 Qixianzhuang, Beixin St in 710004 Xi'an, tel 0086 (0)2987 444087
Mooi hoor en wat een luxe! Je slaapt er in kamertjes en niet meer in zalen!
Na een 'kattenwasje' lunchen we uitgebreid. We huren een fiets en rijden over de 'muur van Xi'an'. Aan de ene kant van de muur zie je de oude wijken en de andere kant toont nieuwbouw (lees vooral hoogbouw). We genieten van deze contrasten en van de fietstocht.
Na de fietstocht gaan we op stap en verkennen we de moslimwijk. Het bezichtigen van een Moskee maakt deel uit van deze wandeling.
In een parkje genieten we van de zangkunst van een lokale 'zanger'. Een massa volk kijkt naar ons; wij zijn even de 'attractie'.
We lopen over een marktje waar we ons deels te goed doen aan de uitgestalde lekkernijen. We trachten de sfeer van de markt vast te leggen op de gevoelige plaat.
We bezoeken de straten van de moslimwijk, met zijn plaatselijke souvenirshops.
Rond 18 uur bestellen we enkele lekkernijen voor ons avondmaal, dit keer wel zonder bier! Er is immers geen bier te vinden in een moslimwijk.
Na het avondmaal besluiten we richting jeugdherberg te gaan en drinken we aldaar een biertje. De flesjes bier zijn hier duidelijk kleiner. Ik ben moe van de reis met de nachttrein en na twee biertjes besluit ik dat het welletjes geweest is.
We zijn weer helemaal terug in Beijing en vandaag belooft wel één van de mooiste dagen te worden.
Om 8 uur ontbijten we in het restaurant van ons hotel. Chinezen ontbijten uitgebreid. Het ontbijt bestaat vnl. uit warme gerechten. Brood kennen ze eigenlijk niet zo, en de broodjes die wij krijgen, lijken eerder gekookte of gestoomde deegbolletjes. Gebakken is het alleszins niet!
Rond 10 uur bereiken we het Tiananmenplein.
Ik ben er zeker van dat als je voor de eerste keer naar China komt, je ogen tekort zult hebben om alles rondom je heen, te kunnen opnemen. Als er één plek is waar je minstens een dag in kunt vertoeven, is het wel the forbidden city.
Neem gerust je tijd. Als je net zoals ik overdonderd bent door deze stad in de stad, kijk dan nadien zeker eens naar 'The last emperor'.
The forbidden city is immens groot!
Je kunt er niet naast kijken: het portret van Mao Zedong siert de gevel van de voorkant aan de ingang van de 'forbidden city'.
Mao was een Chinees politicus en partijleider. Hij werd geboren in 1893 en overleed in Beijing in 1976. In 1976, het jaar van zijn overlijden, had Mao Zedong drie maal een hartinfarct. Zijn laatste infarct had hij op 2 september en hij blies een week later zijn laatste adem uit.
Mao was vier keer getrouwd.
Wangfujing Dajie, één van de shoppingstraten van het moderne Beijing stond na de middag op het programma. Eerlijk gezegd had ik die dag liever in de Verboden Stad blijven rondlopen! Gaan shoppen kun je in België zoveel doen.
Al snel vonden we een meer interessante buurt; in een zijstraat van de bekende Wangfujing Dajie, bevond zich een Food Market met wel honderden eetkraampjes.
Ik wen er maar niet aan om zeepaardjes, schorpioenen, kevers e.d. op een satéstokje geprikt te zien. Die worden dan 'gefrituurd' en de Chinezen eten die met smaak op!
Naast de eetkraampjes waren er nog winkeltjes met snoep en prullaria.
Op de terugweg besloten we een taxi te nemen. We kregen onderweg evenwel pech en moesten een andere taxi nemen.
De namiddag blijkt toch nog leuk te worden als we met een groepje te voet door enkele Hutongs van Beijing wandelen. De Hutongs verdwijnen stilaan om plaats te maken voor hoogbouw. Soms zie je dan nieuwbouw met een traditioneel dak.
Enkele Hutongs worden nu commercieel uitgebouwd; de Chinezen hebben snel begrepen dat ze hieruit munt kunnen slaan. Riksja's rijden met toeristen rond door de smalle straten van de Hutongs.
Aan het meer hebben enkele café-uitbaters hun prijzen aangepast: 5 euro voor bier. We halen onze neus hiervoor op en zeggen dat we dat elders goedkoper kunnen vinden
Een beetje verder vonden we een cafeetje met een gezellig terras en Happy Hour tussen 14 uur en 20 uur. We genoten van een lekker biertje. Voor 1 (!) euro dronken we Tsjingtao.
We verlaten Beijing en nemen de nachttrein naar Xi'an, het begin van de Zijderoute. De trein vertrekt om 20 uur uit Beijing en zal Xi'an bereiken de volgende ochtend om 8 uur.
Aan de Zijderoute in China liggen volgende steden: Xi'an, Ürümqi, Hotan, Kashgar.
Sinds 11 september bevinden we ons reeds in Chengde en ook vandaag, 13 september 2011, zullen we ons nog in Chengde bevinden. Vanavond gaan we weer naar Beijing naar het voor ons nu reeds vertrouwde hotel Huguosi.
Voor het zover is, gaan we eerst ontbijten om 7u30 in het Mountain Villa Hotel *** in Chengde. Het ontbijt is nu eerder sober. We hadden er veel vroeger moeten toekomen, dan hadden we meer gehad. De mensen staan hier duidelijk nog vroeger op!
In Chengde bezoeken we een lokale markt. Hier kennen ze blijkbaar nog geen 'voedselinspectie'. Het eten ligt hier op de grond!
Recht tegenover het Mountain Villa Hotel, waar we ons ontbijt nuttigden, ligt het Zomerpaleis. De rest van de voormiddag spenderen we met het wandelen in het park van het Zomerpaleis.
Om 12 uur checken we uit uit het Sabei hotel in Chengde; de schimmel in de badkamer zullen we niet missen!
's Middags eten we fastfood. In China eten ze 's middags fastfood en 's avonds slowfood. Ze maken daar echt onderscheid in. 's Middags ga je makkelijker gebakken rijst eten en 's avonds gestoomde rijst.
Ik koos voor een noedelsoep met kip en warempel zat daar een héle kippenbil zomaar in die noedelsoep! Lekker, veel te veel, en zeker niet duur: +/- 1 euro per persoon.
Enkele taxi's brengen ons richting het station, het vernieuwde stationsgebouw, van Chengde. De reis met de boemeltrein, die toch zo'n vier uur duurde, brengt ons weer terug naar Beijing, het vertrouwde Beijing. Het is weer zo'n beetje 'thuiskomen'.
Bij aankomst in Beijing gaan we meteen op restaurant; het is immers al laat en we willen 'Peking Eend' gaan eten. Onze gids Mikael weet hiervoor een prima restaurant en toont ons hoé je Peking Eend zou moeten eten. Overheerlijk gegeten voor +/- 4 euro per persoon. Een fles bier van 600 ml was in dit bedrag inbegrepen.
Terug naar het Huguosi Hotel in één van de Hutongs van Beijing.
Ik ben die avond laat, na 22 uur zal het geweest zijn, nog gaan mailen (met Hotmail lukt dat zelfs prima) in een plaatselijk internetcafé. De weg naar het hotel heb ik alleen gedaan. Ik was helemaal niet bang. Er liep daar nog zoveel volk op straat rond!
Om 6 uur zijn we opgestaan! We wilden die ochtend immers de Chinezen zien sporten in de parken en op de pleinen. Gekke toeristen eigenlijk want Chinezen sporten ALTIJD en OVERAL! Dat zullen we nog wel ontdekken.
Op het immense plein (een plein veel groter dan het marktplein van St.-Niklaas) voor ons hotel stonden de mensen te dansen, speelden ze voetbal met een pluimpje (!), diabolo, evenwichtsoefeningen op een fiets met één wiel, tai chi en nog zoveel meer.
Het plein was afgeladen vol van sportende volwassenen, vermoedelijk ook zeventigers en tachtigers. Kinderen en jongeren zag je er niet; die moesten wellicht naar school.
Om 7u30 hadden we afgesproken om te ontbijten in het Mountview Hotel, knap hotel! Uitgebreid ontbijt met eieren, tomaten, maangebak (ter gelegenheid van het mid-herfstfestival, wordt gevierd van zaterdag tot en met maandag). Iedereen heeft verlof!
Na het ontbijt nemen we de bus richting de tempels die we die dag zullen bezoeken: Puning Tempel, 'little Potala' (Putuo Zongcheng) en paleis van de Panchen Lama in Chengde in de Chinese provincie Hebei.
De Panchen (betekenis: Groot Leraar, afgeleid van het Sanskrietse woord Pandit dat leraar betekent en van het Tibetaanse woord Chenpo dat groot betekent) Lama is na de Dalai Lama de hoogste spirituele leider van Tibet. Gyancain Norbu is de huidige Panchen Lama. Hij werd geboren in 1990 en is volgens de Chinezen de 11de reïncarnatie van Panchen Lama.
Op dezelfde site waar zich het paleis van de Panchen Lama bevindt, vind je ook 'little Potala'. Het is een kleine kopie (zo klein is het niet) van het Potalapaleis dat zich in Lhasa, Tibet, bevindt.
Lunch: 1 euro per persoon. We aten gebakken rijst, een bord vol. Super lekker!
Na het bezoek aan de tempels, bracht een kabellift met een reistijd van 25 (!) minuten ons bijna tot vanboven aan de Hamerrots. De klim tot vanboven heb ik lekker niet meegedaan
In de late namiddag zijn we nog met een paar vrouwen naar een lokale Food Market geweest en hebben we daar gezellig bier zitten drinken
Het Chinese bier is helemaal niet te vergelijken met Belgisch bier. De flessen bier zijn daar zo'n 600 ml (!). Het is bijna water. Je drinkt de fles leeg en je voelt er nog niets van. De bekendste biersoort is Tsingtao (je vindt dat hier ook in de winkel), Harbin, Sihai, Snow, Hans, Sindi, Yanjing, Suntory Premium. Van elke fles die door mijn handen ging, heb ik het etiket afgehaald Misschien maak ik nog wel eens een collage van al die etiketten. Als je in China bier vraagt, krijg je de fles voor je neus (600 ml) en daarbij een miniglaasje (je kunt het vergelijken met een jeneverglaasje). Wij dronken rechtstreeks van de fles!
In China drinken de mensen uit miniglaasjes en dito tasjes en eten ze uit minibordjes. De rest is daar allemaal GROOT.
Om de hoek van ons hotel in Chengde bevindt zich in een aftands gebouw een restaurant waar je overheerlijk kunt eten! Als je binnenkomt in het restaurant, waan je je in een dierentuin: kippen, konijnen en vissen enz.... Eén van de vissen ligt al op zijn zij. Na ons bezoek aan het restaurant valt ons op dat die vis weg is. Zouden wij die vis te eten gekregen hebben? Wie weet! Kostprijs per persoon van ons avondmaal: 6 euro.
Na ons eten zijn we met de groep nog gezellig iets gaan drinken aan het water. Wij kregen een rekening van 38 yuan (is ongeveer 4,7 euro) voor de hele groep
Chengde ligt op zo'n 200 km boven Beijing en is een bezoek méér dan waard.
Na ons bezoek aan de site van Putuo Zongcheng (little Potala) en het Paleis van de Panchen Lama in Chengde op 12 september 2011 nemen we een taxi richting hotel.
De foto toont de weg richting Mongolië, zo'n 50 km verder.
Op de voorgrond onze Chinese gids Mikael, op de achtergrond onze Belgische begeleider.
'Nine eleven' oftewel de dag dat wij de Grote Muur beklommen (pure horror voor mij)
Dag lieve lezer,
Deze ochtend moesten we opstaan om half 5. We zouden voor dag en dauw vertrekken om de drukte voor te zijn. Het was héél rustig op de weg, maar ja, het was dan ook zondag! De drukte bleef sowieso beperkt.
Eerste stop die dag was het befaamde 'Vogelnest', dat dienst gedaan heeft voor de Olympische Zomerspelen van 2008. Het Vogelnest is mee ontworpen door de kunstenaar Ai Weiwei. Het is gigantisch; in China is er niets echt klein. Naast het Olympisch stadion is er nog een Olympisch zwembad. Het gebouw is eveneens erg groot.
Veel volk was er niet en we vonden het te duur om er zomaar rond te lopen.
Met ons gamel busje trokken we dan richting de 'Great Wall'. Je kunt dat wel letterlijk nemen, want die Grote Muur is 6259 kilometer lang. Tussen 9u30 en 16 uur hebben we dan rondgewandeld op en nabij de Grote Muur. Het was erg warm die dag en we kozen ervoor om NIET op het toeristische deel van de Grote Muur te komen.
We hebben gezwoegd die dag; het was klimmen over puin. Ik moet zeggen dat ik vooraf wel wat schrik had voor die zware klimpartij en ja, ik ben twee keer gevallen en VAAK over mijn grenzen gegaan. De dagen nadien heb ik wel moeten uitzweten en veel pijn moeten verdragen.
Onze gids, Mikael, had ons wel verwittigd om op de weg te blijven die hij ons aanduidde. We zaten daar vlakbij het Militair Domein van Mongolië en een stap NAAST de weg kon onze dood betekenen. Achteraf gezien hebben we toch veel risico's genomen.
Wat ik wel straf vond, is dat in de loop van de middag we plots een man tegenkwamen die aan het wandelen was in 'the middle of nowhere', waar wij trouwens ook waren
Blijkbaar woonde die man daar en even later werden we uitgenodigd bij hem thuis. Een huis ver weg van alles, geen wegen in de buurt. Je vraagt je af hoé die mensen daar kunnen leven.
We werden er alleszins gastvrij ontvangen en de gekoelde drankjes stonden klaar: cola, bier, water.
Daarna vertrokken we weer voor het laatste deel van onze dagtocht. Ik heb doorgezet en rond 16 uur waren we aan de eindbestemming!
We verbleven die nacht in het Saibei hotel in Chengde. Het hotel heeft duidelijk betere tijden gekend. Ik was me onder een douche zonder badkuip en met een afloop richting de kamer. Natte, beschimmelde muren zijn dan het gevolg. De verlichtingsdraden zijn met tape vastgeplakt! Je houdt het niet voor mogelijk.
's Avonds eten we typisch Chinees: een ronde tafel met een glazen plaat die draait. Er worden een aantal schotels besteld en iedereen kiest wat hij of zij wil eten. Kostprijs per persoon: 5 euro!
Na het eten ben ik terug naar het hotel gegaan. Gezien de last in mijn kuit wou ik niet mee naar een 'food market'.
Fietstocht met een lokale gids (onze gids is Mikael) door het oude centrum van Beijing met bezoek aan enkele Hutongs: Menlou, Xinsi, Dong Mianhou. Ik ben niet zo zeker van al die namen, want de fietstocht ging echt wel te snel om al die namen te onthouden.
Even wat uitleg over de naam van onze gids. Iedere Chinees die zaken doet met buitenlanders, heeft een 'Engelse' naam. Dat verstaan de meeste buitenlanders makkelijker. Mikael zijn echte naam is Ma Weiguo (de Chinese karakters ken ik echter niet).
Om 14 uur zijn we weggefietst van de Hutongs, richting het centrum en de drukke straten.
P.S. Ik dacht dat er in Beijing 'nine million bicycles' zouden zijn! Ik heb er 12 (!) geteld! Onze groep!
Wat je in China wel ziét maar niet hoort, zijn elektrische fietsen. Zo'n elektrische fiets kost zo'n 2000 RMB (+/- 250,8 euro). Een hele som geld als je weet dat de gemiddelde Chinees zo'n 150 euro per maand verdient. Zo'n elektrische fiets rijdt niet zo ver; met een batterij kun je ongeveer 10 km ver rijden. Rijkere Chinezen kopen een elektrische fiets met een batterij die ongeveer 20 km ver kan rijden.
's Middags zijn we dan gaan eten rond 14u30 tot 16 uur! Veel te lang dus en jammer van al die verloren tijd.
Nog wat rondgefietst in de Hutongs; we bedenken nadien dat het bezoeken van Hutongs veel beter te voet kan gedaan worden.
Volgende stop die dag zijn de Trommeltoren (Drum Tower) en de Kloktoren (Bell Tower).
's Avonds spreken we af rond 19u30 om samen naar een 'Food market' te gaan. Chinezen eten echt ALLES! Niets gaat verloren.
'Chinezen eten alles met vleugels, behalve vliegtuigen, en alles met poten, behalve tafelpoten!'
Van de échte Chinese keuken kunnen wij Westerlingen nog veel leren; heb je trouwens al eens een 'dikke' Chinees gezien?
De metro zijn we al goed gewoon en we duwen onszelf naar binnen en weer naar buiten als we op onze bestemming zijn.
De metrodeuren gaan automatisch open en toe. Binnen de 15 seconden moet de hele massa mensen binnen en buiten het metrostel. Geraak je niet tijdig buiten, heb je pech! We hadden met drie bijna pech; gelukkig trok iemand mij net op tijd uit het metrostel! Ik zat alleszins tussen de deur.
Een sociaal zekerheidsstelsel bestaan niet in China. Dit betekent dat als je niet werkt, je geen geld hebt. Ben je ziek, heb je pech. Hopelijk zal je familie je dan een inkomen verschaffen.
Zo zie je dus stokoude mensen die werken. Schrijnend!
Voordat we 's morgens de tour van de Hutongs deden, zijn we gestopt bij een klein ventje (neem dit maar letterlijk, de man was amper 1,40 meter). Zijn dag zal alleszins wel goed geweest zijn, nadat hij de fietsen van de hele groep nagekeken had! 12 fietsen betekent dat hij ongeveer 3 euro verdiend heeft.
Het lijkt allemaal zo onwezenlijk: ga ik nu echt naar China? Het was vandaag nog een vrij drukke dag. Gelukkig kon ik vandaag reeds verlof nemen en had ik tijd voor de laatste voorbereidingen te treffen. Ik hoop dat ik niets vergeet!
8 september 2011
's Morgens vertrok ik met de trein van 7u17. De rit naar Zaventem verliep zo goed als vlekkeloos. Het zeulen met een 'zachte' reiskoffer op wieltjes is geen sinecure! De samenkomst in Zaventem is gepland rond 10 uur. Iedereen is paraat en we kunnen de reis aanvatten
Vertrek in Zaventem om 12u10 richting Heathrow (Londen). We arriveren daar om 12u25 (Engelse tijd). Een sympathiek koppel is mijn gezelschap op het vliegtuig. Zij gaan naar de USA en ik naar China. We zijn alle drie zo enthousiast over onze reis dat de tijd omgevlogen is. Ik heb wel onthouden dat zij reizen met de Reisspecialist (je weet maar nooit waarvoor dat goed is).
In Londen zullen we ongeveer 4 uurtjes in transit blijven om dan om 16u35 weer op te stijgen richting Beijing. Vermoedelijke aankomst in Beijing rond 9u30 (Chinese tijd). Vooraleer ik op het vliegtuig kon, werd ik uitgebreid gefouilleerd. Het toestelletje stond daar zo waar te 'biepen' toen ik door de metaaldetector ging. De schoenen moesten uit, want wie weet wat daar wel in kon zitten Mijn fles deodorant mocht ik gelijk ook afgeven!
Ik zal het genoegen hebben om in een Boeing 747-400 (Jumbo jet) te zitten. Genoeg beenruimte was er niet, het eten was wel lekker!
9 september 2011
De reis verliep voorspoedig. Rond 9u30 (Chinese tijd) kwamen we aan op het vliegveld van Beijing (stadsprovincie Beijing).
Chineesjes overal!
Auto's, overal! Auto's en voertuigen van decennia geleden!
Fietsers? Bijna niet meer!
Na inchecken in het hotel gaan we 'lunchen' in een klein eethuisje in de straat van het hotel. Voor 1,50 euro eten we een noedelsoep.
Nadien verplaatsen we ons te voet en met de metro naar Lama- en Confuciustempel (deze tempel is de op één na grootste tempel van Confucius).
Confucius, zo'n intelligent man was dat! Hij was een denker en een sociaal filosoof uit het Oude China (551 tot 479 voor Christus). Op 24 september 2011 (dit varieert wel van jaar tot jaar) wordt Confucius gevierd. Als je een tempel van Confucius bezoekt, vergeet dan niet om wierookstokjes (lees: wierookSTOKKEN) te offeren! Heel veel jonge mensen offeren wierookstokjes.
Het viel me ook op hoe mooi en speciaal sommige bomen zijn. Ik kon het niet laten om hier wat foto's van te nemen.
De metro nemen in Beijing is echt een hele belevenis. In Beijing leven zo'n 18 miljoen (!) mensen en je mag er zeker van zijn dat velen de metro nemen. Het metronetwerk is trouwens héél modern; veel moderner dan in België. Het openbaar vervoer is er goed ingeburgerd en het lijkt wel alsof iedereen de metro neem. Je wordt letterlijk in de metro gezogen, en om uit het metrostel te geraken is er steeds een oplossing: je laat je eruit duwen of trekken.
's Avonds bezochten we het immense, echt reusachtig (!) Tiananmenplein (plein van de hemelse vrede). Iedereen herinnert zich wellicht nog de studentenopstand in 1989.
Iedere avond is er op het Tiananmenplein een heuse ceremonie: het neerlaten van de vlag. De soldaten raken echter snel geagiteerd als de toeschouwers niet meteen na het neerlaten van de vlag, het plein verlaten. Ze roepen tegen iedereen om het plein te verlaten; alleszins dat vermoeden wij, want wij verstaan geen Mandarijn
Later op de avond gaan we eten bij de Koreaan. Iedereen is duidelijk moe; de stemming is heel goed en we genieten van een heerlijke maaltijd en bier. Per persoon betalen we 6,50 euro. Ga in België maar eens eten voor die prijs; je gaat niet veel eten
We verblijven in het Huguosi hotel, in het Cheng district. De omgeving is er erg druk. Ons hotel ligt aan het begin van een 'Hutong'. Wat zo'n Hutong precies is, zal ik later nog wel uitleggen en er de nodige foto's bijvoegen.
Onze kamer (406) is gelegen aan de achterkant en dus hebben we geen last van de drukte. Mijn kamergenoten (Caroline en Rita) en ik zijn zo moe dat we meteen in slaap vallen.
Ik heb inmiddels geïnformeerd of het voor mij mogelijk is om te bellen vanuit China. Er zat geen 'blokkering' op, zei een man van Proximus bij wie ik informeerde. Wat hij me wel vertelde, is dat de gsm een verouderde sim-kaart heeft en dat ik die best laat vernieuwen bij een dichtstbijzijnde Belgacom-winkel. Dit is kosteloos!
* als ik een telefonische oproep krijg, kost mij dit 0,9091 per minuut
* de sms'jes die ik ontvang, zijn gratis
* indien ik zelf wil bellen vanuit China betaal ik 2,2727 euro per minuut
* een sms'je versturen kost mij 0,4132 euro (naar Proximus, Mobistar, Base)
Deze tarieven dateren van juli 2011. Best eens navragen hoeveel het nu allemaal kost.
Als je een laptop / smartphone / tablet mee wilt nemen, informeer dan ook eens hoeveel je dient te betalen als je internet ter plaatse wilt gebruiken.
Op reis gaan naar China vergt veel meer voorbereidingen dan een klassieke vakantie in Europa.
Je hebt allereerst een internationaal paspoort (dient nog zes maanden na je terugkomst geldig te zijn) en een visum nodig. Het internationaal paspoort dien je bij je gemeente aan te vragen (vergeet je twee pasfoto's niet). Ik heb inmiddels mijn internationaal paspoort aangevraagd (kostprijs 76 euro). Ongeveer een week later mag je dit dan ophalen in het gemeentehuis.
Het aanvragen van een visum dient in Brussel te gebeuren. Je moet evenwel eerst beschikken over je internationaal paspoort.
Op de website www.visaforchina.org kun je een aanvraagformulier downloaden, invullen en meenemen naar Neerveldstraat 102 in St.-Lambrechts-Woluwe. Je visum zal dan na ongeveer een week klaar zijn en kun je het afhalen bij de ambassade. Best eerst vooraf checken of ze wel geopend zijn.
Wat dien je nog meer mee te nemen als je in Brussel je visum wilt aanvragen: een kleurenfoto, 50 euro, de factuur van je reisbureau en bewijs van hotelreservatie.
Een tweede aspect dat je zeker dient na te gaan bij je huisarts of bij het Instituut voor Tropische Geneeskunde is de inentingen die aanbevolen worden voor een reis naar China. Op zich zijn er geen verplichte vaccinaties, maar er wordt toch aangeraden om je te laten inenten tegen Hepatitis A en B, buiktyfus, difterie, kinkhoest, mazelen, polio, tetanus enz..
Noot: laat nadien zeker controleren of je wel degelijk antistoffen hebt opgebouwd tegen Hepatitis A en B. Ik heb alleszins géén antistoffen opgebouwd.
Ik ben dus verplicht om nog minstens één keer me te laten vaccineren. Indien ik dan nog geen antistoffen heb, wil dat zeggen dat, als ik nog eens naar China ga, ik Hepatitis kan krijgen.
Informeer ook eens bij je bank wat betreft het afhalen van geld in China.
