EEN EERSTE KENNISMAKING MET EEN LAND DAT ME NADIEN NOOIT MEER LOS ZOU LATEN China!
In 2011 zocht ik een reisbestemming. Twee opties bleken tot mijn interesse te behoren:
1.) Verenigde Staten van Amerika
2.) China.
De keuze was moeilijk, doch uiteindelijk koos ik toch voor China.
Het werd liefde op het eerste gezicht.
In 2014 plan ik weer een reis naar China.
02-03-2013
Foto's deel 4
Hallo lezer,
De foto's geplaatst op mijn blog genieten van een intellectueel eigendomsrecht, met o.a. het auteursrecht ®.
Foto's kunnen niet gebruikt worden zonder uitdrukkelijke toestemming van de eigenaar van de foto's.
De foto hieronder toont glazenwassers die aan het werk zijn op één van de hoogste gebouwen ter wereld: Shanghai World Financial Center. Hier zijn ze aan het werk op verdieping 101.
Politie in Shanghai patrouilleert in golfwagentjes.
De foto's geplaatst op mijn blog genieten van een intellectueel eigendomsrecht, met o.a. het auteursrecht ®.
Foto's kunnen niet gebruikt worden zonder uitdrukkelijke toestemming van de eigenaar van de foto's.
Foto hieronder is gemaakt aan de Lamatempel in Beijing.
Toen ik over de immense pleinen in de 'forbidden city' (voltooid in 1422) liep, beeldde ik me in dat hier ooit een klein keizertje rondliep.
De één-kind-politiek die sedert 1979 in voege is in China heeft met zich meegebracht dat de kinderen aldaar wel eens 'kleine keizertjes' genoemd worden.
Baby's worden niet in een kinderwagen gelegd doch op de arm gedragen.
De kinderen zijn er door en door verwend. Ieder gezin heeft immers slechts één kind en de generatie kleine keizertjes van nu heeft ouders die op hun beurt ook geen broers of zusters hebben. De kinderen die meestal opgevoed worden door hun grootouders, aangezien beide ouders gaan werken, zijn reeds rijk nog voor ze de leeftijd van 20 jaar bereikt hebben. Als deze kinderen dan trouwen, krijgen ze van hun ouders een huis en van het andere paar ouders bijvoorbeeld nog een auto. Deze kinderen komen werkelijk niets tekort wat betreft aandacht.
Als je door de straten wandelt, zie je kindjes die gedragen worden door ouders, grootouders en van zodra de kinderen nog maar een kreet laten, krijgen ze alle aandacht.
Deze door en door verwende kinderen zullen wel op hun beurt later moeten zorgen voor hun ouders en soms ook voor de grootouders.
De kinderen worden anderzijds dan wel erg gekoesterd. De ouders en grootouders zijn trots op hun klein keizertje (er zijn wel opmerkelijk méér jongetjes dan meisjes) en van jongs af leren ze hun kinderen om te poseren voor iedere foto. Als reiziger is het dan ook leuk dat deze kinderen graag op de foto staan.
Oudere kinderen komen lachend naar je toe gelopen en zeggen 'ni hao'. Met een 'vredesteken' poseren ze ook graag voor de camera.
Wat betreft het uitdrukkelijk méér aanwezig zijn van jongetjes konden we afleiden door de 'open broekjes'. De kinderen dragen daar meestal geen pampers (of dan toch slechts een beperkte tijd). Chinezen lossen dit op door de open broekjes: kinderen kunnen plassen en ontlasten waar ze staan of zitten (jaja!).
Heel veel mensen zullen deze vraag beantwoorden met 'thee'. Dit klopt evenwel niet!
Chinezen drinken immers veel meer gekookt, warm water. Overal in China zie je mensen met een doorzichtige thermosfles gevuld met gekookt, warm water. Haast overal waar je komt, kan de Wang Cheng-met-de-pet warm water tappen van een kraantje.
Uiteraard drinken Chinezen ook veel thee.
Tijdens het avondeten krijg je bijvoorbeeld standaard een tasje met gekookt water, maar ook de kan met thee is nooit veraf en wordt regelmatig bijgevuld in het restaurant.
Chinezen durven ook wel melk te drinken bij hun eten.
Onze groep heeft, vaak 's middags en altijd 's avonds, bier gedronken bij het eten. Heel veel bieren zitten in flessen van +/- 600 ml.
Mijn voorkeur gaat uit naar Tsingtao. Het past perfect bij het Chinees eten.
Tijdens ons verblijf konden we nog degusteren van volgende biersoorten: Snow, Suntory, Harbin, Hans, Sindi, Sihai en Yanjing.
Mijn absolute held is Confucius of Kong Fu Zi (klik op de foto om deze uit te vergroten), geboren in Qufu (Chinese provincie Shandong) op 28 september 551 en aldaar overleden in 479 voor Chr.
De vader van Confucius overleed toen Confucius drie jaar was. De kleine Confucius kende extreme armoede. Hij werd opgevoed door zijn moeder, Yan Zhengzai.
Op 19-jarige leeftijd trouwde Confucius met Qiquan en een jaar later werd zijn eerste kind Kong Li geboren.
Toen Confucius 23 jaar was, stierf ook zijn moeder. Confucius zou volgens de traditie zo'n drie jaar gerouwd hebben.
Confucius is de grondlegger van het confucianisme. Deze filosofie is gebaseerd op zes deugden:
menselijkheid
rechtvaardigheid
trouw
fatsoen
wederkerigheid
kinderlijke gehoorzaamheid (liefde en zorg die een kind aan zijn ouders verschuldigd is)
Confucius was een begenadigd leerkracht en op een bepaald moment had hij zo'n 3000 leerlingen die regelmatig les volgden bij hem. De lessen waren meer informele conversaties en niet zozeer lesgeven zoals wij dat nu kennen. De beste leerlingen (een 70-tal) volgden vaker les dan de anderen. Zijn beste leerling was Zi Lu. Hij werd politicus en zou werken voor de hertog van Wei. Zi Lu stierf tijdens een veldslag.
Toen Confucius stierf in 479 voor Chr. zouden enkele van zijn volgelingen aan zijn graf rouwen. Een periode van rouw duurde destijds 3 jaar!
Ik zoek regelmatig bekende 'quotes' op van Confucius:
Het is beter tienduizend mijl te reizen, dan tienduizend boeken te lezen
Mensen struikelen niet over bergen, alleen over molshopen
Waarheen je ook gaat, ga met je hele hart
Kies een baan waarvan je houdt en je zult nooit nog in je leven meer één dag hoeven te werken
De weg zelf is je bestemming
Alles heeft zijn schoonheid, maar niet iedereen ziet haar
Elke waarheid heeft vier hoeken. Als leraar zal ik je een hoek geven, het is aan jou om de andere drie te vinden.
In China wordt er vaak aan ronde tafels gegeten. Op zo'n ronde tafel ligt dan meestal een glazen plaat waarop alle schotels geplaatst worden. Je bestelt waar je zin in hebt (zorg wel dat er evenveel schotels zijn als eters). Zodra er een schotel klaar is, wordt dit op de glazen plaat gezet. Wens je van een bepaalde schotel te proeven, draai je net zolang aan de glazen plaat tot de schotel voor jou staat. Je neemt een kleine hoeveelheid.
Meestal staat er water en thee op de tafel. Soep wordt pas op het einde van de maaltijd op tafel geplaatst (je drinkt soep als je nog een plaatsje vrij hebt in je maag).
Rijst dient als 'maagvulling', m.a.w. als de rijstschotel leeg is, denken Chinezen dat je te weinig eten hebt en krijg je een nieuwe schotel met rijst.
Als eter in een restaurant / hotel krijg je een klein bord / kom / glas. Je vult bij zodra je bordje leeg is.
Chinezen kennen het begrip privacy niet zoals wij dat kennen. Hun wc's (Franse toiletten) zijn vaak slechts afgescheiden door een halfhoog muurtje en soms ontbreekt de deur.
De bijhorende foto is gemaakt op een groot plein vlak voor ons hotel. Klik op de foto om een uitvergroting te bekomen.
Ik wou toch eens tonen hoé groot een plein is waar 's morgens vroeg om 7 uur (!) Chinezen staan te sporten. Zo zagen we iemand op een fiets met één wiel, een aantal mensen waren aan het 'voetballen' met een pluimpje (niet makkelijk denk ik), een grote groep mensen was aan het dansen.
Een deel van het plein zie je niet. Er waren nog oudere (70'ers en 80'ers) mensen aan het sporten. Die zwieren hun benen omhoog (!). Ze blijven er wel fit!
We hebben trouwens op vele plaatsen 'turntoestellen' gezien en het was toen zeker niét de jeugd die die toestellen gebruikten.
Op 15 september 2011 liepen we in een parkje in Xi'an toen we daar enkele kinderen met volwassenen zagen. We vermoeden dat hier een kinderopvang is.
Of dit altijd zo is in China moet ik nog wel uitzoeken.
De reden waarom ik denk dat dit kinderopvang is, is de 'krukjes' die te zien zijn op de foto hieronder. Ook het feit dat deze kinderen activiteiten aangeboden krijgen onder toezicht van volwassenen doet me vermoeden dat het om buitenschoolse of naschoolse kinderopvang gaat.
Alles wat ik over China in mijn handen krijg, lees ik.
Zo vond ik nog een boekje over Wijze verhalen uit het Oude China.
1.) Het idioom doet me zo'n beetje denken aan Klein Duimpje die broodkruimels uitstrooit om nadien zijn weg terug te vinden. In China zeggen ze 'De boot merken om een verloren zwaard terug te vinden', Kè zhõu qiú jiàn of nog beter 刻舟求剑
Deze idioom beschrijft iemand die iets wil zonder er rekening mee te houden dat omstandigheden wel eens kunnen wijzigen.
2.) 'Wanneer de aalscholver en de zoetwatermossel vechten, profiteert de visser', Yù bàng xiang zheng, yúrén dé lì.
In het Nederlands hebben wij eenzelfde zegswijze: als twee honden vechten om een been, loopt een derde ermee heen.
De voorlaatste dag van onze reis naar CHINA brengen we door in Shanghai. Morgen vertrekken we immers op de Luchthaven Pudong in Shanghai met een vliegtuig van British Airways richting Londen.
Zover is het nog niet. We brengen nog één dag door in Shanghai. Om 8 uur staan we paraat voor een eenvoudig, doch gratis ontbijt in het jeugdhotel.
Na een nacht van veelvuldige hoestbuien omwille van het slijm in mijn keel, kost me dit opstaan extra moeite.
Iedereen brengt de dag door op zijn of haar manier. Caroline en ik nemen een dagkaart voor de metro. Onze eerste stops zijn de oude Chinese volkswijken met zijn bazaar, Starbucks en de prachtige Yuyuan tuin.
Door de hitte beslissen we aanvankelijk om geen pauze te nemen om te eten. Drinken doen we wel!
Een flinke wandeling brengt ons verder naar de buurt van de Franse concessie, de antiekmarkt, Fuxing park met het standbeeld van Karl Marx en Friedrich Engels, de woning (gratis bezoek) waar de volkspartij werd opgericht, people's square. Op het einde van de namiddag spreken we af aan de winkel van Apple.
Slechts zeven leden van de groep eten samen. Enkelen besluiten om nog terug te keren naar de Bund.
Mijn pijp is uit en ik besluit met de metro terug te gaan naar de jeugdherberg.
De volgende dag moeten we immers om 5u45 opstaan en een taxi nemen naar Pudong Airport.
Einde van een prachtige reis en een eerste kennismaking met CHINA.
Vandaag trekken we richting Shanghai, dat een diepe indruk op mij zou achterlaten.
Onze gastheer in Suzhou wist ons uit te leggen dat Europa reeds een 'gerijpte appel' is, vlak voor de rotting. Chinezen houden van beeldspraak en als men lang genoeg in China woont, neemt men wellicht die gewoonte over
China is een land dat volop in ontwikkeling is. Ik ben dit stuk nu op 22 februari 2013 aan het schrijven, en ik moet toegeven, onze gastheer heeft gelijk!
Deze ochtend nemen we de supersnelle trein richting Shanghai. Topsnelheid: 300 km/uur.
Na het inchecken in het hotel, nemen we de metro. We doen telkens lange afstanden te voet (jammer van al dat tijdverlies).
We passeren voorbij een 'hop on, hop off-bus' en beslissen een rit te maken langs alle bezienswaardigheden van Shanghai. Als je zo'n grote stad te voet wil bezoeken, heb je meer tijd nodig dan de tijd die wij zullen doorbrengen in Shanghai. 24 september 2011 vertrekken we immers weer richting België en dus hebben we maar een kleine twee dagen om Shanghai te bezoeken.
De skyline van Shanghai is subliem!
Voorbij het oude stadsgedeelte van Shanghai gaan we af de bus en gaan voor één keertje Westers eten: Kentucky Fried Chicken (KFC), dat ontzettend populair is in China. KFC boekt zijn grootste winst trouwens in China! Voor 21,50 yuan (+/- 2,69 euro) kan je er lekker eten.
De eerste foto's van de laatste etappe van onze reis: bestemming Shanghai.
Er zullen nog veel foto's en tekst geplaatst worden, maar dat is voor één van de komende dagen.
De foto's hieronder zijn genomen vanaf de 'Bund', dé wandelpromenade naast de Huangpu rivier, waar mensen samen komen om elkaar te ontmoeten op een toch wel indrukwekkende plek. Flaneren over de Bund om te kijken en bekeken te worden!
Als je op de Bund bent, zie je aan de overkant de prachtige skyline van Shanghai. Ideaal moment om mooie foto's te maken, is tegen valavond. De Bund heet in het Chinees 'Waitan', wat zoveel betekent als ingedijkte kade. We krijgen niet genoeg van deze plek en als het donker wordt, lopen we nog steeds over de Bund.
Op de Huangpu rivier zien we toch nog enkele oude 'sampans' (roei-, zeil- of motorboot, gemaakt uit hout en zijn meestal zo'n 4 m lang) voorbijvaren. China is duidelijk een land volop in het ontwikkeling, waar 'old meets new' overal te zien is.
Op de achtergrond van de foto hieronder zie je één van de hoogste gebouwen ter wereld, de 'flesopener' of beter bekend onder de naam Shanghai World Financial Center. We zijn met de lift tot helemaal bovenaan geraakt. Je loopt er van boven op een deels glazen platform, 'observation deck', zodanig dat je prachtige foto's kunt maken. Je mag wel geen hoogtevrees hebben! Het Shanghai World Financial Center opende zijn deuren op 28 augustus 2008 en op 30 augustus van dat jaar kon het observation deck betreden worden. Je staat er 474 meter boven de zeespiegel.
In 2008 was dit gebouw met zijn 492 meter het hoogste gebouw ter wereld!
Op de 101ste verdieping sta je helemaal bovenaan. We genieten van het uitzicht Wel niets voor mensen met hoogtevrees (zoals ik). Je kunt door het glas van de vloer helemaal naar beneden kijken. De eerste foto's heb ik van op een afstand gemaakt. Op de duur ben ik toch dichter bij het raam gaan staan en maakte ik foto's door de vloer.
Nadien bezoeken we nog de oude volkswijken van Shanghai. Prachtig om zo 's avonds foto's te maken!
We gaan de typische keuken van Hongkong proeven: zeer pikant! Hoe meer zuiders je gaat in China, hoe pikanter het voedsel.
Een snelle taxi brengt Caroline en ik weer naar de jeugdherberg. Totale prijs: 30 yuan (+/- 3,7 euro, of 1,85 euro/persoon). Spotgoedkoop dus!
In de bar geniet ik nog van een Cointreau (ja, ook dat kennen ze in China), want ik heb last van mijn keel. Kostprijs voor de Cointreau: 25 yuan (goedkoop dus).
Op 21 september 2011 ontbijten we uitgebreid (voor 5 euro per persoon!) in het Bamboo Grove Hotel. Wat zijn de prijzen hier toch ontzettend laag.
Een busje brengt ons richting de buurt van het Zijdemuseum. We huren een fiets voor een ganse dag en verkennen alzo de omgeving van Suzhou. Persoonlijk fiets ik liever in China dan véél te voet te doen, want de afstanden in China zijn toch niet te overzien. Ik denk soms dat één mijl in China, meer is dan één mijl bij ons
Op de werelderfgoedlijst van de UNESCO (sinds 1997) prijkt de naam: The Humble Administrator's Garden in Suzhou.
Wellicht dé mooiste tuin van Suzhou, provincie Jiangsu, is méér dan een bezoek waard. De mooiste tuin van het zuiden van China.
Hieronder zie je enkele foto's van de Tuin.
's Middags zetten we ons op een terrasje en genieten van het weer en de rust. Het eten smaakt ons! Na de middag kiezen we ervoor om nog wat te fietsen.
Suzhou wordt wel eens het Venetië van China genoemd; terecht! Een boottochtje op de kanalen van Suzhou doet me dromen
We brengen nadien nog een bezoek aan een Pagode.
Aanvankelijk willen we de rit naar het hotel doen met een taxi, maar gezien het spitsuur lijkt dat niet de beste oplossing. We nemen de bus en het laatste stuk naar het hotel doen we te voet. We stappen weer veel te veel. In zo'n groot land is dat pure tijdverspilling.
Om 19u wordt er afgesproken in de hal van het hotel. We gaan op zoek naar een restaurant en wederom wordt er gekozen om te voet te gaan.
De 'keuken' van Suzhou is redelijk typisch: zoet en heel pikant. Het is te merken
Na de lekkere maaltijd besluiten Caroline en ik om een gemotoriseerd voertuigje te zoeken en hiervoor te betalen. Te betalen: 20 yuan (+/- 2,5 euro in totaal).
Na een laatste pintje in de bar van het hotel, besluit ik te gaan slapen. Ik ben uitgeput.
