EEN EERSTE KENNISMAKING MET EEN LAND DAT ME NADIEN NOOIT MEER LOS ZOU LATEN China!
In 2011 zocht ik een reisbestemming. Twee opties bleken tot mijn interesse te behoren:
1.) Verenigde Staten van Amerika
2.) China.
De keuze was moeilijk, doch uiteindelijk koos ik toch voor China.
Het werd liefde op het eerste gezicht.
In 2014 plan ik weer een reis naar China.
23-09-2011
Voorlaatste dag in Shanghai
Hallo lieve lezer,
De voorlaatste dag van onze reis naar CHINA brengen we door in Shanghai. Morgen vertrekken we immers op de Luchthaven Pudong in Shanghai met een vliegtuig van British Airways richting Londen.
Zover is het nog niet. We brengen nog één dag door in Shanghai. Om 8 uur staan we paraat voor een eenvoudig, doch gratis ontbijt in het jeugdhotel.
Na een nacht van veelvuldige hoestbuien omwille van het slijm in mijn keel, kost me dit opstaan extra moeite.
Iedereen brengt de dag door op zijn of haar manier. Caroline en ik nemen een dagkaart voor de metro. Onze eerste stops zijn de oude Chinese volkswijken met zijn bazaar, Starbucks en de prachtige Yuyuan tuin.
Door de hitte beslissen we aanvankelijk om geen pauze te nemen om te eten. Drinken doen we wel!
Een flinke wandeling brengt ons verder naar de buurt van de Franse concessie, de antiekmarkt, Fuxing park met het standbeeld van Karl Marx en Friedrich Engels, de woning (gratis bezoek) waar de volkspartij werd opgericht, people's square. Op het einde van de namiddag spreken we af aan de winkel van Apple.
Slechts zeven leden van de groep eten samen. Enkelen besluiten om nog terug te keren naar de Bund.
Mijn pijp is uit en ik besluit met de metro terug te gaan naar de jeugdherberg.
De volgende dag moeten we immers om 5u45 opstaan en een taxi nemen naar Pudong Airport.
Einde van een prachtige reis en een eerste kennismaking met CHINA.
Vandaag trekken we richting Shanghai, dat een diepe indruk op mij zou achterlaten.
Onze gastheer in Suzhou wist ons uit te leggen dat Europa reeds een 'gerijpte appel' is, vlak voor de rotting. Chinezen houden van beeldspraak en als men lang genoeg in China woont, neemt men wellicht die gewoonte over
China is een land dat volop in ontwikkeling is. Ik ben dit stuk nu op 22 februari 2013 aan het schrijven, en ik moet toegeven, onze gastheer heeft gelijk!
Deze ochtend nemen we de supersnelle trein richting Shanghai. Topsnelheid: 300 km/uur.
Na het inchecken in het hotel, nemen we de metro. We doen telkens lange afstanden te voet (jammer van al dat tijdverlies).
We passeren voorbij een 'hop on, hop off-bus' en beslissen een rit te maken langs alle bezienswaardigheden van Shanghai. Als je zo'n grote stad te voet wil bezoeken, heb je meer tijd nodig dan de tijd die wij zullen doorbrengen in Shanghai. 24 september 2011 vertrekken we immers weer richting België en dus hebben we maar een kleine twee dagen om Shanghai te bezoeken.
De skyline van Shanghai is subliem!
Voorbij het oude stadsgedeelte van Shanghai gaan we af de bus en gaan voor één keertje Westers eten: Kentucky Fried Chicken (KFC), dat ontzettend populair is in China. KFC boekt zijn grootste winst trouwens in China! Voor 21,50 yuan (+/- 2,69 euro) kan je er lekker eten.
De eerste foto's van de laatste etappe van onze reis: bestemming Shanghai.
Er zullen nog veel foto's en tekst geplaatst worden, maar dat is voor één van de komende dagen.
De foto's hieronder zijn genomen vanaf de 'Bund', dé wandelpromenade naast de Huangpu rivier, waar mensen samen komen om elkaar te ontmoeten op een toch wel indrukwekkende plek. Flaneren over de Bund om te kijken en bekeken te worden!
Als je op de Bund bent, zie je aan de overkant de prachtige skyline van Shanghai. Ideaal moment om mooie foto's te maken, is tegen valavond. De Bund heet in het Chinees 'Waitan', wat zoveel betekent als ingedijkte kade. We krijgen niet genoeg van deze plek en als het donker wordt, lopen we nog steeds over de Bund.
Op de Huangpu rivier zien we toch nog enkele oude 'sampans' (roei-, zeil- of motorboot, gemaakt uit hout en zijn meestal zo'n 4 m lang) voorbijvaren. China is duidelijk een land volop in het ontwikkeling, waar 'old meets new' overal te zien is.
Op de achtergrond van de foto hieronder zie je één van de hoogste gebouwen ter wereld, de 'flesopener' of beter bekend onder de naam Shanghai World Financial Center. We zijn met de lift tot helemaal bovenaan geraakt. Je loopt er van boven op een deels glazen platform, 'observation deck', zodanig dat je prachtige foto's kunt maken. Je mag wel geen hoogtevrees hebben! Het Shanghai World Financial Center opende zijn deuren op 28 augustus 2008 en op 30 augustus van dat jaar kon het observation deck betreden worden. Je staat er 474 meter boven de zeespiegel.
In 2008 was dit gebouw met zijn 492 meter het hoogste gebouw ter wereld!
Op de 101ste verdieping sta je helemaal bovenaan. We genieten van het uitzicht Wel niets voor mensen met hoogtevrees (zoals ik). Je kunt door het glas van de vloer helemaal naar beneden kijken. De eerste foto's heb ik van op een afstand gemaakt. Op de duur ben ik toch dichter bij het raam gaan staan en maakte ik foto's door de vloer.
Nadien bezoeken we nog de oude volkswijken van Shanghai. Prachtig om zo 's avonds foto's te maken!
We gaan de typische keuken van Hongkong proeven: zeer pikant! Hoe meer zuiders je gaat in China, hoe pikanter het voedsel.
Een snelle taxi brengt Caroline en ik weer naar de jeugdherberg. Totale prijs: 30 yuan (+/- 3,7 euro, of 1,85 euro/persoon). Spotgoedkoop dus!
In de bar geniet ik nog van een Cointreau (ja, ook dat kennen ze in China), want ik heb last van mijn keel. Kostprijs voor de Cointreau: 25 yuan (goedkoop dus).
Op 21 september 2011 ontbijten we uitgebreid (voor 5 euro per persoon!) in het Bamboo Grove Hotel. Wat zijn de prijzen hier toch ontzettend laag.
Een busje brengt ons richting de buurt van het Zijdemuseum. We huren een fiets voor een ganse dag en verkennen alzo de omgeving van Suzhou. Persoonlijk fiets ik liever in China dan véél te voet te doen, want de afstanden in China zijn toch niet te overzien. Ik denk soms dat één mijl in China, meer is dan één mijl bij ons
Op de werelderfgoedlijst van de UNESCO (sinds 1997) prijkt de naam: The Humble Administrator's Garden in Suzhou.
Wellicht dé mooiste tuin van Suzhou, provincie Jiangsu, is méér dan een bezoek waard. De mooiste tuin van het zuiden van China.
Hieronder zie je enkele foto's van de Tuin.
's Middags zetten we ons op een terrasje en genieten van het weer en de rust. Het eten smaakt ons! Na de middag kiezen we ervoor om nog wat te fietsen.
Suzhou wordt wel eens het Venetië van China genoemd; terecht! Een boottochtje op de kanalen van Suzhou doet me dromen
We brengen nadien nog een bezoek aan een Pagode.
Aanvankelijk willen we de rit naar het hotel doen met een taxi, maar gezien het spitsuur lijkt dat niet de beste oplossing. We nemen de bus en het laatste stuk naar het hotel doen we te voet. We stappen weer veel te veel. In zo'n groot land is dat pure tijdverspilling.
Om 19u wordt er afgesproken in de hal van het hotel. We gaan op zoek naar een restaurant en wederom wordt er gekozen om te voet te gaan.
De 'keuken' van Suzhou is redelijk typisch: zoet en heel pikant. Het is te merken
Na de lekkere maaltijd besluiten Caroline en ik om een gemotoriseerd voertuigje te zoeken en hiervoor te betalen. Te betalen: 20 yuan (+/- 2,5 euro in totaal).
Na een laatste pintje in de bar van het hotel, besluit ik te gaan slapen. Ik ben uitgeput.
Aankomst rond 11u30 in Suzhou in de provincie Jiangsu.
We vertrekken met 11 + 1 personen en 11 zware rugzakken en valiezen en dito dagrugzakken richting jeugdherberg. Alles geraakt in het busje, zelfs de helikopter van één van de groepsleden. Mannen hé
De jeugdherberg is niet in orde, t.t.z. ze zijn volop aan het vernieuwen en de kamers zijn maar deels klaar. De geur van de verf komt ons tegemoet.
Er ontstaat wrevel, het wordt sommigen echt te veel. Eén van de koppels heeft van iemand een adres door gekregen van een zeer goed hotel in Suzhou: hotel Bamboo Grove, excellent hotel en helemaal niet duur: 48 euro per nacht per kamer.
Klik op de foto om te vergroten.
Ik kies voor een kamer alleen. Het is trouwens voor twee nachten en dat lijkt me wel fijn te zijn om in zo'n hotel eens alleen te kunnen slapen.
Na een uitgebreide douche voel ik me gelijk een ander mens. We gaan op verkenning door Suzhou. We wandelen langs pittoreske straatjes en steegjes en bezoeken de Twin Pagode, nadat de inkomtickets herhaaldelijk herteld zijn. De man aan de kassa heeft ons te weinig tickets geven. Toch opletten dat we niet gefopt worden, zo lijkt het wel. Alhoewel dit de eerste keer is dat het gebeurt.
Achteraf gezien blijkt de tuin niet echt de moeite van het bezoeken. Er staat hun daar nog veel werk te wachten.
Nadien brengen we nog een bezoekje aan een tuin niet ver van het hotel. Het steegje richting de tuin ligt bezaaid met - hoe kan het ook anders - kraampjes met allerlei prullaria.
Eén van de hoogtepunten (er waren er wel veel!) van onze reis naar China was alleszins ons verblijf in Suzhou, in het hotel 'Bamboo Grove'.
Na een eerste kennismaking met Suzhou zijn we om 18 uur uitgenodigd voor een etentje met Johan C., productie-directeur van Pinacol in Suzhou. Ook zijn sympathieke partner was erbij.
Via die man had één van de koppels het adres bekomen van het hotel Bamboo Grove.
We zijn maar met een deel (7) van onze groep ingegaan op de uitnodiging voor een etentje.
Het busje staat klaar om ons naar het restaurant te brengen. Onze chauffeur vraagt ons 140 yuan (+/- 17,50 euro).
2,5 euro per persoon dus, wat volgens Chinese normen erg veel is.
Ik neem initiatief en reageer heel kordaat: 100 (12,5 euro) and no more! De chauffeur besluit dat die prijs aanvaardbaar is
Eigenlijk betalen we nog te veel, maar nu is iedereen min of meer tevreden.
Eens in het restaurant worden we naar boven geloodst, waar we een aparte kamer zullen krijgen. Dat is wel vaker de gewoonte in Chinese restaurants. Onze gastheer met zijn partner wacht reeds op ons.
Allerlei kleine gerechtjes worden op de ronde tafel, op het glas, geplaatst. Je draait naar believen tot je iets vindt dat er lekker uitziet en je proeft ervan
Soms gokken we wat we aan het eten zijn.
Later die avond zijn we nog een cocktail gaan drinken in de Blue Marlin, een Westerse bar/restaurant waar vooral veel 'expats' komen.
Het 'bandje' dat die avond speelde, kende écht alle liedjes: Pianoman van Billy Joel, Satisfaction van de Rolling Stones, Yellow Submarine van The Beatles. Knap hoor!
We mochten aanvragen wat we wilden, ze speelden het allemaal.
Na 'Satisfaction' ronden we moe, maar tevreden, onze dag af.
Subliem!
Op de foto hieronder zie je onze gastheer met zijn partner.
's Morgens bezoeken we een aantal hutongs aan de achterkant van het hotel. Na dagen van hevige regenval is iedereen blij dat de zon schijnt. We ontbijten op een food market. Langs de kant van de weg, in winkeltjes en bij kraampjes, kopen we wat er lekker uitziet.
We slenteren langs kleine straatjes. Een paar leden (drie koppels) van de groep besluiten om op hun eentje verder te gaan. Met vijf (4 alleenstaande vrouwen + de begeleider) bezoeken we een tempel met museum: Luoyang Folkway Museum (een plaatselijk heemkundig museum).
Eens terug in de jeugdherberg nestel ik me in een zetel en val in slaap.
Zoals beloofd, wil ik eens een woordje uitleg geven over hutongs. Het woord 'hutong' komt van het Mongoolse woordje 'hottog' dat 'bron' betekent. Het is namelijk zo dat een gegraven bron het centrum betekende van een nieuwe woonwijk.
In China hebben we nog wel een aantal hutongs gezien, doch de Chinezen zijn de Hutongs aan het afbreken om volop nieuwe gebouwen neer te zetten.
Een hutong wordt vaak ommuurd en aan het begin van zo'n hutong heb je dan een poort. In zo'n hutong was het maar armzalig wonen. De huisjes zijn er vrij klein en de straten niet breder dan 9 meter (meestal zijn ze wel veel smaller). In sommige straatjes konden we amper met onze fiets door. Woningen in zo'n hutong zijn niet voorzien van het nodige sanitair en dus heb je overal 'openbare' toiletten en wasgelegenheden. Dat 'openbaar' mag je echt wel letterlijk nemen.
Hutongs zijn stilaan een toeristische attractie aan het worden.
Rond 16u zijn we nog naar een groot plein gegaan aan de overkant van het hotel. Lachende kinderen roepen 'hello' als ze ons foto's zien trekken. Ze willen graag op de foto staan. Chinezen poseren blijkbaar graag.
Een jongeman op een brommertje wenst ons 'welcome to China', waarop ik spontaan antwoord 'welcome to Bilishi' (België dus) Zo weet die kerel meteen waar wij vandaag komen. Als je met twee rondloopt, word je nog makkelijker aangesproken door de 'locals'.
Zalig om zo te kuieren langs de straten, zeker nu de zon schijnt.
Twee kleine busjes brengen ons naar het station om zo de nachttrein te nemen naar Suzhou, waar we enkele tuinen zullen bezoeken.
Het belooft een trage trein te worden, met weinig comfort op de toch wel harde 'soft sleepers'.
Bedankt Ann en Johan, Linda en Lieven, en Rita voor de lekkere chocolade
De naam Wang Chen gaf ik niet zomaar aan de Chinees-met-de-pet.
Ik ben nu het boek 'Kikkers' van Mo Yan aan het lezen. Volgens een oud Chinees gebruik kregen baby's als voornaam de naam van een lichaamsdeel, bijvoorbeeld Wang. Dit gebeurde wel vaker in een gezin waar beide ouders niet gestudeerd hadden.
Hoe dit precies in elkaar zit, moet ik nog wel uitzoeken. Ik vind er alleszins niet veel info over terug op het internet.
Chinezen poseren gewillig, vaak lachend, voor de camera.
Persoonlijk heb ik zeer positieve ervaringen met Chinezen. Wij werden vaak heel vriendelijk aangesproken en jongeren, zelfs kinderen, kwamen naar ons toe. Ze heten ons dan 'welkom' of wilden op de foto met ons. Eén keer vroeg een jong meisje of ik mijn naam wou schrijven
