|
Hallo
allemaal,
Tot mijn scha en schande moet ik vaststellen dat het meer dan een maand geleden
is dat ik jullie geüpdate heb over mijn Franse leventje.
Fasten your seatbelts want we gaan in een sneltempo doorheen een maand vol
avonturen, beginnend met de examens.
Zoals jullie al konden lezen in mijn vorige blogs, blijft een organisatorisch
Frankrijk een echte oxymoron.
Silvio Berlusconi zal nog eerder van het vrouwelijk schoon afblijven dan dat het
land zich weet te organiseren.
U kunt zich dan ook lichtjes een idee vormen van de chaos die ontstaat wanneer
er examens moeten worden afgenomen.
Het examenrooster zelf was gelukkig al de volle twee weken voor de werkelijke
start van de examenperiode vrijgegeven maar elke individuele student een
tijdstip doorgeven wanneer hij op het mondeling examen werd verwacht, daar
had de modale Fransman even niet aan gedacht. Gevolg, om 14h, wanneer het
examen van start ging, stonden er dan ook gemiddeld een goeie 35 studenten te
wachten. Indien een gemiddeld examen een kwartiertje duurt, mag u zelf
uitrekenen hoe lang de laatste student mag wachten. Goed om te ontploffen van
de zenuwen... wat ik dan ook deed op het eerste examen, laïcité et droit.
Gelukkig kon de prof me kalmeren met zijn woorden 'mais vous avez bien repondu
aux questions'.
De dag nadien was het dan de beurt aan 'action humanitaire internationale'
gegeven door een prof. die het grappig vond om werkelijk iedere les België met
Somalië te vergelijken, vervolgens even fijntjes de slachting in Congo en
Rwanda in herinnering te brengen en dan ook werkelijke iedere keer op het einde
van de les met een triomfantelijk glimlachje vroeg of er Belgen in de zaal
waren. Jap, de relatie tussen de Amerikaanse en Russiche staatshoofd waren ten
tijde van de koude oorlog hartelijker dan tussen mij en die prof. Enfin, op het
examen zelf, had ik een niet zo moeilijke vraag maar toch is ze er in geslaagd
me voor een perfect antwoord toch maar een 12.5 te geven, de trut!
Maar de prijs voor het meest memorabele examen gaat naar de prof van het vak
'gender and politics'. Om 6h, na een goeie 2h wachten, kwam de conciërge opeens
krukdroog meedelen dat de faculteit sloot. Inderdaad, u leest het laatste woord
goed, sloot! De prof werd maw vriendelijk maar kordaat gevraagd om het gebouw
te verlaten. Op de vraag waar het examen dan wel moest doorgaan, kon de
conciërge enkel melden: 'dit valt niet onder mijn bevoegdheid'. Waarop de prof
er dan ook niet beter op vond het examen verder te laten doorgaan in de kelder
van het studentencafé. Ik wou dat wat ik net schreef een grap was maar
helaas...
Soit, om het hoofdstuk examens en punten af te sluiten, een overzicht van de
resultaten:
|
Gender
and politics
|
16
|
|
Géopolitique de la Russie contemporaine
|
14
|
|
Action
humanitaire internationale
|
12.5
|
|
Laïcité
et droit
|
14
|
|
Français
langue étrangère
|
15.5
|
|
Relations
internationales
|
13
|
En nu begint een reisgedeelte waar Vlaanderen Vakantieland inspiratie kan
uithalen voor de komende maand!
Te beginnen met Cannes, waar het filmfestival nog bezig was en Lars Von Trier
er nog niet werd uitgegooid! De Rode Loper tegengekomen, vele wanna be stars
gezien, grote Franse sterren zien flaneren die iedereen deden gillen en mij
enkel lieten afvragen wie ze in godsnaam waren, nog meer decadente feestjes,
belachelijk grote jachten, paparazzi, ... Kortom, het Uitbergen van alle dagen!
Lang konden we helaas niet blijven want de dag nadien stond er een vliegtuig op
ons te wachten richting Marokko! Op het programma: Fez, Marrakech,
Ourzazate en Casablanca. Eerste vaststelling: drie meisjes alleen op reis is
geen goed idee. Ik had werkelijk het idee dat als ik de gevangenis zou belanden de
aanklacht 'bitch tegen mannen' zou zijn. Vooral in de soeks kon je geen 10 seconden
wandelen zonder dat er iemand je aandacht wou. De meeste gehoorde: 'bitches', 'fish and chips
(don't ask me why!)', 'les gazelles', 'Charlie's Angels', 'like your ass',
'beautifullll',... Yup, de Marokkanen zijn geweldig origineel om
vrouwelijke aandacht te krijgen!
Maar het is, op de uitzondering van het manvolk en hun
bizarre schreeuwgewoontes, gewoonweg een prachtig land. Vooral het
Atlasgebergte was indrukwekkend! En ook de verborgen parel, de filmstad
Ourzazate (van Gladiator en Babel), in het zuiden van Marokko, is gewoonweg
adembenemend, net zoals de Hassan II - moskee in Casablanca! Al hadden Emili en Teresa er het bijna op een akkoordje gegooid
met een lokale kamelenboer, die in mij een Franse filmster zag (yeah right!),
om mij voor 30.000 van zijn stinkbeesten in te wisselen... Vriendschap, het
blijft een mooi iets!
En dan was er nog het beachhouse in Carry Le Rouet,
een dorp ten westen van Marseille waar we van zaterdag tot woensdag in
konden logeren. Een schitterende zon aan de hemel, de zee op 100m, bbq, 7
geweldige vrienden en een gitaar,... Het werden vijf onvergetelijke
dagen! Maar dinsdag moesten we al afscheid nemen van Emili die opnieuw
naar Göteborg in frigoland (zoals wij Zweden noemen) vertrok...
Zoals de titel van dit stuk het zegt, 'the end is not near, it's here'.... maar ik probeer de tijd toch nog even te rekken!
Dikke kus aan allen!
U wordt allen zwaar gemist, soms wat minder, soms te veel...
Charlotte
De paparazzi staat klaar om van mij en Teresa de mooiste foto te nemen... or not!
Samen met Jeroen genietend van het uitzicht op Cannes
Aren't we a perfect match ? ;-)
toegangspoort tot de soeks in Fez
Bewerking van het leer in Fez
 Met
Met Ourzazate op de achtergrond...
Samen met Teresa voor de schitterende Hassan II moskee in Casablanca
een brochette op het strand van Carry Le Rouet!
U herkent van boven naar onder: Jordy, Filippo, Lili, mezelf, Emili en Jeroen
Sporten op het strand
Frietjes!
Jordy's teennagels lakken!
Het afscheid van Emili...
|
