Gisteren was, uiteraard, alweer een dag vol praktische regelingen. ’s Ochtends moest het huurcontract van mijn kamer ondertekend worden, ’s namiddags had ik een afspraak bij de bank om een rekening te openen. Zo kom ik iedere dag wat hoger op de enorme berg van administratie, hoewel ik vrees dat die nog heel hoog is.

Het was echter niet helemaal een beroerde dag gisteren. Zo heb ik mijn eerste feestje hier in het Europahaus meegemaakt. Hoewel de appartementen hier heel klein zijn, houdt dat de studenten hier niet tegen om feestjes te geven. Gelukkig is er wel de lange gang, met airconditioning ;-) (hij is gewoon aan een kant open, met slechts tralies naar buiten toe), die aangename verkoeling bracht tussen de massa mensen. Er was inderdaad een hele massa. Ik denk dat ik gisteren op een avond, evenveel mensen heb ontmoet als normaal in een heel jaar. Wat ook wel zeer verwarrend was. Niet probeerde ik alle namen, landen en studierichtingen van iedereen te onthouden, ik probeerde mijn talen ook aan te passen. Maar ik kan jullie verzekeren, afwisselend in het Engels, Duits en Frans praten is allesbehalve gemakkelijk. Maar soms ook wel grappig.

Vandaag was het in Konstanz een heerlijke zomerdag! Echt waar! Het was (en is eigenlijk nog) 20 tot 25 graden en de zon scheen fel. Ik was niet de enige die van het prachtige weer genoot. Zo zag ik tijdens het lezen op een bankje aan de Rijn (wat een poëtisch begin), verschillende blote billen, borsten en mannentorso’s. Er werd niet alleen gezont, ook gefietst, gewandeld, gebarbecued en gezwommen. Die Duitsers nemen het er van. Ik kan ze het niet kwalijk nemen uiteraard, op zo’n schitterende oktoberdag. Bovendien zou het volgens een echte oude Duitse rot volgende week gaan regenen. Dus dan geen naaktvertoon meer.

Wees echter niet te jaloers, mijn dag bestond niet alleen uit lezen en zonnen. Vandaag was het ook de dag van de Immatrikulation. De watte? De eigenlijke inschrijving aan de universiteit. Dat was vragen, formulieren zoeken, formulieren invullen, uitleggen, vragen, wachten, wachten, wachten, antwoorden, glimlachen, vragen, bedanken, wachten, wachten, glimlachen, uitleggen, wachten, bedanken. Het duurde best lang en was inderdaad uitermate saai. Bovendien is alles nu nog niet in orde. Volgende week moet ik langs gaan tussen dat en dat uur bij die persoon in dat gebouw in dat lokaal om dat en dat en dat af te geven en dat te vragen en dan eindelijk zou ik een studentenkaart krijgen. Ze leggen het allemaal wel goed uit hoor, die Duitsers, maar de administratie blijft maar komen.

Hoewel het ergste voorbij zou (moeten) zijn. De komende twee dagen zijn er nog rondleidingen in de bibliotheek, in het computercentrum (???) en in het vreemdetaleninstituut. Dat lijkt me toch al wat aangenamer. Bovendien is er vrijdagavond een internationaal buffet en daarna een feestje voor de erasmusstudenten van het Orientierungsprogramm. Het addertje is wel, dat we zelf eten moeten meebrengen, dat ons land typeert. Een Roemeense bracht me op het idee van chocolademousse. Dat lijkt mij alleszins niet slecht. Als jullie betere ideeën hebben om ons land te vertegenwoordigen?

Een kort berichtje dat een lange dag moet vertegenwoordigen.

Ik heb vandaag geleerd dat…

- Roemenen (voor zover ik ze al ken) altijd tijd genoeg hebben, en niet bepaald stress kennen. Ik heb vandaag meer stress in hun plaats gehad, bijvoorbeeld. Daar kan ik (inderdaad;-)) nog wat van leren.

- Bus 9A en bus 9B NIET hetzelfde parcours afleggen. Zo nam ik de bus voor de universiteit en als ik was blijven zitten, had ik er een half uur later weer kunnen afstappen.

- Formulieren die met administratie te maken hebben niet een willekeurige kleur hebben, omdat de Duitsers van geel en oranje houden. Er is wel degelijk een onderscheid.

- Ik eigenlijk nog veel Duits moet leren en nog helemaal niet zo ver sta.

- Duitsland een overgeorganiseerd land is, maar mij daarom des te meer aan het hart ligt. We hadden vandaag een infosessie in twee talen, en tijdens de pauze kregen we een infobrochure, op naam en land, waarvan de inhoud na de pauze nog eens werd uitgelegd. Ze maken heel de bureaucratie een pak aangenamer.

- Dat je hier in Konstanz wel 80 sporten kan beoefenen. Van aquagym en waterrugby tot brain gym en klimmen.

- Erasmusstudenten inderdaad heel sociaal zijn en openstaan voor vele nieuwe dingen en mensen.

- De pizzabroodjes in de mensa, hoewel ze maar 1,60 euro kosten, eigenlijk niet te eten zijn.

- Er in Roemenië heel wat bouwvallige gebouwen staan, waaraan de mensen zich helemaal niet storen.

- Er zoveel mogelijk erasmusstudenten in mijn gebouw (Het Europhaus) worden gedumpt, omdat het bekend staat voor zijn slechte accommodatie. Een troef blijkt echter te zijn dat hier de allerbeste feestjes worden georganiseerd.

- Er dit semester echt wel leuke excursies zijn, zoals naar Sankt Gallen (ja mama, ik zal meegaan), naar Müchen, naar Reichenau, naar Zürich en naar een Schokomesse (mama, die doe ik zeker meeJ).

- Er nog zoveel hier in Konstanz te leren valt. Vooral op praktisch- en taalvlak dan.

Vandaag, liefste lezers, kan ik jullie zeer heuglijk nieuws meedelen. Ik heb namelijk een nieuwe roomie, en ze is sociaal! Ze heet Floriani (???) en komt uit Roemenië en vroeg me meteen om mee met haar en haar vrienden de omgeving wat te verkennen. Zo gingen Soren (?), Anna-Maria, Flori en ik op pad. Ik had de stad de voorbije dagen al wat verkend, dus ze waren erg blij dat ik hen als gids, en als tolk, kon begeleiden. Ze kennen namelijk (nog) geen enkel woord Duits. Dus het bestellen van kebab moest met mijn hulp. Maar ze kennen behoorlijk Engels, dus konden we best goed communiceren. We hebben ook afgesproken morgen samen de bus naar de universiteit te nemen voor het Orientierungsprogramma. Ik voel me dus niet meer zo alleen hier. En vanaf morgen zal ik me nog minder alleen voelen, tussen nog meer erasmusstudenten die zich allemaal dezelfde dingen afvragen als ik (waar kan ik een buspas kopen? Kunnen we fietsen huren? Hoe moet ik een bankrekening openen? Waar kan ik een studentenkaart krijgen? …)

Deze voormiddag, nog voordat ik kennismaakte met de Roemenen, heb ik voor het eerst de Bodensee gezien. Ik moet zeggen dat ik niet erg onder de indruk was. Wel door de grootte, maar niet door het effect dat het meer had op mij. De Rijn vind ik veel mooier, en straalt meer karakter uit. Voor zover een hoop water al karakter kan hebben, uiteraard. De Bodensee is gewoon een hoop water aan de rand van de stad, waar Duitsers geld proberen te slaan uit onwetende toeristen. Hoewel ik ook wel graag eens een boottochtje zou maken. Maar ja, dat zien we nog wel, ik wil immers eerder een boottocht maken als inwoner van Konstanz, dan als toerist. Maar dat gevoel zal nog wel een beetje tijd vragen…

Al een kleine prolepsis: maandag begint het Orientierungsprogramm waar ik aan deelneem. Het is een soort van voorbereidende week voor alle Erasmusstudenten die daar zin in hebben. Verder verslag volgt later, aangezien ik ook niet bijster goed weet wat ik daarvan moet verwachten.

Maar dus. Nu even terug in de tijd. Donderdag 1 oktober ben ik met mijn moeder hierheen gereden en sinds vrijdag 2 oktober heb ik mijn eigen kamer in het Europahaus op enkele kilometers van de universiteit. Binnen dat Europhaus zijn er wel 60 WG’s – of Wohngemeinschaften- waar 2 tot 4 studenten samenwonen. Mijn WG was een complete stal toen ik hier aankwam. Er stond overal vuile afwas, de vloeren waren smerig, alles was gewoon vuil. Bovendien is het kleiner dan ik verwacht had en vooral… er is geen televisie:p. Maar ja, roeien met de riemen die men heeft, zekerJ! Een tweede kleine teleurstelling was dat mijn roomies niet bepaald van de sociaalsten zijn. Blijkbaar eten ze liever op hun kamer dan in gezelschap. Wat die roomies betreft, ik woon (tot nu toe) samen met een Chinees (Wei???) en een Duitser (Max). De tot nu toe staat voor het feit dat er nog een kamer leeg staat, die (hopelijk!) nog betrokken wordt (door een iets socialere persoon vielleicht?!).

Enfin, de voorbije twee dagen hebben Max, Wei( ???) en ik de handen in de mouwen gestoken en het hier toch wel wat properder gekregen. Ah, denken jullie dan misschien, samen poetsen moet toch een band scheppen! Ik kan u verzekeren: dat heeft het hier alleszins niet bijster gedaan:p. Wei spreekt nog slechter Duits dan ik en Max is niet zo spraakzaam:p (misschien omdat hij denkt dat wij er toch niet veel van verstaan, maar oefening baart kunst?!). Het is hier dus al een stuk leefbaarder wat de hygiëne en gezelligheid betreft.

Aangezien de sfeer hier op kot nogal kiemend is, zocht ik gisteren en vandaag mijn eigen gezelligheid maar op. Gisteren trok ik op ontdekkingstocht doorheen de stad. Ik ben in het centrum en terug geraakt, met maar een snelle blik op een toeristenkaartje. Nee, de stad is inderdaad niet zo groot:p, maar mijn oriënteringsvermogen nu ook weer niet zo klein. Konstanz is werkelijk een gezellig stadje! Het heeft de grootte van Leuven ongeveer, maar is zoveel gemütlicher! Bovendien zijn er ook veel winkels:p. De universiteit is echter nog wat verder, dus te voet naar de Uni zit er niet in. De bus lijkt momenteel de enige oplossing aldus.

Vandaag heb ik een fikse wandeling langs de Rijn gemaakt. Goh, wat is het daar mooi! De Rijn ligt op nog geen 100 meter van mijn kot en er is een prachtig wandel- en fietspad langs. Ook is er een klein voetgangersbruggetje over de rivier zodat je naar de overkant kan. De Duitsers lijken echt op wandelen en fietsen gesteld te zijn.

En ja, hoe kan het anders dat ik alweer aan het lezen geslagen ben. Maar op een bankje in het zonnetje naast de Rijn voelt de verplichte leeslijst niet meer verplicht, maar juist vrijblijvend en ontspannend aan.

Wel, dat zijn mijn eerste dagen Konstanz kort beschreven! Morgen hoop ik de omgeving nog wat verder te verkennen en vooral nog van het Konstanzer zonnetje te genieten, met en zonder boek.