Vandaag, liefste lezers, kan ik jullie zeer heuglijk nieuws meedelen. Ik heb namelijk een nieuwe roomie, en ze is sociaal! Ze heet Floriani (???) en komt uit Roemenië en vroeg me meteen om mee met haar en haar vrienden de omgeving wat te verkennen. Zo gingen Soren (?), Anna-Maria, Flori en ik op pad. Ik had de stad de voorbije dagen al wat verkend, dus ze waren erg blij dat ik hen als gids, en als tolk, kon begeleiden. Ze kennen namelijk (nog) geen enkel woord Duits. Dus het bestellen van kebab moest met mijn hulp. Maar ze kennen behoorlijk Engels, dus konden we best goed communiceren. We hebben ook afgesproken morgen samen de bus naar de universiteit te nemen voor het Orientierungsprogramma. Ik voel me dus niet meer zo alleen hier. En vanaf morgen zal ik me nog minder alleen voelen, tussen nog meer erasmusstudenten die zich allemaal dezelfde dingen afvragen als ik (waar kan ik een buspas kopen? Kunnen we fietsen huren? Hoe moet ik een bankrekening openen? Waar kan ik een studentenkaart krijgen? …)

Deze voormiddag, nog voordat ik kennismaakte met de Roemenen, heb ik voor het eerst de Bodensee gezien. Ik moet zeggen dat ik niet erg onder de indruk was. Wel door de grootte, maar niet door het effect dat het meer had op mij. De Rijn vind ik veel mooier, en straalt meer karakter uit. Voor zover een hoop water al karakter kan hebben, uiteraard. De Bodensee is gewoon een hoop water aan de rand van de stad, waar Duitsers geld proberen te slaan uit onwetende toeristen. Hoewel ik ook wel graag eens een boottochtje zou maken. Maar ja, dat zien we nog wel, ik wil immers eerder een boottocht maken als inwoner van Konstanz, dan als toerist. Maar dat gevoel zal nog wel een beetje tijd vragen…

Al een kleine prolepsis: maandag begint het Orientierungsprogramm waar ik aan deelneem. Het is een soort van voorbereidende week voor alle Erasmusstudenten die daar zin in hebben. Verder verslag volgt later, aangezien ik ook niet bijster goed weet wat ik daarvan moet verwachten.

Maar dus. Nu even terug in de tijd. Donderdag 1 oktober ben ik met mijn moeder hierheen gereden en sinds vrijdag 2 oktober heb ik mijn eigen kamer in het Europahaus op enkele kilometers van de universiteit. Binnen dat Europhaus zijn er wel 60 WG’s – of Wohngemeinschaften- waar 2 tot 4 studenten samenwonen. Mijn WG was een complete stal toen ik hier aankwam. Er stond overal vuile afwas, de vloeren waren smerig, alles was gewoon vuil. Bovendien is het kleiner dan ik verwacht had en vooral… er is geen televisie:p. Maar ja, roeien met de riemen die men heeft, zekerJ! Een tweede kleine teleurstelling was dat mijn roomies niet bepaald van de sociaalsten zijn. Blijkbaar eten ze liever op hun kamer dan in gezelschap. Wat die roomies betreft, ik woon (tot nu toe) samen met een Chinees (Wei???) en een Duitser (Max). De tot nu toe staat voor het feit dat er nog een kamer leeg staat, die (hopelijk!) nog betrokken wordt (door een iets socialere persoon vielleicht?!).

Enfin, de voorbije twee dagen hebben Max, Wei( ???) en ik de handen in de mouwen gestoken en het hier toch wel wat properder gekregen. Ah, denken jullie dan misschien, samen poetsen moet toch een band scheppen! Ik kan u verzekeren: dat heeft het hier alleszins niet bijster gedaan:p. Wei spreekt nog slechter Duits dan ik en Max is niet zo spraakzaam:p (misschien omdat hij denkt dat wij er toch niet veel van verstaan, maar oefening baart kunst?!). Het is hier dus al een stuk leefbaarder wat de hygiëne en gezelligheid betreft.

Aangezien de sfeer hier op kot nogal kiemend is, zocht ik gisteren en vandaag mijn eigen gezelligheid maar op. Gisteren trok ik op ontdekkingstocht doorheen de stad. Ik ben in het centrum en terug geraakt, met maar een snelle blik op een toeristenkaartje. Nee, de stad is inderdaad niet zo groot:p, maar mijn oriënteringsvermogen nu ook weer niet zo klein. Konstanz is werkelijk een gezellig stadje! Het heeft de grootte van Leuven ongeveer, maar is zoveel gemütlicher! Bovendien zijn er ook veel winkels:p. De universiteit is echter nog wat verder, dus te voet naar de Uni zit er niet in. De bus lijkt momenteel de enige oplossing aldus.

Vandaag heb ik een fikse wandeling langs de Rijn gemaakt. Goh, wat is het daar mooi! De Rijn ligt op nog geen 100 meter van mijn kot en er is een prachtig wandel- en fietspad langs. Ook is er een klein voetgangersbruggetje over de rivier zodat je naar de overkant kan. De Duitsers lijken echt op wandelen en fietsen gesteld te zijn.

En ja, hoe kan het anders dat ik alweer aan het lezen geslagen ben. Maar op een bankje in het zonnetje naast de Rijn voelt de verplichte leeslijst niet meer verplicht, maar juist vrijblijvend en ontspannend aan.

Wel, dat zijn mijn eerste dagen Konstanz kort beschreven! Morgen hoop ik de omgeving nog wat verder te verkennen en vooral nog van het Konstanzer zonnetje te genieten, met en zonder boek.