Vandaag heb ik een hele nieuwe crew tot mijn beschikking... Ik vrees ervoor, zij willen nog wat uitslapen, daarna chillen, wat zwemmen, terug chillen en terug wat slapen. Helaas pindakaas, ijdele hoop, misschien morgen.
Nog wat verder meten en passen aan de metal stud omsluiting van het WC blok en de schuine muur. Deze laatste doet me veel tijd verliezen met het op maat (en dwars zagen) van allerlei profielen. Ik ben nu klaar om al een aantal stukken vast te schroeven. Het begint al op iets te lijken. Terwijl ik sommige stukken (die niet kunnen geschroefd worden) vastlijm met krachtige lijm (320 kg/10cm2), krijg ik plots hulp van Maud. Het laat me toe om snel de volgende zijwand aan te pakken: op maat snijden van het horizontaal deel en gaten boren. De stud wordt gelijmd voor de zekerheid, Maud voorziet pluggen en brengt de vijzen aan. Voor het plafond gedeelte, is zij de ideale aangeefster. Het lijkt wel een operatiekamer (misschien iets gruwelijker toestellen): "de boor!", "de hamer!", "de schroevendraaier!", "siliconenspuit", ... Ik veronderstel dat het bij Jeff Hoeyberghs er gelijkaardig aan toe gaat, niet? Tot slot snij ik nog wat verticale studs op maat en plaats ik deze voorlopig zodat het lijkt dat ik wel goed opschiet, maar dit is voor morgen.
29 juni, we zijn al negen dagen ver, of beter we zijn al 9 cappuccino's verder. Toch nog geen balans opmaken, nog even genieten zonder te stressen over de planning. Het is warm, er hangt veel (warmtenevel) in het dal, je kan het Lugano meer niet zien, ik heb het hier in Lanzo nog nooit zo warm geweten, 28 tot 30 graden op 800 m hoogte. Warm is het dan ook om de isolatie tegen de muur te krijgen en het zweet breekt me helemaal uit wanneer blijkt dat de bevestiging voor de WC 14 cm hoger komt dan initieel gemeten. Dus opnieuw cementeren ( cfr. gisteren). Na dit oponthoud nog verder kleine passtukjes isolatie moeten snijden. Hierin kruipt vreselijk veel tijd, maar het moet ook gebeuren. Isolatie met gaten is zoals een fietsband met gaten, waardeloos dus. Na het uitpassen neem ik een break en ga de bestelling van de mozaiek en vloertegels ophalen. Aah ja, ik vergeet natuurlijk dat ik in Italie ben... Bij de tegelleverancier is 'la mama' thuis maar niet de zoon of de dochter (die het bedrijf runnen). Ondanks de vele goede raad over het gebruik van de juiste lijm voor alle verschillende ondergronden, kom ik geen stap dichter bij mijn doel, nl. het ophalen van mijn bestelling. Uiteindelijk denkt ook 'la mama' dat het beter is om eens om 14.00h langs te komen. Na nog wat gepalaver herhaalt ze dit alles maar wordt het 14.30h. Bij het afscheid wordt het zelfs 15.00h. Ik dan maar snel terug naar mijn isolatieplaten. Om 15.00 h lig ik terug voor de deur en zowaar zijn zoon en dochter thuis, mijn bestelling staat keurig op 3 paletten gestapeld. Mooi, wat een service, ware het niet dat ik slechts 1 badkamer kan betegelen, de mozaiek voor de andere is nog niet binnen. Wetende dat de bestelling is doorgegeven half mei en we toch in het land zijn van de 'piastrelle e mosaico'! Maar ik maak mij niet druk, blijf 'tranquilo' en de glimlach blijft op mijn gezicht gebeiteld. Ik denk terug aan Giuseppe, de Ecuadoriaan!
Eenmaal terug thuis wacht mij nog het vastkleven van de isolatie met mijn welgeliefde kleef/PUR schuim. Ik begin het onder de knie te krijgen want mijn isolatieplaten kleven nu tegen de muur zonder dat ikzelf ergens aangekleefd ben. Met veel voldoening kijk ik terug op mijn werk. Ik trakteer mijn ouders op een resto'ke. Veel plezier en tot morgen.
Vandaag wakker geworden wanneer de wekker zou aflopen. Ik had hem gisteren niet gezet, een moment van zwakte? Na het ontbijt mezelf op gang getrokken. De eerste ontgoocheling kwam vrij snel: de bevestiging voor de hangwc kon niet in de muur gezet worden want er zat nog een oude koperen spoelbak onder het metselwerk. Dus terug breken ipv opbouwen. Daarna de opening moeten opvullen met beton. Meer dan 2 uur achterstand en nog veel meer want dit alles moet goed uitdrogen. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vloer onder de uitgebroken douchebak ook ineens mee te 'chappen'. Na het middageten, met veel meloen en prosciutto crudo, hmmm, eindelijk begonnen met het uitpuzzelen en snijden van de isolatiepanelen. Deze zijn nu allemaal gesneden maar moeten morgen nog met PUR lijm bevestigd worden. 's Avonds nog snel geld afgehaald, maar de tegelfabrikant was dicht. Al bij al een productieve dag die zich zo alleszins niet aankondigde. Bij het horen van de krekels en vogels, bij de ondergaande zon en zicht op de dorpjes Scaria, Pellio en Ponna, ga ik nog even verder genieten van een caffe, misschien wel met een dolci bij.
Tot morgen.
Opnieuw de dag begonnen met zeer mooi weer. Na het gebruikelijke ochtendritueel, de werkzaamheden aangevat om 9.00h. Welke stielman begint er nu om 9.00h? Maar we zijn in Italie, niet? Eerst verwijderen van de WC riolering voor badkamer 2. We moeten tenslotte toch nog ergens naartoe kunnen, daarom maar een halve buis verwijderd. Toch wel moeilijk werk omdat de buizen met vertakkingen in de tussenruimte onder de vloer verstrengeld zaten. Grote middelen als drilboor en slijpschijf komen dan goed van pas. Voor de verluchting van de douche en lavabo heb ik geen andere oplossing gevonden dan door de buitenmuur te gaan vermits ik tegen een betonnen zolderbalk stoot wanneer ik vertikaal de leiding tot op de zolder zou doortrekken. Om de mooie pleister van de buitenmuur te sparen, moest ik dus een zijdakje op om het gat van 50 mm te maken. Vervolgens een buis op de juiste lengte erdoor en dan vastzetten met PUR - mijn meeste gehate werkje tot hiertoe.
Nu ben ik klaar om met de isolatie te beginnen. Maar eerst even een break, wat spullen gaan halen voor de voorlopige montage van het toilet. Bij terugkomst nog wat isolatie gesneden die morgen met de gehate PUR kan vastgezet worden. Een lekkere maaltijd 'alla mama', dit moet zeker niet onderdoen voor het lekere eten van gisteren in de Crotto Dogana. Nu nog veel dromen van PP buizen en technische vaseline. Slaapwel.
Wakker geworden met een priemende zon in mijn ogen. Op de scooter achter pistoleekes en de krant. De dagelijkse passage langs Monika voor cappucino en een cornetto viel weg, haar bar was nog niet open, of was ik te vroeg? Na het ontbijt heb ik me met veel overgave gestort op de spaghetti van de electriciteit. Uiteindelijk heb ik het circuit van badkamer 2 kunnen ontkoppelen van de rest en kan ik vertrekken met 1 toevoer, de lichtschakelaar en het plafondlicht blijft behouden. Na de middag een sieste in de zon, de Humo lezen en een mango eten. In de late namiddag hebben we een bezoekje gebracht aan Alpe Grande (onder Orimento). Nu nog een 'cena' in de Crotto Dogana. Tot morgen.
Vandaag wordt het uitstekend weer, 23 graden in de schaduw op 1000m, morgen zelfs 26 en overmorgen 27. Dus wordt het hoog tijd om het zwembad op te zetten.
Om 13.00h was het opgezet, nu nog water erin, dat zal wel een kleine dag duren om de 10000 liter water erin te laten druppelen met het regenwater van de aquadotto. Toen kwam er een telefoontje met het geweldige nieuws dat Sander in de buurt van Napels mag verblijven, in een gastgezin met nog een zoon, even oud als Jeroom. Geweldig!!!
Daarna een beetje gerelaxt, ook eens een toertje met de moto gedaan, naar Orimento en via Casasco terug. Daarna de wroeging van niets gedaan te hebben afgereageerd op de verwarmingsbuizen. Deze zijn nu ook verwijderd uit de badkamers. Daarna de dagelijkse kuis, pas om 21.00h gedaan. Ohja, de venster staat er nog altijd in. Leuk!
Goed geslapen ondanks mijn 24 uur slaap van gisteren. Giorgio en Giuseppe zijn al op post om alles dicht te gooien. Waar is die isolatie voor de aansluitingsbuis? Enkele telefoontjes verder en een uur later daagt signor 'tranquilo' op... met de isolatie.
De sleu gaat voor eeuwig toe, maar de aansluitingen, dat is nog wat anders. Loodgieter Guido 'tranquilo', zegt dat de betonnen put rond de aansluiting ( en de watermeter) dient opgebroken te worden zodat hij plaats heeft om te kunnen werken. Bovendien moeten we dit zo vlug mogelijk doen want de buizen voor de meter zijn in slechte staat en wanneer het allemaal zou breken bij zijn werkzaamheden, dan moet de gemeente opdraven voor de herstellingen en wanner zou datdan wel zijn?
Afgesproken met Giorgio om dit midden volgende week te doen. Ikzelf heb nog gaten gekapt om de verluchting van het toilet op zolder te krijgen. Dit kan later door het dak getrokken worden, voorlopig komt daar een 1-richtingsstuk op. Na de middag zou de loodgieter pas terug kunnen komen om draad te trekken op de verwarmingsleiding, dit materiaal heb ik niet bij. Het op- en aflaten van het verwarmingswater heeft ons minstens 2 uur gekost. Daarna heb ik nog wat overblijvende buizen uit de vloeren gekapt. Het boren en kappen lijkt niet over te gaan. Elke dag denk ik dat ik alles heb weggehaald, maar toch zijn er steeds dingen over om te kappen of te boren. Enfin, alles moet goed voorbereid zijn alvorens met de constructiewekrken te beginnen. Om toch met een goed gevoel het weekend in te stappen, heb ik de nieuwe venster erin geplaatst. Dit viel fantastisch mee, ik denk dat een stielman ze niet niet beter pas kan zetten. Ik krui in mijn bed, het wordt al donker... Slaapwel!
Oei, oei,oei, ik sta op met hoofdpijn en een droge mond. Geen goed teken voor demensen die mij kennen. Buiten ziet het er grijs en kouder uit. Ik doe maar een jas aan om brood te halen. Dit laatste lukt me nog net, maar eenmaal terug thuis, zie ik het niet meer zitten en kruip terug in mijn bed. Tot 's middags slaap ik, dit is een van mijn 'flipdagen': een potpourri van dehydratie (zwaar werk in zeer veel stof), vermoeidheid ( laatste weken en dagen weinig geslapen) en een glas wijn bij Monika gisteren... bingo!!! De sleuf blijft wat ze is, het werk in badkamer 2 ook. Tegen 17.00h ben ik terug bij de levenden. We besluiten om naar Porlezza te rijden en inkopen te doen. Nog een pizzaatje eten met zicht op het Lugano meer kan de bittere pil toch nog wat verzachten. Tot morgen.
Weeral slecht geslapen, ik denk dat het 4.30h was en dat ik pas om 6.50h terug in slaap ben gevallen. Wat haat ik toch de wekker! Giuseppe, de Ecuadoriaan, is vergezeld van zijn baas, Giorgio, een Bulgaar blijkt later, maar een verdomd goeie gast voor wat betreft mijn grondwerken! Wanneer Giuseppe er mentaal wat doorzat en een rustpauze inlaste, maakte ik van die gelegenheid gebruik om de grote drilboor in te zetten bij de sloopwerken. Pino was nog steeds aan het kappen, maar er kwam sleet op, hij zat aan het einde van zijn Latijn - iets waarover hij zeker nooit iets geleerd, laat staan gehoord heeft. Na de middag heeft hij er de brui aan gegeven, gezegd dat dit werk niets voor hem is en zijn 'schup' - in dit geval zijn beitel - afgeveegd en 'ciao' gezegd. 'A rividerci' was er niet bij. Giuseppe is tegen de middag klaar, nu wachten op de loodgieter voor de vereiste buisisolatie alvorens de sleuf terug dicht te gooien. Giorgio had de nodige grond/kiezel bij om de sleuf te dichten, alsook cement en zand om de beton te herstellen in zijn oorspronkelijke staat. Ondertussen krijgen we de eerste regenbui op ons hoofd, regen hebben we dus gezien, de loodgieter niet. Moeke en bompa maken van de gelegenheid gebruik om naast het onderhoud van de tuin ook nog wat bloemen bij te planten; deze lusten wel wat regen. We trakteren ons op een aperitiefje bij Monika. Toch wel dik verdiend na 3 dagen hard werken en veel Italianen over de vloer.
Oei, om 8.00 h staat er al volk op mij te wachten en ik had nog maar net Marcella haar brood mee helpen uitstallen en 'La Provincia', de lokale krant was er al wel, maar de krantenboer nog niet. Maar hij had me gezegd: "Quando non sono qua e le chiavi sono sulla porta, prendi un giornale". Dus ik kwam met de boodschappen thuis en moest iedereen aan het werk zetten alvorens te ontbijten. Giuseppe, een Ecuadoriaan, begon met de sleuf te graven. Euh, graven... het was eerder uithakken. Echt enthoesiast was hij niet, maar bij warm weer rotsblokken opgraven geeft niet echt jobvoldoening denk ik dan. Ikzelf heb lavabo's gedemonteerd, stoppen op de vrijgekomen waterleidingen gezet. Pino heeft verder de WC afvoerleiding in badkamer 1 vrijgemaakt en de douchebak in badkamer 2 verwijderd. Dan heeft hij zichzelf getrakteerd op 2 pinten. 't is iets anders dan boterhammen, maar 't is ook van tarwe gemaakt, dus kom je er de dag mee door. Na de middag verwacht ik de loodgieter, maar deze is zeer "tranquilo". Als zelfs zijn collega's Italianen vinden dat hij 'tranquilo' is, dan is hij wel echt 'tranquilo'. Ik heb hem uitgelegd dat ik een aansluiting op de waterleiding wou via de berging en dat ik vandaar zelf verderwerk. Dat vond hij prima, want dit was minder werk dan verwacht! Giuseppe.wachtte nu nog een veel leukere taak: door een betonvloer van het houtkot tot in de berging, 5 meter gewapend beton. Zijn enthoesiasme kreeg opnieuw een knauw, maar lachen bleef hij doen. Toffe kerels, die Ecuadorianen, zeker zij die Italiaans spreken. Maar wonder boven wonder, om 20.00h kwam hij trots melden dat hij doormoest. Hij zou de laatste meter morgen wel doen. Ik heb hem toen nogmaals gevraagd of hij wel 60 cm diep zat met de sleuf. Hij moest toegeven dat het er maar 55 cm waren, maar dat er morgen nog wel een dag komt... en deze brengt zeker raad. Badkamer 2 is zo goed als gesloopt, morgen nog de doorgangen van badkamer 2 door badkamer 1 naar de berging. We hebben weeral een target. Mooie dromen!
Alles is uitgepakt, dit was me toch wel een verhuis. Buitendouche in elkaar gezet voot het ontbijt. Om 9.00h staat Giuseppe er al met Pino, de helpende "domme" kracht.
10 minuten later is de "idraulico" daar. Kort uitgelegd dat ik de badkamers ga renoveren,maar dat ik slechts beperkte hulp nodig heb: o.a. De hoofdleiding ingraven en de verwarmingsbuizen naar de badkamer op 3/4" brengen. Probleem 1 stelt zich onmiddellijk: het uitgraven moet door iemand anders gebeuren, maar dit zal pas voor morgen zijn. Niet getreurd, Pino en ik vliegen erin, de eerste met afkappen tegels, de tweede met de organizatie van de werkvloer(en).
