Wakker geworden met een priemende zon in mijn ogen. Op de scooter achter pistoleekes en de krant. De dagelijkse passage langs Monika voor cappucino en een cornetto viel weg, haar bar was nog niet open, of was ik te vroeg? Na het ontbijt heb ik me met veel overgave gestort op de spaghetti van de electriciteit. Uiteindelijk heb ik het circuit van badkamer 2 kunnen ontkoppelen van de rest en kan ik vertrekken met 1 toevoer, de lichtschakelaar en het plafondlicht blijft behouden. Na de middag een sieste in de zon, de Humo lezen en een mango eten. In de late namiddag hebben we een bezoekje gebracht aan Alpe Grande (onder Orimento). Nu nog een 'cena' in de Crotto Dogana. Tot morgen.
Vandaag wordt het uitstekend weer, 23 graden in de schaduw op 1000m, morgen zelfs 26 en overmorgen 27. Dus wordt het hoog tijd om het zwembad op te zetten.
Om 13.00h was het opgezet, nu nog water erin, dat zal wel een kleine dag duren om de 10000 liter water erin te laten druppelen met het regenwater van de aquadotto. Toen kwam er een telefoontje met het geweldige nieuws dat Sander in de buurt van Napels mag verblijven, in een gastgezin met nog een zoon, even oud als Jeroom. Geweldig!!!
Daarna een beetje gerelaxt, ook eens een toertje met de moto gedaan, naar Orimento en via Casasco terug. Daarna de wroeging van niets gedaan te hebben afgereageerd op de verwarmingsbuizen. Deze zijn nu ook verwijderd uit de badkamers. Daarna de dagelijkse kuis, pas om 21.00h gedaan. Ohja, de venster staat er nog altijd in. Leuk!
Goed geslapen ondanks mijn 24 uur slaap van gisteren. Giorgio en Giuseppe zijn al op post om alles dicht te gooien. Waar is die isolatie voor de aansluitingsbuis? Enkele telefoontjes verder en een uur later daagt signor 'tranquilo' op... met de isolatie.
De sleu gaat voor eeuwig toe, maar de aansluitingen, dat is nog wat anders. Loodgieter Guido 'tranquilo', zegt dat de betonnen put rond de aansluiting ( en de watermeter) dient opgebroken te worden zodat hij plaats heeft om te kunnen werken. Bovendien moeten we dit zo vlug mogelijk doen want de buizen voor de meter zijn in slechte staat en wanneer het allemaal zou breken bij zijn werkzaamheden, dan moet de gemeente opdraven voor de herstellingen en wanner zou datdan wel zijn?
Afgesproken met Giorgio om dit midden volgende week te doen. Ikzelf heb nog gaten gekapt om de verluchting van het toilet op zolder te krijgen. Dit kan later door het dak getrokken worden, voorlopig komt daar een 1-richtingsstuk op. Na de middag zou de loodgieter pas terug kunnen komen om draad te trekken op de verwarmingsleiding, dit materiaal heb ik niet bij. Het op- en aflaten van het verwarmingswater heeft ons minstens 2 uur gekost. Daarna heb ik nog wat overblijvende buizen uit de vloeren gekapt. Het boren en kappen lijkt niet over te gaan. Elke dag denk ik dat ik alles heb weggehaald, maar toch zijn er steeds dingen over om te kappen of te boren. Enfin, alles moet goed voorbereid zijn alvorens met de constructiewekrken te beginnen. Om toch met een goed gevoel het weekend in te stappen, heb ik de nieuwe venster erin geplaatst. Dit viel fantastisch mee, ik denk dat een stielman ze niet niet beter pas kan zetten. Ik krui in mijn bed, het wordt al donker... Slaapwel!
Oei, oei,oei, ik sta op met hoofdpijn en een droge mond. Geen goed teken voor demensen die mij kennen. Buiten ziet het er grijs en kouder uit. Ik doe maar een jas aan om brood te halen. Dit laatste lukt me nog net, maar eenmaal terug thuis, zie ik het niet meer zitten en kruip terug in mijn bed. Tot 's middags slaap ik, dit is een van mijn 'flipdagen': een potpourri van dehydratie (zwaar werk in zeer veel stof), vermoeidheid ( laatste weken en dagen weinig geslapen) en een glas wijn bij Monika gisteren... bingo!!! De sleuf blijft wat ze is, het werk in badkamer 2 ook. Tegen 17.00h ben ik terug bij de levenden. We besluiten om naar Porlezza te rijden en inkopen te doen. Nog een pizzaatje eten met zicht op het Lugano meer kan de bittere pil toch nog wat verzachten. Tot morgen.
Weeral slecht geslapen, ik denk dat het 4.30h was en dat ik pas om 6.50h terug in slaap ben gevallen. Wat haat ik toch de wekker! Giuseppe, de Ecuadoriaan, is vergezeld van zijn baas, Giorgio, een Bulgaar blijkt later, maar een verdomd goeie gast voor wat betreft mijn grondwerken! Wanneer Giuseppe er mentaal wat doorzat en een rustpauze inlaste, maakte ik van die gelegenheid gebruik om de grote drilboor in te zetten bij de sloopwerken. Pino was nog steeds aan het kappen, maar er kwam sleet op, hij zat aan het einde van zijn Latijn - iets waarover hij zeker nooit iets geleerd, laat staan gehoord heeft. Na de middag heeft hij er de brui aan gegeven, gezegd dat dit werk niets voor hem is en zijn 'schup' - in dit geval zijn beitel - afgeveegd en 'ciao' gezegd. 'A rividerci' was er niet bij. Giuseppe is tegen de middag klaar, nu wachten op de loodgieter voor de vereiste buisisolatie alvorens de sleuf terug dicht te gooien. Giorgio had de nodige grond/kiezel bij om de sleuf te dichten, alsook cement en zand om de beton te herstellen in zijn oorspronkelijke staat. Ondertussen krijgen we de eerste regenbui op ons hoofd, regen hebben we dus gezien, de loodgieter niet. Moeke en bompa maken van de gelegenheid gebruik om naast het onderhoud van de tuin ook nog wat bloemen bij te planten; deze lusten wel wat regen. We trakteren ons op een aperitiefje bij Monika. Toch wel dik verdiend na 3 dagen hard werken en veel Italianen over de vloer.
Oei, om 8.00 h staat er al volk op mij te wachten en ik had nog maar net Marcella haar brood mee helpen uitstallen en 'La Provincia', de lokale krant was er al wel, maar de krantenboer nog niet. Maar hij had me gezegd: "Quando non sono qua e le chiavi sono sulla porta, prendi un giornale". Dus ik kwam met de boodschappen thuis en moest iedereen aan het werk zetten alvorens te ontbijten. Giuseppe, een Ecuadoriaan, begon met de sleuf te graven. Euh, graven... het was eerder uithakken. Echt enthoesiast was hij niet, maar bij warm weer rotsblokken opgraven geeft niet echt jobvoldoening denk ik dan. Ikzelf heb lavabo's gedemonteerd, stoppen op de vrijgekomen waterleidingen gezet. Pino heeft verder de WC afvoerleiding in badkamer 1 vrijgemaakt en de douchebak in badkamer 2 verwijderd. Dan heeft hij zichzelf getrakteerd op 2 pinten. 't is iets anders dan boterhammen, maar 't is ook van tarwe gemaakt, dus kom je er de dag mee door. Na de middag verwacht ik de loodgieter, maar deze is zeer "tranquilo". Als zelfs zijn collega's Italianen vinden dat hij 'tranquilo' is, dan is hij wel echt 'tranquilo'. Ik heb hem uitgelegd dat ik een aansluiting op de waterleiding wou via de berging en dat ik vandaar zelf verderwerk. Dat vond hij prima, want dit was minder werk dan verwacht! Giuseppe.wachtte nu nog een veel leukere taak: door een betonvloer van het houtkot tot in de berging, 5 meter gewapend beton. Zijn enthoesiasme kreeg opnieuw een knauw, maar lachen bleef hij doen. Toffe kerels, die Ecuadorianen, zeker zij die Italiaans spreken. Maar wonder boven wonder, om 20.00h kwam hij trots melden dat hij doormoest. Hij zou de laatste meter morgen wel doen. Ik heb hem toen nogmaals gevraagd of hij wel 60 cm diep zat met de sleuf. Hij moest toegeven dat het er maar 55 cm waren, maar dat er morgen nog wel een dag komt... en deze brengt zeker raad. Badkamer 2 is zo goed als gesloopt, morgen nog de doorgangen van badkamer 2 door badkamer 1 naar de berging. We hebben weeral een target. Mooie dromen!
Alles is uitgepakt, dit was me toch wel een verhuis. Buitendouche in elkaar gezet voot het ontbijt. Om 9.00h staat Giuseppe er al met Pino, de helpende "domme" kracht.
10 minuten later is de "idraulico" daar. Kort uitgelegd dat ik de badkamers ga renoveren,maar dat ik slechts beperkte hulp nodig heb: o.a. De hoofdleiding ingraven en de verwarmingsbuizen naar de badkamer op 3/4" brengen. Probleem 1 stelt zich onmiddellijk: het uitgraven moet door iemand anders gebeuren, maar dit zal pas voor morgen zijn. Niet getreurd, Pino en ik vliegen erin, de eerste met afkappen tegels, de tweede met de organizatie van de werkvloer(en).
