Oei, oei,oei, ik sta op met hoofdpijn en een droge mond. Geen goed teken voor demensen die mij kennen. Buiten ziet het er grijs en kouder uit. Ik doe maar een jas aan om brood te halen. Dit laatste lukt me nog net, maar eenmaal terug thuis, zie ik het niet meer zitten en kruip terug in mijn bed. Tot 's middags slaap ik, dit is een van mijn 'flipdagen': een potpourri van dehydratie (zwaar werk in zeer veel stof), vermoeidheid ( laatste weken en dagen weinig geslapen) en een glas wijn bij Monika gisteren... bingo!!! De sleuf blijft wat ze is, het werk in badkamer 2 ook. Tegen 17.00h ben ik terug bij de levenden. We besluiten om naar Porlezza te rijden en inkopen te doen. Nog een pizzaatje eten met zicht op het Lugano meer kan de bittere pil toch nog wat verzachten. Tot morgen.
Weeral slecht geslapen, ik denk dat het 4.30h was en dat ik pas om 6.50h terug in slaap ben gevallen. Wat haat ik toch de wekker! Giuseppe, de Ecuadoriaan, is vergezeld van zijn baas, Giorgio, een Bulgaar blijkt later, maar een verdomd goeie gast voor wat betreft mijn grondwerken! Wanneer Giuseppe er mentaal wat doorzat en een rustpauze inlaste, maakte ik van die gelegenheid gebruik om de grote drilboor in te zetten bij de sloopwerken. Pino was nog steeds aan het kappen, maar er kwam sleet op, hij zat aan het einde van zijn Latijn - iets waarover hij zeker nooit iets geleerd, laat staan gehoord heeft. Na de middag heeft hij er de brui aan gegeven, gezegd dat dit werk niets voor hem is en zijn 'schup' - in dit geval zijn beitel - afgeveegd en 'ciao' gezegd. 'A rividerci' was er niet bij. Giuseppe is tegen de middag klaar, nu wachten op de loodgieter voor de vereiste buisisolatie alvorens de sleuf terug dicht te gooien. Giorgio had de nodige grond/kiezel bij om de sleuf te dichten, alsook cement en zand om de beton te herstellen in zijn oorspronkelijke staat. Ondertussen krijgen we de eerste regenbui op ons hoofd, regen hebben we dus gezien, de loodgieter niet. Moeke en bompa maken van de gelegenheid gebruik om naast het onderhoud van de tuin ook nog wat bloemen bij te planten; deze lusten wel wat regen. We trakteren ons op een aperitiefje bij Monika. Toch wel dik verdiend na 3 dagen hard werken en veel Italianen over de vloer.
Oei, om 8.00 h staat er al volk op mij te wachten en ik had nog maar net Marcella haar brood mee helpen uitstallen en 'La Provincia', de lokale krant was er al wel, maar de krantenboer nog niet. Maar hij had me gezegd: "Quando non sono qua e le chiavi sono sulla porta, prendi un giornale". Dus ik kwam met de boodschappen thuis en moest iedereen aan het werk zetten alvorens te ontbijten. Giuseppe, een Ecuadoriaan, begon met de sleuf te graven. Euh, graven... het was eerder uithakken. Echt enthoesiast was hij niet, maar bij warm weer rotsblokken opgraven geeft niet echt jobvoldoening denk ik dan. Ikzelf heb lavabo's gedemonteerd, stoppen op de vrijgekomen waterleidingen gezet. Pino heeft verder de WC afvoerleiding in badkamer 1 vrijgemaakt en de douchebak in badkamer 2 verwijderd. Dan heeft hij zichzelf getrakteerd op 2 pinten. 't is iets anders dan boterhammen, maar 't is ook van tarwe gemaakt, dus kom je er de dag mee door. Na de middag verwacht ik de loodgieter, maar deze is zeer "tranquilo". Als zelfs zijn collega's Italianen vinden dat hij 'tranquilo' is, dan is hij wel echt 'tranquilo'. Ik heb hem uitgelegd dat ik een aansluiting op de waterleiding wou via de berging en dat ik vandaar zelf verderwerk. Dat vond hij prima, want dit was minder werk dan verwacht! Giuseppe.wachtte nu nog een veel leukere taak: door een betonvloer van het houtkot tot in de berging, 5 meter gewapend beton. Zijn enthoesiasme kreeg opnieuw een knauw, maar lachen bleef hij doen. Toffe kerels, die Ecuadorianen, zeker zij die Italiaans spreken. Maar wonder boven wonder, om 20.00h kwam hij trots melden dat hij doormoest. Hij zou de laatste meter morgen wel doen. Ik heb hem toen nogmaals gevraagd of hij wel 60 cm diep zat met de sleuf. Hij moest toegeven dat het er maar 55 cm waren, maar dat er morgen nog wel een dag komt... en deze brengt zeker raad. Badkamer 2 is zo goed als gesloopt, morgen nog de doorgangen van badkamer 2 door badkamer 1 naar de berging. We hebben weeral een target. Mooie dromen!
Alles is uitgepakt, dit was me toch wel een verhuis. Buitendouche in elkaar gezet voot het ontbijt. Om 9.00h staat Giuseppe er al met Pino, de helpende "domme" kracht.
10 minuten later is de "idraulico" daar. Kort uitgelegd dat ik de badkamers ga renoveren,maar dat ik slechts beperkte hulp nodig heb: o.a. De hoofdleiding ingraven en de verwarmingsbuizen naar de badkamer op 3/4" brengen. Probleem 1 stelt zich onmiddellijk: het uitgraven moet door iemand anders gebeuren, maar dit zal pas voor morgen zijn. Niet getreurd, Pino en ik vliegen erin, de eerste met afkappen tegels, de tweede met de organizatie van de werkvloer(en).
