Vandaag heb ik een hele nieuwe crew tot mijn beschikking... Ik vrees ervoor, zij willen nog wat uitslapen, daarna chillen, wat zwemmen, terug chillen en terug wat slapen. Helaas pindakaas, ijdele hoop, misschien morgen.
Nog wat verder meten en passen aan de metal stud omsluiting van het WC blok en de schuine muur. Deze laatste doet me veel tijd verliezen met het op maat (en dwars zagen) van allerlei profielen. Ik ben nu klaar om al een aantal stukken vast te schroeven. Het begint al op iets te lijken. Terwijl ik sommige stukken (die niet kunnen geschroefd worden) vastlijm met krachtige lijm (320 kg/10cm2), krijg ik plots hulp van Maud. Het laat me toe om snel de volgende zijwand aan te pakken: op maat snijden van het horizontaal deel en gaten boren. De stud wordt gelijmd voor de zekerheid, Maud voorziet pluggen en brengt de vijzen aan. Voor het plafond gedeelte, is zij de ideale aangeefster. Het lijkt wel een operatiekamer (misschien iets gruwelijker toestellen): "de boor!", "de hamer!", "de schroevendraaier!", "siliconenspuit", ... Ik veronderstel dat het bij Jeff Hoeyberghs er gelijkaardig aan toe gaat, niet? Tot slot snij ik nog wat verticale studs op maat en plaats ik deze voorlopig zodat het lijkt dat ik wel goed opschiet, maar dit is voor morgen.
29 juni, we zijn al negen dagen ver, of beter we zijn al 9 cappuccino's verder. Toch nog geen balans opmaken, nog even genieten zonder te stressen over de planning. Het is warm, er hangt veel (warmtenevel) in het dal, je kan het Lugano meer niet zien, ik heb het hier in Lanzo nog nooit zo warm geweten, 28 tot 30 graden op 800 m hoogte. Warm is het dan ook om de isolatie tegen de muur te krijgen en het zweet breekt me helemaal uit wanneer blijkt dat de bevestiging voor de WC 14 cm hoger komt dan initieel gemeten. Dus opnieuw cementeren ( cfr. gisteren). Na dit oponthoud nog verder kleine passtukjes isolatie moeten snijden. Hierin kruipt vreselijk veel tijd, maar het moet ook gebeuren. Isolatie met gaten is zoals een fietsband met gaten, waardeloos dus. Na het uitpassen neem ik een break en ga de bestelling van de mozaiek en vloertegels ophalen. Aah ja, ik vergeet natuurlijk dat ik in Italie ben... Bij de tegelleverancier is 'la mama' thuis maar niet de zoon of de dochter (die het bedrijf runnen). Ondanks de vele goede raad over het gebruik van de juiste lijm voor alle verschillende ondergronden, kom ik geen stap dichter bij mijn doel, nl. het ophalen van mijn bestelling. Uiteindelijk denkt ook 'la mama' dat het beter is om eens om 14.00h langs te komen. Na nog wat gepalaver herhaalt ze dit alles maar wordt het 14.30h. Bij het afscheid wordt het zelfs 15.00h. Ik dan maar snel terug naar mijn isolatieplaten. Om 15.00 h lig ik terug voor de deur en zowaar zijn zoon en dochter thuis, mijn bestelling staat keurig op 3 paletten gestapeld. Mooi, wat een service, ware het niet dat ik slechts 1 badkamer kan betegelen, de mozaiek voor de andere is nog niet binnen. Wetende dat de bestelling is doorgegeven half mei en we toch in het land zijn van de 'piastrelle e mosaico'! Maar ik maak mij niet druk, blijf 'tranquilo' en de glimlach blijft op mijn gezicht gebeiteld. Ik denk terug aan Giuseppe, de Ecuadoriaan!
Eenmaal terug thuis wacht mij nog het vastkleven van de isolatie met mijn welgeliefde kleef/PUR schuim. Ik begin het onder de knie te krijgen want mijn isolatieplaten kleven nu tegen de muur zonder dat ikzelf ergens aangekleefd ben. Met veel voldoening kijk ik terug op mijn werk. Ik trakteer mijn ouders op een resto'ke. Veel plezier en tot morgen.
Vandaag wakker geworden wanneer de wekker zou aflopen. Ik had hem gisteren niet gezet, een moment van zwakte? Na het ontbijt mezelf op gang getrokken. De eerste ontgoocheling kwam vrij snel: de bevestiging voor de hangwc kon niet in de muur gezet worden want er zat nog een oude koperen spoelbak onder het metselwerk. Dus terug breken ipv opbouwen. Daarna de opening moeten opvullen met beton. Meer dan 2 uur achterstand en nog veel meer want dit alles moet goed uitdrogen. Van de gelegenheid gebruik gemaakt om de vloer onder de uitgebroken douchebak ook ineens mee te 'chappen'. Na het middageten, met veel meloen en prosciutto crudo, hmmm, eindelijk begonnen met het uitpuzzelen en snijden van de isolatiepanelen. Deze zijn nu allemaal gesneden maar moeten morgen nog met PUR lijm bevestigd worden. 's Avonds nog snel geld afgehaald, maar de tegelfabrikant was dicht. Al bij al een productieve dag die zich zo alleszins niet aankondigde. Bij het horen van de krekels en vogels, bij de ondergaande zon en zicht op de dorpjes Scaria, Pellio en Ponna, ga ik nog even verder genieten van een caffe, misschien wel met een dolci bij.
Tot morgen.
Opnieuw de dag begonnen met zeer mooi weer. Na het gebruikelijke ochtendritueel, de werkzaamheden aangevat om 9.00h. Welke stielman begint er nu om 9.00h? Maar we zijn in Italie, niet? Eerst verwijderen van de WC riolering voor badkamer 2. We moeten tenslotte toch nog ergens naartoe kunnen, daarom maar een halve buis verwijderd. Toch wel moeilijk werk omdat de buizen met vertakkingen in de tussenruimte onder de vloer verstrengeld zaten. Grote middelen als drilboor en slijpschijf komen dan goed van pas. Voor de verluchting van de douche en lavabo heb ik geen andere oplossing gevonden dan door de buitenmuur te gaan vermits ik tegen een betonnen zolderbalk stoot wanneer ik vertikaal de leiding tot op de zolder zou doortrekken. Om de mooie pleister van de buitenmuur te sparen, moest ik dus een zijdakje op om het gat van 50 mm te maken. Vervolgens een buis op de juiste lengte erdoor en dan vastzetten met PUR - mijn meeste gehate werkje tot hiertoe.
Nu ben ik klaar om met de isolatie te beginnen. Maar eerst even een break, wat spullen gaan halen voor de voorlopige montage van het toilet. Bij terugkomst nog wat isolatie gesneden die morgen met de gehate PUR kan vastgezet worden. Een lekkere maaltijd 'alla mama', dit moet zeker niet onderdoen voor het lekere eten van gisteren in de Crotto Dogana. Nu nog veel dromen van PP buizen en technische vaseline. Slaapwel.
