Twee kinderen met griep hebben ervoor gezorgd dat mijn schrijfsel even in de frigo hebben gestaan. En nee, het was geen luiheid of compleet gebrek aan karakter. Mijn goede voornemens heb ik wel warm gehouden. Volgende dagen zal ik mijn bevindingen beschrijven. Maar moeilijk is het wel. In sommige winkels kan ik dus bijna niets kopen. Mijn bambootandenborstels die ik besteld had? Jawel hoor, netjes verpakt in plastiek... het is dat netjes dat ons de das omdoet. Hoe properder we worden, hoe vervuilender we zijn. Ik werk af en toe bij en dan moet ik broodjes smeren. Het is verplicht om daar latex handschoenen voor te gebruiken. Dan word ik haast gek. Dat zit toch allemaal tussen de oren. Denken mensen nu werkelijk dat de chemische nest die op die handschoenen zit beter is dan een verdwaalde bacterie? Als je regelmatig je handen wast is er toch niks aan de hand (letterlijk  ) Of is er laatst een massale sterfte geweest omwille van een of andere bacterie door het eten van belegde broodjes? Mensen hou er toch mee op. Laten we allemaal weer lekker wat vuiler wezen.
Ik verdenk ook de olie-industrie van gelobby (de basisgrondstof van plastiek is olie). Volgens mij zijn we met zijn allen Het yacht en de harem van enkele sjeiks aan het sponsoren. Pas op, ik zou ook wel een harem willen. Maar niet op de kap van de poolkap..
We moeten wat opstandiger worden! We mogen niet denken dat we geen macht hebben. Hoe meer mensen eenvoudigweg weigeren om plastiek te kopen, hoe sneller ze naar alternatieven gaan zoeken.
Samen staan we sterk en dat heb ik dit weekend ook nog eens ontdekt. Ik had een soort fabrique ecologique georganiseerd. De bedoeling was om samen de groenten die ik had gekocht op de markt en me bijna de lamp uit had aan gesleurd samen te verwerken. Voor 7 euro de man hadden we ieder een paar potjes, brocolli en gourgettesoep, chilli, pastasaus en koekjes. Dit alles onder het genot van enkele gin tonics en ik moet toegeven; Het is gezellig om beneveld samen milieubewust te zitten wezen.
|
