Soms moet je eerst verdwalen, de weg kwijt zijn ..........om te kunnen ontmoeten. Om jezelf of iemand anders tegen te komen. Verdwalen is iets dat je ook moet durven, jezelf moet toestaan. Om dan te kunnen zeggen 'ik weet het niet meer, ik ben de weg kwijt.
Over mijzelf
Ik ben Carine Draps
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (Belgie) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 24/10/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-plezier maken-verwonderd blijven-.
Any way the water turns You’re always on my mind Sweet instigator Anyway the water turns You’re always on my mind Dear insolation You make me beautiful You give inspiration You make me beautiful Know that you can never let me down We’re to sail and see the world right now Know that you can never let me down We’re to sail and see the world right now Anyway the water turns You’re always on my mind Sweet instigator
Any way the water turns You’re always on my mind You made all this Because you made all this
Ozark Henry
St Jacob...
Het is niet zeker dat de zilveren kist in de kathedraal van Santiago de Compostela werkelijk het gebeente van St-Jacob bevat. Volgens de overlevering is apostel Jacobus de Meerdere in Spanje geweest om er het christendom te verspreiden. Na zijn marteldood in Jeruzalem brachten vrienden zijn lichaam in een bootje naar Spanje. Rond het jaar 800 vond een kluizenaar op aanwijzing van een zeer heldere ster de plek waar Jacobus zou zijn begraven. Die werd aangeduid als St-Jacob (Santiago) in het veld (campo) met de ster (stella), het latere Santiago de Compostela. In de 9de eeuw pelgrimeerde de bisschop van Le Puy naar het graf van Jacobus en sindsdien hebben miljoenen pelgrims uit de hele wereld te voet, per paard of fiets het graf bezocht. De apostel is ook bekend als matamoros, morendoder. Middenin een beslissende veldslag tegen de Moren tijdens de Reconquista verscheen een onbekende ridder op een wit paard die vele Moren doodde en na de bewonnen veldslag weer op mysterieuze wijze verdween. Dit was volgens de legende St-Jacob. Je ziet hem dan ook onderweg als apostel, als pelgrim met schelp en als morendoder op een wit paard.....
ONDERWEG naar Compostela
03/07/2010 ....... ??/11/2010
16-10-2010
03/07/2010 - 16/10/2010
zaterdag - 16/10/2010 - Los Arco
De wondermooie bergen, de dieren, de regen en de wind. Het onvoorspelbare, het klimmen, de moeilijke afdalingen. Het starten in de ochtend en de zon zien opkomen. De regelmaat van iedere dag, opstaan, stappen, eten en slapen, maar nooit het zorgeloze.
Ik heb het 3,5 maanden mogen ervaren. Ik heb mensen ontmoet die zullen bijblijven door hun eenvoud en wijsheid. Ik heb dikwijls moeten afscheid nemen. Ik was gelukkig en ook verdrietig.
Ondanks mijn wilskracht en doorzettingsvermogen kan ik mijn tocht niet afmaken. Een breuk in mijn voet verhindert mij om verder te stappen.
Ik dank iedereen die mij steeds opnieuw moed en steun gegeven hebben (zeker Bart)
De wens van sommigen om voor hen een kaarsje aan te steken of een gebedje te doen in Santiago kan ik spijtig genoeg niet vervullen. De zaken die ik voor sommigen ging achterlaten aan het Cruz De Ferro zal ik terug moeten meebrengen.
Misschien, ooit, later, als dit is verwerkt, zal ik het voor hen en voor mij kunnen voltooien.
Pelgrimsgroetjes vanuit Los Arcos. Ben voor 7 dagen "met verplichte vakantie" ..... op doktersadvies. Maandag ben ik van Estella naar Los Arcos gestapt zonder veel te zien van de mooie omgeving. Voet liet het afweten. Ik wist echter dat in Los Arcos de refuge werd opengehouden door Vlaamse Hospitaleros. De ideale plaats dus om "mijn plagen" goed te kunnen expliceren. Rene en Frans hebben mijn geweldig opgevangen. Frans heeft meegeweest naar de dokter om alles in het Spaans uit te leggen; Problemen met de voet, last van beten van Spaanse muskitos en een grote teen die blauw zag en de omvang had van 2 grote dikke tenen : De nagel werd op Spaanse wijze verwijderd en op die moment vloeiden en Vlaamse tranen. Aaaiiii. De pijngrens ligt hier een stuk hoger dan bij ons denk ik. Al bij al ben ik blij dat ik geholpen werd en ik probeer mij nu netjes te "gedragen" zoals dat hoort voor een "zieke" pelgrim. Zaterdag op controle en daarna zien we wel weer. Weeral een ervaring rijker en een weekje achteruit.
Woensdag .. oktober 2010 Vandaag ben ik de grens overgestoken op een hoogte van 1450 m. ongemerkt van Frankrijk in Spanje. Gisteren van Saint-Jean Pied de Port naar 1ste slaapadresje in Orizon op 700m. op 7 km. en vandaag naar Roncesvalles naar 1450 m. op20 km. De indrukken van het landschap zijn te mooi om in woorden uit te drukken. Echt zo door de bergen stappen op hele kleine paadjes met een hevige tegenwind maar geen regen. Enkel bergen, rotsformaties, kudden met schapen en roofvogels in de lucht en voor de rest NIETS. ZALIG.
Sterke afdaling op het einde en daar naar mijn eerste indrukwekkende refuge. 100 bedjes, zij aan zij in 1 grote slaapzaal. Om 22.00u. het licht uit voor iedereen en om 7.30u. voor iedereen terug aan.
Zit hier op een qwertyklavier, dus even wennen.
Ben benieuwd wat Spanje te bieden heeft. Volgens velen begint pas hier het mystieke van de camino. Aan mij om dat te gaan ontdekken.
Hey allemaal. Ben er weer. Morgen in Ostabat, daarna St. Jean Pied de Port en daar 2 dagen rust. Oef. 't zal nodig zijn. Ondertussen heb ik "ze" gezien. Achter een hoekje, en voila, daar waren ze, De Pyreneeen. Geweldig mooi, ook al was het nog in de verte, ik bleef toch eventjes met mijn mond open staan want ik had mij er niet aan verwacht. De verrassing was dus heel groot.
Ondertussen is José uit Dendermonde aangekomen in Compostela en is zijn tocht beeindigd. Zal heel blij zijn dat ik hem later in december kan ontmoeten en hem kan bedanken voor alle steun tijdens de tocht.
Overdag is het hier nog altijd achteraan in de 20 graden. Niet te geloven hé en dat op 1 oktober. We stappen nu bergje op en bergje af, de voorlopers van de "echte", met groene weilanden. Een heel liefelijk panorama. Een prentkaartje dus. Vanaf Montreal Du Gers zijn er heel wat meer "rugzakkers" Of ook zonder. Velen laten hun bagage 's morgens ophalen en die wordt dan vervoerd naar het volgende slaapadres. Kan mij het gevoel van te stappen zonder rugzak moeilijk indenken. Ben er ondertussen waarschijnlijk reeds een beetje mee vergroeid . Vandaag in Lychos. Het eerste dorpje in Baskenland/Frankrijk. Ik stap momenteel met Eva, van Duitsland. Zij spreekt geen woord Frans. Hebben afgesproken dat zijn haar moedertaal spreekt en ik mijn schoolengels. en ..... het lukt. Binnen 2 dagen nemen wij afscheid want dan 'treint' zij terug naar huis en dan probeer ik in Spanje een ander stapmaatje te vinden. Keuze genoeg . Je moet er natuurlijk de juiste uit te weten kiezen. Neen hoor, grapje........
Ik ga verder mijn best doen. Voeten zijn het m.i. niet altijd met mij eens en weigeren soms de dagtaak aan te vangen. Maar ja. Voorts nog aan iedereen veel liefs en dank jullie wel voor de vele mailtjes. Voor Roger die mij ook steeds trouw schrijft en ik eigenlijk helemaal niet ken. Dank je wel. (graag jouw e-mail adres aub.)
:
Of ook zonder. Velen laten hun bagage 's morgens ophalen en die wordt dan vervoerd naar het volgende slaapadres. Kan mij het gevoel van te stappen zonder rugzak moeilijk indenken. Ben er ondertussen waarschijnlijk reeds een beetje mee vergroeid 
. Vandaag in Lychos. Het eerste dorpje in Baskenland/Frankrijk. 
en ..... het lukt. Binnen 2 dagen nemen wij afscheid want dan 'treint' zij terug naar huis en dan probeer ik in Spanje een ander stapmaatje te vinden. Keuze genoeg 
