Soms moet je eerst verdwalen, de weg kwijt zijn ..........om te kunnen ontmoeten. Om jezelf of iemand anders tegen te komen. Verdwalen is iets dat je ook moet durven, jezelf moet toestaan. Om dan te kunnen zeggen 'ik weet het niet meer, ik ben de weg kwijt.
Over mijzelf
Ik ben Carine Draps
Ik ben een vrouw en woon in Sint-Niklaas (Belgie) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 24/10/1958 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Tekenen-plezier maken-verwonderd blijven-.
Any way the water turns You’re always on my mind Sweet instigator Anyway the water turns You’re always on my mind Dear insolation You make me beautiful You give inspiration You make me beautiful Know that you can never let me down We’re to sail and see the world right now Know that you can never let me down We’re to sail and see the world right now Anyway the water turns You’re always on my mind Sweet instigator
Any way the water turns You’re always on my mind You made all this Because you made all this
Ozark Henry
St Jacob...
Het is niet zeker dat de zilveren kist in de kathedraal van Santiago de Compostela werkelijk het gebeente van St-Jacob bevat. Volgens de overlevering is apostel Jacobus de Meerdere in Spanje geweest om er het christendom te verspreiden. Na zijn marteldood in Jeruzalem brachten vrienden zijn lichaam in een bootje naar Spanje. Rond het jaar 800 vond een kluizenaar op aanwijzing van een zeer heldere ster de plek waar Jacobus zou zijn begraven. Die werd aangeduid als St-Jacob (Santiago) in het veld (campo) met de ster (stella), het latere Santiago de Compostela. In de 9de eeuw pelgrimeerde de bisschop van Le Puy naar het graf van Jacobus en sindsdien hebben miljoenen pelgrims uit de hele wereld te voet, per paard of fiets het graf bezocht. De apostel is ook bekend als matamoros, morendoder. Middenin een beslissende veldslag tegen de Moren tijdens de Reconquista verscheen een onbekende ridder op een wit paard die vele Moren doodde en na de bewonnen veldslag weer op mysterieuze wijze verdween. Dit was volgens de legende St-Jacob. Je ziet hem dan ook onderweg als apostel, als pelgrim met schelp en als morendoder op een wit paard.....
ONDERWEG naar Compostela
03/07/2010 ....... ??/11/2010
27-06-2010
verrassing
Zaterdag 26/06/2010
Vrijdag vernam ik dat er op zaterdag een feestje voor mij gepland stond. Ik mocht mij niks aantrekken en daarom ben ik in de voormiddag toch maar gaan stappen. Kwestie van mij niet te zenuwachtig te maken. Rond 14u. terug thuis. Gezichten die vertrouwd waren, maar ook een paar van uit het verleden die ik heel graag terugzag. Lief dat jullie allemaal gekomen zijn.
Hieronder mijn uitgeschreven tekstje dat ik had willen voorlezen. Jullie kwamen en gingen en het was een beetje moeilijk voor mij. Daarom zet ik het graag hieronder:
"Ik zou een klein woordje willen placeren. Niet dat ik dat zo graag doe, maar sommige dingen, die moet je gewoon doen! Eigenlijk had ik er gewoon van onder willen muizen. Afscheid nemen van een paar mensen en gewoon weg. Niet teveel aandacht. Maar nu ik jullie hier allemaal bijeen zie ...... het geeft toch een extra stimulans om te weten dat er zoveel supporters zijn. Ik wil jullie daarvoor echt bedanken! Ook Guido, die dit feestje in elkaar gestoken heeft. Ik wist van niets .... tot op het moment dat hij een dag verlof nam om te tuinstoelen te kuisen. Dat rook toch wel een beetje verdacht. Guido heeft ook de route in kaart gebracht en daar kroop heel wat tijd in. Dank je wel daarvoor. Voor de chef-koks van dienst vandaag, den Eddy, Veronique en Marc. Nen dikke merci om met deze temperatuur toch achter de stoof te willen staan om al dat lekkers klaar te maken. Er moet heel wat voorbereiding aan vooraf gegaan zijn. Dus heel wat van jullie tijd en dit alles zomaar voor mij. Volgende week vertrek ik dus, en ik hoop echt te vinden wat ik zoek. Wat dat is, ik kan het jullie niet goed uitleggen, maar dat hoeft ook niet. Ik ga sommigen heel hard missen. Maar missen is goed, anders zouden ze niet veel betekenen. Zo, ik denk dat ik uitgebabbeld ben. Geniet er nog van en dank jullie wel allemaal. Carine"
21 juni: Wat gebeurt er allemaal niet op een 'gewone dag'. begin van de zomer, de verjaardag van een dierbare, een kaarsje voor een examen van een student, meeleven met de studieplannen van een maatje, de dag dat Zeppo (trouwe viervoeter) terug naar huis komt, de dag dat José Millecam vertrekt. Vanuit zijn thuisadres Dendermonde naar Compostela, te voet. José heeft mij veel gehopen met de route en andere praktische zaken. Beetje emotioneel toch te weten dat hij reeds weg is. Hij stapt een andere route dan ik. Toch is het voor mij een steun, te weten dat hij maar een dikke week vóór mij stapt. Wat is een weekje? Er is een onzichtbaar koordje dat mij meetrekt, ik ben er zeker van.
Dank je wel José, niet loslaten, ik ga zeker volgen.
Zaterdag 12 juni Gisteren tochtje van 20 km. naar Oppuurs. Lekker weertje, niet te warm, niet te koud. Een rugzak is meestal een last, maar kan soms ook een voordeel zijn. Netjes wachten om 12.00u. in Hamme om mij te laten overzetten naar de Weert. Blijkbaar was de volgende 'vaart' pas om 13.00u. Dat zou een oponthoud betekenen van 1 uur... Ongewild wekte mijn teleurgestelde blik en de rugzak bij de schipper blijkbaar medelijden op.... Motor werd terug gestart en ongevraagd werd ik toch, nog vlug, eventjes aan de overkant netjes afgezet. Dank je wel 'schipper naast Mathilde?'. Je maakte mijn dag een stukje zonniger.
Eigenlijk ben ik geen GSM-mens en de PC is enkel mijn vriend, als het op vertrouwd terrein is. Ik hoor het sommigen al zeggen..... "Carine, de leeftijd is er natuurlijk ook". Daarom vrees ik een beetje voor het tijdig bijhouden van mijn blog gedurende de tocht. Het constant moeten zoeken naar internetcafé's onderweg lijkt mij ook niet dat. Maar het krijgen van een ouderwetse brief, dat kan mij wel bekoren. Zo een paar geschreven velletjes papier die je nog eens kan vastpakken. Superleuk zou ik het vinden om 'echte post' te kunnen ontvangen en een paar malen te kunnen herlezen en herlezen! Dus, mocht je zin hebben ..... heel heel graag.
In bijlage 1 een aantal postrestante adressen met geschatte aankomsttijden. In deze steden aangekomen zal ik kijken of er post voor mij ligt. De post blijft er 3 maanden liggen en indien deze niet werd opgehaald, stuurt men deze terug naar afzender . Advies is om post 3 weken van te voren op te sturen. Leuk hé, zo met vertraging. Heeft toch "iets" Wat je moet doen is het volgende:
Gebruik de adreslabels zoals in bijlage Niet vergeten om het adres van de afzender duidelijk in blokletters te vermelden en te frankeren.
Voor wie graag mijn geplande reisroute zou willen volgen: Bijlage 2 (Deze zal nog een beetje wijzigen, maar wordt hier dan ook aangepast)
Ik hoor het sommigen al zeggen..... "Carine, de leeftijd is er natuurlijk ook". 
Daarom vrees ik een beetje voor het tijdig bijhouden van mijn blog gedurende de tocht. Het constant moeten zoeken naar internetcafé's onderweg lijkt mij ook niet dat. Maar het krijgen van een ouderwetse brief, dat kan mij wel bekoren. Zo een paar geschreven velletjes papier die je nog eens kan vastpakken. Superleuk zou ik het vinden om 'echte post' te kunnen ontvangen en een paar malen te kunnen herlezen en herlezen!
te frankeren.
