Zondag, 17 november 2002 - 16.30u.

Baan Yin Dee Hotel, Patong.

21. Tebbetáááá!

Vanavond van de eigenares van het hotel een lift naar 't dorp gekregen nadat we heel de namiddag liggen hadden liggen stoven aan 't zwembad.

Gezellig wat Kerstkado's bijeen geshopt en twee hoogst politically incorrect t-shirts voor mijn muzikanten-poespassers gekocht.

De voorkant is de kop van Hitler met daaronder

"European Tour 1939 – 1944"

en op de achterkant al de maanden en de landen die hij overrompeld heeft, met de cancellations erbij, en de tour eindigt dan in

may '44 : "The Bunker" Berlin

Paul was er eerst niet zo tuk op, maar ik ben er zeker van dat mijn maatjes er de humor van inzien. Enfin, ze weten dan alleszins weer dat ik op mijn manier aan hen gedacht heb.

Lekker terug bij Tabetha gaan eten. Gisteren wist geen enkele tuk-tuk-driver het zijn maar dat kwam waarschijnlijk weer omdat we de juiste uitspraak niet beet hadden. Het is dus niet TaBIEta, maar wel tebbeTAA. Op de correcte uitspraak loopt het hier altijd mis…

Achteraf nog wat voort geshopt, zelfs aan enkele leuke kleine olifantjes geraakt. In een supermarkt, met fixed prices, heerlijk, niet moeten pingelen. O zo makkelijk.

Buiten de namaakkleding zit het hier ook vol namaakvrouwen. Omgebouwde mannen die er als perfecte dames uitzien. De nepindustrie floreert hier op alle terreinen.

Het dorp is vanavond zo goed als leeg. Op de terrassen zat geen mens, danseressen dansten in restaurants voor twee man en een vissekop, en de tuk-tuk drivers lagen in hun bakskes te slapen. Ik vraag mij af of er ergens op de wereld weer iets à la bomaanslag in Bali gebeurd is en dat het daarom hier uitgestorven is. 't Is echt heel vreemd. Maar laten we de grote buitenwereld nog maar 24 uur buiten sluiten want momenteel zitten we hier nog vredig naar het pianospel van de eigenaar van 't hotel te luisteren. Zalig op 't terras met het prachtige uitzicht, de beentjes languit gestrekt. Morgen in ’t vliegtuig zal ’t niet waar zijn…  Ik begin alweer te mijmeren over de goddelijke uitspraken van de stewardessen. Op de heenvlucht vroeg er eentje aan Paul : "Kiss me. Teaser?…"

Voor 't geval jullie Thaïs nu nog altijd niet goed genoeg is : "Excuse me. Tea sir?"

THE END!

.