Donderdag 14 november 2002 - 18.30u.
Ao Phang Nga baai.

18. Kontentement.

Gisterenavond nog proberen te telefoneren omdat we zo dicht bij de kust lagen, maar dat is weeral mislukt. Dan maar gezellig aan dek met Hilde zitten kletsen. Heel rustig helemaal alleen op de achtersteven.

Het weer was terug dik in orde vanmorgen dus de geplande trips konden doorgaan.
Ze lieten de tenders en de zodiacs te water en lieten ons anderhalf uur in de baai rondvaren zodat we fotoos konden nemen van de Starflyer met alle zeilen gehesen. Heel decoratief tussen de karstrotsen. En poseren kan ze.
Slim bekeken natuurlijk want zo verzorgen wij hun publiciteit. Deze cruise moet het vooral van mondelinge reclame hebben en van het feit dat ge haar ergens hebt zien zeilen of liggen en er verliefd op geworden zijt. Wat bij ons en bij de meeste passagiers het geval was.

Daarna op dek in de zon gelegen en alweer volop genoten van de sfeer. Iedereen hangt hier zo ongelofelijk kontent rond. De glimlachen zijn niet van de snuiten te branden.
We mochten ook eens in de mast klimmen, maar dat was gene vette. We mochten maar tot het eerste platform en dat is nog geen 15m hoog schat ik. En we moesten dan een bergbeklimmersriemke aan en veiligheidslijnen gebruiken en heel de kul precies of we gingen op den Himalaya beginnen klefferen. Enfin de Amerikanen vonden het weer een heel avontuur, maar eigenlijk was er gene choco aan.

's Middags aan een overheerlijk Italiaans buffet aangeschoven, met desserts om van achterover te vallen. ’t Is te zeggen, als we ons buiken zo eens bezien, meer om van vóórover te vallen.

In de namiddag afgezet op Koh Hai Teutereweut, en wat gaan snorkelen. Hier begint gelukkig terug opnieuw koraal te groeien. Nu de vissen nog. Het was plezant om in de grotten te zwemmen. Wel een beetje oppassen bij ’t duiken want het was vloed en er groeien heel scherpe schelpen op de wanden, dus is ‘t niet zo gezellig die onverwacht in uw schedelke geperst te krijgen. Maar om te filmen was het niet leuk want het was alweer bewolkt en zonder voldoende licht zegt het op film allemaal maar niks. Dus maar al goed op tijd terug de tender naar de Starflyer genomen en daar wat als walrussen in de pool gaan dobberen tot het koekskestijd was. Een klapke gaan doen met de papegaai (een prachtbeest : knalblauw en rood), en er wat mee rondgewandeld. Hij vond het blijkbaar geestig op mijn schouder want het was een hele kunst om hem terug in zijn kooi te krijgen.

Zalig in de zonsondergang uitgevaren op de tonen van Vangelis. En een half gelukte telefoonpoging gedaan. De zee is heel kalm en 't is goddelijk warm aan dek.
Goed gelachen met Annick en Hilde. De serene, romantische sfeer aan dek lijdt er wel wat onder vrees ik…
Ik liep hier vanavond rond in mijn nieuw turquooise pareoke en alweer kreeg ik van drie dames complimentjes dat de kleur me zo goed staat. Is dus weer ne goeie koop geweest voor zijn 300 fr. Alleen het sjaaltje dat als bovenstuk moet dienen is aan de korte kant. Het is amper breed genoeg om rond mijn karkas te kunnen, het knoopke erin leggen is moeilijk. Een Thai kan dat ding waarschijnlijk twee keer rond zijn bodyke krijgen. Maar 't geeft niet ik heb er al een schoon alternatieve dracht mee uitgevonden. En ze heeft precies succes.
Wel raar, er lopen hier misschien 3 vrouwen af en toe in pareo rond, al de rest doet altijd de moeite om zich tussen de bedrijven fatsoenlijk en degelijk aan te kleden. Stom tijdverlies vind ik persoonlijk. Tenandere op vakantie hoort ook wel een exotische noot, dus laat mij hier maar in mijn pareo's rondfladderen met een papegaai op mijn schouder. En morgen is het al de laatste dag op de boot… Ik verlang voor sommige dingen wel erg naar huis, maar deze cruise is toch echt wel geweldig.

Als ze hier aan dek een stopkontakt hadden kon ik nog een paar uur zitten typen, maar op windkracht marcheert Pandorake nog niet natuurlijk. Dus ik zal nu maar stillekesaan naar onze kajuit gaan en me klaarmaken voor de Captains diner.

23u

De Captain's diner was gene vette (de captain zelf wel, letterlijk dan toch). Kreeft enzo, maar ik vond de lunch lekkerder. Samen met de andere zes Belgen aan een tafel gezeten en veel gelachen. Maar na 't eten toch maar direkt onze kooi opgezocht. We zijn nu op volle zee rond het schiereiland van Phuket aan 't varen, en ze deint zalig. ‘k Ga me in slaap laten wiegen…