Dinsdag, 29 oktober 2002 - onwezenlijk vroeg.
In 't vliegtuig van Frankfurt naar Bangkok.

1. Het animatie-team doet echt zijn best.

In plaats van om 8 uur stond de chauffeur die ons naar de luchthaven ging rijden er natuurlijk weer een kwartier te vroeg. Ik zat nog volop met mijn kop in mijn vijver naar dorre blaadjes te vissen toen hij aanbelde. Ik heb me toch weer wat gewenst ja… Zaterdagnamiddag vraag ik aan hierboven of het eens grondig zou willen waaien want dat ik toch zó graag de dode bladeren zou kunnen opruimen zodat ze de putjes niet gaan verstoppen terwijl we weg zijn. En wat krijgen we : de ergste storm sinds 12 jaar en op zee een orkaan. Dat had ik weer helemaal niet gevraagd hé!
“Precisie-wensen” is nog niet mijn sterkste kant.

Dus op de allerlaatste moment in vliegende vaart nog wat toiletgerief in de handbagage gegooid en maar vertrokken want die chauffeur stond alweer ongeduldig te trappelen.

Zaventem is flink uit de kluiten gewassen, en ze hebben het deze keer mooi gedaan. Alles heel ruimtelijk opgevat, licht, veel aluminium, handig groot, en het ziet er echt goed uit. Heel wat anders dan de stofnesten van Schiphol of de ultieme vergroezing van het gepasseerd futurische decor van Charel de Gool.

Tijdens het wachten las ik in de krant over de bevrijding van de gijzelaars in het theater van Moskou. Amaai, dat ziet er niet best uit, hoeveel van hun "geredden" gaan er uiteindelijk nog "overleven" ook? 'k Weet ook wel dat ge geen omelet kunt maken zonder eieren te breken. Maar én de eieren, én de pan, én het gasvuur, enfin eigenlijk heel de keuken naar de bliksem helpen, vind ik precies toch ook niet efficiënt meer. Zal maar aan mijn holiday beginnen en stoppen met kranten te lezen. Ne mens wordt daar toch niet beter van.

Het vliegtuig naar Frankfurt steeg wat te laat op, en het rammelde ook een beetje. Landen deed het zo te zien ook al tegen zijn goesting want het blééf maar rondcirkelen. De landing zelf was heel ongelukkig, iedereen hing dubbelgeplooid vooraan in zijn veiligheidsgordel. (Precies zo'n verkoopuitzending op TV over een sensationeel nieuw fitnessprodukt. Ik hoorde in gedachten die Hollander al blaten : "U krijgt binnen de 14 dagen een platte buik met deze geweldige nieuwe uitvinding : de ‘super-shape-form-buikriem’ voor slecht 199 euro! Bestel nu dan krijgt u er nog een gratis vliegtuig bij!")
Ik dacht : “Amai die piloot is niet echt goed gezind, hij zal zijn favoriet stewardesske niet hebben mogen meepakken zeker.” Maar ineens komen daar een tiental brandweerwagens, ambulances en auto’s van de technische dienst aangereden. Toen dacht ik : "Haha, sensatie, er gaat er hier ene landen die in de pattaten zit!" Maar toen bleken die gasten allemaal halt te houden aan ónze vlieger begot! De pompiers zetten zich in aanslag, de slang gericht op een van de motoren. Enfin, meer dan dat is er, dat ik weet, niet gebeurd want wij zijn met enkele busjes opgehaald en afgevoerd. Allez, wel lief dat ze zo bekommerd om ons waren. Alhoewel. Misschien niet zo bekommerd om óns. Want ze hebben ons wel lang in de lucht gehouden, ze waren toch misschien nog meer in de weer om hun luchthaven niet te laten abimeren.
Alleszins als entertainment was het niet slecht en 't had het voordeel dat we niet oeverloos lang moesten zitten wachten op onze vlucht naar Bangkok. En dat vliegtuig steeg perfekt op tijd op.

De zetels kunnen lekker plat, en het eten was buitengewoon. Echt van het voorgerecht tot Paul zijn Cognacske na de koffie, alles tot in de puntjes verzorgd. Ik denk het beste wat we al in de lucht verorberd hebben. En service, én moeite doen, én snel! Paul zei nog : "Die mensen werken hier begot gelijk wij in onze winkel", maar toen ik hem zo eens zijdelings aankeek, voegde hij er wel direkt aan toe : "Allez hoe we het zouden móeten doen. Die onthechte, verlichte glimlach is er bij ons nog niet echt bij…"

Door het succulente eten is mijn schapraai grotendeels onaangeroerd gebleven. Dus ik heb nog vrachten chocolade, M&M's, marsepeinen patatjes, cent waferskes over…  'k Geef toe 't was inderdaad een vrij ruime voorraad, maar ja de laatste tijd begint men zich onbewust al een beetje op een kaping te voorzien nietwaar?

De voorstelling van het vluchtplan was ronduit spannend te noemen : Armenië, Azerbeidzjan, Afghanistan, Pakistan, India en Bangladesh. Eén voor één plaatsen waar ik niet wil neerstorten want waar ik niet geloof in de goede wil van de mensen mét hoofddoek tegenover de neergestorte mensen zonder. Trouwens als ge neergestort zijt hebt ge misschien nóg minder aan dan een hoofddoek?... Ik wil ’t niet weten. Ik klap mijn Pandorake dicht en ik ga een dutje doen. Ze zullen me wel wekken als 't ontbijt er aan komt. Of welke maaltijd dan ook...