Donderdag, 7 november 2002.
Khaolak Theptharo Lagoon Beach Hotel, Khaolak, Thailand.

11.  Het begin van het einde.

Vanmorgen een lange strandwandeling gemaakt. De riviermonding over "gewaad", enfin "gewaad"… tot onze kin in ’t water gezakt, wegens fameuze golven en een ernstige stroming. Maar we zijn er vlot doorgeraakt, gelukkig hadden we niks bij dat droog moest blijven. Achter de rivier ligt een kleine toeristische nederzetting. Vrij primitief allemaal, maar wel gezellig. Houten hutjes tot op het strand, en veel beachbars, maar van het rustige soort. Maar ik zit toch wel honderd keer liever in ons ding. Alhoewel ik niet weet hoe lang het nog zo tof gaat blijven. Gisteren zijn de nieuwe tafels aangekomen, daarna de parasols, en 's avonds waren ze lampen in de bomen aan 't installeren, er waren zelfs enkele rode spots aangekomen, en das helemaal bad news. Rode spots brengen altijd lawaai mee… Die stagairs blijken ook geen stagairs te zijn. Het is de nieuwe lading personeel die ze aan 't inwerken zijn voor als over een maand de nieuwbouw opengaat. Er loopt natuurlijk nog gigantisch veel met mis. Die kinderen kunnen echt nog niks. Ze kunnen nog geen tafel in een keer afruimen, laat staan een bestelling opnemen… Zelfs een crème-glaceke gaat boven hun petje. Ge besteld dat bij Kling. Die knikt ijverig ja. Na enkele minuten komt Klung dan om te zeggen dat Kling het op de afstand tot de keuken (7 meter) vergeten is, en of we het nog eens kunnen herhalen. En dikwijls komt er nog een Klong aan te pas ook om de bestelling te verifiëren. Zo'n circus krijgt ge dus als ge niet rechtuit durft te zeggen dat ge een woord niet verstaat.

Ik vrees dus ook dat als het groter gaat worden, het persoonlijke gaat verdwijnen. Nu haalt ge strandhanddoeken af bij de receptie zonder pasje of kaartje, gewoon à volonté. Ge krijgt geen plastieken duivenring rond uwe pols als ge all-inclusive geboekt hebt. Voor het twintigtal gasten dat er zijn kan het personeel dat onthouden. De drankjes worden nog allemaal “vers” uit het dozeke gehaald en geserveerd (bij ons zelfs roomservice), er staan nergens automatische tankstations met goedkope brol gelijk in de all-in fabrieken van de Dominicaanse Republiek waar ge zelf uw drankje moet gaan tappen. Deze service gaan ze niet kunnen volhouden als hier honderden mensen meer rondlopen.
Tenandere de Duitsers zijn al weer goed bezig met het imperialistje uit te hangen. De sukkels hier kunnen nog geen fatsoenlijk Engels en ze zitten ze weeral Duits te leren. Ze kunnen het ook niet laten hé. Ze zullen echt geen rust hebben voor ze op heel de wereld in 't Duits hun Schweinebraten kunnen bestellen.

Bij het vallen van de avond wat fotoos gaan nemen op 't strand. Heel plezant. Het getijdeverschil is hier heel groot, dus ge krijgt een heel brede strook nat zand met plassen waar de kleuren van de zon in weerkaatsen. Haricot heeft bij het poseren ook het beste van zichzelf gegeven.