Altijd een hele opdracht om hier door te komen. Het begint al vrijdagavond. Wat ga ik doen? Ga ik hem zien? Ga ik bij hem overnachten? Of heeft hij weer één van zijn bekende rare buien? Pff. Ja vrijdagavond hebben we afgesproken. Gelukkig was mijn collega er ook, want hij zei weer niet veel. Na uren aan de toog vraagt hij dan ineens: wat ga jij doen? Ik ga naar huis. Ja, wat ga ik doen? Meegaan misschien? Kan hij nu voor één keer niet gewoon zeggen: kom je mee naar thuis? Nee het moet altijd moeilijk zijn. Open vragen. Wat wil ik? Logisch toch dat ik na een week werken en hem niet te zien in zijn armen wil liggen. Ik ben dan met hem mee gegaan. En het was leuk dit keer. We hebben nog wat muziek geluisterd. Hij begon me te drummen. Ik heb me voor de kachel gezet en heb genoten van dit muzikale intermezzo. En dan vielen mijn ogen dicht. Hij kwam snel bij me liggen en we hebben gevreeën. Heel innig, heel gevoelig, ons gewoon laten leiden door wat we op dat moment voelden. En het was goed. 's Morgens maakte hij eten voor me klaar. Een lekkere omelet. Ja hij kan koken en heel goed zelfs. We hebben dan samen gegeten en nog wat gepraat. Daarna ben ik naar huis gegaan. Ik had hier ook nog veel te doen. Zaterdagavond. Komt hij of komt hij niet? Ik ben er zeker van dat hij niet gaat komen. De mensen zouden wel eens kunnen denken dat we een koppel zijn. En dat wil hij niet. Hij wil geen relatie meer. Hij heeft dit al eens gehad . Maar wat hebben wij nu eigenlijk? Een echt koppel kan je ons niet noemen. Hij gaat zijn weg en ik de mijne. Maar moet dit in een "normale" relatie ook niet kunnen? Wanneer we elkaar zien voel je gewoon de aantrekkingskracht. Ik wil hem innig kussen. Maar dat kan niet! Niet in het openbaar! Hij is niet verliefd op mij, zegt hij. Maar zijn gezicht straalt wanneer ik binnen kom. Hij noemt me patatje en zegt dat hij me graag ziet. Zondag, ik plan om eens thuis te blijven. Buiten mijn moeder gerekend. Zij is weer op oorlogspad en ik ben te moe om kalm te blijven. Dus maar weer op trektocht. En wie kom ik tegen, hem! Eerst kijkt hij verbaasd. Maar dan gaat alles weer zo als normaal. En ik voel hoe zeer ik naar hem verlang. Nee niet vandaag. Ik moet weer naar huis. Hij moet morgen werken. Vanavond vroeg naar bed! Is het nog geen slaaptijd? Gewoon mijn ogen dicht zodat ik niet meer hoef na te denken? Ik verlang naar hem, maar weet niet wanneer ik hem ga horen of zien. Kon ik hem maar stevig omhelzen. Ik mis hem op mijn kille kamer. Hebben we toekomst? Zoals de situatie nu is zeker niet. Hij drinkt veel heeft de relatie met zijn ex-vrouw niet verwerkt en houdt elke goede emotie tegen. Ik ben nog steeds op zoek naar mezelf. Ik heb te lang geleefd naar het beeld van anderen, zodat ik bij God niet meer weet wat ik er nu van denk of wat ik mooi vind, zelfs niet wat ik graag doe. Jarenlang heb ik gezorgd dat er niets ontbrak voor mijn kinderen en vergat hen waarden mee te geven. Hoe kon ik ook, ik was zo druk bezig dat ik mijn waarden vergat en maar deed wat er verwacht werd. Ik weet wel wat ik zeker niet meer wil en dat is al heel wat. Maar in deze toestand kan ik geen goede partner voor iemand zijn. Soms wou ik dat ik niet meer kon nadenken. Om toch wat rust te scheppen in mijn geest, probeer ik te mediteren. Soms lukt het, maar niet altijd. Morgen is het maandag. Dan kan ik me weer helemaal concentreren op het huis. Ik moet nog enkele papieren binnen brengen op de bank en ga 's middags bij een vriendin thuis koken. En dat wordt leuk! Maar weekends, they confuse me a lot!
Ik heb een huis gekocht! Voor mij een droom, voor mijn kinderen een nachtmerrie. Ze zien niet wat ik zie. Het is een oud huis. Er is veel werk aan. Maar het is bewoonbaar. En voor mij betekent het vrijheid. Eindelijk niet meer verhuizen. Wonen waar ik graag woon. Mijn auto aan de kant zetten en de fiets nemen. Van mijn tuin een paradijsje maken. Lekker lui liggen in mijn zetel en wegdromen. Zonder getater aan mijn hoofd van eender wie. Was het al maar zo ver.
Vandaag heb ik twee offertes laten maken. Ik vrees dat het me een goeie duit gaat kosten. Maar zonder offertes geen bijkomende lening. Dus nog wat papierwerk in orde brengen. Zorgen dat alles bij de bank zit en dan spoedig de notaris ontmoeten.
Ik krijg precies niet echt een vaste greep op mijn leven. Net wanneer ik alles denk geordend te hebben in mijn hoofd is er wel iets dat me weer verward.. Stresserend!Het ergste vind ik dat ik nog geen thuis heb. Ik woon voorlopig bij mijn moeder in en dat werkt niet. Meestal is het hier ruzie. En ik haat dat! Wat zij natuurlijk weet en er nog een schepje bovenop doet. Dus wanneer ik het leven hier niet kan houden, vertrek ik maar. Soms gewoon zonder doel. Onderweg bedenk ik wel wat en met wie ik iets ga doen. En hier word ik triest van. Ik ben toch geen onrustige puber meer. Dikwijls ben ik ook geen aangenaam gezelschap. Ik ben stil. Weet niet wat te vertellen. Heb ook niets te vertellen, want alles wat ik meemaak is ellende. En ik wil niet steeds klagen! Maar om te lachen moet ik echt moeite doen. Eind van het jaar heb ik een huis. Ik ga proberen het zo snel mogelijk klaar te maken zodat ik kan verhuizen en weer mijn eigen stekje heb. Ondertussen probeer ik ideeën op te doen om het leuk te maken. Ik heb er al enkele. Stilletjes aan groeit het beeld in mijn hoofd. Maar het belangrijkste is dat ik hier weer weg ben. Weg van mijn moeder, terug op mijn eigen plek. Ik denk dat ik de eerste periode veel thuis ga zijn. Gewoon omdat ik nu teveel weg ben. Maar ook om eens goed uit te huilen! Alleen! Met mezelf! En dan kan ik er weer invliegen. Terug vol moed tegen het leven aangaan. Ik kom deze tijd ook veel op café. Ik ken veel mensen, leer er veel mensen kennen. Wat me hier stoort is dat mannen me zien als loslopend wild. Ik krijg de gekste voorstellen van de raarste mannen. Soms is het leuk. Meestal ben ik het kotsbeu en jaag ze weg. Onder deze blonde lokken en boven deze grote borsten zit een brein mannen! Ook ik kan denken! En ik heb meer aan mijn hoofd dan alleen maar denken aan seks. Is er nu echt niemand die alleen met me wil praten en me wil leren kennen, zonder onmiddellijk in bed te duiken? Ook dit maakt me triest. Gelukkig heb ik mijn werk nog. Een leuke job! Wie kan zeggen dat hij heel zijn leven betaald werd om zijn hobby uit te voeren? Wel, bij mij is dat zo. Ik kan naar hartenlust creatief bezig zijn. Hopelijk is deze periode weer snel voorbij. Ik heb eens gelezen dat je eerst door een diep dal moet gaan voordat je echt je droom kan waarmaken. Wel ik probeer me niet te diep te laten zakken, maar in dat dal zit ik. Klim ik er weer snel uit? Wie zal het zeggen?
 "Confused"){kind=icon}
Weekend. 
