over Hubbel, de bubbel in Peggy's buik of ons gevecht met de onzichtbare berg
03-01-2010
Fluister roze woordjes in mijn oor
Wandeling aan zee met vrienden.
Golven Aanrollen Verdrinken Drijven Meevoeren .... Verlangen Golvend verlangen. Verlangen als golven. Krachtig. Af en aan. Fluister roze woordjes in mijn oor.
Veerle is net als Peggy medisch geschoold. Misschien heeft ze gelijk en moeten we toch eens in het UZ langsgaan. Kwestie van zeker te zijn al het mogelijke te doen. "Het gaat tenslotte om je leven...." Waar is de grens tussen zoeken en vertrouwen? Hoe ondernemend moet je zijn in zo'n geval? Wanneer ben je zeker? Schrik om een kans te laten liggen. Wie weet een levenskans Maar ook schrik om te blijven zoeken en daar uiteindelijk onze kracht in te verliezen. In ieder geval nu eerst de operatie.
Nog zoveel mogelijk genieten voor de operatie. Daar horen ook glaasjes cava, pannekoeken en nog wat dingetjes bij...
02-01-2010
Rode harten op de badrand
Le silence s'installe...
De stress voor de operatie leeft, onderhuids.
Hoe meer je samen bent, hoe meer je elkaar mist. Hoe meer je elkaar mist, hoe meer je samen bent.
Hoe kan ik mijn vleugels uitslaan op de winden van samenzijn als de vogel van mijn hart aan het ruien is in het nest van jouw afwezigheid?
Hafiz
Net vandaag valt dit te lezen op de scheurkalender. Hmmm.
Het doet ons deugd, even weg van elkaar. Peggy een gezellige namiddag met haar mama, ik naar de solden. Een onvoorstelbaar romantische verrassing wacht in de badkamer. Alleen is Peggy ondertussen moe geworden. Ik ben als Peggy gaat slapen nog lang in de weer met vanalles, maar kruip dan midden in de nacht toch nog in het meest romantische bad ooit. Al is het dan alleen.
Verlanglijstje
Geef mij Nescio en Tsjechov, oude boeken. Geef mij na mijn zoveelste kale reis iemand die mij twee haren uittrekt en glimlachend zegt : je wordt grijs. Geef mij alles en zeg : het is niets.
Geef mij niets en zeg : dat is alles. Geef mij mezelf, geef mij jou. Ik heb gezocht naar wist ik maar wat. Geef mij nu eindelijk wat ik altijd al had.
Herman de Coninck (het hoeft niet te verbazen: ook gedichten van Herman de Coninck lagen onder de kerstboom)
Inséparables - symbool uit Zuid-Afrika, stond te lezen op het kaartje bij de armbandjes die we kregen,onder de boom.
Vandaag doen we onze allereerste ontmoeting van nu precies één jaar geleden nog eens over in restaurant Hemelrycke. Het valt ons alletwee op dat we heel wat stiller zijn aan tafel dan vorig jaar.
Twee soorten niets
Luxe is het verschil tussen in een auto rijden zonder autoradio, en in een auto rijden mèt een autoradio die niet aanstaat.
Stilte is het verschil tussen niets zeggen, en alles al gezegd hebben. (....) Herman de Coninck
Ik herinner me hoe je op de stoep stond. Ik had alleen nog maar je foto gezien, en had me daarbij een groot struis Hollands type voorgesteld..... Je stond - 2 treden lager dan ikzelf- klein en frêle op het plankier. Met een verschrikte blik in je grote ogen. En opeens weet ik hoe ik je ga noemen : Bambi. Rijmt trouwens mooi op scampi, zoals je me van in het begin noemt (god knows why)
Correctie. Dulle scampi, noemt ze me. (Toegegeven, bij dat dulle kan ik me toch iéts voorstellen...)
31-12-2009
De laatste dag van het eerste jaar
Dinsdag gaan we naar de ouders van Peggy voor de feestdagen. Op woensdag gaan eten met Iris en Inneke. Donderdag thuis vieren. De laatste dag van het eerste jaar dat we elkaar kennen.
Let op de strategische plaats van de rode "floschen" Fun met een blauwe bal
62 pakjes onder de boom.... het potje met nummertjes was pas na middernacht leeg Keukenprins Maïm onder supervisie van Bobom Het bed doet nog steeds dienst - Bobom geveld tussen de cadeautjes Chimie is dol op onze nieuwe broodmand - die moeten we dus steeds ondersteboven wegleggen...
28-12-2009
Feesten als de beesten...
Na een very-off-day zaterdag gaat het ondertussen weer heel wat beter! Peggy voelt zich goed. Ze maakt dapper kennis met mijn twee grote families en morgen vieren we nog steeds verder bij Peggy's ouders in Bazel. We proberen voor de operatie nog een sauna-bezoekje in te plannen, en zoveel mogelijk te genieten. Peggy voelt zich heel wat beter nu ze de druk op haar wangen al voelt afnemen, en ook haar gevoel keert al wat weer! De overgang naar de pilletjes en de pleisters gingen in het begin moeizaam, maar werpt nu toch al z'n vruchten af.
Peggy op het Vandekerckhove-feest
26-12-2009
Liefde is....
Peggy voelt zich nog steeds niet goed. Zwakjes en kouwelijk en depri. De overgang van de spuiten naar de pilletjes verloopt niet zo schitterend als gedacht. Peggy heeft het moeilijk nu weer veel duidelijker te voelen hoe zwak ze eigenlijk is. Ook het spiegelbeeld waarin ze zichzelf niet meer herkent weegt steeds zwaarder op haar. De schrik voor de operatie en vooral voor de eerste 8 dagen na de operatie. Het winterweer en het weinig kunnen doen. Ze sluit zich af en veel van bovenstaand is raden voor mij. Ik kan alleen proberen me zo goed mogelijk in haar te verplaatsen. Porberen in te schatten hoezeer ze fysiek last heeft, en in hoeverre het mentaal niet gaat. Heeft ze "een schup onder haar viole" nodig, wat frisse lucht, some action?? Of toch rust?? Het is niet evident ons als koppel te handhaven. Elkaar niet te verliezen in dit verhaal. Een evenwicht te vinden. Genoeg uitdagingen en prikkels. Genoeg dromen om verder te kunnen. Gelukkig te zijn. Gelukkig zijn we geen van beide van het opgeef- of wegloop-type. Liefde is.... ook als het moeilijk is kiezen voor elkaar.
Een extra warme tenue voor je uitgezocht. Je een beetje geschminkt. Je voelt je toch al een pak beter zo!
25-12-2009
Bescheten commessie
Vandaag Kerst. Een beetje troosteloos. Onze vogels in de regen. Peggy voelt zich niet tiptop.
Expeditie "Bonbon verrassen op Zaventem met spandoek" Eerst Nemo en Maïm oppikken bij hun papa in Izegem. Vind het sneu te horen dat ze op kerstavond om 22u30 al naar bed moesten, maar het is niet anders. Dan rijden we door naar Brussel. Parkeer en wil net sleutel van contact halen. Telefoon. Bonbon is nog niet vertrokken, het vliegtuig heeft startproblemen en de vlucht wordt afgelast. De kindjes en ik zwerven nog een uur doelloos rond in de luchthaven tot alles duidelijk wordt en blijkt dat Bonbon pas 6 uur later zal landen. 300 km gereden en 6 uren onderweg voor niets. De verrassing valt helemaal in het water. Peggy zit de hele tijd alleen thuis. Mijn mama zit alleen op een koud vliegveld met alleen een lauwe hamburger te eten want al de rest is gesloten. De hoogst onvriendelijke baliemedewerker van Brussels Airlines was er teveel aan..... Kerst 2009. Het was niet anders. Volgend jaar beter.
Kerst op Zaventem....
Rainbirds
24-12-2009
Spuiten weg
Groots moment! De spuiten worden afgekoppeld en Peggy is vrij van naalden en slangetjes. Geen zakje meer. Alles wordt nu via pilletjes en pleisters gegeven (dan spreekt Peggy zo heel serieus met de dokter over "orale medicatie" en dan is het toch de dierenartse in haar die bovenkomt - het woordje oraal doet mij toch aan iets anders dan pilletjes denken ). We hopen dat ze niet teveel last krijgt van de overgang en daarna het afbouwen. De spuiten en de pompen Alles eerst goed "hepariniseren" zodat de port-a-cath niet verstopt De naald eruit Bevrijd!!!!
In de namiddag gaan we nog naar een erg leuke winkel, schrijfwinkel Symposion, waar we lange tijd rondkijken, genieten van de mooie dingen en leuke geschenkjes kopen. Het creatief omgaan met het woord trekt me nog steeds aan, er hangt een hele leuke sfeer, en ik krijg direct het gevoel 'zoiets zou ik ook graag doen". Het is nog steeds niet duidelijk wat me in de toekomst te wachten staat op werkvlak. Voor mezelf wordt ondertussen wel steeds duidelijker dat mijn visie en prioriteiten veranderen. We doen er de idee op om onze koelkastpoezië-woordjes gewoon allemaal op de frigo te zwieren, in plaats van af en toe wat woordjes uit het potje te trekken. Veel leuker, zo kan iedereen die zich geroepen voelt spelen met de woorden. Zoals :
wij bron van schittering
's Avonds het eerste feest in een lange lange rij, maar wel een "light-versie" voor ons dit jaar. We blijven enkel voor het aperitief met hapjes. Dat is toch nog tot 23u!!! De kindjes zijn bij hun papa. Een vreemde kerst, dit jaar.
Onze wensen
23-12-2009
Debulking
Vandaag naar de dokter-chirurg. Hij is erg blij Peggy duidelijk zoveel beter te zien. Vertelt ons ook dat in eerste instantie bepaalde mensen Peggy eigenlijk al hadden opgegeven en besloten niets meer te doen. Heel choquerend om dit uitgesproken te horen, ook al namen we toen zelf (gelukkig) de beslissing om te veranderen van dokter. Eng om te beseffen hoe dun de lijn is. De operatie staat gepland voor maandag 11 januari 2010. Allemaal eentjes en nullen.110110. Een mooi geheel. De tiende moet Peggy om 12u al "binnen" om volledig voorbereid te worden op de operatie. Een uitgebreid ontbijt zal het nog worden, met alles erop en eraan! Want daarna worden de darmen volledig leeggemaakt (sounds like fun ) en moet ze nuchter blijven tot aan de operatie. En ze mag tot 8 dagen na de ingreep niet eten of drinken. Haar buik wordt van boven tot onder helemaal opengesneden, waarna baarmoeder, eierstokken, buikvlies en klieren verwijderd worden. De eerste week zal ze op midcare of intensieve zorgen blijven met heel veel slangetjes en buisjes. Maagsonde en drains en voeding en dees meer. We'll be prepared.... of toch zo goed mogelijk. De morfine en medicatie wordt met het oog op de operatie afgebouwd. Of toch proberen. Morgen gaan de pompen eruit, de pillen erin en de morfinepleisters erop. Het zal voor Peggy toch een hele verademing zijn even verlost te zijn van haar saccoche met pompen die ze overal mee naartoe moet nemen. Morgen eens checken met de oncologe wat ze denkt van de sauna, want dat zou Peggy heel graag nog eens doen, en dit zou het ideale moment zijn!
Vandaag was trouwens de eerste keer dat Peggy GEEN koorts had dag op dag de week na de chemo!
Vanmiddag staken we de tramlijn over in Wenduine. "Komt er geen tram aan?" "Nee. Stel je voor, dat zou nog het beste zijn. Eerst dit alles doorstaan en dan onder de tram geraken!" Lachen kunnen we dus nog steeds. Net als elkaar graag zien.
Haar liefde smelt niet
hangt op onze frigo. (Zo samengesteld door Maïm met de magneetjes uit onze collectie koelkastpoëzie. We trokken alle vier elk één woordje. )
22-12-2009
Alles gaat goed
We hebben een leuke week achter de rug! Peggy heeft weinig tot geen last van de chemo. Als donderdag de eerste sneeuw valt, lijkt het me wel leuk een kleine boswandeling te maken. Maar uiteindelijk wordt het kerst-shoppen, Peggy wil ervan profiteren nu ze zich goed voelt want de tweede week na de chemo is meestal niet zo goed. De boswandeling komt er uiteindelijk toch de zondag. Er komen vrienden langs en wij gaan ook langs bij vrienden. Nemo gaat op scoutsweekend. Als ik bij thuiskomst z'n rugzak openmaak zit alles er nog netjes in zoals ik het er had ingestopt (behalve de meegesmokkelde snoep...). Het was dan ook veel te koud om aan-en uit te kleden, een goed excuus dus deze keer!! Eigenlijk een heel normaal leven voor het ogenblik en we genieten van elkaar en de mooie momenten met volle teugen. Weinig tekst maar veel foto's deze keer... Vooral in het bos heb ik me helemaal laten gaan
Yeah!!! Eerste sneeuw
Gezellige avond bij vrienden! We programmeren de chauffage op 3 uur van huis, maar uiteindelijk heel wat langer...
Nouchy en de sneeuw "Onze" vogels staan zo mooi in hun sneeuwtapijt
Naar de markt met de slee in volle sneeuwbui = FUN
Tillegembos
De sleewedstrijd. Om ter verst glijden van een kleine helling. Peggy gaat er duidelijk helemaal in op.
Ju! Ju! Yessss
Onze kleine ninja!
Lekkere wafel mét slagroom nadien... Kkkkkkoud op scoutsWE Dreamin'
Maandag. Maïm en ik rijden in de dichte mist op de autostrade om Nemo te gaan ophalen in Nieuwpoort. 'Mama', zegt hij, 'de auto's voor ons rijden precies naar een andere dimensie.....' Zeven, is hij. En kunstenaar. Nu ook met woorden.
15-12-2009
Straffen toebak
Chemo vandaag. In principe de laatste voor de operatie. Daarna nog 2 chemo's. En dan hopen dat het niet meer terugkomt. Of zo laat mogelijk terugkomt. Zo zei ze het. De pompen met cortisone en morfine zouden ze proberen om te schakelen naar pillen en morfinepleisters. Wie weet kunnen we dan eens naar de sauna, daar verlangt Peggy naar. Van deze chemo is Peggy totaal groggy en uitgeteld. Ze kan zich met moeite wakker houden als we naar huis rijden, en mijn flauwe moppen waar ze anders toch om lacht dringen niet door. Ze krijgt superkoud, en heel "lastige spieren". Ze slaapt een hele tijd als een blok, en als ze rond 23u eventjes wakker wordt, schrikt ze nogal als ze de klok ziet. Ze dacht dat ze heel even geslapen had en dat het 19u was ofzo.
Ingepakt Ze doet me een beetje aan Maria denken zo.....Of is het met kerstmis voor de deur??
14-12-2009
Vandaag zijn we 11 maanden samen
Kijk naar de mensen, je merkt het meteen: sommigen dragen een lach op hun gezicht en er straalt een vrolijk licht uit hun ogen. Ze zijn eenvoudig, hebben geen sterallures. Ze zijn niet lichtgeraakt, kennen geen haat. En toch zijn ze niet helemaal anders. Op veel punten zijn ze net zoals jij. Met dit ene belangrijke verschil: ze hebben een zekere vorm van wijsheid gevonden en hebben zo geleerd gelukkig te zijn en te blijven. Ze hebben geleerd het goede te zien en te genieten van wat ze hebben.
Lees ik in 1000 wegen naar geluk. En denk daarbij spontaan aan jou.
De laatste sessie van de verander-je-look les is niet echt een succes. We krijgen eerst ruim een uur en een kwart een uiteenzetting over de producten op mevrouw haar prijslijst. Baume langs hier, serum langs daar. Gommages en scrubs. Setjes en pakketjes. Goede productjes.Zal allemaal wel, zonder twijfel.Maar daarvoor komen we niet naar de les. Dan toch nog een drie kwartiertjes schmink-les. Ik vind het bij Peggywat raar staan. Deels omdat ik het niet gewoon ben om haar zo te zien. En deels omdat ik stiekem toch wel vind dat we volgens eigen (totaal niet-katholieke) methodes wel tot een beter resultaat komen.
In de namiddag en ook s avonds nog werken we eindelijk onze kerstkaarten helemaal af! Fotos volgen later, na de bezorging, anders is de surprise eraf. Maar ons kerstfilmpje willen we jullie alvast niet onthouden! http://elfyourself.jibjab.com/view/S4mnFzgyJltmtR9RlGHr Let vooral op ons shaken en het diagonaaltje met de attitudes voor (voor de kenners )
We gaan naar Wenduine. Het hele traject dat we de laatste keer dat we hier waren met de rolstoel aflegden, doen we nu te voet. Van Wenduine-city tot aan de chalet. En terug. Over het strand dan nog wel.
Als we thuiskomen bakken we nog lekkere wafeltjes. Van Dr. Oetker wafelmix. Over datum, zo blijkt nadien. Overkomt mij dus ook wel eens toch.
Boys will be boys...
De meeuwen smullen De knikkerbaan De jongens amsueren zich..... te pletter Supervisie Wat een schatjes...
En nog schatjes Sunset
Me... ..... and my beautiful lady!
12-12-2009
Gezellig
Oma Jelly met Willem op bezoek. Ook daar heeft de sint nog iets gebracht. Algauw moeten we verhuizen, sint! We gaan Peggys auto ophalen bij de garage. Op de terugweg een kerstboom gekocht. De reuze-pompoen die ik al een hele poos terug van een goede vriendin kreeg eindelijk overmeesterd en in mootjes gehakt. Lekkere (al zeg ik het zelf) soep gemaakt. Met chili-poeder. Komijn. Korianderzaadjes (joepie dan kan ik de vijzel gebruiken en me als "een echte" voelen).Tijm. Grof zeezout. Véél balletjes. Kerstboom versierd. Wassen en plassen tussenin. Een gezellige huiselijke dag.
11-12-2009
No news
Vandaag kuisen-opruimen-boekenkast ineen zetten.
Sint komt ook nog langs bij Arnold en Ann. Ik kruip er op zolder want er zouden nog boeken liggen van mij. Maar jammer, geen verborgen schatten. Wel vier bananendozen vol met alle cursussen uit het middelbaar. Maïm ziet er drie reusachtige jeepbanden en Nemo een groot koraal liggen. Zo keren we met een koffer vol terug naar huis.Na inspectie van dedozen behalve één oud rapport niets om te bewaren. Nu nog Maïm van zn liefde voor de banden kunnen afbrengen. (Dan kunnen we naar het containerpark). Zit er niet zo direct in .
10-12-2009
My Tanuki is fantastic
Wat een topdag vandaag! De kinderen zijn bij hun papa en Peggy is nog steeds goed.
Nog een boekenkast kopen (in reclame).
Gaan lunchen (wat klinkt dat toch altijd sjiek en luxueus) in de Tanuki (lekkerlekker Peggy wordt ook fan).
Rondflaneren in de stad. Kleine toer op de kerstmarkt. We kopen nog wat schrijfattributen. Leuke stempels. En pennen. Bij de Dille en Kamille komen we schoonzusje Céline tegen, op Sinterklaas-shopping voor Nemo en Maïm. Leuk boek over sushis maken. Binnenkort bij ons te proeven .
s Avonds onze mooie doos afwerken in de kartonnage-les. Die van Peggy is écht prachtig geworden.
Drivin' in my car... Op weg naar de les
She's an angel.....
Typisch Peggy (ze vindt wel altijd iets om bij te poseren) Mooie bloembakken!!!
09-12-2009
Chansons d'Amour
Vanavond gaan we zingen!!! Franse chansons. Alleen strookt de interpretatie van de juf, die van alles precies opera maakt, niet echt met ons beeld van de liedjes. Oordeel zelf (we adviseren gevoelige luisteraars zich te onthouden want we zijn geen van beiden erg toonvast ). In ieder geval, gelachen hebben we wel, van in de auto tot lang nadat we thuis waren. Missie geslaagd!
Omdat ik er zo hard niet aan denk omdat ik anders toch maar doodzenuwachtig word,vergeet ikde hele tijd dat we op consultatie moeten naar het ziekenhuis voor het resultaat van de scan. Ik plan zelfs andere dingen zoals gaan zwemmen met de jongens.
En daar zitten we dan weer in de wachtzaal op oncologie. Ongelofelijk hoeveel beter Peggy zich al voelt buiten de eerste keer dat we hier zaten! En ongelofelijk hoezeer we zijn veranderd. Wachten. Vol van vertrouwen en toch ook wat angst. Aan ons. Spectaculair, zegt de dokter. Tumormarker van boven de 400 naar 27 (my birthday!). Tumor en uitzaaiingen al flink afgenomen. Toch felle discussie geweest in het doktersteam omwille van vlekjes op de lever.Onze dokter gebruikt weer eens al haar kracht én charmes om vandaag nog een echo gedaan te krijgen die meer duidelijkheid moet brengen. Peggy ligt meer dan een halfuur te wachten onder een handdoekje. Hij kan misschien eens kijken op de echo als er mest vastzit (omdat naar mijn gedacht de laatste 2-3 weken Peggys buik toch weer flink opgezet was en dat me toch wel angstig maakt). Van beroepsmisvorming gesproken!!! En zo kunnen we weer kostelijk lachen.
Er wordt beslist : nog 1x chemo volgende week, dan +/- een maand rust en dan opereren. Het zou me nogniets verbazen dat de operatie op de veertiende januari zou plaatsvinden. Dan zijn we net één jaar samen....
We zijn nog net op tijd om Nemo en Maïm van de naschoolse opvang te halen. Nog even naar de bib. Ik moet geen boeken hebben, zeg ik nog. Nog zoveel te lezen thuis. Maar ik kom buiten met 4 boeken. En ga naar huis met een poes. Er loopt blijkbaar een week of 2 een poes rond, daar bij de bib en het gemeentehuis.Een dame die op de bevolking werkt komt net buiten en waarschuwt Nemo, die met poes op schoot zit Pas op het is een stouten hoor. En hij is er alleen maar op uit om binnen te glippen.Ik kijk naar de poes en weet onbewust al dat hij meekomt met ons. We zijn nog niet thuis of zn naam komt al aangewaaid uit my misty mind. Chimie, zal hij heten. Een wink naar de chemo die goed werk levert, en Frans voor chemie, zoals die tussen Peggy en mij. Een maal thuis bekijken we hem wat beter, en warempel, Chimie heeft een wit hartje in zn hals! En een M op zn voorhoofd.Volgens Peggy legde de profeet Mohammed zn hand op het voorhoofd van een poes en werd de poes zo een heilig dier.
Onze magische poes met M en hartje
We drinken champagne met Chimie op onze schoot. Een flodderpoes, zonoemt zij hem.Een flèèmkousse, zeg ik. Wat later op de avond zegt Peggy nog tegen Chimie : Gij zijt een survivorke gij hé En wat zie ik daar maar al te graag een voorteken in
07-12-2009
Heet
Scan vandaag. Rare dromen in de nacht
Alles verloopt vlot. De anderhalve liter contrastvloeistof gaat niet echt vlotjes binnen op een nuchtere maag.
Peggy gedraagt zich dan soms een beetje als een nukkig klein kind haha. Wanneer we op de wachtzaal van de CT-scan toekomen, zitten er toch bijna 10 mensen te wachten. We kunnen niet eens ons boek uithalen want ze komen ons al halen. Met heel wat boze blikken als gevolg. Als ik Peggy vraag alles goed? na de scan,antwoord ze : Ja hoor, ik kreeg het alleen weer heel warm van de contrastvloeistof. Echt heel heetwerd ik ervan.
Oh, laat ons er dan maar een flesje van meenemen naar huis!. Waaruitnog maar eens blijkt dat heet in Bazel niet hetzelfde is als heet in Brugge .s Avonds vallen de taalgrenzen weg en is lekker gewoon lekker....
).
Vandaag naar de dokter-chirurg.
) en moet ze nuchter blijven tot aan de operatie. En ze mag tot 8 dagen na de ingreep niet eten of drinken. Haar buik wordt van boven tot onder helemaal opengesneden, waarna baarmoeder, eierstokken, buikvlies en klieren verwijderd worden. De eerste week zal ze op midcare of intensieve zorgen blijven met heel veel slangetjes en buisjes. Maagsonde en drains en voeding en dees meer.
Mooie bloembakken!!!
).
