over Hubbel, de bubbel in Peggy's buik of ons gevecht met de onzichtbare berg
19-09-2009
Efteling
We hadden een echt week-endje gepland, net voor de lessen in de dansschool beginnen en ik altijd moet werken op zaterdag. Slapen in een trekkershut, zaterdag naar de Efteling en zondag een grote boswandeling en spelen in het "kinderspeelbos". De Efteling wordt een katastrofe, Peggy sleept zich voort en eens in de hut wil ze alleen maar slapen. Ik probeer de kindjes zo stil mogelijk te houden, we gaan nog een late avondwandeling maken want in zo'n trekkershut is natuurlijk heel weinig plaats. Zondagochtend heeft Peggy erg veel buikpijn en is nog steeds doodmoe. Ik besluit het weekendje af te blazen, ook al wil Peggy daar niets van weten.
"ze is zichzelf aan het vergiftigen"
"er groeit een alien in haar buik"
komen tijdens die lange stille autorit in mij op
De kindjes genieten toch een beetje van 2 attracties waar ze maar hebben kunnen opzitten. Ik kan Peggy niet telkens een uur in haar eentje laten zitten wachten terwijl ze zich duidelijk zo slecht voelt.
Onze trekkershut. Klein maar alles wat je nodig hebt. Alleen wel moeilijk om de kindjes stil en rustig te houden op zo'n kleine ruimte zo dicht bij elkaar.
14-09-2009
IJzer en bloeddruk te laag?
Peggy gaat naar haar huisarts. Die gaat uit van een ijzertekort en constipatieprobleem. Ook een heel lage bloeddruk 8/5. Vandaag zijn we 8 maanden samen!
CD op reis - rustige week met veel voorbereidingen voor de danslessen . Tussen ons té rustig. Ik ga elke avond samen met jou slapen, maar zelfs een nachtzoentje lukt niet meer, laat staan wat tijd voor ons, een gesprek, een knuffel, een streel. Eenzaam naast jou. De nachten zijn lang, het slapen kort.
De hele week geef ik het wat tijd, ga toch samen met jou naar bed, maar werk ondertussen niet én heb helemaal geen leuke momenten met jou.
Zaterdag rush rush rush to de gezinsdag van het Katho. De georganiseerde wandeling is nogal saai- onze gidse viel wat tegen- maar ik geniet van jou, en van jouw genieten hierbij te zijn mét je partner, en zelfs je gezin. Als je zondag 3 uur langer dan de kindjes slaapt en nog steeds doodmoe bent is het echt wel duidelijk voor mij dat er meer aan de hand is dan een uiteenlopend ritme of interesse. We gaan nog samen naar Microcosmos kijken, wat uitdraait op een totale ramp! Ik ga alleen naar de babyborrel van Wilfried's kleinzoon. Je ziet er heel slecht uit en ik maak me ongerust over je.
Ik ben blij als de kindjes in bed liggen en we kunnen praten, elkaar terugvinden. Liefde is .... ook dit.... We gaan naar bed, en toen heeft de wereld stilgestaan...
06-09-2009
Ik heb toch al ja gezegd?
Terug-naar-school-week. De zondag is het Sint-Michielse feeste en staan we op de rommelmarkt. Memorabel moment : we slenteren hand in hand rond tussen de kraampjes en hebben het (weer!?) over een eventueel kindje van ons beiden, maar ik twijfel als jij eigenlijk wel wil, waarop jij heel droog maar met een prachtige eenvoud "ik heb toch al ja gezegd" zegt.
