En het is nog niet eens onze beurt. Nog lang niet, zelfs!
De toewijzingen zouden voor september zijn. Niet dus. Oktober dan maar. Maar oktober is lang, hé
Deze week worden ze echt verwacht. We hopen vurig een paar plaatsen op te schuiven.
Onze documenten liggen in Ethiopië, dus daar kan het ook al niet aan liggen.
Aangezien kleine broer nog niet direct op komst is, troosten we ons een beetje met prinses Arabella. De pop bij dit prachtige prentenboek kwam vorige week mijn winkel binnen. Ik heb er al veel wachtenden blij mee gemaakt
Gisteren was het zover. We mochten naar VOORBEREIDING II van Ray of Hope.
De avond begon om 19 uur. We waren een beetje te laat, maar nog lang niet de laatste.
Uiteindelijk bleken we met vier koppels uitgenodigd te zijn.
Fien vertelde ons nog eens hoe de procedure in elkaar zit, zowel bij ons als in Ethiopië. Het meeste hadden we ook al op intake en op de avond met mijnheer Bruk gehoord.
Er werd ook een video getoond. Dat vonden we heel boeiend, ook al was de video al in 1999 opgenomen.
Fien wilde helemaal niets loslaten over eventuele toewijzingen. Oh, oh, wat wordt het weer spannend voor een heleboel mensen! Voor ons ook, want we willen nu eindelijk toch weer eens wat opschuiven op de wachtlijst!
Om mezelf wat op te vrolijken, luister ik heel veel naar de cd's van Putumayo. Als je op het fotootje klikt, ontdek je wat er allemaal in deze schitterende reeks is verschenen.
En via Woeste Willem, in de Pontstraat 4 in Aalst, is al dat fraais ook te bestellen (als het niet in voorraad is).
Veel gebeurt er niet, momenteel. Niet in onze adoptieprocedure tenminste.
We staan met onze voorkeur op de achtste plaats. Da's fijn! Maar verder kunnen we er niet veel van zeggen.
In juli heb ik in mijn boekhandel een BoeFweek gehad. BoeF staat voor Boekenforum voor kinderen. Samen schrijven we, in een korte week tijd (5 ochtenden) een boek! 't Was weer leuk! De foto die bij dit stukje staat is een kleine impressie. Anja (volwassene op de foto) is niet alleen vrijwilliger in WOESTE WILLEM, maar ook een toffe vriendin. Bedankt voor alle hulp, Anja!
Volgende week, op 28 augustus, is er een informatie-avond met mijnheer Bruk, de contactpersoon van Ray of Hope in Ethiopië. Bedankt Els, voor het babysitten op die avond (al zijn Nathan en Yun natuurlijk geen baby's meer, met hun bijna 8 en bijna 6 jaar :) ) Hierdoor kunnen Han en ik samen naar de info-avond in Deurne.
Het schooljaar nadert met rasse schreden! Nathan en Yun hebben er zin in. Eigenlijk willen ze ALLES nieuw, maar daar steken we toch een stokje voor. Nathan gaat naar het tweede leerjaar, Yun naar het eerste! Spannend, spannend!
Wie op school met de Kameleonbieb-methode werkt (uitgeverij Die Keure) en toevallig in het vierde leerjaar staat (of een kind in het vierde heeft): Voor het eerst heb ik een leesboekje geschreven voor deze uitgeverij. Kijk, en dat vind ik dan ook superspannend :)
Het is weer lang geleden dat ik onze blog heb aangevuld. 't Is eigenlijk een beetje zelfbescherming: Heel fanatiek bezig zijn met onze procedure maakt me nog ongeduldiger dan ik al ben
Maar nu vind ik het toch hoog tijd om te vertellen waar we zitten.
Onze documenten zijn compleet. Volgende week brengen we alles naar onze notaris. Na legalisatie kunnen we dan weer naar Ray of Hope. Daar wordt nagekeken of alles correct verzameld en gelegaliseerd is.
Ons verslag, da's een verhaal apart: We staan al sinds eind februari op de wachtlijst van ROH, maar het openbaar ministerie heeft pas vorige week de tijd gevonden om iets aan ons verslag te doen. Nu begrijp ik wel dat adoptie voor de rechtbanken geen prioriteit heeft. Maar de wet zegt dat het openbaar ministerie zijn werk moet doen binnen de twee maanden na uitspraak. We zijn nu bijna vier maanden verder. Tjonge, leuk is anders
Enfin, beter laat dan nooit.
Er zijn in de voorbije maanden ook een aantal toewijzingen geweest. Met onze voorkeur staan we op nummer 11 (algemene lijst 76, maar van de 75 gezinnen voor ons hebben er 12 al een toewijzing en staan vijf gezinnen op stop).
En ook al komt ons kleintje er nog lang niet aan, toch groeit ons ongeduld.
Gisteren ging Woeste Willem een dagje extra dicht. We werden namelijk in Den Haag verwacht, bij het ministerie van buitenlandse zaken. Onze kennis van deze stad is duidelijk roestig aan het worden (al vind ik Den Haag nog steeds een prachtstad, ik zou er best graag willen wonen!). Na het ministerie van financiën, het ministerie van binnenlandse zaken, enzovoort enzovoort, kwamen we uiteindelijk toch op de juiste plek aan!
Het was op dat moment 10.30 uur. Han leverde zijn geboorte-akte in, betaalde 10 euro en kon de gelegaliseerde akte een kwartier later weer meenemen. Ach ja, 't zijn ideale uitstapjes voor mensen die met hun tijd geen blijf weten
Deze week willen we ook de nodige foto's verzamelen, en de resterende documenten bij elkaar zien te krijgen.
Gisteren werd de wachtlijst van Ray of Hope trouwens aangepast. We schuiven op van 82 naar 77, en vinden dat helemaal niet erg:)
Documenten en de wondere wereld van de ambtenarij...
Onze grote documenten-verzamelactie is gestart. En dat gaat niet van een leien dakje!
Deze morgen gingen we naar het spreekuur van onze huisarts. Hij prikte bloed voor onze HIV-test. De labresultaten zullen er snel zijn, en die kunnen dan, samen met het formulier van medische en geestelijke geschiktheid, bij onze stapel documenten gevoegd worden.
Tot zover het eenvoudige gedeelte!
Vanmiddag probeerde ik met eenzelfde vlotheid door de Aalsterse ambtenarij te sjeezen. Helaas pindakaas Voor drie verschillende documenten werd ik naar drie verschillende bureaus gestuurd. Over efficiëntie gesproken!
Morgen zijn onze 'attesten van goed gedrag en zeden' klaar. Bovendien heb ik een hoogstwaarschijnlijk goed afschrift van mijn geboorte-akte én van onze huwelijksakte. Ons 'bewijs van woonst en nationaliteit' staat vol fouten, dus moet het opnieuw. Eerst moeten de juiste gegevens centraal worden geregistreerd, en dan pas kunnen we om de juiste documenten.
Ach, niemand heeft ons gezegd dat het simpel zou worden! We blijven (meestal) lachen. En op een sukkeldrafje op papierenjacht zijn, is nog steeds beter dan complete windstilte
Sinds dinsdag, 27 februari, staan we bij Ray of Hope op de wachtlijst. We zijn gestart op nummer 82. Met onze voorkeur betekent het echter dat we op plaatsje 15 of 16 belanden.
Deze week zijn er een aantal toewijzingen geweest. We zullen dus al snel van 82 naar 77 of misschien zelfs 76 opschuiven.
En nu is het dus tijd om papieren te gaan verzamelen. De bankdirecteur én de huisarts weten al dat we een paar handtekeningen en kopieën van identiteitskaarten nodig hebben. Dat zal hopelijk geen administratieve problemen opleveren.
Op zaterdag, 24 maart, gaan we naar een injerra-avond in Gent. Een goeie voorbereiding is het halve werk
Jipie, hoera, enzovoort .... :) Na een deugddoende minivakantie in Gent (wie eens een goeie bed and breakfast zoekt, moet zeker naar Be Our Guest op de Houtbriel in Gent gaan) vonden we dinsdag een brief van de rechtbank van Dendermonde in de bus.
De volgende dag faxten we dit afschrift naar Kind en Gezin, met de vermelding dat we kiezen voor adoptie uit Ethiopië en voor bemiddelaar Ray of Hope in Berlare.
Kind en Gezin stuurt dit alles aangetekend naar Ray of Hope. Vanals onze gegevens daar binnen zijn, worden wij gecontacteerd om een intake-afspraak te maken.
Vorige week zijn we gaan praten met de coördinator van Ray of Hope. We werden vriendelijk ontvangen in Berlare. De uitleg die we kregen was helder en enthousiast. Al snel waren we twee uur en een berg informatie verder. Op 9 februari mogen we nog naar een informatiemiddag bij FIAC in Geel. En dan wordt het knopen doorhakken!
Donderdag moeten we nog verschijnen voor de jeugdrechter. Het advies van het CAW was positief, nu maar hopen dat de rechter dat advies volgt. Duimen jullie voor ons?
Op 25 januari mogen we naar de jeugdrechtbank. Die datum komt snel dichterbij. Dus vandaag ben ik alvast wat gaan rondbellen. Jammer genoeg kreeg ik bij Ray of Hope geen gehoor, maar bij Fiac trof ik een vriendelijke dame aan de telefoon. Na een babbeltje nodigde ze ons uit op een infomiddag. Vrijdagmiddag, 9 februari gaan we dus naar Geel. We hopen er een boel wijzer van terug te komen.
Stilaan krijgt ook Ethiopië een plekje in ons hart. We zijn benieuwd wat de toekomst brengt!
Gisteren (joepie, de griffie was open) zijn we naar Dendermonde gereden. Het ging natuurlijk niet vanzelf, dat verslag inlezen, dat begrijpen jullie wel ;)
De hoofdgriffier had een dagje vrij en had precies die ene sleutel van die ene kast waarin ons dossier zat meegenomen. Tjonge, wat zaten ze met de zaak verveeld! Mevrouw is mét de sleutel naar de rechtbank gereden en bleef steeds even vriendelijk! Ondertussen gingen we met onze kinderen een koffietje drinken (want de griffier woont nogal ver!). Drie kwartier later kregen we dan uiteindelijk het lang verwachte dossier onder onze neus geschoven. Vreemd hoor, je leven zo in detail! Gruwel! En vreselijk positief vonden we het ook niet. Alhoewel, elke conclusie was lovend. En de eindconclusie was een rijtje met enkel PROTECTIEVE FACTOREN en geen enkele RISICOFACTOR. Leuk leuk!
Op 25 januari volgt de zitting. En natuurlijk hopen we vurig dat de rechter het advies van het CAW volgt!
Ook al was ons beloofd dat ons verslag eind november zou worden doorgestuurd, toch hebben we nog steeds niets gehoord! Daarom heb ik vandaag naar Kind en Gezin gebeld. Ons verslag is er inderdaad aangekomen en maandag doorgestuurd naar de rechtbank. Morgen bel ik dus even naar de griffie van de jeugdrechtbank.
Voor niet-adoptanten komen we misschien als ongeduldig over. Maar onze procedure is in april gestart en we staan eigenlijk nog geen stap verder! Dus enig ongeduld valt hopelijk wel te begrijpen!
Maandag, 13 november, kwam de maatschappelijk assistente van CAW de Visserij op huisbezoek. Wat viel dit mee! Geen controles op achtergebleven stof, geen stomme vragen over futiliteiten, geen totale uitputtingsslag. En onze kinderen hebben twee uur lang als lieve engeltjes gespeeld.
En nu is het gespannen wachten op het inlezen van ons verslag.
Gisteren was het zover. We werden op CAW de Visserij in Gent verwacht voor een gesprek met de psychologe. Drie uur later kwamen we met een redelijk goed gevoel terug buiten. Maar we waren wel geradbraakt! Urenlang vragen beantwoorden put een mens uit! In de namiddag was ik tot niet veel meer in staat. Gelukkig kan ik deze gesprekken na een goeie nachtrust wat relativeren.
Binnen twee weken mogen we de maatschappelijk assistente voor een huisbezoek verwachten. Ook onze kinderen moeten daarbij aanwezig zijn. Sturen kunnen we zo een ochtend niet. Daarom laten we het gewoon op ons afkomen. We zien wel hoe de dingen lopen.
Vanmorgen hadden we ons eerste gesprek met de maatschappelijk assistente van CAW de Visserij. Ze wist ons te vertellen dat ze er nog steeds niet uit zijn: krijgen we 2 of 4 gesprekken? Die onzekerheid vinden we niet prettig en heeft alleen te maken met het feit dat onze eerste adoptieprocedure in Nederland liep. We zouden graag snel zekerheid krijgen maar hebben alvast een afspraak voor het, hopelijk nooit komende, derde gesprek gemaakt.
Het gesprek ging diep, maar echt onverwachte vragen kregen we niet. Na twee uur waren we gaar. Volgende week volgt het (eerste) gesprek met de psychologe.
Vanmorgen had ik telefonisch contact met de mensen van de Cel Adoptie bij Kind & Gezin. Zij bevestigden de geruchten: De Vreugdezaaiers, een vergunninghouder die enkel voor India bemiddelde, heeft geen verlenging van erkenning gekregen. Het kleine mirakel, een pas opgerichte dienst, is goedgekeurd en zal de vierde vergunninghouder worden.
Waarschijnlijk horen we volgende week voor welke landen deze vergunninghouder mag gaan bemiddelen. Er moet nog enig kanaalonderzoek gebeuren, dit om zeker te zijn van de betrouwbaarheid van alle contacten.
Op zondag 17 september wordt het weer verschrikkelijk gezellig! In Eeklo houden we dan onze derde China III dag. Ben je bezig met adoptie uit China, of heb je al een kindje van ver dat daar vandaan komt, mail me dan gerust voor meer informatie. Aanmelden is nog steeds mogelijk. De kinderen kunnen er heerlijk spelen, het eten is elk jaar enorm lekker, en je vindt hier gegarandeerd gelijkgestemde zielen om van gedachten mee te wisselen. Doen dus!
Eindelijk! Gisteren lag de brief van CAW de Visserij op de mat. Onze twee gesprekken van het maatschappelijk onderzoek zullen plaatsvinden in de eerste helft van oktober. Eerst krijgen we een huisbezoek, vervolgens worden we in Gent bij de psychologe verwacht. Spannend is het wel. In Nederland liep het allemaal net even anders. Dit is dan wel onze tweede adoptie, maar onze eerste adoptie op Belgische bodem. We kijken gespannen uit naar wat komen gaat.
Hallo allemaal,
