Individuele bisschoppen hebben geen recht van spreken als het gaat over het kerkelijk standpunt rond condoomgebruik. Nadenken over anticonceptie is de bevoegdheid van de Congregatie voor de Geloofsleer, die op haar beurt aan de paus verantwoording verschuldigd is.

Dat zegt aartsbisschop Angelo Amato, secretaris van die congregatie, in Avvenire, de krant van de Italiaanse bisschoppen. Impliciet fluit hij daarmee collega-bisschoppen als kardinaal Godfried Danneels en de Nederlander Tiny Muskens terug, die kanttekeningen plaatsten bij de huidige leer.

Kardinaal Danneels stelde in januari 2004 dat "het preventie is om je tegen een ziekte te beschermen of tegen de dood. Dat is moreel niet op hetzelfde niveau te beoordelen als wanneer men het condoom gebruikt als geboortebeperking."

Amato reageerde op speculaties in de media over een mogelijke herziening van het Vaticaanse condoomstandpunt. (belga)

(Uit: De Standaard, 01/02/2007.)

BRUSSEL - De Anglicaanse Kerk gaat liederen gebruiken waarin teksten van de Ierse rockgroep U2 zijn verwerkt. Op die manier wil de Kerk de vieringen nieuw leven inblazen, zegt Timothy Ellis, bisschop van Grantham, maandag in de krant Daily Telegraph.
Er wordt gedacht aan de nummmers 'Mysterious Ways' en 'Beautiful Day'. De eerste aangepaste dienst wordt in mei geprogrammeerd. De teksten van de liedjes zullen op schermen verschijnen. De stoelen in de kerk worden herschikt zodat de kerkgangers kunnen dansen en kunnen bewegen.
,,Het is zeer belangrijk dat er verder gezocht wordt naar middelen om de kerkdiensten plezant te houden", aldus bisschop Ellis. ,,Rockmuziek kan drager zijn van een enorme spiritualiteit." (ivb)

(Uit: De Standaard, 29/01/2007.)

LONDEN - Jonge Britse moslims zijn veel meer dan de generatie van hun ouders geneigd de invoering van de islamitische wet en groeperingen als Al-Qaeda te steunen. Dat blijkt uit een maandag gepubliceerde opiniepeiling onder 1.003 moslims in Groot-Brittannië.

Volgens het onderzoek zou 37 procent van de ondervraagde jongeren graag de sharia willen invoeren, tegen 17 procent van de 55-plussers. Van de jongeren uitte 13 procent bewondering voor groeperingen die het Westen bestrijden. Van de ondervraagde ouderen deed slechts 3 procent dat. Drievijfde deel van de ondervraagden tussen de 16 en 24 zei evenveel gemeen te hebben met niet-moslims als met moslims.

Hoofdonderzoekster Munira Mirza stelde dat de sterke islamitische identiteit van vooral jonge Britse moslims rechtstreeks het gevolg is van het overheidsbeleid. Volgens Mirza zijn sinds de jaren '80 verschillen in plaats van overeenkomsten benadrukt. Dat zou ten koste gaan van de ontwikkeling van een sterke nationale identiteit. (llc)

(Uit: De Standaard, 29/01/2007.)

BRUSSEL - "Ik zit in een geloofscrisis maar ik blijf over het geloof praten en nadenken": dat vertelt de populaire Studio-Brussel presentator Christophe Lambrecht maandag in een interview met Het Nieuwsblad.

"Eigenlijk zit ik opnieuw in een geloofscrisis. Ik ben katholiek opgevoed maar tijdens mijn puberteit begon ik, zoals de meeste jongeren, te twijfelen. Ik had toen een oudere vriend die voor priester studeerde. Met hem heb ik lange gesprekken gehad over het geloof en hij heeft me weer over de streep getrokken".

"Ik ben daarna bewust voor de kerk getrouwd, ik heb mijn eerste dochter laten dopen. Maar waar ik het erg moeilijk mee heb, is het instituut Kerk. En nu ben ik op het punt gekomen dat ik zeg: waarom zou ik nog in die Kerk blijven?".

"Maar in tegenstelling tot veel van mijn generatiegenoten bij wie het geloof volledig weg is, blijf ik er dus over nadenken en praten. Ik kan er bijvoorbeeld niet tegen dat mensen trouwen voor de Kerk en hun kinderen laten dopen terwijl ze absoluut niet geloven. Over zulke belangrijke stappen moet je op zijn minst nadenken".

"Kan ik niet blijven geloven zonder dat instituut? Ik denk het wel maar het instituut blijft veel jonge mensen afschrikken. Jonge mensen zijn ook veel slimmer dan vroeger. Zij laten zich niets meer wijsmaken. Daarom denk ik dat het instituut mee moet evolueren en als het dat niet doet, dan moeten jonge mensen daartegen blijven ingaan. Maar al bij al blijft het voor mij een moeilijk proces. Waar ik uiteindelijk zal uitkomen? Ik weet het niet. Ik vertel mijn dochter van vijf wel het verhaal van Jezus want dat blijft een prachtig verhaal dat verteld moet worden".

"Ik ben nooit een ’bidder’ geweest in de traditionele betekenis van het woord. Voor mij is bidden de zaken op een rijtje zetten. In gesprek gaan met mezelf, met dierbare overledenen, samen nadenken. Dat doe ik nog altijd".

(Van: Rorate, 29/01/2007.)

BRUSSEL - "In naam van de bisschoppen van België en van de katholieke gemeenschap in ons land wil ik uitdrukkelijk eer betuigen aan abbé Pierre, die deze nacht is overleden". Dat zegt Kardinaal Godfried Danneels.

"Wij danken God voor zijn leven en gedenken hem in onze gebeden.

Terecht wordt hij ‘de rebel van de goedheid’ genoemd. Hij was immers een monument van barmhartigheid.

Boven alle religieuze en filosofische overtuigen uit herinnerde hij iedereen aan de plicht van medemenselijkheid.

Meer dan een halve eeuw lang belichaamde deze priester met de onafscheidelijke baret Jezus’ boodschap van liefde: “Ik verzeker jullie, alles wat je voor een van de minste broeders van Mij hebt gedaan, heb je voor Mij gedaan”.

Dat hij in vrede moge rusten bij de Heer en bij velen het vuur van zijn strijd voor gerechtigheid en broederlijkheid brandend moge houden".

(Van: Rorate, 22/01/2007.)

PARIJS – In het Parijse ziekenhuis Val de Grâce is abbé Pierre, de priester en stichter van de Emmaüs-beweging die het opneemt voor armen en daklozen, maandagochtend om 5.25 uur op 94-jarige leeftijd overleden. De geestelijke was op 18 januari in het ziekenhuis opgenomen met een bronchitis.

De echte naam van abbé Pierre is Henri Grouès. Hij werd geboren in een welstellende familie in Lyon.

Als kapelaan in de stad Grenoble hielp hij joden en vertzetsstrijders onderduiken tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Hij werd twee keer gearresteerd en vluchtte in 1944 naar Noord-Afrika. Abbé Pierre werd daarna zes jaar parlementslid.

Na de Tweede Wereldoorlog bekommerde abbé Pierre zich vooral om het lot van de daklozen. Eind 1949 stelde hij zijn huis open voor een dakloos gezin die in de koude winter op straat kwamen te staan. Abbé Pierre noemde het huis "Emmaüs". Het werd het begin van een grote sociale beweging die tot op vandaag bestaat in 38 landen.

Abbé Pierre was immens populair in Frankrijk. Bij de verkiezing van de grootste Fransman eindigde hij op de derde plaats.

Groot verlies

De Franse president Jacques Cirac betreurt het verlies van "een groot figuur, een geweten, een man die de goedheid verpersoonlijkte".

Dalil Boubakeur; rector van de moskee van Parijs, en voorzitter van de Franse raad van de moslimcultus, verklaarde een diep respect te hebben voor abbé Pierre, deze "man van God" die zijn leven wijdde aan de verdediging van de minsten en van de rechten van de armsten.

Ook Bernard Kouchner, de stichter van Artsen zonder Grenzen, heeft hulde gebracht aan de overleden abbé Pierre.

Historische oproep

Op 1 februari 1954 lanceerde abbé Pierre zijn historische oproep voor de armen en daklozen op Radio Luxemburg. "Vannacht om 3 uur is een vrouw dood gevroren", zo begon de geestelijke zijn oproep. Hij riep om tot het openen van huizen voor daklozen. Hij zamelde dekens, tenten en kachels in. Als gevolg van de oproep van abbé Pierre werkte de Franse regering een urgentieplan uit voor de realisatie van 12.000 opvangplaatsen voor daklozen.

Veertig jaar later deed abbé Pierre nogmaals een oproep tot de Fransen om wakker te worden en te strijden tegen de armoede. "Iedereen poet gehuisvest worden, Frankrijk bezit daarvoor de mogelijkheden". (tb/sk)

(Van: Rorate, 22/01/2007.)

BRUSSEL – Volgens kardinaal Godfried Danneels is de uitbreiding van de euthanasiewet naar dementerenden en minderjarigen volkomen onaanvaardbaar. Dat zegt de aartsbisschop van Mechelen-Brussel in het medisch weekblad ’De Huisarts’.

Kardinaal Danneels geeft ook zijn mening over het stopzetten van de groei van een gehandicapt meisje in de Verenigde Staten, stamcelonderzoek en condoomgebruik.

De kardinaal benadrukt dat we het leven gekregen hebben. "We hebben het hoederecht over het leven, niet het eigendomsrecht", stelt hij.

Vanuit die opvatting is de uitbreiding van euthanasie naar dementerenden en minderjarigen volgens Danneels onaanvaardbaar. “Zij kunnen niet ja of neen zeggen. Anderen doen het in hun plaats”, aldus Danneels.

Stamcelonderzoek op embryo’s kan ook niet voor Danneels. Hij pleit voor stamcelonderzoek op volwassen cellen of op bloed uit een navelstreng. De situatie van de 9-jarige Amerikaanse Ashley, het gehandicapte meisje van wie de groei werd stopgezet, keurt Danneels eerder af. Hij vraagt zich af of het stoppen van de groei de beste manier is om dit kind liefde te betuigen.

Inzake het gebruik van condooms, moet iemand die seropositief is en seks wil hebben met iemand die niet seropositief is condooms gebruiken, aldus de kardinaal. “Het gebruik van een condoom ter bescherming van het leven van een partner heeft eerder te maken met respect voor het leven dan met seksualiteit”, aldus de kardinaal.

(Van: Rorate, 11/01/2007.)

MECHELEN - Het christendom heeft een originaliteit die je nergens anders aantreft. Daarom moet er verkondigd en gepredikt worden en is missie onvervangbaar. Dat schrijft kardinaal Danneels in het januarinummer van Pastoralia, het informatieblad van het aartsbisdom Mechelen-Brussel.

"Sommigen vragen zich af of Jezus wel bekend moet gemaakt worden aan anderen. Soms hoort men zeggen: er zijn vele - en grote - godsdiensten. Zijn ze elkaar niet waard? Waarom al die moeite doen om Christus te brengen als elkeen God wel zal bereiken langs zijn eigen weg en op zijn eigen manier? Er is toch maar één God ... Als alle treinen hetzelfde eindstation hebben - de éne ware God -neem dan de trein die voor je deur stopt. Je wint tijd en je spaart moeite. Een raket die het ruimteschip in het heelal brengt, doet haar werk en als men op orbit is gekomen, wordt ze afgestoten. Ze dient tot niets meer. Ze heeft haar werk volbracht. Is het ook zo niet met Christus en de andere religiestichters: ze zijn toch maar draagraketten. Eens bij God is het onverschillig hoe je er geraakt bent. Je bent er."

"Is het wel zo dat Christus slechts de draagraket is die ons bij God brengt en dan overbodig wordt? Nee. Het christendom zegt dat als je bij God aankomt, de Christus daar al naast Hem op de troon zit. Hij is immers weg en einddoel tegelijk. Weg, waarheid en leven. Daarin verschilt het christendom van alle andere godsdiensten: de Christus is God. Dat hebben we pas met Kerstmis gevierd: Het Woord is mens geworden".

"Het is dan ook niet facultatief dat aan de wereld te verkondigen. Het is niet zo dat alle religies elkaar gewoon waard zijn. Het christendom heeft een originaliteit die je nergens elders aantreft. Daarom moet er verkondigd en gepredikt worden en is missie onvervangbaar. Overigens, het waren Jezus’ laatste woorden voor Hij wegging: Gaat en onderwijst alle volkeren en maakt ze tot mijn leerlingen".

Geen variant andere religies

"In tijden waar men - terecht - veel spreekt over interreligieuze dialoog, is het goed het ook te hebben over de eigen identiteit. Het christendom is geen variant van andere religies, hoe zeer wij die ook moeten respecteren. Het christendom heeft zijn originaliteit en identiteit. Trouwens, wat betekent dialoog als men van tevoren al besloten heeft dat men niet eens van elkaar verschilt? Zo dialogeren is gewoon oneerlijk. Dat betekent niet dat we hooghartig moeten neerkijken op andere religies. We sluiten ons daarom niet op in de vesting van superioriteit, maar we zijn wel verantwoordelijk om de dialoog in waarheid te voeren en niet te verzwijgen wie en wat we zijn. We hebben niets te winnen bij kleurloos grijs", aldus kardinaal Danneels. (tb)

(Van: Rorate, 09/01/2007.)

MECHELEN – “De Kerk moet missionair zijn, het is de grond van haar bestaan. Als wij het geloof alleen maar beleven als een product voor intern gebruik, voor onze eigen vertroosting, zou het wel eens kunnen gebeuren dat het helemaal verschrompelt en vervliegt, zoals maar al te vaak gebeurt.” Dat stelt mgr. Jan De Bie van het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen (aartsbisdom Mechelen-Brussel).

“Ons geloof kan alleen vruchtbaar zijn, levend en leven gevend, als onze gemeenschap met God, die wij in de Kerk beleven en vieren, ons naar buiten keert, naar de mensen die rondom ons leven. Hoe kunnen we echt van onze Heer en zijn evangelie houden, als we niet voortdurend de zorg hebben om de rijkdom die wij zelf ontvangen met anderen te delen? Door ons gebrek aan moed om de Blijde Boodschap te delen, zou het wel eens kunnen dat deze ook voor ons alle betekenis gaat verliezen. Een geloof dat we niet delen en aan anderen voorstellen, is een geloof dat uitdroogt en niemand interesseert, op den duur ook de gelovigen zelf niet.” (tb)

(Van: Rorate, 02/01/2007.)

LEUVEN – Op 1 januari werd Dirk De Gendt deken van maar liefst drie dekenaten. Hij werd deken van de dekenaten Bierbeek, Leuven en Herent.

Wie is Dirk De Gendt?

“Een gewone jongen, geboren en getogen Mechelaar, 43 jaar oud, iemand die graag met de mensen babbelt, die graag plannen maakt en zich er met zijn volle gewicht achter zet om ze uitgevoerd te krijgen en ook al eens graag in gezelschap een pint drinkt . Ik heb gestudeerd in Leuven (geschiedenis en theologie) en in Rome (kerkelijk recht). Tot september was ik verantwoordelijke van het Diocesaan Pastoraal Centrum in Mechelen en federatiepastoor van de stad Mechelen (23 gemeenschappen waar ikzelf pastoor was voor 11 parochies).”

U hebt een nieuwe taak als deken. Wat houdt dat in?

“Daar heb ik zelf nog niet echt zicht op. Het is allemaal nieuw voor mij. Ik heb natuurlijk met dekens samengewerkt in het verleden, maar toch… We hebben wel voorbereidende bijeenkomsten gehad met het Vicariaat Vlaams Brabant en Mechelen. Daar is een dekenprofiel uitgewerkt. De functie van deken krijgt immers een nieuwe invulling om beter te kunnen beantwoorden aan de hedendaagse realiteit en de nieuwe structuren in de kerk.

De deken zorgt eerst en vooral voor mensen: de vrijgestelden en de vrijwilligers in onze kerk hebben immers een aanspreekpunt nodig. Iemand die naar hen luistert en desnoods vragen en bekommernissen kan doorspelen aan het bisdom zelf.

Vervolgens is het iemand die oog heeft voor al wat er op het pastorale veld leeft en als het nodig is er impulsen aan geeft. Zo is er bijvoorbeeld de jongerenpastoraal die zeker een meer ondersteuning mag krijgen. Ik ben zelf steeds verbonden geweest met vele jeugdbewegingen, ook in de liturgie heb ik speciale aandacht voor kinderen en jongeren en ik hoop dat ook in het Leuvense te kunnen realiseren samen met de jeugdpastorale werkers.

Er is ook de zorg voor het tijdelijke (vreemd woord misschien). Dat zijn alle gebouwen en gelden die de kerk nodig heeft om haar taak hier en nu te kunnen waarmaken. De vraag is hierbij: hoe maken we er gebruik van om de kerk in deze tijd te vitaliseren.

Wat zeker is dat we moeten groeien van een Petruskerk, eerder aan een terrorium gebonden, residerende kerk, naar een Pauluskerk, een dynamische kerk, gedreven door Christus.”

U wordt deken van Leuven, Bierbeek en Herent. Dat is geen klein gebied in ons bisdom. Hoe zie je op dit ogenblik Leuven en omstreken?

“Het is voor mij nog allemaal onbekend. Op het eerste gezicht zijn het sterk verschillende entiteiten: gebieden die eerder landelijk zijn en nog echte dorpstructuren hebben, gebieden met veel anderstaligen, een stad zoals Leuven met zijn eigenheid als universiteitsstad. Kortom men kan er zeker geen eenheidsmodel opplakken en dat is goed ook. Ik zal de komende tijd dan ook veel energie steken in het leren kennen van deze streek.”

Ook is Mechelen was dit waarschijnlijk zo. Wat hebt U daar geleerd?

“Eerst en vooral dat eenheid in verscheidenheid mogelijk is. Sterke structuren uitbouwen waar voldoende speelruimte is voor de eigenheid van de gemeenschappen en voor het leven zelf. We evolueren immers allemaal, dus ook de kerkgemeenschappen. En vraagt dat we ons steeds durven en moeten aanpassen.

Ten tweede dat er vitaliteit in de kerk ontstaat als mensen geappelleerd worden op hun verantwoordelijkheden. Het zijn niet de priesters die - zoals weleer - de gemeenschappen sterk maken, maar het zijn de gelovigen zelf. Maar dit betekent ook dat er gemeenschappen zullen zijn niet meer levensvatbaar zijn. Dan dringen zich fusies van parochies op of andere vormen van ordening van gemeenschappen.”

De kerken lopen leeg. Wat moet er veranderen?

“We mogen nooit wanhopen en toch voldoende realistisch blijven. Geloven dat God werkzaam is in deze tijd en recht schrijft op onze soms kronkelende wegen, is zeker een noodzaak. Ook het blijven geloven in de kracht van de sacramenten, zoals de eucharistie, die de Kerk ons aanbiedt.

Ik denk dat de tijd rijp is dat we onze identiteit als christen wat meer profileren. In onze multiculturele maatschappij is verdraagzaamheid niet grijs worden met de anderen, maar juist respect hebben voor de veelkleurigheid. Ik denk dat we als kerk een beetje te grijs geworden zijn.

De grote vraag is echter : hoe communiceren we wie we zijn en wat we te bieden hebben. Hoe maken we duidelijk dat de clichés die we te pas en te onpas over de oude kerk te horen krijgen, nu toch echt wel achterhaald zijn. Dat is een taak waar we allemaal , niet in het minst een deken, meer tijd moeten aan besteden en moeten voor durven vrij maken. We hebben iets te bieden.”

Wat dan, wat heeft de kerk bieden, zullen velen zich afvragen?

“Zie hoe ze elkaar liefhebben” zeiden de mensen over de eerste christenen. We bieden in onze kerk veel ruimte om mensen uit hun individualisme te halen. Wij vormen immers kernen van gemeenschap in een samenleving die veel eenzaamheid kent. We moeten er ook staan voor de minsten van onze maatschappij en voor hen partij trekken. Daarnaast mogen we de vreugde van Christus uitdragen. In onze soms verzuurde maatschappij kunnen we een tegenkracht zijn! De kerk is geen saai instituut, verre van, vraag dat maar aan vele vrijwilligers en vrijgestelden die er zich met plezier en vreugde in thuis voelen.”

* Dirk De Gendt woont Jules Vandenbemptlaan 2, 3001 Heverlee. Tel.: 016/22.22.10; fax 016/89.72.85; gsm 0475/78.85.51; e-maildeken@kerkleuven.be en dirk.de.gendt@telenet.be

(Van: Rorate, 31/12/2006.)

ZAGREB - Donderdagmorgen stroomden duizenden jongeren uit Europa en de rest van de wereld toe in Zagreb voor de jaarlijks ontmoeting georganiseerd door de oecumenische gemeenschap van Taizé. De bijeenkomst duurt vier dagen.

Er zijn zo’n 40.000 jongeren. Zij kwamen in Zagreb aan per trein of bus. Vanuit Polen werden er 160 bussen ingelegd, zegt broeder Emiel, lid van de Taizé-gemeenschap, die de activiteiten in Kroatië coördineert.

De activeiten vinden plaats in de vier zalen van het tentoonstellingspark in Zagreb die voor de gelegenheid werden omgevormd tot plaatsen van gebed en bezinning.

Aan de bijeenkomst nemen 8.000 Poolse jongeren deel, 1.000 Oekraïners, verscheidene honderden Russen, Serven, Bosniërs en Roemenen maar ook Zwitsers, Duitsers, Fransen en Canadezen.

De jongeren worden onthaald in 160 parochies. De bijeenkomst wordt bijgewoond door broeder Aloïs, de prior van Taizé. Bij aankomst kregen de jongeren al een brief overhandigd van broeder Aloïs. Deze brief was beschikbaar in een twintigtal talen. De jongeren slapen in gastgezinnen in Zagreb en omgeving. (tb)

(Van: Rorate, 28/12/2006.)

MECHELEN - In het januari-nummer van Samen, het informatieblad van het bisdom Hasselt, verschijnt een artikel van kardinaal met als titel “Mogen we de bijbel nog geloven?”

De kardinaal wijst er op dat bij vele christenen de voorbije decennia nogal wat twijfel is gerezen met betrekking tot de betrouwbaarheid van de bijbel. Vooral in de zin van: is alles wat de bijbel vertelt wel betrouwbaar? "Waar tot een kleine eeuw geleden alles probleemloos en naar de letter werd aangenomen, zijn we nu in de omgekeerde situatie beland: is er nog wel iets voor waar aan te nemen?".

Er hangt een algemene scepsis en een zwaar vermoeden van onbetrouwbaarheid over de hele bijbel, aldus de kardinaal.

"Men weet al lang dat de schepping niet in de zes dagen is verlopen en dat de evangelies mekaar soms tegenspreken. De vragen rond de historiciteit hebben meegebracht dat sommigen rustig beweren dat je niets met zekerheid kan weten".

Kardinaal Danneels waarschuwt voor veralgemeningen: het is niet alles of niets. Elke bijbelpassus dient benaderd op zichzelf."Veralgemening is even onwetenschappelijk en onverantwoord als alles klakkeloos als historisch aan te nemen".

De kardinaal onderstreept dat vele teksten pleiten voor een echte authenticiteit: ze zijn van Jezus. "De evangelisten hebben de teksten wellicht verfraaid, maar niet in die mate dat ze vervormd en onbetrouwbaar zouden zijn". (tb)

(Van: Rorate, 28/12/2006.)

BRUSSEL - De Italiaanse katholieke kerk weigerde de uitvaart te verzorgen van Piergiorgio Welby, de woensdag overleden Italiaanse voorvechter van euthanasie. "In Vlaanderen komen priesters tegemoet aan de wensen van de familie, ook als iemand door euthanasie is gestorven", zegt Hans Geybels, woordvoerder van kardinaal Danneels, hierover.

"Er bestaat geen kerkelijke richtlijn over hoe priesters hiermee moeten omgaan. Wij geven die niet en ook de paus heeft nog geen richtlijnen bekendgemaakt over het begraven van wie door euthanasie overleden is", aldus Hans Geybels. (tb)

(Van: Rorate, 27/12/2006.)

BRUSSEL - Kardinaal Danneels heeft de middernachtmis opgedragen in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal in Brussel. Hij heeft er onderstaande opgemerkte homilie uitgesproken.

"Kerstnacht. Het Kindje in de kribbe, Maria en Jozef, de herders en hun schaapjes, de wijzen en de ster en waarom niet de os en de ezel die de volksdevotie er sinds eeuwen heeft bij gezet? En een paar sneeuwvlokjes natuurlijk. Een vertederend tafereel. Niemand zal wel aan zijn charme ontsnappen. Sinds eeuwen buigen mensen zich voor de kribbe om te bewonderen en te bidden.

We kijken wel naar het tafereel, maar begrijpen we het mysterie? Ons oog ziet klaar, maar wat ziet ons geloof? Er zijn toch miljoenen moeders op onze planeet met evenveel baby’s in de armen. En die er nog erger aan toe zijn! Moeders in het Nabije en Midden-Oosten en hun kinderen met de doodsschrik in de ogen. Als het licht in hun ogen al niet gedoofd is. Kinderen uit Darfour, uitgehongerd terwijl heel de wereld toeziet en onverschillig blijft. Zouden we die niet veel meer moeten bekijken dan het Kind in de kribbe?

Maar dit Kind is toch anders: het is Gods zoon op het stro. Daarom is dit Kind ook uniek. Het heeft ontelbaar veel broertjes en zusjes. Hoe is God toch onder ons kunnen komen? Ingetreden in onze mensengeschiedenis. Hoe kon Hij al onze ellende ook op zijn schouders laden, zelf deel gaan uitmaken van onze lange geschiedenis van geweld en bloed? Hoe heeft God dat kunnen doen? Hoe kon Hij ons aanvaarden als zijn broers en zussen?

Het is Gods geheim en het geheim van Kerstdag: ja, God aanvaardt de andere, Hij aanvaardt ons, mensen, zoals we zijn. Zoals we zijn, niet zoals Hij ons gedroomd had toen Hij ons schiep. Want de droom van God over ons is precies heel anders uitgevallen dan God had voorzien.

Als God ons aanvaardt, waarom wij elkaar dan niet?

God neemt ons zoals we zijn. We hoeven niet op de toppen van de tenen te gaan staan om zijn liefde te verdienen. Inderdaad, hierin bestaat de liefde schrijft Johannes: Niet dat wij God hebben bemind, maar dat Hij ons het eerst heeft liefgehad en gratis om niets (1 Jo 4,10). Er is geen grotere afstand dan tussen hemel en aarde, tussen God en de mensen. Daarom kon de profeet Jesaia ook verkondigen: Ach Heer, scheur toch je hemel open en daal neer (Jes 63,19b). En God is neergedaald. Zoals trouwens ook Jezus. Schrijft Paulus immers niet: Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet vastgeklampt aan zijn gelijkenis met God; integendeel: Hij heeft zichzelf ontledigd en de gestalte van een mens aangenomen (Fil 2,6-7).

Als God, die zo van ons verschilt, ons aanvaardt zoals we zijn, waarom zouden wij dan elkaar niet aanvaarden zoals we zijn? De afstand tussen ons mensen is toch veel korter! Als God heenstapt over de kloof tussen hemel en aarde, waarom raken wij dan niet over wat ons van de andere scheidt? De andere aanvaarden zoals hij is: dat is het geheim van de kribbe en van de Kerstnacht. Gods geheim.

Ze zijn zo heel anders dan we gedacht hadden

De andere nemen zoals hij is en niet zoals we ons hem dromen: geldt dat niet in de eerste plaats voor man en vrouw? Aanvankelijk zegt elk echtpaar: wat gelijken we toch goed op elkaar! Zij is precies zoals ik, mijn evenbeeld in de spiegel, mijn perfecte kopie. Maar vaak valt het spoedig nogal anders uit: zij lijkt meer en meer zo heel anders en ik ook. En ik hoor weer de stem van de profeet: Ach als je je hemel eens kon openscheuren en afdalen tot daar waar ik sta. Neem me toch zoals ik ben. Moet ik altijd op de toppen van mijn tenen gaan staan om te verdienen dat ik bemind wordt? Huw me eens opnieuw.

En dan komt een kind, de vrucht van het echtpaar. En de ouders zeggen weer: ‘Wat gelijkt hij toch op ons, het is net zijn pa, net zijn ma.’ Maar de kleine jongen wordt groot: en hij wordt anders, zo heel anders dan we ons hadden voorgesteld en gedroomd. Eerst zegt de vrouw zoals Eva in het boek der schepping: Ik heb mijn gelijke op de wereld gezet met de hulp van God (cf. Gn 4,1). Maar nu moet ze het een tweede keer doen: hem het volle leven geven, hem vrij maken en op eigen benen laten staan, autonoom, hem helemaal zichzelf laten zijn. Het is als een tweede geboorte en die bevalling is veel moeilijker. Het kind is groot geworden en zegt : ‘Ik ben anders. Aanvaard me zoals ik ben.’

Vreemdelingen, daklozen en zwervers

Maar er zijn nog tienduizenden andere mensen die met ons samen leven en ook heel anders zijn: de vreemdelingen, de daklozen, de zwervers. Misschien hebben we aanvankelijk ook gedacht : ‘Och, zo heel anders dan ons zijn ze niet.’ Maar de tijd heeft het anders uitgewezen: ze zijn zeer verschillend van ons. In taal en cultuur, gewoontes en godsdienst. En zij zeggen ons ook: ‘Aanvaard ons zoals we zijn.’ En andersom moeten zij ook ons aanvaarden. Zoals we zijn. Het geldt in beide richtingen. En de ene wacht best niet om het te doen tot de andere de eerste stap heeft gezet.

Er zijn vreemdelingen die niet eens zo ver van ons af wonen. Ze leven zelfs heel dichtbij. Hoe moeilijk kan het toch zijn om iedereen te aanvaarden zoals hij is, zelfs binnen de eigen familie. Hoe moeilijk is het soms om landgenoten van over de taalgrens te aanvaarden. Heel wat lastiger dan als we hen ontmoeten op een zonovergoten strand in het zuiden, in de zomer en met vakantie.

Negen uur of negen jaar?

Ter afsluiting van ‘Brussel-Allerheiligen 2006’ heb ik er al op gewezen hoeveel mensen tevergeefs op zoek zijn naar een woning in Brussel. Vaak gaat het om alleenstaande moeders met kleine kinderen. Ik heb toen al allen uitgenodigd die over een leegstaand pand beschikken edelmoedig te zijn en mensen te aanvaarden die geen woonst hebben. Al in juni had ik aan de parochies geschreven dat ze hun ongebruikte panden niet zouden verkopen, maar ze toevertrouwen aan de agentschappen die zich verdienstelijk maken door de renovatie en het doorverhuren van opgeknapte woningen aan juiste prijzen. De respons is boven alle verwachting gebleken. Ik dank al die mensen die in die zin hebben meegewerkt. Maar helaas zijn we er nog niet. Het aantal daklozen in Brussel loopt op van dag tot dag. Volgens het OCMW van Brussel is het aantal daklozen opgelopen van tweehonderd tot zeshonderd. De publieke instanties hebben grote inspanningen gedaan en nog. Er zijn driehonderdvijftig nieuwe bedden bijgekomen bij de duizend van vorig jaar. Zoiets is zeer te prijzen. Maar het aantal bedden opdrijven voor noodsituaties van winter en kou , zouden we overbodig moeten kunnen maken. Het zijn de huurprijzen die betaalbaar zouden moeten worden. Want zoals iemand onlangs zei: ‘Het is mooi iemand een bed te geven voor negen uur, maar het is beter een huis te bezorgen voor negen jaar.’ Zonder dan nog te spreken over de huisjesmelkers die onaanvaardbaar hoge huurprijzen vragen voor een klein studiootje. Zeker het kribbetje van Jezus was eng. Maar het was ten minste gratis! Het kribbetje van zijn zussen en broers hier in Brussel kost veel en er is nauwelijks meer plaats dan in het stalletje van Bethlehem. En het meubilair is al navenant. Daarop antwoordt Jezus: Wat ge aan de minste van de mijnen niet hebt gedaan, hebt ge ook aan mij niet gedaan (cf. Mt 25).

De andere aanvaarden? Ja, zoals hij is. Maar er is nog een andere Andere. Hij is nog veel meer anders: het is God zelf. Wordt Hij niet meest van al vergeten en is Hij niet de eerste dakloze onder ons. En Hij vraagt niet eens een logement, zelfs geen studiootje. Hij vraagt alleen ons hart. Dat hebben we allemaal in eigendom. Kerstmis is de ander opnemen in zijn huis: letterlijk en figuurlijk, in onze huizen en in ons hart. Dat is het geheim van de kerstnacht. Zalige Kerstmis 2006."

(Van: Rorate, 25/12/2006.)

MECHELEN - "De kerk wordt bewust in de verdomhoek geduwd": dat zegt Hans Geybels (35), woordvoerder van kardinaal Danneels in een interview met Het Belang van Limburg.

"De kern van de blijde boodschap geraken we nooit kwijt in de media. Het gaat altijd over de kerkelijke structuur, niet over de boodschap. En dat is jammer want het is een waardevolle boodschap, ze is bovendien weer in. Mensen hunkeren naar waarheid, standvastigheid, solidariteit. Die boodschap dragen we uit maar we worden telkens weer afgerekend op het institutionele. Een uitzondering was het kerkasiel: daar hebben we het humane van onze boodschap in werking gezien, en dat is ook in de media zo vertaald. Maar Brussel-Allerheiligen, waar de heel grote gelovige gemeenschap een week samen is geweest, heeft de Vlaamse pers nauwelijks gehaald".

"In Vlaanderen mag de kardinaal over bepaalde onderwerpen zelfs niks meer zeggen, bijvoorbeeld over euthanasie, omdat hij dan aan politiek zou doen". (tb)

(Van: Rorate, 23/12/2006.)

PARIJS - Twee op drie Fransen denkt dat Jezus heeft bestaan en één derde denkt dat hij "een mens was zoals de anderen". Dat blijkt uit een opiniepeiling van het weekblad La Vie.
Op de vraag "Heeft Jezus volgens U bestaan?" zegt 29 procent van de ondervraagden "zeker", 39 procent "waarschijnlijk", 11 procent "weinig waarschijnlijk", 14 procent dat hij niet bestaan heeft terwil 7 procent zich niet uitspreekt.

Op de vraag wie Jezus was antwoordt 30 procent "een mens zoals alle anderen"; 27 procent "de zoon van God", 20 procent "een gids", 17 procent "een wijze", 17 procent "een profeet", 12 procent "een voorbeeld van liefde" en 10 procent "een rebel". (tb)

(Van: Rorate, 16/12/2006.)

VATICAANSTAD - Paus Benedictus XVI heeft vrijdag verklaard dat de moslimwereld de Rechten van de Mens en de godsdienstvrijheid moet aanvaarden zoals de katholieke Kerk in het verleden verplicht werd om dat te doen.

"De moslimwereld staat vandaag voor een erg dringende taak, vergelijkbaar met deze waarvoor de christenen stonden bij de Verlichting", verklaarde de paus in zijn eindejaarstoespraak tot de leden van de Romeinse Curie.

Tegenover deze uitdaging moeten de christenen zich verzetten tegen een dictatuur van de positivistische rede die God uitsluit uit het publieke leven, zo zei de paus.

Benedictus XVI verklaarde zich solidair met allen die zich op basis van hun religieuze moslimovertuiging engageren tegen geweld en voor een synergie tussen geloof en rede én tussen gosdienst en vrijheid. De paus kwam terug op het thema van de godsdienstvrijheid naar aanleiding van zijn reis naar Turkije en zijn ontmoeting met de oecumenische orthodoxe patriarch Bartholomeos I. Wij hopen op vooruitgang inzake godsdienstvrijheid die overeenkomt met de intieme natuur van het geloof en waarvan de principes zijn ingeschreven in de Turkse grondwet, verklaarde de paus. (tb)

(Van: Rorate, 22/12/2006.)

LONDEN - Minder dan de helft van de Britse kinderen tussen de zeven en elf jaar weet dat met Kerstmis de geboorte van Jezus wordt gevierd. Dat blijkt uit een enquête door de Britse omroep BBC, waarvan de resultaten dinsdag worden gepubliceerd.

Van de ruim duizend ondervraagde kinderen in Groot-Brittannië gaf 44 procent het goede antwoord. De kinderen in Noord-Ierland bleken met 71 procent het best op de hoogte van het verband tussen het kerstfeest en Jezus.

(Van: Rorate, 19/12/2006.)

Ellen Petri (24) in lingerie in een biechtstoel of poserend met een priester tussen de benen. 'P-Magazine' pakt deze week uit met een gewaagde fotoreportage. Het aartsbisdom betreurt de stunt.

BONN – De Duitse bisschoppenconferentie is het met de aartsbisschop van Keulen, kardinaal Joachim Meisner, eens dat katholieke godsdienstleraren niet mogen deelnemen aan multireligieuze vieringen op scholen.

Meisner besliste eerder deze maand dat de leraren erop moeten letten dat de Rooms-Katholieke Kerk ontbreekt bij vieringen waarin aanhangers van allerlei godsdiensten tot hun eigen God bidden.

Ook op katholieke scholen in Duitsland is het gebruik dat alle kinderen, of ze katholiek zijn of niet, deelnemen aan vieringen ter voorbereiding op het kerstfeest.

Volgens de woordvoerster van de bisschoppenconferentie moet bij multireligieuze vieringen er goed op worden gelet dat er geen vermenging van godsdiensten ontstaat. Samen met moslims bidden is niet mogelijk. Moslims bidden voor of na christenen, maar niet gezamenlijk met hen, zei de woordvoerster.

Het verbod van Meisner geldt niet voor het gezamenlijk zingen van kerstliederen, omdat dat eerder folkloristisch dan religieus is. Volgens de woordvoerder van de aartsbisschop heeft de EKD, de grootste protestantse kerk in Duitsland, in een lijvig document een soortgelijk standpunt als dat van Meisner ingenomen, maar heeft bijna niemand dat opgemerkt.

De kerken die lid zijn van de Raad van Kerken in Nederland, hebben afgesproken onderscheid te maken tussen interreligieuze bijeenkomsten en interreligieuze vieringen. Zij willen voorkomen dat de indruk ontstaat dat aanhangers van verschillende godsdiensten tot dezelfde God bidden.

Een gebed van een moslim of jood voor of na dat van een christen is echter wel mogelijk, zegt de woordvoerder van de rooms-katholieke bisschoppenconferentie.

(Uit: Brabants Dagblad, 12 december 2006.)