MECHELEN - Het christendom heeft een originaliteit die je nergens anders aantreft. Daarom moet er verkondigd en gepredikt worden en is missie onvervangbaar. Dat schrijft kardinaal Danneels in het januarinummer van Pastoralia, het informatieblad van het aartsbisdom Mechelen-Brussel.

"Sommigen vragen zich af of Jezus wel bekend moet gemaakt worden aan anderen. Soms hoort men zeggen: er zijn vele - en grote - godsdiensten. Zijn ze elkaar niet waard? Waarom al die moeite doen om Christus te brengen als elkeen God wel zal bereiken langs zijn eigen weg en op zijn eigen manier? Er is toch maar één God ... Als alle treinen hetzelfde eindstation hebben - de éne ware God -neem dan de trein die voor je deur stopt. Je wint tijd en je spaart moeite. Een raket die het ruimteschip in het heelal brengt, doet haar werk en als men op orbit is gekomen, wordt ze afgestoten. Ze dient tot niets meer. Ze heeft haar werk volbracht. Is het ook zo niet met Christus en de andere religiestichters: ze zijn toch maar draagraketten. Eens bij God is het onverschillig hoe je er geraakt bent. Je bent er."

"Is het wel zo dat Christus slechts de draagraket is die ons bij God brengt en dan overbodig wordt? Nee. Het christendom zegt dat als je bij God aankomt, de Christus daar al naast Hem op de troon zit. Hij is immers weg en einddoel tegelijk. Weg, waarheid en leven. Daarin verschilt het christendom van alle andere godsdiensten: de Christus is God. Dat hebben we pas met Kerstmis gevierd: Het Woord is mens geworden".

"Het is dan ook niet facultatief dat aan de wereld te verkondigen. Het is niet zo dat alle religies elkaar gewoon waard zijn. Het christendom heeft een originaliteit die je nergens elders aantreft. Daarom moet er verkondigd en gepredikt worden en is missie onvervangbaar. Overigens, het waren Jezus’ laatste woorden voor Hij wegging: Gaat en onderwijst alle volkeren en maakt ze tot mijn leerlingen".

Geen variant andere religies

"In tijden waar men - terecht - veel spreekt over interreligieuze dialoog, is het goed het ook te hebben over de eigen identiteit. Het christendom is geen variant van andere religies, hoe zeer wij die ook moeten respecteren. Het christendom heeft zijn originaliteit en identiteit. Trouwens, wat betekent dialoog als men van tevoren al besloten heeft dat men niet eens van elkaar verschilt? Zo dialogeren is gewoon oneerlijk. Dat betekent niet dat we hooghartig moeten neerkijken op andere religies. We sluiten ons daarom niet op in de vesting van superioriteit, maar we zijn wel verantwoordelijk om de dialoog in waarheid te voeren en niet te verzwijgen wie en wat we zijn. We hebben niets te winnen bij kleurloos grijs", aldus kardinaal Danneels. (tb)

(Van: Rorate, 09/01/2007.)

MECHELEN – “De Kerk moet missionair zijn, het is de grond van haar bestaan. Als wij het geloof alleen maar beleven als een product voor intern gebruik, voor onze eigen vertroosting, zou het wel eens kunnen gebeuren dat het helemaal verschrompelt en vervliegt, zoals maar al te vaak gebeurt.” Dat stelt mgr. Jan De Bie van het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen (aartsbisdom Mechelen-Brussel).

“Ons geloof kan alleen vruchtbaar zijn, levend en leven gevend, als onze gemeenschap met God, die wij in de Kerk beleven en vieren, ons naar buiten keert, naar de mensen die rondom ons leven. Hoe kunnen we echt van onze Heer en zijn evangelie houden, als we niet voortdurend de zorg hebben om de rijkdom die wij zelf ontvangen met anderen te delen? Door ons gebrek aan moed om de Blijde Boodschap te delen, zou het wel eens kunnen dat deze ook voor ons alle betekenis gaat verliezen. Een geloof dat we niet delen en aan anderen voorstellen, is een geloof dat uitdroogt en niemand interesseert, op den duur ook de gelovigen zelf niet.” (tb)

(Van: Rorate, 02/01/2007.)

LEUVEN – Op 1 januari werd Dirk De Gendt deken van maar liefst drie dekenaten. Hij werd deken van de dekenaten Bierbeek, Leuven en Herent.

Wie is Dirk De Gendt?

“Een gewone jongen, geboren en getogen Mechelaar, 43 jaar oud, iemand die graag met de mensen babbelt, die graag plannen maakt en zich er met zijn volle gewicht achter zet om ze uitgevoerd te krijgen en ook al eens graag in gezelschap een pint drinkt . Ik heb gestudeerd in Leuven (geschiedenis en theologie) en in Rome (kerkelijk recht). Tot september was ik verantwoordelijke van het Diocesaan Pastoraal Centrum in Mechelen en federatiepastoor van de stad Mechelen (23 gemeenschappen waar ikzelf pastoor was voor 11 parochies).”

U hebt een nieuwe taak als deken. Wat houdt dat in?

“Daar heb ik zelf nog niet echt zicht op. Het is allemaal nieuw voor mij. Ik heb natuurlijk met dekens samengewerkt in het verleden, maar toch… We hebben wel voorbereidende bijeenkomsten gehad met het Vicariaat Vlaams Brabant en Mechelen. Daar is een dekenprofiel uitgewerkt. De functie van deken krijgt immers een nieuwe invulling om beter te kunnen beantwoorden aan de hedendaagse realiteit en de nieuwe structuren in de kerk.

De deken zorgt eerst en vooral voor mensen: de vrijgestelden en de vrijwilligers in onze kerk hebben immers een aanspreekpunt nodig. Iemand die naar hen luistert en desnoods vragen en bekommernissen kan doorspelen aan het bisdom zelf.

Vervolgens is het iemand die oog heeft voor al wat er op het pastorale veld leeft en als het nodig is er impulsen aan geeft. Zo is er bijvoorbeeld de jongerenpastoraal die zeker een meer ondersteuning mag krijgen. Ik ben zelf steeds verbonden geweest met vele jeugdbewegingen, ook in de liturgie heb ik speciale aandacht voor kinderen en jongeren en ik hoop dat ook in het Leuvense te kunnen realiseren samen met de jeugdpastorale werkers.

Er is ook de zorg voor het tijdelijke (vreemd woord misschien). Dat zijn alle gebouwen en gelden die de kerk nodig heeft om haar taak hier en nu te kunnen waarmaken. De vraag is hierbij: hoe maken we er gebruik van om de kerk in deze tijd te vitaliseren.

Wat zeker is dat we moeten groeien van een Petruskerk, eerder aan een terrorium gebonden, residerende kerk, naar een Pauluskerk, een dynamische kerk, gedreven door Christus.”

U wordt deken van Leuven, Bierbeek en Herent. Dat is geen klein gebied in ons bisdom. Hoe zie je op dit ogenblik Leuven en omstreken?

“Het is voor mij nog allemaal onbekend. Op het eerste gezicht zijn het sterk verschillende entiteiten: gebieden die eerder landelijk zijn en nog echte dorpstructuren hebben, gebieden met veel anderstaligen, een stad zoals Leuven met zijn eigenheid als universiteitsstad. Kortom men kan er zeker geen eenheidsmodel opplakken en dat is goed ook. Ik zal de komende tijd dan ook veel energie steken in het leren kennen van deze streek.”

Ook is Mechelen was dit waarschijnlijk zo. Wat hebt U daar geleerd?

“Eerst en vooral dat eenheid in verscheidenheid mogelijk is. Sterke structuren uitbouwen waar voldoende speelruimte is voor de eigenheid van de gemeenschappen en voor het leven zelf. We evolueren immers allemaal, dus ook de kerkgemeenschappen. En vraagt dat we ons steeds durven en moeten aanpassen.

Ten tweede dat er vitaliteit in de kerk ontstaat als mensen geappelleerd worden op hun verantwoordelijkheden. Het zijn niet de priesters die - zoals weleer - de gemeenschappen sterk maken, maar het zijn de gelovigen zelf. Maar dit betekent ook dat er gemeenschappen zullen zijn niet meer levensvatbaar zijn. Dan dringen zich fusies van parochies op of andere vormen van ordening van gemeenschappen.”

De kerken lopen leeg. Wat moet er veranderen?

“We mogen nooit wanhopen en toch voldoende realistisch blijven. Geloven dat God werkzaam is in deze tijd en recht schrijft op onze soms kronkelende wegen, is zeker een noodzaak. Ook het blijven geloven in de kracht van de sacramenten, zoals de eucharistie, die de Kerk ons aanbiedt.

Ik denk dat de tijd rijp is dat we onze identiteit als christen wat meer profileren. In onze multiculturele maatschappij is verdraagzaamheid niet grijs worden met de anderen, maar juist respect hebben voor de veelkleurigheid. Ik denk dat we als kerk een beetje te grijs geworden zijn.

De grote vraag is echter : hoe communiceren we wie we zijn en wat we te bieden hebben. Hoe maken we duidelijk dat de clichés die we te pas en te onpas over de oude kerk te horen krijgen, nu toch echt wel achterhaald zijn. Dat is een taak waar we allemaal , niet in het minst een deken, meer tijd moeten aan besteden en moeten voor durven vrij maken. We hebben iets te bieden.”

Wat dan, wat heeft de kerk bieden, zullen velen zich afvragen?

“Zie hoe ze elkaar liefhebben” zeiden de mensen over de eerste christenen. We bieden in onze kerk veel ruimte om mensen uit hun individualisme te halen. Wij vormen immers kernen van gemeenschap in een samenleving die veel eenzaamheid kent. We moeten er ook staan voor de minsten van onze maatschappij en voor hen partij trekken. Daarnaast mogen we de vreugde van Christus uitdragen. In onze soms verzuurde maatschappij kunnen we een tegenkracht zijn! De kerk is geen saai instituut, verre van, vraag dat maar aan vele vrijwilligers en vrijgestelden die er zich met plezier en vreugde in thuis voelen.”

* Dirk De Gendt woont Jules Vandenbemptlaan 2, 3001 Heverlee. Tel.: 016/22.22.10; fax 016/89.72.85; gsm 0475/78.85.51; e-maildeken@kerkleuven.be en dirk.de.gendt@telenet.be

(Van: Rorate, 31/12/2006.)

ZAGREB - Donderdagmorgen stroomden duizenden jongeren uit Europa en de rest van de wereld toe in Zagreb voor de jaarlijks ontmoeting georganiseerd door de oecumenische gemeenschap van Taizé. De bijeenkomst duurt vier dagen.

Er zijn zo’n 40.000 jongeren. Zij kwamen in Zagreb aan per trein of bus. Vanuit Polen werden er 160 bussen ingelegd, zegt broeder Emiel, lid van de Taizé-gemeenschap, die de activiteiten in Kroatië coördineert.

De activeiten vinden plaats in de vier zalen van het tentoonstellingspark in Zagreb die voor de gelegenheid werden omgevormd tot plaatsen van gebed en bezinning.

Aan de bijeenkomst nemen 8.000 Poolse jongeren deel, 1.000 Oekraïners, verscheidene honderden Russen, Serven, Bosniërs en Roemenen maar ook Zwitsers, Duitsers, Fransen en Canadezen.

De jongeren worden onthaald in 160 parochies. De bijeenkomst wordt bijgewoond door broeder Aloïs, de prior van Taizé. Bij aankomst kregen de jongeren al een brief overhandigd van broeder Aloïs. Deze brief was beschikbaar in een twintigtal talen. De jongeren slapen in gastgezinnen in Zagreb en omgeving. (tb)

(Van: Rorate, 28/12/2006.)

MECHELEN - In het januari-nummer van Samen, het informatieblad van het bisdom Hasselt, verschijnt een artikel van kardinaal met als titel “Mogen we de bijbel nog geloven?”

De kardinaal wijst er op dat bij vele christenen de voorbije decennia nogal wat twijfel is gerezen met betrekking tot de betrouwbaarheid van de bijbel. Vooral in de zin van: is alles wat de bijbel vertelt wel betrouwbaar? "Waar tot een kleine eeuw geleden alles probleemloos en naar de letter werd aangenomen, zijn we nu in de omgekeerde situatie beland: is er nog wel iets voor waar aan te nemen?".

Er hangt een algemene scepsis en een zwaar vermoeden van onbetrouwbaarheid over de hele bijbel, aldus de kardinaal.

"Men weet al lang dat de schepping niet in de zes dagen is verlopen en dat de evangelies mekaar soms tegenspreken. De vragen rond de historiciteit hebben meegebracht dat sommigen rustig beweren dat je niets met zekerheid kan weten".

Kardinaal Danneels waarschuwt voor veralgemeningen: het is niet alles of niets. Elke bijbelpassus dient benaderd op zichzelf."Veralgemening is even onwetenschappelijk en onverantwoord als alles klakkeloos als historisch aan te nemen".

De kardinaal onderstreept dat vele teksten pleiten voor een echte authenticiteit: ze zijn van Jezus. "De evangelisten hebben de teksten wellicht verfraaid, maar niet in die mate dat ze vervormd en onbetrouwbaar zouden zijn". (tb)

(Van: Rorate, 28/12/2006.)

BRUSSEL - De Italiaanse katholieke kerk weigerde de uitvaart te verzorgen van Piergiorgio Welby, de woensdag overleden Italiaanse voorvechter van euthanasie. "In Vlaanderen komen priesters tegemoet aan de wensen van de familie, ook als iemand door euthanasie is gestorven", zegt Hans Geybels, woordvoerder van kardinaal Danneels, hierover.

"Er bestaat geen kerkelijke richtlijn over hoe priesters hiermee moeten omgaan. Wij geven die niet en ook de paus heeft nog geen richtlijnen bekendgemaakt over het begraven van wie door euthanasie overleden is", aldus Hans Geybels. (tb)

(Van: Rorate, 27/12/2006.)

BRUSSEL - Kardinaal Danneels heeft de middernachtmis opgedragen in de Sint-Michiels- en Sint-Goedelekathedraal in Brussel. Hij heeft er onderstaande opgemerkte homilie uitgesproken.

"Kerstnacht. Het Kindje in de kribbe, Maria en Jozef, de herders en hun schaapjes, de wijzen en de ster en waarom niet de os en de ezel die de volksdevotie er sinds eeuwen heeft bij gezet? En een paar sneeuwvlokjes natuurlijk. Een vertederend tafereel. Niemand zal wel aan zijn charme ontsnappen. Sinds eeuwen buigen mensen zich voor de kribbe om te bewonderen en te bidden.

We kijken wel naar het tafereel, maar begrijpen we het mysterie? Ons oog ziet klaar, maar wat ziet ons geloof? Er zijn toch miljoenen moeders op onze planeet met evenveel baby’s in de armen. En die er nog erger aan toe zijn! Moeders in het Nabije en Midden-Oosten en hun kinderen met de doodsschrik in de ogen. Als het licht in hun ogen al niet gedoofd is. Kinderen uit Darfour, uitgehongerd terwijl heel de wereld toeziet en onverschillig blijft. Zouden we die niet veel meer moeten bekijken dan het Kind in de kribbe?

Maar dit Kind is toch anders: het is Gods zoon op het stro. Daarom is dit Kind ook uniek. Het heeft ontelbaar veel broertjes en zusjes. Hoe is God toch onder ons kunnen komen? Ingetreden in onze mensengeschiedenis. Hoe kon Hij al onze ellende ook op zijn schouders laden, zelf deel gaan uitmaken van onze lange geschiedenis van geweld en bloed? Hoe heeft God dat kunnen doen? Hoe kon Hij ons aanvaarden als zijn broers en zussen?

Het is Gods geheim en het geheim van Kerstdag: ja, God aanvaardt de andere, Hij aanvaardt ons, mensen, zoals we zijn. Zoals we zijn, niet zoals Hij ons gedroomd had toen Hij ons schiep. Want de droom van God over ons is precies heel anders uitgevallen dan God had voorzien.

Als God ons aanvaardt, waarom wij elkaar dan niet?

God neemt ons zoals we zijn. We hoeven niet op de toppen van de tenen te gaan staan om zijn liefde te verdienen. Inderdaad, hierin bestaat de liefde schrijft Johannes: Niet dat wij God hebben bemind, maar dat Hij ons het eerst heeft liefgehad en gratis om niets (1 Jo 4,10). Er is geen grotere afstand dan tussen hemel en aarde, tussen God en de mensen. Daarom kon de profeet Jesaia ook verkondigen: Ach Heer, scheur toch je hemel open en daal neer (Jes 63,19b). En God is neergedaald. Zoals trouwens ook Jezus. Schrijft Paulus immers niet: Hij die bestond in goddelijke majesteit heeft zich niet vastgeklampt aan zijn gelijkenis met God; integendeel: Hij heeft zichzelf ontledigd en de gestalte van een mens aangenomen (Fil 2,6-7).

Als God, die zo van ons verschilt, ons aanvaardt zoals we zijn, waarom zouden wij dan elkaar niet aanvaarden zoals we zijn? De afstand tussen ons mensen is toch veel korter! Als God heenstapt over de kloof tussen hemel en aarde, waarom raken wij dan niet over wat ons van de andere scheidt? De andere aanvaarden zoals hij is: dat is het geheim van de kribbe en van de Kerstnacht. Gods geheim.

Ze zijn zo heel anders dan we gedacht hadden

De andere nemen zoals hij is en niet zoals we ons hem dromen: geldt dat niet in de eerste plaats voor man en vrouw? Aanvankelijk zegt elk echtpaar: wat gelijken we toch goed op elkaar! Zij is precies zoals ik, mijn evenbeeld in de spiegel, mijn perfecte kopie. Maar vaak valt het spoedig nogal anders uit: zij lijkt meer en meer zo heel anders en ik ook. En ik hoor weer de stem van de profeet: Ach als je je hemel eens kon openscheuren en afdalen tot daar waar ik sta. Neem me toch zoals ik ben. Moet ik altijd op de toppen van mijn tenen gaan staan om te verdienen dat ik bemind wordt? Huw me eens opnieuw.

En dan komt een kind, de vrucht van het echtpaar. En de ouders zeggen weer: ‘Wat gelijkt hij toch op ons, het is net zijn pa, net zijn ma.’ Maar de kleine jongen wordt groot: en hij wordt anders, zo heel anders dan we ons hadden voorgesteld en gedroomd. Eerst zegt de vrouw zoals Eva in het boek der schepping: Ik heb mijn gelijke op de wereld gezet met de hulp van God (cf. Gn 4,1). Maar nu moet ze het een tweede keer doen: hem het volle leven geven, hem vrij maken en op eigen benen laten staan, autonoom, hem helemaal zichzelf laten zijn. Het is als een tweede geboorte en die bevalling is veel moeilijker. Het kind is groot geworden en zegt : ‘Ik ben anders. Aanvaard me zoals ik ben.’

Vreemdelingen, daklozen en zwervers

Maar er zijn nog tienduizenden andere mensen die met ons samen leven en ook heel anders zijn: de vreemdelingen, de daklozen, de zwervers. Misschien hebben we aanvankelijk ook gedacht : ‘Och, zo heel anders dan ons zijn ze niet.’ Maar de tijd heeft het anders uitgewezen: ze zijn zeer verschillend van ons. In taal en cultuur, gewoontes en godsdienst. En zij zeggen ons ook: ‘Aanvaard ons zoals we zijn.’ En andersom moeten zij ook ons aanvaarden. Zoals we zijn. Het geldt in beide richtingen. En de ene wacht best niet om het te doen tot de andere de eerste stap heeft gezet.

Er zijn vreemdelingen die niet eens zo ver van ons af wonen. Ze leven zelfs heel dichtbij. Hoe moeilijk kan het toch zijn om iedereen te aanvaarden zoals hij is, zelfs binnen de eigen familie. Hoe moeilijk is het soms om landgenoten van over de taalgrens te aanvaarden. Heel wat lastiger dan als we hen ontmoeten op een zonovergoten strand in het zuiden, in de zomer en met vakantie.

Negen uur of negen jaar?

Ter afsluiting van ‘Brussel-Allerheiligen 2006’ heb ik er al op gewezen hoeveel mensen tevergeefs op zoek zijn naar een woning in Brussel. Vaak gaat het om alleenstaande moeders met kleine kinderen. Ik heb toen al allen uitgenodigd die over een leegstaand pand beschikken edelmoedig te zijn en mensen te aanvaarden die geen woonst hebben. Al in juni had ik aan de parochies geschreven dat ze hun ongebruikte panden niet zouden verkopen, maar ze toevertrouwen aan de agentschappen die zich verdienstelijk maken door de renovatie en het doorverhuren van opgeknapte woningen aan juiste prijzen. De respons is boven alle verwachting gebleken. Ik dank al die mensen die in die zin hebben meegewerkt. Maar helaas zijn we er nog niet. Het aantal daklozen in Brussel loopt op van dag tot dag. Volgens het OCMW van Brussel is het aantal daklozen opgelopen van tweehonderd tot zeshonderd. De publieke instanties hebben grote inspanningen gedaan en nog. Er zijn driehonderdvijftig nieuwe bedden bijgekomen bij de duizend van vorig jaar. Zoiets is zeer te prijzen. Maar het aantal bedden opdrijven voor noodsituaties van winter en kou , zouden we overbodig moeten kunnen maken. Het zijn de huurprijzen die betaalbaar zouden moeten worden. Want zoals iemand onlangs zei: ‘Het is mooi iemand een bed te geven voor negen uur, maar het is beter een huis te bezorgen voor negen jaar.’ Zonder dan nog te spreken over de huisjesmelkers die onaanvaardbaar hoge huurprijzen vragen voor een klein studiootje. Zeker het kribbetje van Jezus was eng. Maar het was ten minste gratis! Het kribbetje van zijn zussen en broers hier in Brussel kost veel en er is nauwelijks meer plaats dan in het stalletje van Bethlehem. En het meubilair is al navenant. Daarop antwoordt Jezus: Wat ge aan de minste van de mijnen niet hebt gedaan, hebt ge ook aan mij niet gedaan (cf. Mt 25).

De andere aanvaarden? Ja, zoals hij is. Maar er is nog een andere Andere. Hij is nog veel meer anders: het is God zelf. Wordt Hij niet meest van al vergeten en is Hij niet de eerste dakloze onder ons. En Hij vraagt niet eens een logement, zelfs geen studiootje. Hij vraagt alleen ons hart. Dat hebben we allemaal in eigendom. Kerstmis is de ander opnemen in zijn huis: letterlijk en figuurlijk, in onze huizen en in ons hart. Dat is het geheim van de kerstnacht. Zalige Kerstmis 2006."

(Van: Rorate, 25/12/2006.)

MECHELEN - "De kerk wordt bewust in de verdomhoek geduwd": dat zegt Hans Geybels (35), woordvoerder van kardinaal Danneels in een interview met Het Belang van Limburg.

"De kern van de blijde boodschap geraken we nooit kwijt in de media. Het gaat altijd over de kerkelijke structuur, niet over de boodschap. En dat is jammer want het is een waardevolle boodschap, ze is bovendien weer in. Mensen hunkeren naar waarheid, standvastigheid, solidariteit. Die boodschap dragen we uit maar we worden telkens weer afgerekend op het institutionele. Een uitzondering was het kerkasiel: daar hebben we het humane van onze boodschap in werking gezien, en dat is ook in de media zo vertaald. Maar Brussel-Allerheiligen, waar de heel grote gelovige gemeenschap een week samen is geweest, heeft de Vlaamse pers nauwelijks gehaald".

"In Vlaanderen mag de kardinaal over bepaalde onderwerpen zelfs niks meer zeggen, bijvoorbeeld over euthanasie, omdat hij dan aan politiek zou doen". (tb)

(Van: Rorate, 23/12/2006.)

PARIJS - Twee op drie Fransen denkt dat Jezus heeft bestaan en één derde denkt dat hij "een mens was zoals de anderen". Dat blijkt uit een opiniepeiling van het weekblad La Vie.
Op de vraag "Heeft Jezus volgens U bestaan?" zegt 29 procent van de ondervraagden "zeker", 39 procent "waarschijnlijk", 11 procent "weinig waarschijnlijk", 14 procent dat hij niet bestaan heeft terwil 7 procent zich niet uitspreekt.

Op de vraag wie Jezus was antwoordt 30 procent "een mens zoals alle anderen"; 27 procent "de zoon van God", 20 procent "een gids", 17 procent "een wijze", 17 procent "een profeet", 12 procent "een voorbeeld van liefde" en 10 procent "een rebel". (tb)

(Van: Rorate, 16/12/2006.)

VATICAANSTAD - Paus Benedictus XVI heeft vrijdag verklaard dat de moslimwereld de Rechten van de Mens en de godsdienstvrijheid moet aanvaarden zoals de katholieke Kerk in het verleden verplicht werd om dat te doen.

"De moslimwereld staat vandaag voor een erg dringende taak, vergelijkbaar met deze waarvoor de christenen stonden bij de Verlichting", verklaarde de paus in zijn eindejaarstoespraak tot de leden van de Romeinse Curie.

Tegenover deze uitdaging moeten de christenen zich verzetten tegen een dictatuur van de positivistische rede die God uitsluit uit het publieke leven, zo zei de paus.

Benedictus XVI verklaarde zich solidair met allen die zich op basis van hun religieuze moslimovertuiging engageren tegen geweld en voor een synergie tussen geloof en rede én tussen gosdienst en vrijheid. De paus kwam terug op het thema van de godsdienstvrijheid naar aanleiding van zijn reis naar Turkije en zijn ontmoeting met de oecumenische orthodoxe patriarch Bartholomeos I. Wij hopen op vooruitgang inzake godsdienstvrijheid die overeenkomt met de intieme natuur van het geloof en waarvan de principes zijn ingeschreven in de Turkse grondwet, verklaarde de paus. (tb)

(Van: Rorate, 22/12/2006.)

LONDEN - Minder dan de helft van de Britse kinderen tussen de zeven en elf jaar weet dat met Kerstmis de geboorte van Jezus wordt gevierd. Dat blijkt uit een enquête door de Britse omroep BBC, waarvan de resultaten dinsdag worden gepubliceerd.

Van de ruim duizend ondervraagde kinderen in Groot-Brittannië gaf 44 procent het goede antwoord. De kinderen in Noord-Ierland bleken met 71 procent het best op de hoogte van het verband tussen het kerstfeest en Jezus.

(Van: Rorate, 19/12/2006.)

Ellen Petri (24) in lingerie in een biechtstoel of poserend met een priester tussen de benen. 'P-Magazine' pakt deze week uit met een gewaagde fotoreportage. Het aartsbisdom betreurt de stunt.

BONN – De Duitse bisschoppenconferentie is het met de aartsbisschop van Keulen, kardinaal Joachim Meisner, eens dat katholieke godsdienstleraren niet mogen deelnemen aan multireligieuze vieringen op scholen.

Meisner besliste eerder deze maand dat de leraren erop moeten letten dat de Rooms-Katholieke Kerk ontbreekt bij vieringen waarin aanhangers van allerlei godsdiensten tot hun eigen God bidden.

Ook op katholieke scholen in Duitsland is het gebruik dat alle kinderen, of ze katholiek zijn of niet, deelnemen aan vieringen ter voorbereiding op het kerstfeest.

Volgens de woordvoerster van de bisschoppenconferentie moet bij multireligieuze vieringen er goed op worden gelet dat er geen vermenging van godsdiensten ontstaat. Samen met moslims bidden is niet mogelijk. Moslims bidden voor of na christenen, maar niet gezamenlijk met hen, zei de woordvoerster.

Het verbod van Meisner geldt niet voor het gezamenlijk zingen van kerstliederen, omdat dat eerder folkloristisch dan religieus is. Volgens de woordvoerder van de aartsbisschop heeft de EKD, de grootste protestantse kerk in Duitsland, in een lijvig document een soortgelijk standpunt als dat van Meisner ingenomen, maar heeft bijna niemand dat opgemerkt.

De kerken die lid zijn van de Raad van Kerken in Nederland, hebben afgesproken onderscheid te maken tussen interreligieuze bijeenkomsten en interreligieuze vieringen. Zij willen voorkomen dat de indruk ontstaat dat aanhangers van verschillende godsdiensten tot dezelfde God bidden.

Een gebed van een moslim of jood voor of na dat van een christen is echter wel mogelijk, zegt de woordvoerder van de rooms-katholieke bisschoppenconferentie.

(Uit: Brabants Dagblad, 12 december 2006.)

RONSE - God is overal, maar op het internet vind je hem het snelst. Via Google maar liefst op 395 miljoen sites, amper 22 miljoen minder dan wanneer je 'sex' intikt. Achter één van die webadressen schuilt de Church-Online van Johny en Elly uit Ronse. Het echtpaar is dag in dag uit bezig om de religieuze surfer naar deHeer te leiden.

Net als de zoektocht naar zingeving en spiritualiteit zelf is de queeste om op het world wide web het kaf van het koren te scheiden een hachelijke onderneming. Het aanbod aan religieuze sites is overweldigend en op het hilarische af divers. Van de officiële perkamenten en zeventalige site van het Vaticaan en de waardige infokiosk van Kerknet naar pagina’s waar u de cyberrozenkrans kan bidden, een bezoek kan brengen aan het heilig Graf of kan chatten met de Allerhoogste. Daartussen stoot de religieuze surfer op duizenden sites van uiteenlopende kerken en stromingen die heilige teksten verklaren of suggesties doen om uw hemel te verdienen.

Tegengewicht voor Satan

De Evangelische Church-Online van Johny (46) en Elly (42) Noteboom lijkt op het eerste gezicht op het kitscherige werk van een hobbyist, maar voor het echtpaar zelf en een handvol medewerkers en volgelingen is de cyberkerk een voltijdse bezigheid geworden. “We staan ’s morgens op en melden ons meteen aan”, zegt Elly, terwijl ze de laptop van haar schoot neemt en naast de desktop zet. “De hele dag door beantwoorden we mails, reageren we op berichten op het forum en schrijven we teksten en preken.”

Johny was elf jaar geleden nog wever in een Brugse textielfabriek toen hij een roeping kreeg. Zijn echtgenote was huisvrouw, maar ervoer een wonder toen ze tijdens een gebedsdienst plots zonder bril de psalm kon lezen die op een scherm werd geprojecteerd.

“We waren beiden al heel lang zoekende”, zegt Johny. “Ik voelde dat ik mijn leven in het teken van God moest stellen. Daarom heb ik twee jaar gestudeerd aan de evangelische theologische faculteit, je zou het een tegenhanger van een katholiek seminarie kunnen noemen. Ik heb mij vervolmaakt in het pastoraat, maar ook in het Grieks en het Hebreeuws om de Bijbel in zijn oorspronkelijke vorm te kunnen lezen. Het idee om het internet te gebruiken om ons geloof te belijden is in die tijd gegroeid. Op het net is veel occultisme en satanisme te vinden. Met onze Church-Online willen we een soort tegengewicht vormen en tonen dat God ook via het internet tot de gelovigen kan komen. Zeven jaar geleden zijn we gestart met een forum en een chatroom via msn. Nadien ontwierpen we een eigen site met preken en gebeden. We richten ons daarbij niet tot een bepaalde geloofsgroep, maar we vertrekken wel vanuit een protestantse levensvisie.”

Het huis des Heren

In al die tijd hebben naar verluidt een miljoen mensen de site bezocht. Behalve de constante discussies op het forum is er op maandagavond een bidstond en een chatmoment. “We willen op het internet alle activiteiten van een gewone kerk verzorgen”, zegt Elly. “We hebben daarbij heel specifieke doelgroepen op het oog. Mensen die ziek zijn en zich moeilijk nog naar een echte kerk kunnen verplaatsen of mensen die teleurgesteld zijn in de klassieke kerken en moeite hebben om nog de stap te zetten naar een priester. De anonimiteit van Church-Online kan hopelijk een tussenstation zijn op weg naar een deelname aan de traditionele geloofsbeleving.”

“Het zal immers nooit een vervanging zijn van een echte kerk”, verduidelijkt Johny, al wijst hij er terloops wel op dat de protestantse synode hen erkend heeft als officiële geloofsgemeenschap. De activiteiten van de cyberkerk zijn sinds twee jaar immers ook buiten de virtuele wereld te volgen, in de gebedsruimte het huis des Heren.

“We merkten dat er steeds meer nood was aan menselijk contact. Daarom zijn we met een reallife kerk begonnen. Twee keer per week komen hier een dertigtal gelovigen samen. Op woensdag om te bidden en op zondagavond om het Laatste Avondmaal te herdenken. Vaak komen mensen vanuit Nederland om de dienst mee te maken.”

Waar Johny en Elly van leven is niet helemaal duidelijk. “De mensen die naar de diensten komen, geven wel eens een bijdrage en op de site staat een rekeningnummer, maar geld storten is zeker niet verplicht en dient alleen om onze werkingskosten te dekken. Wij leven daar niet van. Ik begrijp dat u zich daar vragen over stelt, maar onze God is een levende God en die zorgt voor ons.”

Dominee Iwan De Graaf van de Protestantse Kerk Ronse loopt niet zo hoog op met zijn evangelische buren. “Het is een beetje een enge sektarische groep, die theologisch niet onderbouwd is”, meent hij. “Bovendien wordt er af en toe een charismatische genezer gesignaleerd. Toen de twee voorgangers hier in Ronse neerstreken, hebben ze nog geprobeerd de verdeling van voedselpakketten voor armen in handen te krijgen, maar daar heeft het Rode Kruis een stokje voor gestoken. Het is een beetje jammer als je op die manier zieltjes wilt winnen.”

9/11

Uit onderzoek van Pew Internet in de VS bleek twee jaar geleden dat tweederde van de Amerikanen die on line zijn het internet ook gebruiken voor religieuze aangelegenheden. 28 procent van de Amerikaanse relisurfers gebruiken het net om zich te verdiepen in hun eigen overtuiging, terwijl 26 procent zwevende gelovigen op zoek was naar hun spirituele gading. Opvallend ten opzichte van gelijkaardig onderzoek in 2001 was een aanzienlijke stijging van het verzenden en ontvangen van religieuze mails.

Vergelijkbaar Europees onderzoek is er niet, maar een bescheiden rondvraag leert dat de vraag naar religieuze informatie ook bij ons zeer groot is. Kerknet, de officiële site van de Belgische bisschoppenconferentie, is tien jaar online en zag de jongste vijf jaar zijn bezoekers systematisch groeien. "In november 2000 hadden we iets meer dan 16.000 bezoekers," zegt webmaster Marc Van Bavel, "dit jaar waren dat er al 163.000.”

Hetzelfde verhaal bij concurrent RKNieuws, de website van de onafhankelijke rooms-katholieke multimedia-organisatie Rorate, waar relisurfers op bepaalde momenten in de ‘Kathedraal’ samen van gedachten kunnen wisselen en bidden. “Sinds de start in 2002 zien we een exponentiële groei”, zegt hoofdredacteur Theo Borgermans. “Er is een zeer grote vraag naar religieuze informatie. Aangezien kranten die nauwelijks nog bieden, zoeken mensen hun gading op het net en in de boekhandel.” De site van de Katholieke Bijbelstichting, waar onder meer de nieuwe Bijbelvertaling te raadplegen is, kreeg vorig jaar bijna twee miljoen bezoekers, dit jaar kwamen er al drie miljoen voorbij.

Spiegel van de maatschappij

“Het valt op dat het aantal relisurfers sinds 2001 fors toeneemt”, zegt Ellen De Boeck van de faculteit Godgeleerdheid aan de KULeuven. “Ook in de moslimwereld is het belang van religie op het internet indrukwekkend gestegen sinds 9/11. We hebben vastgesteld dat het aantal webpagina’s waarin het trefwoord islam voorkomt tussen 2004 en 2005 steeg met dertien miljoen zoekresultaten. De terreur van 11 september 2001 en de oorlog in Irak in februari 2003 zijn daar wellicht niet vreemd aan. Religieuze, en in dit geval fundamentalistische, gebeurtenissen in reallife leiden immers tot meer berichtgeving over en vanuit de betreffende religies.”

“Ook al krijg je soms de indruk dat het aanbod aan religieuze sites te onwaarschijnlijk voor woorden is, ik ben ervan overtuigd dat het slechts een spiegel is van wat zich in het echte leven afspeelt”, aldus De Boeck. “Dankzij het internet komen mensen weliswaar sneller dan vroeger in contact met andere meningen en religies. Daarom vind ik het belangrijk dat het onderwijs jongeren wijst op de valkuilen van het internet. Veel religieuze sites spelen in op het bieden van zekerheden of zijn fundamentalistisch van aard, terwijl ze heel dynamisch en hip zijn opgebouwd. De hightech verpakking is vaak een verkooptruc om een statische en conservatieve visie op te dringen. Het is niet alleen moeilijk om te verifiëren of de aangeboden informatie betrouwbaar en juist is, er is ook geen hiërarchie of een autoriteit die bepaalde initiatieven afstraft. Zo begon de Franse bisschop Jacques Gaillot met het virtuele bisdom Partenia toen hij door zijn oversten aan de kant werd gezet. Ondanks het protest van de officiële rooms-katholieke instanties werd de site een enorm succes. Zo een controle-instantie, die selecteert wat wel en wat niet wordt verspreid, is er bijvoorbeeld bij het medium televisie wel.”

“De religie op het internet heeft echter nog te weinig geschiedenis om na te gaan of het medium ook werkelijk een invloed uitoefent op het religieuze leven in reallife . Wellicht wel, aangezien technologische evoluties altijd al hun gevolgen hebben gehad op de maatschappij. Daarom zou de veelheid aan religieuze informatie op het net er wel eens toe kunnen leiden dat mensen hun eigen geloof nog verder zullen relativeren. Noem het een soort herleving van de Babelse diversiteit, waarbij iedereen een andere taal lijkt te spreken en het moeilijk wordt om te onderscheiden welke nog betekenisvol is. Dramatiseren is echter uit den boze. Het internet op zich lijkt mij een te anoniem medium om mensen daadwerkelijk te overtuigen.”

(Koen Lauwereyns, op Rorate, 11 december 2006.)

HASSELT - Om het toenemende priestertekort op te vangen en de parochies te laten functioneren kiest 71 procent van de Vlaamse priesters voor het laten voorgaan van leken. Dat kan in zogenaamde woord- en communiediensten en uitvaarten. Méér priesters verkiezen deze oplossing dan het snoeien in het aantal vieringen of parochies.

Dit blijkt uit deel 4 van de priesterenquête die vandaag donderdag gepubliceerd wordt door Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen.

Jongere priesters zien niet zozeer een oplossing in woord- en communiediensten maar meer in fusie of afschaffing van parochies.

Kardinaal Danneels die dagelijks commentaar geeft bij de enquête in de kranten is geen voorstander van woord- en communiediensten. "Ik begrijp wel dat priesters niet overal tegelijk kunnen zijn maar zo’n oplossing kan enkel voorlopig zijn. Ik ben niet zo voor woorddiensten met communie. Een woorddienst, oké, dat is duidelijk, maar niet altijd automatisch de communie erbij".

Toekomst

Welke prioriteiten zien de Vlaamse priesters voor het kerkelijk beleid vandaag? Meer geloofsvorming, meer gebed en spiritualiteit en beter godsdienstonderwijs. Spectaculair is wel dat 83 procent van de ondervraagde priesters beter godsdienstonderwijs wil: voor 50 procent is daar zelfs "grote nood" aan.

Als de grootste bedreiging voor de toekomst worden vooral het materialisme en de onverschilligheid genoemd.

Ondanks alles heeft 27 procent van de priesters vertrouwen in de toekomst van de Vlaamse Kerk; 45 procent is eerder pessimistisch gestemd. (tb)

(Van: Rorate, 7/12/2006.)

HASSELT - Meer dan de helft van de Vlaamse priesters vindt dat de media een remmende invloed hebben op hun functioneren. Hete cynisme en de spot tegenover het geloof wordt door niet minder dan 65 procent ervaren als een bedreiging. Het is dan ook niet verbazend dat voor de overgrote meerderheid de Kerk meer moet investeren in media-aanwezigheid om de toekomst veilig te stellen.

Dat blijkt uit het derde deel van de enquête over Vlaamse priesters die Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen vandaag publiceren.

De paus en het Vaticaan hebben op ruim één op de vier priesters een remmende invloed, voor 32 procent is ’Rome’ van geen belang en voor 39 procent stimulerend.

De bisschoppen krijgen een positief rapport. Voor bijna drie op de vier priesters hebben ze een stimulerende invloed. De samenwerking met lekenvrijwilligers (89 procent) scoort overweldigend positief.

Dat de vele vergaderingen de meeste priesters dwars zitten was al bekend maar nieuw is de aversie voor vieringen waaraan niet-gelovigen meedoen uit traditie of als reden om te feesten. Een grote groep is voorstander van strengere regels voor het toelaten tot het doopsel, communie, vormsel en huwelijk. Met uitvaartdiensten voor niet-gelovigen hebben de meeste priesters geen moeite. (tb)

(Van: Rorate, 6/12/2006.)

VATICAAN - De Braziliaanse kardinaal Claudio Hummes, die onlangs door paus Benedictus XVI werd benoemd als hoofd van Congregatie voor de Clerus, heeft gezegd dat de kerk het celibaat in heroverweging kan nemen, omdat het hier niet gaat om een dogma.

’Het celibaat is een discipline, en geen dogma van de kerk’, zo zei Hummes in een vraaggesprek met de Braziliaanse krant Folha de S. Paulo. ’Het is zeker dat de meerderheid van de apostelen waren getrouwd. De kerk van vandaag, moet hiernaar durven kijken. Ze moet met de geschiedenis mee durven gaan’, aldus Hummes.

Hummes doet zijn uitspraken twee weken nadat het Vaticaan de noodzaak van het priestercelibaat opnieuw heeft bevestigd, in antwoord op de situatie rondom de voormalige aartsbisschop Emmanuel Milingo.

De 72-jarige Hummes, die aan het hoofd staat van het bisdom Sao Paulo, is de opvolger van de Colombiaanse kardinaal Daria Castillon Hoyos, als prefect van de Congregatie voor de Clerus.

Het Vaticaan heeft zich stevig verzet tegen het loslaten van het verplichte celibaat voor priesters, dit tegen alle kritiek in.

Vorig jaar nog heeft een van Frankrijks vooraanstaande Katholieken, abbé Pierre, geschreven dat hij er een voorstander van is dat priester kunnen trouwen.

In 2003 hebben meer dan 160 priester van het aartsbisdom Milwaukke in de VS een brief ondertekend waarin zij hun steun betuigen aan gehuwde priesters.

In de vroege kerk was er geen formele plicht voor clerici om ongehuwd te blijven. In de bijbel is sprake van de schoonmoeder van Petrus en vele geleerden geven aan dat verschillende andere apostelen getrouwd waren, evenals verschilden pausen, zoals ook de 9e-eeuwse paus Hadrianus II.

In de vroege Middeleeuwen echter, begon de beweging voor het verplichte celibaat van clerici te groeien en werd prominent onderwerp van discussie in de 12e eeuw.

Zo’n 100.000 tot 150.000 mannen hebben, wereldwijd, het priesterambt verlaten om te trouwen.

(Van: Rorate, 4/12/2006.)

ISTANBUL - De paus heeft tijdens zijn bezoek aan Turkije de druk van de ketel gehaald. Maar hij heeft wel veel water bij de wijn moeten doen.

Het is pais en vree tussen de paus en de -Turkse- moslims. Dat was alleen al te merken aan de cadeaus die donderdag door de hoofdrolspelers werden uitgewisseld. De paus schonk aan de moefti een kalligrafische voorstelling waarop een duif stond afgebeeld. De moefti schonk de paus een mozaïek met de afbeelding van vier duiven.

„De vredesduif, wat een samenloop van omstandigheden. Nee, wat stemt dit prachtig samen”, sprak Federico Lombardi, voorlichtingschef van Benedictus XVI donderdag in Istanbul opgetogen. Ook de Turken zijn verheugd over de positieve uitkomst van het bezoek. „Benedictus kwam als een vijand van de Turken”, schreef dagblad Radikal, „maar nu lijkt duidelijk dat hij verliefd is op Turkije.”

De paus ging de laatste dagen bijna door het stof om zijn gastheren te plezieren. Dinsdag schijnt hij gezegd te hebben voorstander van de toetreding van Turkije tot de Europese Unie te zijn. Woensdag zwaaide hij in Efeze enthousiast met de Turkse vlag en riep hij van Turkije te houden. Donderdag in de Blauwe Moskee verklaarde de paus dat hij „dit bezoek nooit zal vergeten.” In de moskee ging hij op verzoek van de moefti in gebed, om, zoals Lombardi omschreef, „zijn gedachten tot God te richten” - wat voor de toeschouwer wel erg relativistisch kon overkomen. In zijn ontmoeting met de Armeense patriarch Mesrob II sprak de paus met betrekking tot de Turkse massamoord op de Armenen niet van genocide, maar alleen van „tragische omstandigheden.”

Maar of alle inspanningen zullen leiden tot toenadering met de nota bene gematigde vorm van islam, zoals die in Turkije wordt uitgedragen, is maar de vraag. De Turkse president sprak woensdag zijn veto uit over een wetsontwerp dat de rechten van niet-islamitische geloofsgroepen in Turkije zou bevorderen. En de oproep de religieuze minderheden te beschermen, die Benedictus XVI en de oecumenisch patriarch Bartholoméus I donderdag gezamenlijk deden, krijgt in de Turkse pers nauwelijks aandacht.

Dan de verzoening tussen paus en de orthodoxe kerk. Benedictus XVI nam donderdag in de Sint-Joriskathedraal van Istanbul deel aan een orthodoxe mis, waarin Bartholoméüs voorging. Hun ontmoeting was bijzonder hartelijk. Als het aan deze mannen ligt, gaat de oecumene met volle kracht vooruit. Maar struikelblok is de patriarch van Moskou, de opperherder van de grootste zelfstandige orthodoxe kerk, die niets van het primaatschap van de paus wil weten.

Men kan in alle gebaren en uitspraken een groter plan zien, zoals in een opiniestuk in de International Herald Tribune staat. De krant schrijft dat de paus een alliantie aan het smeden is tussen rooms-katholieken, oosters-orthodoxen en moslims om de secularisatie van de samenleving een halt toe te roepen. De feiten van de laatste dagen wijzen daar echter nauwelijks op. En de duif, het universele symbool van de vrede, het leidmotief in de geschenken van de paus en de moefti, staat volgens Benedictus XVI eerder voor de Heilige Geest - een christelijke notie dus.

(Van: Rorate, 2 december 2006.)