HASSELT - Om het toenemende priestertekort op te vangen en de parochies te laten functioneren kiest 71 procent van de Vlaamse priesters voor het laten voorgaan van leken. Dat kan in zogenaamde woord- en communiediensten en uitvaarten. Méér priesters verkiezen deze oplossing dan het snoeien in het aantal vieringen of parochies.

Dit blijkt uit deel 4 van de priesterenquête die vandaag donderdag gepubliceerd wordt door Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen.

Jongere priesters zien niet zozeer een oplossing in woord- en communiediensten maar meer in fusie of afschaffing van parochies.

Kardinaal Danneels die dagelijks commentaar geeft bij de enquête in de kranten is geen voorstander van woord- en communiediensten. "Ik begrijp wel dat priesters niet overal tegelijk kunnen zijn maar zo’n oplossing kan enkel voorlopig zijn. Ik ben niet zo voor woorddiensten met communie. Een woorddienst, oké, dat is duidelijk, maar niet altijd automatisch de communie erbij".

Toekomst

Welke prioriteiten zien de Vlaamse priesters voor het kerkelijk beleid vandaag? Meer geloofsvorming, meer gebed en spiritualiteit en beter godsdienstonderwijs. Spectaculair is wel dat 83 procent van de ondervraagde priesters beter godsdienstonderwijs wil: voor 50 procent is daar zelfs "grote nood" aan.

Als de grootste bedreiging voor de toekomst worden vooral het materialisme en de onverschilligheid genoemd.

Ondanks alles heeft 27 procent van de priesters vertrouwen in de toekomst van de Vlaamse Kerk; 45 procent is eerder pessimistisch gestemd. (tb)

(Van: Rorate, 7/12/2006.)

HASSELT - Meer dan de helft van de Vlaamse priesters vindt dat de media een remmende invloed hebben op hun functioneren. Hete cynisme en de spot tegenover het geloof wordt door niet minder dan 65 procent ervaren als een bedreiging. Het is dan ook niet verbazend dat voor de overgrote meerderheid de Kerk meer moet investeren in media-aanwezigheid om de toekomst veilig te stellen.

Dat blijkt uit het derde deel van de enquête over Vlaamse priesters die Het Belang van Limburg en Gazet van Antwerpen vandaag publiceren.

De paus en het Vaticaan hebben op ruim één op de vier priesters een remmende invloed, voor 32 procent is ’Rome’ van geen belang en voor 39 procent stimulerend.

De bisschoppen krijgen een positief rapport. Voor bijna drie op de vier priesters hebben ze een stimulerende invloed. De samenwerking met lekenvrijwilligers (89 procent) scoort overweldigend positief.

Dat de vele vergaderingen de meeste priesters dwars zitten was al bekend maar nieuw is de aversie voor vieringen waaraan niet-gelovigen meedoen uit traditie of als reden om te feesten. Een grote groep is voorstander van strengere regels voor het toelaten tot het doopsel, communie, vormsel en huwelijk. Met uitvaartdiensten voor niet-gelovigen hebben de meeste priesters geen moeite. (tb)

(Van: Rorate, 6/12/2006.)

VATICAAN - De Braziliaanse kardinaal Claudio Hummes, die onlangs door paus Benedictus XVI werd benoemd als hoofd van Congregatie voor de Clerus, heeft gezegd dat de kerk het celibaat in heroverweging kan nemen, omdat het hier niet gaat om een dogma.

’Het celibaat is een discipline, en geen dogma van de kerk’, zo zei Hummes in een vraaggesprek met de Braziliaanse krant Folha de S. Paulo. ’Het is zeker dat de meerderheid van de apostelen waren getrouwd. De kerk van vandaag, moet hiernaar durven kijken. Ze moet met de geschiedenis mee durven gaan’, aldus Hummes.

Hummes doet zijn uitspraken twee weken nadat het Vaticaan de noodzaak van het priestercelibaat opnieuw heeft bevestigd, in antwoord op de situatie rondom de voormalige aartsbisschop Emmanuel Milingo.

De 72-jarige Hummes, die aan het hoofd staat van het bisdom Sao Paulo, is de opvolger van de Colombiaanse kardinaal Daria Castillon Hoyos, als prefect van de Congregatie voor de Clerus.

Het Vaticaan heeft zich stevig verzet tegen het loslaten van het verplichte celibaat voor priesters, dit tegen alle kritiek in.

Vorig jaar nog heeft een van Frankrijks vooraanstaande Katholieken, abbé Pierre, geschreven dat hij er een voorstander van is dat priester kunnen trouwen.

In 2003 hebben meer dan 160 priester van het aartsbisdom Milwaukke in de VS een brief ondertekend waarin zij hun steun betuigen aan gehuwde priesters.

In de vroege kerk was er geen formele plicht voor clerici om ongehuwd te blijven. In de bijbel is sprake van de schoonmoeder van Petrus en vele geleerden geven aan dat verschillende andere apostelen getrouwd waren, evenals verschilden pausen, zoals ook de 9e-eeuwse paus Hadrianus II.

In de vroege Middeleeuwen echter, begon de beweging voor het verplichte celibaat van clerici te groeien en werd prominent onderwerp van discussie in de 12e eeuw.

Zo’n 100.000 tot 150.000 mannen hebben, wereldwijd, het priesterambt verlaten om te trouwen.

(Van: Rorate, 4/12/2006.)

ISTANBUL - De paus heeft tijdens zijn bezoek aan Turkije de druk van de ketel gehaald. Maar hij heeft wel veel water bij de wijn moeten doen.

Het is pais en vree tussen de paus en de -Turkse- moslims. Dat was alleen al te merken aan de cadeaus die donderdag door de hoofdrolspelers werden uitgewisseld. De paus schonk aan de moefti een kalligrafische voorstelling waarop een duif stond afgebeeld. De moefti schonk de paus een mozaïek met de afbeelding van vier duiven.

„De vredesduif, wat een samenloop van omstandigheden. Nee, wat stemt dit prachtig samen”, sprak Federico Lombardi, voorlichtingschef van Benedictus XVI donderdag in Istanbul opgetogen. Ook de Turken zijn verheugd over de positieve uitkomst van het bezoek. „Benedictus kwam als een vijand van de Turken”, schreef dagblad Radikal, „maar nu lijkt duidelijk dat hij verliefd is op Turkije.”

De paus ging de laatste dagen bijna door het stof om zijn gastheren te plezieren. Dinsdag schijnt hij gezegd te hebben voorstander van de toetreding van Turkije tot de Europese Unie te zijn. Woensdag zwaaide hij in Efeze enthousiast met de Turkse vlag en riep hij van Turkije te houden. Donderdag in de Blauwe Moskee verklaarde de paus dat hij „dit bezoek nooit zal vergeten.” In de moskee ging hij op verzoek van de moefti in gebed, om, zoals Lombardi omschreef, „zijn gedachten tot God te richten” - wat voor de toeschouwer wel erg relativistisch kon overkomen. In zijn ontmoeting met de Armeense patriarch Mesrob II sprak de paus met betrekking tot de Turkse massamoord op de Armenen niet van genocide, maar alleen van „tragische omstandigheden.”

Maar of alle inspanningen zullen leiden tot toenadering met de nota bene gematigde vorm van islam, zoals die in Turkije wordt uitgedragen, is maar de vraag. De Turkse president sprak woensdag zijn veto uit over een wetsontwerp dat de rechten van niet-islamitische geloofsgroepen in Turkije zou bevorderen. En de oproep de religieuze minderheden te beschermen, die Benedictus XVI en de oecumenisch patriarch Bartholoméus I donderdag gezamenlijk deden, krijgt in de Turkse pers nauwelijks aandacht.

Dan de verzoening tussen paus en de orthodoxe kerk. Benedictus XVI nam donderdag in de Sint-Joriskathedraal van Istanbul deel aan een orthodoxe mis, waarin Bartholoméüs voorging. Hun ontmoeting was bijzonder hartelijk. Als het aan deze mannen ligt, gaat de oecumene met volle kracht vooruit. Maar struikelblok is de patriarch van Moskou, de opperherder van de grootste zelfstandige orthodoxe kerk, die niets van het primaatschap van de paus wil weten.

Men kan in alle gebaren en uitspraken een groter plan zien, zoals in een opiniestuk in de International Herald Tribune staat. De krant schrijft dat de paus een alliantie aan het smeden is tussen rooms-katholieken, oosters-orthodoxen en moslims om de secularisatie van de samenleving een halt toe te roepen. De feiten van de laatste dagen wijzen daar echter nauwelijks op. En de duif, het universele symbool van de vrede, het leidmotief in de geschenken van de paus en de moefti, staat volgens Benedictus XVI eerder voor de Heilige Geest - een christelijke notie dus.

(Van: Rorate, 2 december 2006.)

Er gaapt een diepe kloof tussen het imago van kardinaal Danneels en dat van het instituut kerk.

(Dominique Minten in: De Standaard, 29/11/2006.)

ANKARA - Paus Benedictus XVI is dinsdagmiddag op de luchthaven van Ankara aangekomen voor een vierdaags bezoek aan Turkije. Hij werd er begroet door premier Recep Tayyip Erdogan. Die had, net voor de landing van het kerkhoofd, het bezoek bestempeld als ,"een bijdrage aan de wereldvrede".
De paus benadrukte dat zijn bezoek aan Turkije niet politiek, maar spiritueel van aard is, en in het teken staat van dialoog, verbroedering en het overbruggen van verschillen.
In Ankara bezocht de paus het mausoleum van Ataturk, de stichter van het moderne Turkije. In het gastenboek noemde hij Turkije ,"een ontmoetingspunt van verschillende religies en culturen, en een brug tussen Europa en Azië".
Morgen bezoekt de paus Ephesus, waar de maagd Maria haar laatste jaren zou hebben doorgebracht. Later reist hij door naar Istanbul. Daar zal hij onder andere de Blauwe Moskee bezoeken.

Veiligheidsmaatregelen

In het islamitische Turkije zijn strenge veiligheidsmaatregelen genomen naar aanleiding van het pausbezoek. Zo'n drieduizend agenten en scherpschutters bewaakten de luchthaven van de Turkse hoofdstad en de weg naar het centrum. Dat zijn er meer dan bij het bezoek van de Amerikaanse president Bush, twee jaar geleden.
Tijdens het weekend betoogden zo'n 20.000 Turken tegen het bezoek. Vandaag protesteerden enkele honderden opposanten tegen de komst van de paus.
De houding van veel moslims tegenover de kerkleider is verzuurd na de pauselijke lezing in Regensburg, waarin Benedictus een verband legde tussen islam en geweld en de superioriteit van het katholieke geloof verkondigde. Later drukte de paus zijn spijt uit dat zijn woorden misbegrepen waren, maar hij trok zijn uitspraken niet in.
Benedictus is in Turkije op uitnodiging van de Grieks-orthodoxe patriarch van Constantinopel. (llc)

(Uit: De Standaard, 28/11/2006.)

ROME – Bij het vorige bezoek van een paus aan Turkije was de islam nog geen thema. Inmiddels is dat anders, zeker nu er een paus op bezoek komt die in Turkije omstreden is. Volgende week waarschijnlijk geen blije volksmassa’s voor Benedictus XVI in Turkije, en dus ook geen pausmobiel. De moslims zitten sinds recente uitspraken van de paus over de islam niet op hem te wachten. En de enkele tienduizenden katholieken en orthodoxen die nog leven in Turkije kunnen de paus als ze willen wel in de kerken ontmoeten, zo is de gedachte.

Na Paulus VI in 1967 en Johannes Paulus II in 1979 is paus Benedictus XVI de derde katholieke kerkvorst die een reis naar Turkije maakt. De eerste twee bezoeken stonden in het teken van het verbeteren van de relaties tussen de orthodoxen en de katholieken, de twee grote christelijke kerken die in 1054 van elkaar scheidden tijdens het Grote Schisma. Islam was tijdens de vorige pauselijke bezoeken nog geen thema. Johannes Paulus nam het woord zelfs niet één keer in de mond. En zijn voorganger beperkte zich tot een korte groet in het Frans aan de moslimautoriteiten. Inmiddels hangt het thema ‘islam’ dreigend boven het bezoek. Zo zeer zelfs dat velen in Italië liever zien dat de paus thuisblijft, omdat ze vrezen voor zijn leven.

Tijdens zijn bezoek aan de Duitse stad Regensburg in september citeerde Benedictus een Byzantijnse veertiende-eeuwse keizer die de islam als „slecht en onmenselijk” omschreef. De uitspraak leidde wereldwijd en ook in Turkije tot verontwaardiging onder moslims. Benedictus was niet meer welkom in Turkije, zo suggereerden sommige Turkse moslimleiders. Alleen doordat hij zijn spijt heeft betuigd (over het feit dat hij verkeerd is begrepen), kan de reis volgende week toch plaatsvinden.

Het bezoek van de paus komt niet lang na de moord op een Italiaanse pastoor in het Turkse Trabzon door een jonge moslim in februari. De orthodoxen, Armeense christenen en de katholieken in Turkije hopen nu op steun van de paus, omdat zij in Turkije juridische problemen tegenkomen. Maar Benedictus zal zijn woorden zorgvuldig moeten kiezen. Hij zal waarschijnlijk in algemene termen spreken en refereren aan de universele rechten van de mens. Een boodschap als ‘wij geven moslims in het Westen de ruimte, dus jullie moeten christenen dezelfde mogelijkheden bieden’, zou averechts kunnen werken. Door de eeuwen heen vroegen christelijke machten herhaaldelijk extra rechten voor christenen, wat later vaak werd beschouwd als een poging om het Ottomaanse rijk van binnenuit te verzwakken.

Complicerende factor is ook dat Benedictus zich, toen hij nog kardinaal Ratzinger was, diverse keren heeft uitgesproken tegen de toetreding van Turkije tot de EU. Tegen de Franse krant Le Monde zei hij: „Turkije moet zijn toekomst zoeken tussen islamitische organisaties en niet in de van origine christelijke EU.”

De Turkse premier Erdogan, voorman van de islamitische AK-partij, zal de paus hooguit maar kort ontmoeten. Hij gaf de voorkeur aan een NAVO-bijeenkomst in Letland. Op de Italiaanse televisie zei hij hierover: „De paus is welkom in Turkije, maar hij moet Mohammed respecteren.” Een regeringswoordvoerder zei gisteren dat Erdogan probeert om de paus voor z’n vertrek op het vliegveld te ontmoeten.

(Van: Rorate, 26/11/2006.)

MECHELEN - Het vicariaat Vlaams-Brabant en Mechelen - dat net als het vicariaat Brussel en het vicariaat Waals-Brabant deel uitmaakt van het aartsbisdom Mechelen-Brussel - werkt aan de uitbouw van drie regionale centra voor jongerenpastoraal. De bedoeling is dat deze centra per 1 januari operationeel zijn. De centra komen in de regio Diest, Grimbergen en Halle. In elk centrum zullen twee jeugdpastorale werkers werken.
De jeugdpastorale werkers zullen minder focussen op individuele contacten maar zich vooral richten op de ondersteuning van groepen en begeleiders van groepen (plussersgroepen, Lange Weg groepen, gebedsgroepen, Taizé-groepen, projectgroepen met jongeren).
Het vicariaat gaat ervan uit dat de jongeren de nodige aandacht verdienen en dat het zich als geloofsgemeenschap niet mag afsluiten voor hun leefwereld. Het is de bedoeling jongeren op te zoeken daar waar ze leven en waar ze zijn en daar met hen in gesprek te gaan over wat het leven zo boeiend maakt en hoe zij met leeftijdgenoten de kracht van het geloof kunnen ontdekken. (tb)

(Van: Rorate, 22/11/2006.)

ANTWERPEN - De cijfers over het geloof in Vlaanderen die het marktonderzoeksbureau Compagnie vorige week presenteerde zijn op het eerste gezicht wat ze zijn: een vrij oppervlakkige schets van een tijdsmoment. Van zo’n kleinschalig onderzoek – een telefonische enquête onder 564 respondenten – kan onmogelijk worden verwacht dat het met enige wetenschappelijke pretentie een complexe kwestie als het geloof in Vlaanderen in kaart brengt. Dat scjhrijft hoofdredacteur Bert Claerhout deze week in het christelijk opinieweekblad Tertio.

Ook dit keer is het dus niet moeilijk de onderzoekers met de vinger te wijzen of hun resultaten zo sterk te relativeren dat er nauwelijks wat van overblijft. De voorbije decennia werden we bovendien zodanig met negatieve statistieken over God en geloof overspoeld, dat we ermee hebben leren leven. Die gemoedsrust was nodig om niet in een negatieve spiraal terecht te komen, waardoor we ons almaar meer door frustraties zouden laten leiden en het risico zouden lopen nog verder van ons echte doel – Christus na te leven – verwijderd te raken.
Laten we de resultaten van het onderzoek eens vanuit een minder pessimistische invalshoek bekijken om de klassieke clichés, die met het beoordelen van dat soort statistisch materiaal gepaard gaan, te doorbreken. In de eerste plaats sluit het beeld dat van de hedendaagse gelovige wordt geschetst – met een minimum aan inspanningen het maximum uit het geloof halen –, zowel goed aan bij wat theologen en cultuurfilosofen daarover publiceerden, als bij wat we dagelijks rondom ons horen.

Ten tweede zijn de onderzoeksresultaten bij nader inzien niet zo negatief: 55 procent van de Vlamingen gelooft nog in één God, 71 procent gelooft dat Jezus heeft bestaan en 41 procent vindt dat het geloof de wereldvrede bevordert. Wij hadden het slechter verwacht. En de onderzoekers blijkbaar ook, want bij de voorstelling van de resultaten kozen ze niet voor niets voor de quote ‘God leeft!’.
De eerste vraag die daarbij rijst, luidt uiteraard: welke God? Uit de antwoorden van de respondenten blijkt dat daarover weinig eensgezindheid bestaat. Doordat velen zich niet kunnen voorstellen dat er ‘niets’ is, geloven ze dat er ‘iets’ is – het ‘ietsisme’ zoals dat inmiddels genoegzaam heet. ‘Iets’ wat ons op een indrukwekkende en overweldigende manier omvat, beïnvloedt en uitdaagt. Maar ook dat ‘iets’ is niet eenduidig. Voor sommigen is het een vage natuurkracht, voor anderen een hogere macht die alle touwtjes in handen heeft, voor weer anderen sluit het aan bij het mysterie: het onnoembare, het ondoorgrondelijke, het heilige. Hoe dan ook, voor ‘ietsisten’ is God niet langer Iemand die zich persoonlijk met ons bezighoudt, maar Iets waarin wij na onze dood opgaan.

Voorts blijkt uit het onderzoek dat een groot percentage Vlamingen ‘ja’ zegt tegen de religieuze behaaglijkheid en het religieuze sentimentalisme, kortom, tegen de leuke kanten van het geloof. Getuige daarvan de vaststelling dat nog 40 procent van de Vlamingen in het hiernamaals gelooft, terwijl de hel (18 procent) en de duivel (15 procent) veel minder bijval krijgen. Uiteraard is ook de kerk allesbehalve populair. Ze biedt in de reli-shop zure appels te koop aan door ons voor te schrijven dat we aan morele plichten moeten voldoen en door ons met een zondebesef op te zadelen.
God leeft, maar voor velen gaat dat besef met een grote mate van vrijblijvendheid gepaard. De God die ze zoeken, is een God die hun feelgood-ervaringen versterkt. Wat de kerk predikt, is evenwel het tegenovergestelde van religieuze behaaglijkheid en geestelijke wellness. Ze verkondigt een geloof dat onze gemoedsrust verstoort door ons met complexe gewetensvragen, moeilijk te doorgronden geloofswaarheden en ethische idealen te confronteren. Doordat het christendom ervan uitgaat dat God nooit het bezit van de mens kan zijn, zal het geloof voor de christen nooit een rustgevende bezigheid zijn.

Niet onbelangrijk is ook dat het Compagnie-onderzoek ondubbelzinnig het ongelijk bewijst van al wie de dood van God heeft voorspeld. Religie verandert weliswaar van gedaante – waarbij velen hun toevlucht nemen tot een zelfgemaakt ‘hierboven’ –, maar verdwijnt niet. Terwijl het aantal vrijmetselaars en humanisten samen amper acht procent bedraagt, beschouwt 53 procent van onze bevolking zich nog altijd als gelovig. Dat betekent dat de meerderheid van de bevolking weigert het goddelijke volledig uit het leven te bannen. Met andere woorden, religie blijft onmisbaar – getuige daarvan de hunker naar religieus getinte rituelen, zingeving en diepgang. Maatschappelijk is de rol van kerk en geloof evenmin uitgespeeld. Ook al wil 51 procent van de Vlamingen dat geloof en politiek zich onafhankelijker van elkaar opstellen, dan pleit nog altijd bijna een op de twee Vlamingen voor een maatschappelijk geëngageerd geloof.
Nu allerlei geestelijke leidsmannen en therapeuten zich voor de poorten van de kerk verdringen, mag die zich niet in de eigen knusse theologische bastions terugtrekken. Dat betekent niet dat ze in het tempo van de tijdgeest moet huppelen, wel dat ze actief op de maatschappelijke ontwikkelingen moet inspelen en dat ze haar boodschap op het publieke schouwtoneel moet laten horen. De tijd lijkt opnieuw rijp om te zaaien.

(Van: Rorate, 22/11/2006.)

VATICAANSTAD - Het Vaticaan heeft het belang van het celibaat voor roomskatholieke priesters herbevestigd, zo heeft KerkNet Vlaanderen vrijdag gemeld. Gehuwde priesters mogen nog steeds niet weer hun ambt opnemen.Het priesterschap staat in de rooms-katholieke Kerk niet open voor gehuwde mannen. Het was daarom opmerkelijk dat een verzoek om gehuwde priesters weer toe te laten gisteren/donderdag op de agenda stond van topberaad tussen de paus en de Romeinse Curie, aldus KerkNet. Een vrijdag uitgebracht communiqué ging niet in op de inhoud van dit drie uur durend beraad, maar bevestigde de waarde van het priestercelibaat.
In de verklaring stelt het Vaticaan dat ''de waarde van de keuze van het priestercelibaat volgens de katholieke traditie is herbevestigd evenals de noodzaak van een solide menselijke en christelijke vorming voor zowel de priesterstudenten als de al gewijde priesters''.
De directe aanleiding voor de vergadering waren de activiteiten van de geëxcommuniceerde Zambiaanse aartsbisschop emeritus Emmanuel Milingo. Hij pleit met zijn beweging 'Married Priests Now!' (Gehuwde Priesters nu!) voor afschaffing van de celibaatsverplichting.
Milingo werd eind september automatisch geëxcommuniceerd omdat hij vier gehuwde mannen tot priester had gewijd. Bij een door hem georganiseerde bijeenkomst van priesters en hun partners worden volgende maand in New York duizend deelnemers verwacht. Milingo (76) keerde in juli terug naar Maria Sung, met wie hij in 2001 door sekteleider Moon in de echt werd verbonden.

(Uit: De Standaard, 17/11/2006.)

(Van: kerknet.be, 15/11/2006.)

ROME - Anderhalf jaar na zijn ambtsaanstelling heeft paus Benedictus XVI verrassend een topvergadering bijeengeroepen in het Vaticaan over het omstreden thema van het celibaat voor priesters. Bij het topberaad van de Curie, nu donderdag, staat de zaak van de geëxcommuniceerde Afrikaanse aartsbisschop Emmanuel Milingo (76), die onlangs in de Verenigde Staten gehuwde mannen tot bisschop heeft gewijd, op de agenda.

Paus Benedictus XVI heeft de verantwoordelijken van alle Vaticaanse 'ministeries' bijeengeroepen voor een topberaad morgen over het priesterschap voor gehuwde mannen. Op de agenda staat onder meer de vraag of priesters die de jongste jaren getrouwd zijn, weer tot het ambt toegelaten moeten worden.

LONDEN - De Britse popster Elton John heeft zondag verklaard voor een verbod op alle religies te zijn. De 59-jarige zanger vindt namelijk dat ze homofoob zijn en niet voldoende blijk van mededogen geven.
"Ik denk dat de godsdiensten altijd geprobeerd hebben haat tegen homoseksuelen te doen ontstaan. Ik zou de religies verbieden", zo verklaarde de zanger aan de Britse zondagskrant The Observer. "De georganiseerde religies lijken niet te werken. Ze maken van de mensen haatdragende kuddedieren en geven echt geen blijk van mededogen", voegde hij eraan toe. "De wereld staat niet ver van de escalatie naar een Derde Wereldoorlog en waar zijn de leiders van de religies?", vraagt de popster zich af. "Waarom zijn zij niet in conclaaf? Waarom tonen ze zich niet samen?"
De zanger maakte een vergelijking met "de vredesbeweging van de jaren zestig toen muzikanten naar de mensen toe gingen door vredesconcerten te organiseren. Als John Lennon nog zou leven, zou hij de leiding ervan nemen", dacht Elton John. De muzikant, die een stichting tegen aids leidt, beloofde ook zijn actie voort te zetten. "Ik ben immers bijna zestig jaar. Ik kan niet blijven zitten en blind zijn voor wat er gebeurt", besloot hij. Elton John trouwde in 2005 met zijn Canadese vriend David Furnish voor de wet. Vorig jaar werd in Engeland en Wales namelijk een wet over het homohuwelijk goedgekeurd. (bvb)

(Uit: De Standaard, 12/11/2006.)

MECHELEN (RKnieuws.net) - Geloven is een eigenaardig iets voor een normaal mens. Zeker in onze tijd, waar alles geverifieerd moet worden, is het niet makkelijk te geloven. Dat schrijft kardinaal Godfried Danneels in het novembernummer van Pastoralia, het informatieblad van het aartsbisdom Mechelen-Brussel.

"En toch is geloven geen onverantwoorde daad van de mens, maar het is een heel bijzondere daad. In de regel wil een mens alles bewezen en aangetoond hebben vooraleer hij een stap zet. Hij mag niet onverantwoord een weg inslaan of een sprong maken. Maar er is een tussenweg: iets doen wat rationeel niet onderbouwd is, maar daarom niet onverantwoord. Trouwens, doet de mens dat ook niet op andere gebieden, zoals in de liefde bijvoorbeeld? Waarom dan ook niet in zijn relatie met God?", zo vraagt de kardinaal zich af.
"Alle mensen zoeken naar God, of ze het weten of niet. Daarvan getuigt trouwens de hele geschiedenis op de hele planeet... Er bevinden zich nogal wat obstakels - omgevallen bomen - op de weg naar God. Er is vooral het probleem van het kwaad en het onschuldig lijden op de wereld, de onwetendheid en vooral de religieuze onverschilligheid, de grijparmen van luxe en rijkdom, het tegengetuigenis van gelovigen, het atheïsme en het materialisme en tenslotte - niet in het minst - de zondigheid van de mens die maakt dat de mens - zoals in het paradijs - zich wegstopt voor God als die zich wil tonen".
"Maar niettegenstaande dat alles blijven de mensen op zoek naar God. Kan dat een andere reden hebben dan dat het God zelf is die de mens blijft zoeken. Hoe zou het ook anders kunnen? Als de mens beeld en gelijkenis is van God dan kan het niet anders of hij zoekt naar zijn oerbeeld. Een afgietsel raakt immers nooit meer de herinnering aan zijn gietvorm kwijt", aldus Danneels.
"Er is geen bewijs van God zoals men dat in de positieve wetenschappen vindt. Maar er zijn wel convergerende en overtuigende wegen naar God, die een voldoende zekerheid geven om zijn bestaan redelijkerwijze te aanvaarden", zo stelt de kardinaal.
Kardinaal Danneels wijst er op dat het eerst en vooral de mens zelf is die vindplaats is van God. "Hij heeft een feilloze morele radar die hem leidt. Hij draagt in zich een kiem van eeuwigheid die niet te herleiden is tot zijn materie, namelijk zijn ziel". De kardinaal herinnert er verder onder meer aan dat de mens over natuurlijke godskennis beschikt. (tb)

(Van: Rorate, 09/11/2006.)

ROME (RKnieuws.net) - Terwijl de wereld verdeeld reageert op het doodvonnis dat over de voormalige dictator Saddam Hussein is uitgesproken, heeft het Vaticaan zich bij monde van diverse functionarissen uitgesproken tegen de doodstraf van Hussein, ook al heeft hij de meest vreselijke misdaden tegen de menselijkheid op zijn geweten. Alle leven is heilig, zo onderstreept men.

Kardinaal Renato Martino, het hoofd van de Vaticaanse Raad Justitia et Pax, zei dat het voltrekken van de doodstraf door ophanging een ’ongerechtvaardigde wraakactie is’.
’Helaas is Irak één van de weinige landen die nog geen geciviliseerde keuze heeft kunnen maken in het afschaffen van de doodstraf’, aldus Martino.
Martino streek de Verenigde Staten drie jaar geleden tegen de haren in door te stellen dat de Amerikaanse troepen Saddam als ’een koe hebben behandeld’ toen hij werd gearresteerd.
De Rooms-katholieke kerk blijft zich verzetten tegen de doodstraf, behalve in zeer extreme, uitzonderlijke gevallen, omdat de kerk er van overtuigd is dat de moderne maatschappij over goede middelen beschikt om criminelen te straffen zonder hen van het leven te beroven.
De Jezuiet, pater Michele Simone, adjunct-directeur van het blad Civita Cattolica, zei dat het afkeuren van de doodstraf voor Saddam Hussein geen goedkeuring is van hetgeen hij heeft gedaan.
’Natuurlijk zullen de problemen van Irak niet zijn opgelost met de dood van de dictator. Vele katholieken, inclusief ikzelf, zijn principieel tegen de doodstraf’, zo zei Simone in de gesprek met Radio Vaticana.
’Zelfs in de situatie waarin Irak verkeert, waar de facto dagelijks honderden doodvonnissen worden uitgesproken, zal dit vonnis nergens toe leiden’, aldus Simone.
’Het niet uitvoeren van het doodvonnis van Saddam om politieke redenen, zal in de beleving van de Iraakse bevolking mogelijk worden ervaren als een privilege, omdat in Irak het doden onderdeel is van de dagelijkse realiteit. Maar het behouden van het leven, wat niet betekent dat alles wat Saddam heeft gedaan wordt geaccepteerd, is altijd positief’, zo zei Simone.

(Van: Rorate, 06/11/2006.)

Duizenden jongeren sloten zaterdag op het Paleizenplein het congres Brussel-Allerheiligen met een feestelijke noot af. Hun gevoel was er een van vreugde en opluchting. ,,De jongeren hebben elkaar op dit congres gevonden.''