Mijn 10-jarig dochterje is met haar vrienden een tijdschrift aan het proberen te maken. Ze willen er iets hip, flitsend, jong van maken. Iets dat echt voor hun leeftijd is. Ik vind dat een prachtig initiatief, echt creatief, en de paar artikels die ik al te zien heb gekregen zijn wel goed geschreven. Dat is een van de leuke dingen aan kinderen van die leeftijd, dat ze zich met veel fris enthousiasme op al hun projecten storten. Het is hun beurt om de wereld te veroveren, alles anders te doen. Nu is ze al een tijdje geabonneerd op een tijdschrift : WITCH. Het gaat over magische onderwerpen : heksen, feeen, wicca. Het is mooi gemaakt, echt iets voor puberende meisjes. Toen ik haar leeftijd had, kreeg ik de TINA thuis, een Hollands tijdschrift. Bestaat nog, blijkbaar, maar is totaal anders. Saai, vond ik, mijn dochter ook. Dus waren we op zoek naar iets anders. Je hebt dan de Joepie, wat ik vroeger als tiener al vreselijk vond. Verder alleen BARBIE-reclameblaadjes, en vooral veel gericht naar heel jonge kinderen. En over de Averbode-schoolboekjes kan ik het volgende kwijt : ouders nemen de abonnementen en daar blijft het bij. Onze kinderen vinden ze gewoon stom, saai, oervervelend. Wij verslonden ze ooit, samen met de deugelijke VLAAMSE FILMPJES maar wij hadden niets anders. Ik moet ons Liesje bijna dwingen om er eens een blik in te werpen en dat kan de bedoeling niet zijn, dacht ik. Maar terug naar de tijdschriftenmarkt. Verleden week kwam ze thuis met een meisjesblad. Haar oma betaald, er was een diadeempje bij. GIRLZ . Ik heb er even in gebladerd, het leek een beetje op een flair, een beetje op een joepie, allemaal overgoten met een roos sausje. Doelgroep : pubermeisjes. En het was goedgekeurd door mijn kritische meid. Iedereen blij dus. Ik zag haar vol belangstelling lezen, ze nam het mee naar de klas. Tot ik er iets beter naar keek en ik op de " Ik heb een probleem" sectie viel. Ik verwachttte de schattige probleempjes te lezen zoals " ik ben verliefd op Jantje maar hij is op mijn beste vriendin, wat moet ik doen?" of mag ik mijn pukkels uitknijpen?" Nee, er was een indeling : relaties, lichaam, sex. Het deel sex deed me wel schrikken en dan druk ik me nog zacht uit. 12-jarigen die zich misselijk voelen nadat ze een gulp sperma hebben ingeslikt bij het pijpen. Of meisjes die zich afvragen hoe je moet "beffen". Alleen al dat woord maakt mij misselijk. Het voelde alsof mijn klein meisje was misbruikt. Nu kan ik mij voorstellen dat de redaktie van zo'n blad stelt dat indien deze vragen gesteld worden door jonge tieners, het deel uitmaakt van hun leefwereld, en ze recht hebben op informatie. Maar is dit echt de leefwereld van 12-jarigen ? Is er dan zoveel veranderd in tussen die periode dat ik die leeftijd had en nu? Wat met die periode dat je al zoveel moeite hebt om jezelf te ontdekken ? De eerste verliefdheid, de eerste kus ? Stappen we in één moeite van de kindertijd naar de hardcore porno? Je wordt ouder, en je neemt afstand van de jongerenleefwereld, het is pas door je kinderen dat je weer gedwongen wordt er terug wat meer naar te kijken. En tot nu vond ik dat alleen maar boeiend. Maar nu ben ik bang, echt doodsbang. Naruurlijk bestond dat vroeger ook, we waren allemaal jong met op holgeslagen hormoontjes, maar het was toch iets dat in feite niet mocht, niet hoorde... Je deed het wel maar het was beter van niet. Nu lijkt het alsof het doodnormaal is , gewoon, zoals eten en drinken, banaal. En daardoor abnormaal indien je het niet doet. Pubers willen doen zoals hun vrienden doen, dus kan ik me voorstellen dat de druk wel erg groot wordt. Ik weet nog dat ik ooit werd uitgelachen in mijn school omdat ik de laatste was die gekust had. Dat ik het gewoon niet wou, niet kon, en dat ik me onder druk gezet voelde om het toch maar te doen. Hoe ik letterlijk misselijk was geworden wanneer ik het dan toch maar probeerde om van het gepest af te zijn. Maar ik weet nog hoe zalig het voelde daarna, de eerste kus, en al de rest, op het juiste moment, met de juiste persoon.... Hoe ik er na al die jaren nog altijd met veel warmte aan terug denk. Dat wil ik ook voor mijn dochter, het maakt niet uit hoe oud ze dan is, als het maar op de juiste moment is. Nu ze zich ook nog zorgen moeten maken over aids, is dat nog belangrijker. Sex is nooit iets dat je zomaar doet, omdat het het er bijhoort, je kan er behoorlijk door gekwetst worden. Ik vind het echt spijtig dat dat niet genoeg benadrukt wordt in dat tijdschrift. Ze is nog maar 10, maar binnen 2 jaar, wanneer ze dan echt tot die doelgroep behoort, zal ik er net zo over denken, en zij ook....hoop ik.
8 uur, dochter naar school, hond en katten gevoerd, een hoop werk ligt op me te wachten. Kzag gisteren een publiciteit voor een poetsdienst : poetsen beu ? Jaaaaa!!!!!!! Elke dag. Er zijn mensen, vrouwen meestal, die schrobben voor hun plezier, wel ik behoor niet bepaald tot die categorie. Ik wil alleen niet in een stal leven, dus doe ik het maar, telkens weer opnieuw. En ook, er is toch altijd die sociale druk, in een kleine stad zoals Aalst. Mijn buren / huisbazen staan soms om 7uur 'smorgens al hun stoep te schuren ! Naast hen voel ik me dan telkens weer een slons en vallen mijn vuile ruiten nog eens extra op. Gelukkig vind ik dan weer troost in die zever- programma's ala superhuisvrouw enz. Elke week een andere walgelijke boel om te redden, de aankondigingen zijn altijd al voldoende om me weer een paar uur een prima huismoedertje te voelen. Ik stel me wel serieus vragen bij het realiteitsgehalte van die situaties. Ik bedoel, wie wil er nu op zo'n manier te kakken gezet worden ? Kom maar lekker meegenieten hoe mijn kindjes tussen de muizen spelen ? Is die drang om op TV te komen dan zo groot, bij sommigen ? Worden ze daar royaal voor betaald ? En hoe vinden ze die mensen ? Met een zoekertje ? Zo van : "glijdt men bij jou uit in de hondendrollen in je living, krioelt je ijskast van het leven, en ben je totaal vergeten hoe je dat moest opruimen ? Contacteer ons, en laat gans Vlaanderen meegenieten ! Ik bedoel maar, dat wil je dan toch vooral niet tonen ! Ik weet van mezelf, dat de keren dat ik de afwas laat staan tot de volgende dag, heel Aalst juist die dag op bezoek komt. Vooral mijn schoonmoeder, dat is bijna een soort van zekerheid ! Dan zegt ze poeslief en heel behulpzaam ; "moet ik je niet helpen afdrogen ?" Een paar jaar geleden ben ik eens in staking gegaan, na een enorme ruzie met mijn man. Hij vond dat ik geen kl... te doen had. Na een paar dagen ben ik van puur mizerie maar weer aan de was ende plas gegaan. Het vuil begon zich op te hopen en mijn lieve echtgenoot leek er niet echt van onder de indruk te zijn. Mannen hebben zo een bijna aangeboren blindheid wanneer het gaat om huiselijke klussen. Ik heb mijn staking dan maar ergens anders verdergezet, vééél effectiever!!! Maar kom, we wijken af. Ik ga er maar eens aan beginnen, IK HEB ER VERDOMME GEEN ZIN . Nog een liedje om me op weg te helpen . Fine young cannibals : She drives me crazy. Een geluk dat er muziek is, mama's litle helper...
Na veel geklungel is het me gelukt, mijn eigen blog ; en zonder de ietwat vernederende hulp van mijn 10-jarige dochter, die maar niet kan begrijpen wat daar nu allemaal zo moeilijk aan is. Na drie pogingen en veel gevloek geniet ik van REM (YouTube is werkelijk de beste site!) en dit online- euh dagboek? Nee, dagboeken is meer iets voor meisjes, tieners. Columm, ja dat is het ! Dus Kas Vander Taelen, Dimitri Verhulst, schuif een beetje op, hier ik kom ! 'Kzal maar beginnen met ons eventjes voor te stellen, voor eventuele lezers, ahoewel me dat geen zier kan schelen of er iemand meeleest of niet. Het gaat me gewoon om het plezier van het schrijven, om eens flink te kunnen doorzeuren, ne mens heeft daar soms al eens nood aan. Dus ik ben een inwoner van Aalst, 43jaar (maar ik zie er minstens 10 jonger uit, hoop ik dan). Ik heb een dochter van 10, een pracht van een meid, wordt alleen een beetje te vlug groot, gisteren nog een klein meisje, vandaag ineens veranderd in een puber. Niemand heeft me ooit gewaarschuwd dat dit helaas, onafwendbare proces, al zo vlug ging gebeuren. Ik dacht dat ik op dit gebied nog een paar jaren op mijn gemak ging zijn, niet dus. Schijnt dat dat door onze voeding komt, al die vroegrijpe snotneuzen ! En dan is de papa, die momenteel niet bij ons is, de papa boet zijn zonden uit in de gevangenis. Dus ben ik een dappere, alleenstaande moeder. Louken, is onze hond, onze stokoude woef, een 17jaar oude Amerikaanse Eskimo ( net een keeshond maar wat groter en zwaarder). Hij is echt doodversleten, hij heeft kanker, maar hij doet nog elke dag zijn wandelingetje en is nog even dol op eten. Omdat ik waarschijnlijk vond dat ik nog geen zorgen genoeg had hebben we ook nog 2 katten genomen : Pan en Lyra, broer en zus, 9 maanden. Oorspronkelijk ben ik van Asse. Jaren in Dilbeek gewoond, daarna 5 jaar in Affligem en nu bijna 10 jaar in Aalst. We wonen doodgraag in Aalst, we willen nooit meer ergens anders wonen.
Ik ben lisa
Ik ben een vrouw en woon in Aalst (Belgie) en mijn beroep is leerling.
Ik ben geboren op 07/07/1996 en ben nu dus 28 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scouts,judo,tekenacademie,striptekenen,muziek luisteren,tijdschrift maken.
Ik ben de dochter van Brigitte.
En ook hoofdredacteur van het tijdschrift CoolCats
