8 uur, dochter naar school, hond en katten gevoerd, een hoop werk ligt op me te wachten. Kzag gisteren een publiciteit voor een poetsdienst : poetsen beu ? Jaaaaa!!!!!!! Elke dag. Er zijn mensen, vrouwen meestal, die schrobben voor hun plezier, wel ik behoor niet bepaald tot die categorie. Ik wil alleen niet in een stal leven, dus doe ik het maar, telkens weer opnieuw. En ook, er is toch altijd die sociale druk, in een kleine stad zoals Aalst. Mijn buren / huisbazen staan soms om 7uur 'smorgens al hun stoep te schuren ! Naast hen voel ik me dan telkens weer een slons en vallen mijn vuile ruiten nog eens extra op. Gelukkig vind ik dan weer troost in die zever- programma's ala superhuisvrouw enz. Elke week een andere walgelijke boel om te redden, de aankondigingen zijn altijd al voldoende om me weer een paar uur een prima huismoedertje te voelen. Ik stel me wel serieus vragen bij het realiteitsgehalte van die situaties. Ik bedoel, wie wil er nu op zo'n manier te kakken gezet worden ? Kom maar lekker meegenieten hoe mijn kindjes tussen de muizen spelen ? Is die drang om op TV te komen dan zo groot, bij sommigen ? Worden ze daar royaal voor betaald ? En hoe vinden ze die mensen ? Met een zoekertje ? Zo van : "glijdt men bij jou uit in de hondendrollen in je living, krioelt je ijskast van het leven, en ben je totaal vergeten hoe je dat moest opruimen ? Contacteer ons, en laat gans Vlaanderen meegenieten ! Ik bedoel maar, dat wil je dan toch vooral niet tonen ! Ik weet van mezelf, dat de keren dat ik de afwas laat staan tot de volgende dag, heel Aalst juist die dag op bezoek komt. Vooral mijn schoonmoeder, dat is bijna een soort van zekerheid ! Dan zegt ze poeslief en heel behulpzaam ; "moet ik je niet helpen afdrogen ?" Een paar jaar geleden ben ik eens in staking gegaan, na een enorme ruzie met mijn man. Hij vond dat ik geen kl... te doen had. Na een paar dagen ben ik van puur mizerie maar weer aan de was ende plas gegaan. Het vuil begon zich op te hopen en mijn lieve echtgenoot leek er niet echt van onder de indruk te zijn. Mannen hebben zo een bijna aangeboren blindheid wanneer het gaat om huiselijke klussen. Ik heb mijn staking dan maar ergens anders verdergezet, vééél effectiever!!! Maar kom, we wijken af. Ik ga er maar eens aan beginnen, IK HEB ER VERDOMME GEEN ZIN . Nog een liedje om me op weg te helpen . Fine young cannibals : She drives me crazy. Een geluk dat er muziek is, mama's litle helper...
Na veel geklungel is het me gelukt, mijn eigen blog ; en zonder de ietwat vernederende hulp van mijn 10-jarige dochter, die maar niet kan begrijpen wat daar nu allemaal zo moeilijk aan is. Na drie pogingen en veel gevloek geniet ik van REM (YouTube is werkelijk de beste site!) en dit online- euh dagboek? Nee, dagboeken is meer iets voor meisjes, tieners. Columm, ja dat is het ! Dus Kas Vander Taelen, Dimitri Verhulst, schuif een beetje op, hier ik kom ! 'Kzal maar beginnen met ons eventjes voor te stellen, voor eventuele lezers, ahoewel me dat geen zier kan schelen of er iemand meeleest of niet. Het gaat me gewoon om het plezier van het schrijven, om eens flink te kunnen doorzeuren, ne mens heeft daar soms al eens nood aan. Dus ik ben een inwoner van Aalst, 43jaar (maar ik zie er minstens 10 jonger uit, hoop ik dan). Ik heb een dochter van 10, een pracht van een meid, wordt alleen een beetje te vlug groot, gisteren nog een klein meisje, vandaag ineens veranderd in een puber. Niemand heeft me ooit gewaarschuwd dat dit helaas, onafwendbare proces, al zo vlug ging gebeuren. Ik dacht dat ik op dit gebied nog een paar jaren op mijn gemak ging zijn, niet dus. Schijnt dat dat door onze voeding komt, al die vroegrijpe snotneuzen ! En dan is de papa, die momenteel niet bij ons is, de papa boet zijn zonden uit in de gevangenis. Dus ben ik een dappere, alleenstaande moeder. Louken, is onze hond, onze stokoude woef, een 17jaar oude Amerikaanse Eskimo ( net een keeshond maar wat groter en zwaarder). Hij is echt doodversleten, hij heeft kanker, maar hij doet nog elke dag zijn wandelingetje en is nog even dol op eten. Omdat ik waarschijnlijk vond dat ik nog geen zorgen genoeg had hebben we ook nog 2 katten genomen : Pan en Lyra, broer en zus, 9 maanden. Oorspronkelijk ben ik van Asse. Jaren in Dilbeek gewoond, daarna 5 jaar in Affligem en nu bijna 10 jaar in Aalst. We wonen doodgraag in Aalst, we willen nooit meer ergens anders wonen.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Ik ben lisa
Ik ben een vrouw en woon in Aalst (Belgie) en mijn beroep is leerling.
Ik ben geboren op 07/07/1996 en ben nu dus 29 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: scouts,judo,tekenacademie,striptekenen,muziek luisteren,tijdschrift maken.
Ik ben de dochter van Brigitte.
En ook hoofdredacteur van het tijdschrift CoolCats
