Super spannende dag! Vandaag hebben Brecht en Bjorn hun examen! Ze hebben in die 3 dagen naar een dvd moeten kijken en vandaag kregen ze daarover eerst een schriftelijk examen en daarna hadden ze 2 duiken. Ik maakte me geen zorgen, dit zou vlekkeloos verlopen! ik ging ook duiken op een andere plaats waar er een pijplijn loopt en er zich veel leven heeft op ontwikkeld, het was heel leuk en Ingrid, mijn buddy ( je duikt minimum altijd met 2 en je verliest elkaar niet uit het oog) in ons geval natuurlijk zei die mij niet uit het oog verliest :) zei me dat ik het echt goed doe, ik balanceer mooi en ben heel relaxed onder water en zit tussen alle spleten te kijken of ik geen haaien vind :) mijn papa liet ons doen wat hij zag dat het goed ging. Ze stelde me echt heel erg op mijn gemak, ze had het zelf ook niet verwacht van mij, maar ik dank alles aan haar! Thuis gekomen hadden de jongens hun brevet gehaald, dus de dames hebben heerlijke mojito's gemaakt bij een lekkere bbq. Shanna deed ook haar brevet, maar al een stapje hoger, zij moest nog enkele duiken doen omdat de condities niet ideaal waren om bepaalde duiken te doen.
Wat een super goed bed hebben we toch! Dag 2 van de mannen hun les, vandaag zouden ze al hun oefeningen van gisteren herhalen in de zee en dan ook gaan duiken, die zijn met alles meteen weg, alles ging eigenlijk vanzelf bij hen, zij hebben ook van niks schrik. ik ging dan ook nog eens een duikje wagen met mijn 2 privé instructeurs :) kwas wel weer heel zenuwachtig, want tis niet omdat het gisteren goed ging dat het vandaag goed ging. Ik moest eerst nog een oefening doen voor het geval ik mijn ontspanner ( mondstuk ) zou verliezen onder water...dat ging niet zo goed :) ik verslikte me altijd en moest meteen naar boven, heel gemakkelijk als je 2m diep bent maar als je 15m diep bent kan je niet zomaar naar boven gaan...uiteindelijk lukte het en we waren weer weg...wat een mooie duik! Hebben vanalles gezien...naaktslakken, roggen, octopus, allerlei vis :)...maar nog geen haaien...we zijn tot 11m gegaan. Brecht was super trots en ik op hem!
Spannend! De mannen hun eerste schooldag :) ze hadden al wel eens een initiatie les duiken gehad van mijn pa, maar nu begon het echte werk :) van 8 tot 4 was hun les. En ja ik ging het ook eens proberen met mijn pa, duikinstructeur en met in Ingrid, mijn buddy :) dive master. Niemand had gedacht dat ik het zou durven, zeker ik niet, ik ben enorm bang van de zee, waarom weet ik eigenlijk niet zo goed. Met een bang hartje trok ik al mijn gerief aan...dat is echt een enorm gewicht op je rug, tot je natuurlijk in het water bent :) we begonnen met kleine oefeningen; eens onder water ademen, op de knieën gaan zitten, even plat op de buik gaan liggen...enfin dat ging allemaal goed, en dan gingen we een klein tochtje doen...voor ik het wist zat ik op 5m diepte...je merkt daar heel weinig van, je moet juist je oren regelmatig klaren van de druk. We zijn dan tot 8m geweest :) ik voelde mij super! Ik had iets overwonnen waarvan ik dacht dat ik het nooit zou durven. brecht en Bjorn hadden ook veel te vertellen over hun eerste dag. Die twee zijn echt gebeten door de duikziekte, ze hadden heel veel oefeningen in het zwembad moeten doen, en de twee dagen erna gingen ze dan het grote sop in.
Redelijk goed geslapen. Ja het is nog wat wennen op onze nieuwe matrassen, Bjorn en Shanna hebben in de logeerkamer geslapen want wij wouden onze matrassen eens testen. Nogal een geluk want er bleek een gat in te zitten dus die gaan we vrijdag laten herstellen. Na een heerlijk ontbijt waren we klaar voor een stevige wandeling van een goeie 6km. Het was een hele mooie tocht...verschillende watervallen gezien, we zaten in het regenwoud, grote leguaan gezien, papegaaien, het was wel zwaar, veel bergop en bergaf en op een bepaald moment moesten we de cliffen op met een stijle ladder, op een bepaald moment zelfs met een kooi over voor het geval je zou vallen...amai twas echt wel de moeite. We liepen ook langs heel smalle paden met een duizelingwekkende afgrond. En natuurlijk op het einde een zware beklimming...we waren bekaf en het zweet droop van ons...het was een heel leuk weerzien met Anne want ze had stoverij gemaakt....heerlijk! Het rundvlees hier smelt weg op je tong! Die nacht hebben we heel goed geslapen!
Wat een heerlijke nachtrust! Dat had ik echt gemist! Na een heerlijk ontbijt hebben m'n pa en Ingrid al hun duik gerief verzameld, en Bjorn en Brecht zouden leren duiken. Shanna heeft jaren geleden al veel gedoken, dus voor haar was het eerder een opfrissing. Brecht was er meteen weg van en hij en mijn broer besloten dan om les te gaan volgen bij de plaatselijke duikclub om zo hun " open water brevet" te halen. Ik ging dit sowieso niet doen want ik heb veel te veel schrik van de zee...dacht ik :) enfin in de namiddag zijn we dan nog wat gaan zonnekloppen en s'avonds hebben we heerlijk gebarbecued.
Joepie joepie! We keken er enorm naar uit! Een weekje genieten! Zon, zee en strand! na een 2- tal uurtjes waren we er. Papa en Ingrid hadden een prachtig huis gehuurd, met een fantastisch uitzicht over de baai. We hebben dan in de namiddag nog een goeie wandeling gemaakt met Simon, hun bruine labrador, een beetje het dorpje verkend en dan een goeie pizza gaan eten. Vroeg in bed want de volgende dag ging iedereen gaan duiken, of leren duiken :)
Een douche nemen, zo een zalig gevoel! Je beseft pas wat je hebt als je het een tijdje moet missen! De dag begon super, een lekker ontbijtje, lekker chocomelk en goed weer. iedereen deed een beetje zijn ding. de mannen zijn nog eens 12 km gaan stappen om voor de rokers sigaretten te vinden. Shanna en ik hebben proberen liften maar dit was niet zo een succes :) de volgende dag kwam de bus ons ophalen om ons terug naar Launceston te brengen, daar moesten we een kleine 6u opzitten want die maakte een hele ommetoer, zoals ik in het begin al zei, openbaar vervoer is niet hun beste kant. daar aangekomen hebben we een camping gezocht, iets gaan eten en voor de voorlopig laatste maal ons tentje in. vrijdag 31/01 zijn we dan terug vertrokken met de vlieger naar Sydney. ik was blij dat we terug bij mijn pa thuis waren. Veel rust hadden we niet want alles moest nog gewassen worden en de valiezen terug inpakken want de volgende dag vertrokken we voor een week naar Nelson Bay!
joepie! De laatste dag! Ik was er niet kwaad voor! Het was een super ervaring maar nu was het genoeg voor mij! iedereen dacht vandaag wordt easy...maar niks bleek minder waar. Wat een hels pad! Ik begreep al vlug waarom bijna iedereen de Ferry nam naar ons eindpunt! Geen grote dalingen en beklimmingen maar echt een zwaar parcours. Veel wortels, boomstammen waar we moesten overkruipen. Amai ik was snel heel slecht gezind en iedereen heeft het geweten :) ik kon echt niet meer, zelfs Brecht met zijn liefaardig karakter moest het bekopen :) mijn broer en papa zijn dan heel streng voor me geweest, het was echt nodig. Ik heb dan een goed tempo aangenomen, verstand op 0 gezet en blijven doorgaan. Net op het einde was er nog maar het een boom omgewaaid, dwars over ons route, hij was echt 1,5m dik. Dacht van ok dat ook nog, maar ik kon al klein beetje lachen want het einde was in zicht :)))) joepie! Brecht en shanna zaten ons op te wachten in een restaurantje daar en gelukkig was het tussen ons meteen terug grote liefde! een hamburger en een glaasje wijn smaken dan zo lekker! we mochten toen niet op de gewoonlijke camping plaats overnachten omdat er zoveel wind was en er al verschillende waren omgewaaid, totaal niet erg want dat was nog ff stappen :) we hebben ons tent dan maar vlak aan het restaurant opgezet. toen kregen we ook te horen dat er een 30 tal km verder een bosbrand was, we dachten oooo daar gaan we niks van zien, maar op een bepaald moment roken we vuur en werd de lucht heel troebel en zat er veel rook in de lucht. We waren niet op ons gemak maar de ranger stelde ons op ons gemak dat alles onder controle was. Die nacht heeft het geregend en inderdaad de volgende morgen was er niks meer van te merken.
Bert Nichols hut - Narcissus ( 9km) + zijroute naar de hangbruggen (4km)
het was een " uitblaasdagje" dachten we. OK we hadden geen zware beklimmingen maar het was toch een lastig parcours en heel warm. Al die kilometers kruipen natuurlijk ook in de benen en niemand was nog superfit. De extra zijroute naar de hangbruggen was echt de moeite, het was prachtig en het waren echt enorme bruggen. Echt gek hoe ze dat toch allemaal maken. Daar hebben we veel leuke foto's gemaakt, mijn pa was in zijn nopjes hoor :) onze camping plaats lag aan het begin van Lake Saint Claire, voor de voetjes was dit een zeer welkome verfrissing,om te zwemmen was het water toch wel te koud, alhoewel er zich enkele toch in waagden :) die nacht heb ik niet veel geslapen want we zaten met ratten in de hut, aleja wat je een hut kan noemen, een krot :)
Kia Oro - Bert Nichols hut ( 10 km) + zijroute D'Alton en Fergusson Falls ( 1km) + zijroute Hartnett Falls ( 1,5km)
de regen was gelukkig weggetrokken en het beloofde een hete dag te worden. We hebben veel in het regenwoud gelopen, en op een bepaald moment hadden we een eerste aftakking naar 2 watervallen, heel heftig, stijl naar beneden maar het was zeker de moeite waard. Ik heb dan even mijn leven geriskeerd om een mooie foto te maken bij de waterval, laat ons zeggen dat ik er net niet onder lag :) pfff dan weer helemaal naar boven...jawadde ik heb afgezien. Brecht heeft duidelijk een veel betere conditie dan ik :) maar er wordt aan gewerkt :) een tijdje later kwamen we dan aan een aftakking van de volgende waterval. Daar is mijn vader ff in het water gegaan om ook sublieme foto's te nemen. Toen zag ik het even allemaal niet meer zitten, een klein breek moment...ik was kapot, veel slaaptekort. Gelukkig helpt Brecht me er steeds door :) er stond ons nog een hevige beklimming en afdaling te wachten. Bekaf kwamen we aan aan een heel mooie campingplek, we zaten iets of wat in een dal, maar nog steeds op 900m hoogte. Daar hebben we kunnen genieten van een mooie zonsondergang.
wat een een ijskoude nacht! En de dag beloofde ook echt niet veel goeds...hier zijn we eigenlijk in spoedtempo doorgegaan... Iedereen was moe en twas koud dus we wouden eigenlijk allemaal zo snel mogelijk aan de volgende kampplaats toekomen. shanna ging er als een speer vandoor, ze is supergoed in afdalen...ik kan dat eigenlijk niet zo snel, nogal last aan mijn knieën. Dus rond een uur of 1 zijn we al toegekomen. Het was wel een erg kleine hut, voor te veel mensen. Shanna en ik hebben dan wat gekaart en de mannen zijn dan nog naar een plaatselijke waterval gaan kijken. Vroeg gaan slapen want de volgende dag was het waterfall day :)
de dag begon heel frisjes met redelijk wat mist. Het beloofde een super zware dag te worden...17km is niet niks met die zware rugzak. Het was wel een mooie route, wel de ene beklimming na de andere, maar dit kon ook niet anders want er is niks plat in Tasmanië :) er was veel afwisseling; we liepen zowel op open vlakten, in bossen, beklimmingen op rotsen, stenen, aangelegde paadjes...enfin we verveelden ons niet :) het weer was niet te denderend, nogal koud en veel wind. We waren allemaal blij als we aan onze volgende slaapplaats aankwamen, er was een grote hut waar we ons iets of wat konden opwarmen want toen begon het goed te regenen. het werd een ijskoude nacht!
Waterfall valley - Windermere (7,75 km) + zijroute Lake Will (3km)
Na een ijskoude nacht beloofde het een superhete dag te worden. het was een prachtig route, niet echt zware beklimmingen en afdalingen, meestal een mooi aangelegd houten pad, maar voor mij bleef het wel zwaar; niet veel slapen en een zware zak bleef voor mij niet gemakkelijk. op een bepaald punt konden we een zijroute nemen naar lake Will; ideaal want iedereen begon al een lijfgeurke te krijgen aangezien we nergens kunnen douchen :) daar zijn we wel even gebleven, ons wat verfrist en geluncht. het heeft me goed gedaan want ik zat vol energie en ging met volle speed vooruit naar ons volgende eindpunt... op een goed uurke waren brecht en ik er al, daar hadden we houten plateaus om ons tenten te zetten en waagde ik nog eens een nachtje in de tent. we zijn zeer vroeg gaan slapen want de volgende dag hadden we 17km voor de boeg.
dan was het eindelijk zover, na een onstuimige nacht en goed ontbijt bracht een shuttle busje ons naar het begin van onze track. het weer was gelukkig terug omgeslaan en het beloofde een warme zonnige dag te worden. yuplaaaa en we zijn vertrokken...het was een loodzware track...meteen een loodzware beklimming en steile afdalingen...jawadde ik met mijn 0,0 conditie heb echt sterrekes gezien. we namen wel voldoende rustpauzes en dronken liters water en aten veel proteïnerepen. uiteindelijk waar we op het punt waar ik dacht hoger zullen we niet moeten gaan, maar niks bleek minder waar. het zwaarste moest nog komen. een zeer steile beklimming en het werd zodanig heftig dat er op het laatste stuk kettingen hingen waar je jezelf aan moest optrekken op de rotsen...ongelooflijk hoe dat vrij goed gelukt is met die zware rugzak. boven hebben we dan geluncht en Bjorn en Shanna hebben dan nog een beklimming gedaan waar wij vriendelijk voor gepast hebben :) in de namiddag waren er geen zware beklimmingen meer maar wel een heel lastig pad om te lopen; veel rotsblokken, losliggende stenen, dichte begroeiing...ik was bekaf, rond 18u zijn we dan aan onze campingplaats aangekomen. Shanna en ik konden daar dan in een hut slapen, niks luxueus aan hoor, wat houten planken en iets of wat winddicht. het werd een ijskoude nacht en toen wist ik dat ik vele slapeloze nachten tegemoet ging...
21 februari: 4u in de nacht... tijd om op te staan, veel geslapen hebben we niet want we zijn zo zenuwachtig als 1000 man. het is een goed uur rijden naar de luchthaven maar eigenlijk zijn we iets te laat vertrokken waardoor we dreigden onze vlucht te missen... de auto vlug geparkeerd om dan een busje naar onze terminal te nemen...ik denk dat we er rond 6.30 waren en om 7.30 vertrok onze vlucht. Het personeel is er super vriendelijk want we kregen plaatsen aan de nooduitgang waar veel extra beenruimte is zonder dat we er zelf hebben moeten achter vragen. het was een goed uurtje vliegen naar Launceston. Daar aangekomen hebben we een taxi naar tstad genomen en de bedoeling was om vandaar met een bus naar Cradle Lake te rijden maar die reed niet die dag...Tasmanië is niet het beste georganiseerde land voor het openbaar vervoer :) dus dan maar met de taxi... je zou denken superduur maar het was even duur als met de bus maar we zaten wel zeer comfortabel :) Na een 2-tal uur zijn we daar dan aangekomen...de zon was verdwenen en het was er heel koud en veel regen...toen dacht ik OMG waar begin ik aan...m'n eerst kleine breek moment...maar kheb me snel herpakt :) op de camping hebben we dan ons tent opgezet, iets gaan drinken en ons eerste zakjesvoer getest...vond ik eigenlijk heel lekker :) tegen 21u ons tentje in voor de eerste koude nacht...100-tal keer wakker geworden van wallabies en possums die aan onze tenten zaten en veel gelachen want er was ook een brombeer in de buurt...mijn vader die nogal luid snurkt :)))
vandaag de laatste voorbereidingen treffen voor we 10 dagen van de aardbol verdwijnen ;) we zijn hier naar een plaatselijke winkel gereden om de laatste benodigdheden te kopen voor we van de beschaafde wereld verdwijnen. ik verschiet er wel van van wat een mens eigenlijk allemaal nodig heeft om 10 dagen te overleven...toch niet echt goedkoop :) maar goed ik denk dat we er allemaal klaar voor zijn. voor Brecht en mij is het wel allemaal nieuw dus de zenuwen gieren door ons lijf :) maar we zijn in goede handen, Bjorn en Shanna zijn de pro's en mn papa sleurt er ons wel door :) over een 6 tal uur vertrekken we naar de luchthaven...informatie over de overland track kunnen jullie het beste vinden op google, we doen ongeveer een 70km op een week, dit kan nog verlengd worden door allerlei zijroutes te nemen, we zien wel hoeveel energie we hebben :) dus ik zou zeggen tot over een 10 tal dagen! dada xxx
zaterdag en zondag hebben we de majesteuze stad Sydney bezocht...ik had hierover nog eigenlijk niet veel gelezen en gehoord en dus wist ik niet goed wat ik me er bij moest voorstellen.
we zijn rond 9u vertrokken met de trein...echt spot goedkoop, denk zoiets van een 11 dollar heen en terug...das wat anders dan de NMBS ;) hahaha...als je weet dat de parking kan oplopen tot 25 dollar per uur is, is de keuze snel gemaakt...alsook moet er niemand bob zijn want als de politie je hier pakt met een glas teveel dan wordt het snel een nachtje de cel in...
na een goed uurtje rijden waren we er al, eigenlijk al vlak in het centrum...aleja nog iets of wat de buitenwijken waar veel chinezen en allerlei andere Aziaten een eigen zaak runnen, zeer gezellig allemaal maar toch ook opletten geblazen voor pickpockets.
na een klein halfuurtje kwamen we dan echt in de sjieke stadsbuurt met het ene shoppingcenter na de andere, echt ongelooflijk met ook telkens verschillende verdiepingen. ik mocht van Brecht niet te veel naar de winkels kijken want hij had schrik voor zijn portemonnee en hield de visa kaart stevig in de hand :))) hihihi.
je had er ook overal straatmuzikenten, wat het heel gezellig maakt, en wat me ook opviel was dat er heel veel groen was, je had niet echt het gevoel dat je in een miljoenenstad liep.
na en klein uurtje stappen en klimmen kwamen we op de harbor bridge, echt een prachtige brig die in 1932 is geopend, echt zot hoe ze dat in die tijd verwezenlijkt hebben. je had er een prachtig uitzich op volledig Sidney; de haven met al haar baaikes, de hoge buildings, opera house....toen hebben we ons fototoestel goed gebruikt ;)
daarna hebben we langs de haven gewandeld, zo naar het opera house om dit prachtig kunstwerk van dichtbij te bewonderen, ongelooflijke architectuur!!!! we zijn onderweg naar daar ook een " tea-room" tegengekomen met echt Belgische wafels...heel prijzig...ongeveer 18 dollar voor en wafel met chocoladesaus...ik zal ze thuis wel eten :)
na een lekkere lichte lunch en vele hete kilometers verder zijn we naar darling Harbour getrokken...een andere haven aan de andere kant van het stad...wel heel leuk dat je overal drankfonteintjes tegenkomt, dit is echt een leuke verfrissing op zulke 35+ dagen. hier kom je vele gezellige cafetjes en restaurantjes tegen, niet echt goedkoop maar veel beter dan in het mondeine centrum. we zijn dan het sealife en wildlife centrum gaan bezoeken...zeer interessant en niet te vergelijken met onze sealife :) je zag er alles...kangoeroes, allerlei haaien, krokodillen tot vogelspinnen...s'avonds extra goed onder mijn bed gekeken want die leven hier overal...ze leven natuurlijk wel buiten en verscholen maar toch kan je er af en toe eens ene binnen tegenkomen...brrrr...hier leeft ook de giftigste spin en slang ter wereld...op zich moeten we daar allemaal niet te veel bij nadenken...het is gewoon niet aan te raden om met blote voeten in de bushes te lopen...
het was een zeer vermoeiende maar prachtige dag!!!!
de dag erna zijn we met de boot naar Sydney gegaan, de broer van Ingrid heeft een boot en was zo lief om ons uit te nodigen voor een tocht, het was fanastisch om alles eens vanop het water te bekijken en nog prachtigere foto te maken...we hebben champagne gedronken onder harbor bridge...fancyyy :) met uitzicht op het opera house...wie kan dat vertellen :) daarna zijn we naar een iets rustigere baai gevaren om lekker te picknicken want ik werd zeeziek...was wel een lichte domper maar niks aan te doen...daar hebben we lekker genoten van onze persoonlijke chef kok Ingrid :) daar hebben we nog wat gezwommen en geravot en dan terug gevaren naar de plaats waar we vertrokken waren.
Vandaag normaal nog een dagje hunter valley, maar we hebben besloten dat 1 dag in de wijn genoeg was, tenslotte komt barossa valley er ook nog aan waar we wijnen kunnen proeven.
Stefanie haar vader had het idee om naar Terry oval beach te gaan waar het water rustig is en waar ik dus al een duik initiatie zou krijgen, spannend
Zo gezegd zo gedaan, bij aankomst iedereen naar het strand en ik kreeg men eerste duiklessen. na 45min uitleg en ons uitrusting aan te trekken, was het grote moment dan eindelijk zo ver ! met zo'n 30kg materiaal stappen naar het water is geen pretje maar eenmaal in het water voel je daar niks meer van, oef
eerst even op de knieën gaan zitten om onder water te ademen, ik moet eerlijk zeggen dat doet maar raar, maar het went enorm snel. Daarna plat op de buik om te leren dalen en stijgen in het water, en dan hopsa vertrokken !
Het zicht was niet super, maar toch al meteen enkele roggen gezien en een blue grouper fish, wat een beest ! Alles ging goed, voor dat ik het wist zaten we al op 6,2 meter diepte, waaaaaaaw.
Omdat het zicht niet zo goed was besloten we om terug te keren naar de oppervlakte, tot mijn verbazing had ik nog meer dan de helft van lucht over na een goed half uur duiken, en daardoor kon bjorn in de namiddag ook nog eens een duikje wagen.
In de namiddag de valley verkend, via de rotsen geweest en nog genoten van de zee, prachtige natuur !!
Dag luitjes! Gisteren was ik in mijn nopjes want het was wijndag :) Ik had hierover uiteraard geleerd op de wijnschool en dit is natuurlijk een uitgelezen kans om deze streek te bezoeken...niet iedereen krijgt hiervoor de kans... Rond half 11 zijn we vertrokken naar Cessnock, je kan noemen dat dit wat het centrum is van de hunter valley. eerst zijn ze naar een info punt geweest waar we zeer vriendelijk ontvangen werden door een jongeman van de wine society. die heeft ons verteld welke wijnhuizen echt aan te raden waren en alles op kaart aangeduid. shanna en ik hebben daar natuurlijk ook al 2 wijnen geproefd 1)The little wine company - gewurz 2013 (wit) 2) per diem Keith tulloch - tempranillo (rood)
het eerste wijnhuis was " het Peterson house - premium sparkling wines ", je kwam er binnen en het was echt een hele mooie shop met leuke degustatiebar...we weden er heel vriendelijk ontvangen en mochten alles proeven wat we wouden en het was gratis :) 1) Peterson house - sparkling blanc de blanc 2012 2) Peterson house - Shiraz' ambrosia 2011, dit was een fantastische rode schuimwijn...slechts de 2de maal dat ik zo ene drink want deze wordt ook heel weinig gemaakt.
Het tweede wijnhuis was " chocolate fudge- wine lounge" daar konden we wijnen samen met chocolade degusteren. Het was er lekker fris, en we werden weeral heel vriendelijk ontvangen. Het was ook de eerste maal dat ik chocolade met wijn samen degusteer...echt een zeer leuke ervaring. Het waren allerlei chocoladesaus dat ik al kende maar de speciaalste was toch de fondant chocolade met Chili in...very spicy en je krijgt er veel dorst van :) 1) cock and bull - Shiraz en cabarnet (2012) ( rood) 2) fillies rosé
na het tweede wijnhuis bezocht te hebben hadden we toch wel een klein hongertje gekregen en er werd ons aangeraden om naar " tempus two " te gaan, dat is onder andere een wijnboer maar je kon er ook Japans en Thais eten, een cocktailbar en een kaasshop waren er ook. na een lichte lunch zijn we dan maar terug enkele wijnen gaan proeven. het was een heel moderne wijnhandel met een zeer grote degustatiebar. Hier vielen de wijnen wel wat tegen tegenover de andere die we al geproefd hadden. 1) tempus two copper - moscato lightly sparkling 2012 ( witte schuimwijn) 2) tempus two copper - varietal moscato rosa 2013 ( rosé schuimwijn) 3) tempus two pewter - botrytis semilon ( dessertwijn) DIT WAS WEL EEN FANTASTISCHE WIJN
daar ter plaatse lagen er ook een 100- tal vaten te rijpen.
aansluitend bij deze wijnhandel had je " meerea park", een wijnwinkel volledig in het wit, daar hebben we er ook nog 2 geproefd, ze waren niet slecht maar er was niet echt een waauw effect.
1) meerea park - semi-sweet semillon ( dessertwijn) (2013) 2) meerea park - Xyz Shiraz 2011 (rood)
de volgende stop was wijnhuis " Savannah estate " dit vond ik persoonlijk een heel gezellige degustatie, het was er lekker authentiek en er werd gedegusteerd op wijnvaten. 1) Savannah estate - sparkling zibibbo 2) Savannah estate - mudgee chambourcin 2012 (rood) zeer lekkere wijn!
daar heb ik ook enkele inox cuves kunnen spotten waar de wijn in gemaakt wordt :)
de laatste stop was " petersons wines " de zelfde wijnboer van de eerste stop, maar hier worden de stille wijnen verkocht en in de vorige enkel de mousserende. Het was er meteen een adembenemend uitzicht over de wijngaarden, echt fantastisch. Het was een heel toffe man die ons verwelkomde. Hij noemde zijn schuimwijnen die we in zijn andere zaak gedegusteerd hadden " champagnes" en daarop zei ik dat die enkel in de champagestreek zo mogen genoemd worden :) hij keek me even raar aan en zei: oooow you now a lot of champagnes :) hahaha wel ff een grappig moment. op de lijst viel me wel meteen op dat de wijnen nogal prijzig waren. 1) Peterson - Shiraz vintage 2012 (rood) 2) Peterson - merlot vintage 2012 (rood)
lekker wijnen!
in het algemeen heeft hunter valley een zeer goede indruk nagelaten. Khad wel graag nog enkele wijnhuizen gedaan maar na een 15-tal wijnen zijn je smaakpapillen toch niet meer wat het moet zijn :) over een kleine 2 maand verblijven we een 4- tal dagen in de barossa valley dus daar zal ik nog veel meer over te schrijven hebben :)
DAG 1 Saratoga Na een tocht van 36 uur onderweg te zijn, zijn we
dinsdag ochtend toegekomen omstreeks 8u in de morgen, het was er meteen
heel warm, zo'n 30 graden om te beginnen
Na
een anderhalf uur rijden zijn we toegkomen bij Stefanie haar vader in
saratoga. We zijn meteen verwent met een uitgebreide brunch. Na even rusten zijn we naar het strand getrokken om ons te wagen in een duik in de zee, zaaaaaalig gewoonweg
Vlak
naast de zee was er een lagune waar we met de hond geravot hebben en
zalig hebben kunnt en zwemmen en zonnen. Een heel aangename start van de vakantie.
S'avonds zijn we verwent geweest met een aperitief en BBQ
DAG 2 Bouddi national park - killcare beach
We
hebben ontbeten met uitzicht op zee voor Bjorn zijn verjaardag en
daarna hebben we een wandeling gedaan van een 6 tal kilometer in het
bouddi national park. Het was al vrij intensief veel dalen en stijgen
maar gelukkig regelmatig een stop om te zwemmen in een van de vele
baaikes.
 "Cool"){kind=icon}
 "Surprised"){kind=icon}
 "Shocked"){kind=icon}
DAG 1 Saratoga
