Onderweg naar Alice SPRINGS zouden we een korte stop maken in Hanbury, waar 4000 jaar geleden een meteoriet is ingeslagen. Er waren verschillende kraters, de grootste had een diameter van 180m. Moest je het niet weten dat er een meteoriet is ingeslagen, je zou het nooit zien want er is veel begroeiing. Het is wel leuk want dit had niemand van ons al gezien en het geeft toch een speciaal gevoel. Daarna was het nog een goed uurtje rijden naar Alice Springs. Hier leven heel veel aboriginals. Het is triestig om te zien, ze zijn allemaal heel vuil, dronken, op hun blote voeten en zeer smerige kleren....s'avonds alleen op straat lopen is niet echt een optie ook al lopen er hier veel agenten....we hebben een beveiligde camping uitgekozen voor de zekerheid... S'avonds moesten we nog een kleine boodschap doen hier in de winkel en ik kwam letterlijk ongemakkelijk van de geur van die mensen...onbeschrijfelijk. Op de camping hebben we nog biertje gedronken om wat te bekomen want dit zien we echt niet alle dagen.
Niet te laat opgestaan zodat we zeker op tijd aan onze wandeling konden beginnen. Denk dat we rond half 10 aan het vertrekpunt stonden en de wandeling was al afgesloten....we moesten hem blijkbaar voor 9u starten omdat het een super warme dag zou worden....maar niet getreurd we zijn zijn dan maar over het hek gekropen en zijn er aan begonnen :)))) het begon met een zware beklimming helemaal naar de top van de KINGS Canyon. We zijn het al gewoon, het wordt alsmaar minder lastig...dan hebben we eigenlijk de hele tijd boven gelopen....het fototoestel moest overuren kloppen....zo prachtig! Dit is op dit moment het mooiste dat we gezien hebben!op een bepaald moment stonden we op een rots en was er veel wind en hebben we ons neergelegd en zo met ons hoofd over de afgrond gehangen :) dat was even flippen.... Daarna moesten we terug volledig naar beneden naar de oase, een mini meertje met veel groen in het midden van de KINGS Canyon, wat was dat mooi! Daar hebben we wat gerust want we moesten dan natuurlijk weer volledig naar boven...spieren kweken! In de late namiddag waren we aan ons eindpunt en konden we gaan zwemmen! S'avonds hebben Shanna en ik de mannen weer afgedroogd met het kaarten :)
Na genoten te hebben van een heerlijke nachtrust en van een lekkere brunch zijn we kort na de middag vertrokken naar Kings Canyon, een goede 300km rijden. In de late namiddag zijn we aan de camping aangekomen, die was wel duur voor het gene het maar was. Het zwembad was wel groot en proper :) heeeeel belangrijk :) de benzine werd ook alsmaar duurder...in Sydney konden we voor ongeveer 1,53 dollar tanken en hier was het 2,25 dollar...s'avonds hebben we niet veel meer gedaan, de wandeling besproken voor de volgende dag, nog wat gekaart en vroeg gaan slapen. En we hebben dingo's ( wilde honden) gespot op de camping!
5u de wekker....ja amai nog vroeger dan gisteren...voor de sunrise van de KATA TUTJA...want die ligt nog wat verder dan AYERS Rock. Het was subliem! Ook omdat je de AYERS rock kon zien liggen en dus 2 vliegen in 1 klap hadden. Daarna waren we klaar voor een zware wandeling aan de KATA TUTJA, een goede 7km stijgen en dalen op moeilijk terrein. Het is iets van het mooiste dat we al gezien hebben! Prachtige uitzichten en veel groen, iets wat we niet echt verwachtten in het midden van de woestijn! Daarna hebben we nog een 3km lange wandeling gedaan, de Walpa gorge, die ging tussen 2 steile rotswanden, ook echt de moeite, Smiddags hebben we natuurlijk weer het zwembad onveilig gemaakt, we wouden allemaal een dutje doen maar de vliegen besloten daar anders over.... S'avonds zijn we dan gaan bbqen met heel speciaal vlees...we hebben kangoeroe, krokodil, EMU en buffel gegeten. Zeer lekker allemaal hoor!
5u30 gaat de wekker af....pfffff why???? Hihi aja voor de sunrise natuurlijk, die zou prachtig zijn. Rond 7u kwam ze op. Het was mooi maar de sunset gisteren vonden we beslist mooier, je zag toen mooi de kleursveranderingen. Meteen na de zonsopgang waren we klaar voor een 10 km lange wandeling die volledig rond Ayers Rock gaat, je zou denken eens je een deel van de rots gezien hebt, heb je het allemaal gezien, maar hij veranderde constant, telkens opnieuw stonden we er met verbazing naar te kijken. We hadden hem graag ook beklommen maar dit mocht niet meer en wordt binnenkort ook volledig afgeschaft omdat het een heilige plek is voor de aboriginals. Het had wel een kick gegeven ook al is het levensgevaarlijk en zijn er al 35 mensen gestorven...sinds we in de woestijn zijn moeten we elke dag een vliegennet dragen want er komen tientallen vliegen op je gezicht, neus, mond,...zitten...heeeeeeel irritant :) In geen tijd was het al 36 graden en wisten we waarom het streng afgeraden werd om Smiddags te wandelen. het zwembad zorgde voor een welgekomen afkoeling en daar hadden we ook niet veel last van de vliegen :) S'avonds ben ik met Brecht iets gaan eten, het is heel leuk met ons vieren maar heel af en toe hebben we eens een momentje voor onszelf nodig...het was heel gezellig. Daarna ben ik met Shanna iets gaan drinken om ook wat bij te kletsen en dan waren de mannen ook eens alleen :)
Wat een pokhete nacht! Bijna niks afgekoeld en geen zuchtje wind...geen goede nachtrust dus... Vandaag gingen we 2 kleine wandelingen doen om rustig te beginnen en de buurt wat te verkennen. Het werd ten strengste afgeraden om in de namiddag nog te wandelen door de zo hoge temperaturen dus gingen we vrij vroeg op pad. We hebben de Liru Walk en de Mala Walk gedaan. Samen goed voor een 3 tal Km langs Ayers Rock. Je las langs het pad veel over de geschiedenis van de aboriginals, ze verblijfden daar vaak...mannen en vrouwen leefden vaak apart...alsook de ouderen...en daar werden ook de ceremonies gehouden voor de jongens die man werden. In de namiddag hebben we genoten van een frisse duik en de mannen hebben dan naar F1 gekeken. S'avonds zijn we terug gekeerd naar Ayers Rock voor de sunset, dit was echt de moeite. Je zag de kleuren van de rots veranderen naargelang de zon meer en meer onder gaat, heel mooi.
Het was de bedoeling om na Coober Pedy te stoppen in Marla, maar dit was zo klein en er veel niks te beleven dat we zijn doorgereden naar Kulgera...maar hier net hetzelfde... Geen klop te doen en te bezichtigen hier. Dus zijn we maar meteen naar Uluru gereden, dit was in totaal een goede 700 km, echt niet te onderschatten, want dit is geen autostrade zoals bij ons. Wat een kippenvel moment als we dan voor ons in de verte Ayers Rock en de Kata Tjuta zagen, uit het niets, waar alles vlak is...2 mastodonten van massieve rotsen...PRACHTIG! Het was al vrij laat als we op de camping toekwamen en besloten meteen ook dat we hier een extra dag zouden blijven omdat we toch voorliepen en er hier heel veel te wandelen valt, en vooral om naar de zonsopgang en zonsondergang te gaan kijken. De verwachte temperaturen voor de komende dagen liggen rond de 36 graden...in de schaduw...dat wordt zweten en veel drinken!
Vandaag zouden we enkele look - outs over te stad gaan bezichtigen en ook een ondergronds huis waar nog steeds mensen wonen. Dit was echt een topattractie voor ons! We werden zeer vriendelijk ontvangen en kregen een volledige uitleg over de historie van de stad en hoe het ontginnen van opal allemaal begonnen was. faye's house heette dit, Faye is een Australische dame die dit huis volledig zelf heeft uitgraven met hamer en beitel, alé toch grotendeels. Het omvatte een keuken, woonkamer, 3 slaapkamers, bar en party room met zwembad :) en ja hoor feestjes werden er daar veel gegeven :) het was een dame die verschillende opalmijnen bezitte, haar inzette voor de toeristen te begeleiden en ook vrijwilligers werk voor de minder bedeelden. In 1992 heeft ze Coober Pedy verlaten, vind ik wel logisch na 30j, en woont nu tegen Brisbane, ze moet wel nog vaak terugkomen om allerlei awards in ontvangst te nemen. Ze is ondertussen 82j. S'avonds kregen we aan onze camping nog een rondleiding in een opalmijn en werd ons uitgelegd hoe dit allemaal gebeurde, dit viel wat tegen want die man sprak heel moeilijk Engels en we konden niet alles verstaan, en het ging ook allemaal wat snel. Maar ja het waren toch 2 geslaagde dagen.
Tijd voor Coober Pedy!! De stad van opal en ondergronds wonen! Hier keek ik wel naar uit en was heel benieuwd hoe het allemaal in zijn werk ging. We gingen overnachten in een ondergrondse camping, echt iets unieks! Natuurlijk konden we ons piquetten niet inslaan want de ondergrond was allemaal rots, dus de mannen moesten maar bloot slapen en shanna en ik samen in de kleine tent...we zijn niet zo zot van beestjes die over ons kunnen kruipen :) Smiddags hebben we het stadje nog wat verkend en de juweliers bezocht...echt niet zo goedkoop die opal! We hebben niet zo heel goed geslapen want elk geluid van je mede - campgenoten hoor je dubbel zo goed :)
Vandaag zouden we een 2de poging doen om terug de woestijn in te trekken, weliswaar via de Stuart Highway en niet off road. Woomeera lag op een 3u rijden en diende als overnachtplaats. Wat een dode stad! Je ziet bijna geen mensen lopen en geen auto's tijden, echt gek. Het was wel de stad waar de eerste satelliet van Australië werd afgeschoten. Je had er een soort van openlucht museum waar er allerlei raketten, gevechtsvliegtuigen en bommen te zien waren. Wel eens interessant hoor. Shanna wou in de namiddag graag eens naar de plaatselijke bibliotheek, maar daar had ik niet zoveel zin in en besloot om naar het zwembad te gaan. Het was een 25m bad! Echt iets dat je niet zou verwachten in zo een doodse stad, de gloriejaren zijn hier duidelijk voorbij. Kheb dan maar 60 baantjes gezwommen kwestie van mijn conditie op peil te houden :))
Dit zou een relax dagje worden! Eens wat langer slapen! Onze was doen! We zijn in de voormiddag naar de bibliotheek geweest waar we gratis WiFi hadden! dus een ideaal moment om onze blog wat bij te werken. In de namiddag hebben we wat in het stadje rondgelopen. Echt niet interessant, het was er heel vuil en marginaal en voelden ons niet echt op ons gemak. Een plek waar je zeker niet moet gaan als toerist! S'avonds is er een hevige wind komen opzetten, en aangezien de piquetten niet goed vast bleven zitten in de grond hebben we er allemaal stenen moeten op leggen omdat we zeker niet hetzelfde wouden tegen komen als in Wilson Promitory. Onze was lag overal :) Het werd een woelige nacht...
Jawadde mijn broer en ik hebben een enorme kater!!!!! Toen ik me wou opfrissen in de toilet zag ik daar plots een weegschaal staan, ik dacht mmmm ben eens benieuwd....en ja er bleek 9kg af te zijn :))))) dat is ondertussen een week geleden :) die dag was niet zo leuk. We moesten ons band laten herstellen, en aangezien we dus niet de Oodnadatta Track gingen doen moesten we eigenlijk terug naar de kust om van daaruit via de Stuart Highway terug de woestijn in te gaan... Typisch Aussie land...Shanna heeft moeten rijden want Bjorn en ik waren echt niet in staat om te rijden...Brecht en Shanna hebben nogal afgezien met ons :) in de namiddag kwamen we aan in Port Augusta en hadden we een mooie camping met zwembad uitgekozen. Ideaal om een beetje op ons positieven te komen. S'avonds zijn we iets gaan eten in een restaurantje, dit is wel tegengevallen, ik had gemarineerde steak besteld en die was walgelijk! Gelukkig waren mijn frietjes en saus wel heel lekker. We zouden hier 2 nachten blijven omdat we toch wat voorliepen op de planning.
Vandaag zouden we vertrekken naar Leigh Creek, daar is eigenlijk niets te doen, enkel om te overnachten en daarna door te rijden naar Marree. Wat een ontspannen dag moest worden werd al snel een beetje een nachtmerrie. We hadden een stukje grevel road en we hebben een lekke band gekregen. Gelukkig waren we net in het minisculeuze dorpje Parachilna, daar werden we snel geholpen door een super vriendelijke toerist en heeft ons goed geholpen ons band te vervangen. Het was al middag en besloten dan maar een hapje te eten in het Prairie Hotel. Blijkbaar zeer bekend om zijn kangoeroe burgers en Emu-vlees. Het plan was dus dat we de dag erna zouden doorrijden naar Marree om de wereldbefaamde Oodnadatta track te doen, een 600km lange grevel road die voert langs williams Creek ( slechts 12 inwoners), Oodnadatta en eindigt in Marla. We kregen wat schrik wat normaal wordt dit aangeraden met een 4 wheel drive + 2 extra reserve banden, wij hadden een 2 wheel drive en onze vervangband hadden we al moeten bezigen :) we hebben besloten om het ons niet te riskeren want het houdt echt gevaren in als je in panne komt te staan in de middle of nowhere. Echt zeer jammer want we hadden hier echt naar uitgekeken en waren heel teleurgesteld. We besloten dan om naar het dichtste, grootste stadje te rijden omdat we daar het meeste kans hadden om ons band te laten herstellen. Leigh Creek bleek de beste optie, maar als we daar aankwamen was er niks open; geen winkel, geen informatie center...enkel de bottle shop :) 5 km verder bleek er wel een garage te zijn die de volgende dag open was. We hebben dan maar een camping plek uitgezocht en aangezien we geen eten hadden besloten we dan maar om in de drank te vliegen :) Bjorn en Brecht hebben een liter whiskey gekocht en Shanna en ik hadden nog 2 liter porto. In een tankstationnetje hebben we nog enkele hapjes gevonden :). Het werd echt een leuke avond :) jammer genoeg was ons drank heel snel op en zijn we in nogal dronken toestand TE VOET naar dorpje gewandeld in de hoop dat de bottle shop nog open was...jammer genoeg niet....op de terugweg kwamen we de politie tegen...een jonge gast die vriendelijk vroeg of we een lift nodig hadden...en wij met ons grote mond...nee nee we hebben drank nodig...gelukkig kon hij ermee lachen en zei dat is goed kom maar mee. We zijn dan in zijn combi gestapt en op zijn achterbank lag het vol met flessen wijn. We zijn dan mee bij hem thuis gegaan en nog gezellig een fles wijn uitgedronken. Daarna heeft hij ons aan ons camping afgezet...echt de max, denk dat je dat bij ons niet moet verwachten :)/
Onze voeten liggen open en we zijn zo stijf als 1000 man! Vandaag gaan we het zeker rustig aan doen! We zouden 2 korte wandelingen doen waar er oeroude aboriginals tekens te bezichtigen vallen. De ene wandeling was slechts 500m :) een lachertje eigenlijk :) maar toch de moeite, we moesten toch over enkele rotsen kruipen om er te geraken. De 2de wandeling was 3 km, en ze zeiden dat het 2u wandelen was...jawadde wij zijn wel vergevorderde wandelaars ondertussen, dus hebben we de klus geklaard in slechts 50min :) wel zeer mooi, een uitgeholde rots waar er vrij veel tekens te zien waren. Die tekens gaan vooral over waar ze toen op jaagden, elk dier had een symbool en over de jongetjes die een man werden... in de namiddag waren we al terug en hebben we nog wat van het zwembad genoten.
