De vrees na vrijdag, dat Milan ziek zou worden, is uitgekomen. Toen we aan zee toekwamen klaagde Milan dat hij koud had. Gisterenavond kreeg Milan dan serieuse koorts. 's Nachts rond 2.00u (oude tijd) riep hij achter water. Ondertussen tierde Xibe voor zijn melk. Na zijn melk lag hij te vertellen à volonté. Daarna wou Milan nog wat water. En toen het 3.00u was, was Xibe eindelijk uitverteld!!! Moeke liet Xibe dan ook maar vertellen, want ook al ben je erg moe, toch geniet Moeke ook 's nachts van je vertellingen. Toen Andres opstond, had hij dan ook koorts. Nu is het natuurlijk even afwachten wat het verder wordt. Met enkele suppo's zal het hoogstwaarschijnlijk weer over zijn.
Vrijdag 24 oktober, de start van de herfstvakantie!!! En zoals dit in de familie een traditie is, gaan we op de laatste vrijdag vóór de herfstvakantie altijd een avondwandeling gaan doen aan de zee in Middelkerke. Ook dit jaar was iedereen van de partij. Normaal gezien wandelen we in het doorgaan (van Middelkerke tot Westende) op het strand en keren we terug op de dijk. Bij het aankomen aan zee, worden eerst nog de maagjes gevuld met de overheerlijke Klaaskoeken die Moetie al de hele dag maakte!!! Daarna vertrekken we vol enthousiasme naar het strand, want een 100-tal meter voor de Casino wordt er gespurt op de 'berg' (zoals we dit aan de kindjes uitlegden). Niemand geeft af, want iedereen wil koste wat het kost als eerste over de ballustrade aan het Casino zijn. Daar Pauline en Ilse dit voor de eerste keer meemaakten, wisten ze niet wat hen te wachten stond. Tot plots iemand het startsein gaf!!! Moeke bleef natuurlijk bij de kindjes. Toen we wilden starten op de 'berg', gleden onze schoenen wat door, door het vele mos!! Nonkel Stan en Pauline gleden plots weer helemaal naar beneden. Gelukkig deed niemand zich pijn. Daar het veel te glad was, konden Milan en Andres er niet op, maar al gauw kwamen Nonkel Ken en Nonkel Stan met dé oplossing. Nonkel Ken hield Milan vast aan de rug van zijn jas en zo kon hij ook zelf naar boven klimmen. Nonkel Stan daarentegen, zette Andres op zijn rug en terwijl Andres zich stevig vasthield aan Nonkel Stan zijn nek, klommen ze zo gezwind naar omhoog. Moeke ging dan nog een paar meters achteruit en liep dan ook tot boven. Boven stonden de handen al klaar om iedereen veilig terug op de dijk te helpen!! Milan, Andres en Marte fietsten dan op de dijk met de loopfietsjes. Onze Xibe viel al heel snel in slaap in zijn warme buggy!! Bij de terugkeer naar de auto wordt er in een knus cafeetje nog iets gedronken. Dit jaar hadden we in het doorgaan een cafeetje/brasserie gevonden waar er terrasverwarming en terrasvuurtjes stonden en hebben we dan ook buiten nog wat verder genoten!!! Eens aan de auto, kan er nog iets gegeten of gedronken worden en gaat iedereen moe, maar tevreden naar huis!!!
Doordat ons gezin uit zoveel mensen bestaat, is het leuk dat je tijdens de wandeling constant tegen iemand anders babbelt!!! Echt leuk!! Op naar volgend jaar, zou ik zo zeggen!!!
Na een hele week oefenen om onze Xibe 'dada' te leren, is het eindelijk gelukt!! Als Moeke roept naar Xibe en zegt: "Xibeke.......dada!!" Dan gaat onze Xibe spontaan zwaaien!!! En zo mooi dat hij dat kan!!!
