Druk op onderstaande knop voor het plaatsen van een berichtje in mijn gastenboek.
Borstreconstructie
Mijn DIEP Flap avontuur.Ik heb de knoop doorgehakt en ben er nu ontzettend blij mee!
20-06-2011
Geduld
De genezing van de open wonde zal maanden tijd vragen. Een plons in een zwembad, ergens in het zonnige zuiden, zit er deze zomer dus niet in.
Het gele weefsel (fibrine) komt stilletjes aan los en de wonde ziet er rozig uit (blijkt zo te moeten zijn).Toch is het het een lelijk zicht, zo een gat in je buik. Je kan eigenlijk weinig doen. Verzorgen, verzorgen, verzorgen en wachten, wachten en nog eens wachten tot het helemaal dicht is!
Maar ja, ik mag al blij zijn dat de reconstructie gelukt is. Als er bij een DIEP Flap-reconstructie al complicaties zijn dan is het, volgens de chirurg, meestal aan de gereconstrueerde borst. Oef, heb ik chance
Vandaag nogmaals op controle geweest en heb eigenlijk geen goed nieuws gekregen in verband met de buikwonde. De genezing zou een paar maanden kunnen duren . Het enige goeie nieuws is dat het zal genezen .
Ik heb begrepen dat ik nog veel geduld zal moeten hebben.
-het kleurverschil tussen de borstflap en de rest van mijn borsthuid zal vervagen maar dat kan 2 tot 3 JAAR duren .
- gevoeligheid van de buik kan nog een paar maanden duren.
- waar de necrose zat, zal de buik gevoelloos blijven.
- de onderkant van de borst is nog hard en ook dit kan nog maanden duren voor de borst helemaal soepel is.
- de borst beweegt een beetje bij het opspannen van de borstspier maar dit zou bijna volledig verdwijnen wanneer de borst soepeler wordt.
En ik die dacht één van de gelukkigen te zijn die kan spreken over een volledig geslaagde operatie
Ik had mij gisteren voorgenomen de bovenverdieping eens een goeie schoonmaakbeurt te geven.Twee kamers, meer niet .Ik was doodop. Ik dacht, morgen zal het wel beter gaan. Niet dus , want vandaag de 2 andere kamers gedaan en weer zo moe . Alles is me teveel. Misschien toch nog even wat gas terugnemen en rustig aan doen. Niet te veel willen zeker?
Mijn ventje is deze week terug aan het werk gegaan en dus neem ik het huishoudelijk werk terug volledig voor mijn rekening. Ik doe het wel nog kalmpjes aan. Ik heb tijd zat.Wat vandaag niet kan, doe ik morgen wel.
De buikwonde is nog niet volledig dicht maar het ziet er al beter uit.
Ik sta elke dag nog versteld van het resultaat van de DIEP Flap operatie.Wat die chirurg allemaal kan . Ik heb mij in 20 jaar nog nooit zo goed in mijn vel gevoeld als nu. Bij deze wil ik Dr. Colpaert en zijn fantastisch team heel erg bedanken. OK, ik heb 2 littekens meer , so what!! Die littekens wegen niet op tegen het gevoel dat ik precies mijn eigen borst terug heb. Voor mij is de DIEP Flap echt geslaagd.
Vind het wel jammer dat deze methode niet voor alle borstkankerpatiënten die een reconstructie overwegen,weggelegd is. Ik begrijp ook dat sommige dames opteren voor een minder ingrijpende operatie (met een onderhuidse prothese) . Voor mezelf heb ik de juiste beslissing genomen.
De necrosekorst is aan het loskomen. Ik voel me even niet goed bij het zien van de open wonde (+/- 7 cm lang, +/-2 cm breed en +/- 1 cm diep ) .
Ik had al gevoeld dat er op die plaats iets aan het trekken was. Zolang de korst erop zat vond ik het nog OK maar nu vind ik het toch een lelijke wonde. Ben een beetje bang voor de gevolgen wanneer het zou gaan ontsteken. Thuiszorg is in dit geval zeker geen overbodige luxe.
Fingers crossed dat het allemaal binnen een paar weken dichtgroeit zonder complicaties.
Vandaag voor de derde keer op controle bij Dr. Colpaert. Ik heb een vragenlijstje gemaakt.
- Ik heb nu meer pijn in de borst. Wat zou de reden hiervan kunnen zijn?
Volgens de dokter is dit normaal. Ik begin meer te bewegen en dus ook mijn rechterarm meer te gebruiken. De borstspier werd tijdens de operatie losgemaakt en opnieuw vastgemaakt aan de borstkas.Ik moet nog voorzichtig zijn en zeker geen zware lasten gaan tillen.
Het los- en terug vastmaken van de borstspier zou ook de reden zijn waarom ik mijn rechterarm nog niet volledig vertikaal langs mijn hoofd kan strekken.
-Volgens het medisch verslag zou er ook een liposuctie gebeurd zijn.Waarom weet ik daar niets van?
Tijdens de operatie werd beslist om het vet achter de rechter oksel te reduceren, dit om een meer symmetrisch bovenlichaam te bekomen.Nu zie ik pas dat het vetkwabbetje dat mij dermate stoorde verdwenen is.
- De buikspieren voelen na 4 weken nog altijd aan alsof ik 100 situps heb gedaan.
Blijkt ook heel normaal te zijn na een borstreconstructie met eigen weefsel omdat er dan eigenlijk ook een buikwandcorrectie wordt uitgevoerd.
Dat is aardig meegenomen natuurlijk.
- Mag ik aub onder de douche?
Hij twijfelt. Uiteindelijk mag ik dan toch vanaf vandaag onder de douche als ik daarna de wonde maar heel goed droog dep.
- Mag ik op mijn zij slapen?
De linker zij is geen enkel probleem maar om op de rechter zij (kant gereconstrueerde borst) te gaan liggen, is het nog te vroeg.
- Mag ik na 6 weken een beugelbh dragen?
Maakt voor de dokter niets uit. Zelfs geen bh is toegelaten want die heb ik ,volgens hem, eigenlijk niet meer nodig. Super!!
Ik vertel hem dat ik via spoed opgenomen ben geweest in een ander ziekenhuis. Na het hele verhaal te hebben gehoord, begrijpt hij dat ik op dat moment heel ongerust ben geweest en dat er een volledige check up is gedaan.
De buikwonde geneest heel traag. Om de genezing te bespoedigen schrijft de dokter een zalf voor waardoor de zwarte korst zal loslaten. Er zal dan een open wonde zijn die naar boven toe moet genezen.Dit genezingsproces moet heel goed worden opgevolgd. De thuiszorg zal, gedurende 6 weken, alle dagen de wonde komen verzorgen.De necrose baart mij wel een beetje zorgen maar ik heb het volste vertrouwen in G. van de thuiszorg.Zij zal er zeker voor zorgen de de wonde steriel blijft en mij, bij het minste vermoeden van een ontsteking, doorsturen naar de dokter.
Ik ondervind dat het toch nog een tijdje zal duren vóór ik terug de oude ben. Na een paar kleine huishoudelijke karweitjes ben ik bekaf en heb ik pijn in de borst en de buik. Maar ik wil geen pijnstillers nemen, zelfs geen Dafalgannetje .Het enige wat ik nu nodig heb is rust. Chance dat mijn ventje de huishoudelijke taken op zich heeft genomen. Hulp in het huishouden is na de operatie geen overbodige luxe.
Les 1: alvorens naar de spoed te gaan, neem eerst contact op met je huisarts.
Les 2: lees alle bijsluiters van de medicatie die je gebruikt.
Les 3: stel jezelf altijd de vraag of je overgestapt bent naar andere medicatie.
Volgens de huisarts is Tramadol inderdaad de boosdoender geweest.Het is een hele sterke pijnstiller die ik niet verdraag. Ik had nochtans aan de verpleging doorgegeven dat ik deze medicatie nam.Waarom is er daar dan geen belletje gaan rinkelen?
Positief is wel dat ik een volledige check up heb gehad en dat alles ok is.
Zaterdagnacht ziek geworden en D. heeft mij onmiddellijk naar spoed gebracht. Duizelig, braken, kortademig, kortom ik voelde mij echt ziek en bang dat mij iets ergs zou overkomen.Eens aangekomen in het ziekenhuis hebben ze bloedstalen en RX foto's genomen. Ik voelde me nog steeds heel ziek. Voor een CT scan van de longen en een echografie van het hart was het wachten tot maandag!!??Tja eens men in het ziekenhuis belandt, controleren ze alles hé. De waarde van de Fibrine D dimeren in mijn bloed lag veel te hoog en dit zou kunnen wijzen op een longembolie. Gelukkig hebben ze dit later met de scan kunnen uitsluiten en volgens de echo doet mijn hart het ook nog altijd goed . Ik mag vandaag naar huis met de mededeling dat alle testen negatief waren. Wat heeft die bloedwaarde dan zo doen stijgen? Volgens de arts zou het kunnen dat de langdurige narcose er voor iets tussen zit. En wat heeft mij dan zo ziek gemaakt? Daar kon de arts mij onmiddellijk geen antwoord op geven. Ik bedenk nu dat het misschien de nieuwe pijnstiller Tramadol, die ik pas sinds vrijdag neem, zou kunnen geweest zijn. Maar ik heb de verpleging hiervan toch op de hoogte gebracht!!! Morgen komt de huisarts langs en misschien heeft hij een hierop een antwoord.
Vandaag is het drie weken geleden dat ik werd geopereerd en ik voel me goed
De korstjes komen stilaan af van het buiklitteken. Heel netjes gedaan.....een heel fijn lijntje en geen doggy ears (envelopjes aan beide uiteinden van het litteken - meestal wanneer er huid teveel is). Ik ben wel benieuwd of op de plaats waar er nu necrose zit of daar het litteken ook zo mooi zal genezen.
Alles gaat goed alleen vindt de thuisverpleegster G. dat ik mijn huisarts eens moet spreken over mijn kortademigheid.
Bij de kleinste inspanning word ik inderdaad heel kortademig en dat had ik niet vóór de operatie.
Misschien is het wel goed dat ik wat meer ademhalingsoefeningen ga doen.
Vandaag heb ik terug een afspraak bij Dr. Colpaert.Vorige week had hij me beloofd dat ik mij vandaag heel wat beter zou voelen en hij heeft nog gelijk ook.....dat noemen ze dan vakkennis . Ik kan weer helemaal rechtop lopen zonder pijn.Het kleine stukje necrose op het buiklitteken zal hij nog eens goed moeten bekijken. Ik vrees ervoor maar hopelijk krijg ik groen licht om een douche te nemen. Daar snak ik echt naar.
Net terug van bij dokter Colpaert.
De necrose manifesteert zich op het buiklitteken als een harde korst, waaronder de wond probleemloos geneest. Behandeling is gericht op het DROOG HOUDEN en beschermen van de droge necrotische korst totdat deze loslaat van het onderliggende weefsel.
Dit wil dus zeggen dat ik nog niet onder de douche mag de eerstvolgende 2 weken !!! Had zo al een voorgevoel hé, maar kom, het belangrijkste is dat het geneest.
Vandaag mijn laatste prik met bloedverdunner. Daar ben ik dan ook al vanaf.
G.is niet erg gerust in het kleine stukje van de buikwonde dat precies meer ontstoken is. Ze stelt voor om de dokter van wacht te bellen om antibiotica voor te schrijven. Misschien eerst Dr. Colpaert bellen. Dinsdag moet ik bij hem op consultatie en hij zal het dan bekijken,zegt hij. We gaan dus nog even afwachten. Het zal wel goed komen.
Ik voel me nu al stukken beter ..het gaat echt de goeie kant op. De operatie is net nog geen 14 dagen geleden gebeurd . Als het zo verder gaat dan kan ik volgende week zelf een beetje in het huishouden doen want ik voel mij wel een beetje schuldig t.o.v. mijn man . Het is tenslotte nog maar 5 weken geleden dat ook hij geopereerd werd aan een sleutelbeenbreuk.
Vandaag op controle bij Dr. Colpaert. Ik kan nog niet helemaal rechtop lopen maar het gaat al stukken beter. De dokter zegt dat een stukje van de buikwonde traag zal genezen (dat zei G.ook al) .6 to 8 weken .ik zal dus geduld moeten hebben.
Wat betreft de krampen van de buikspieren, daar zegt hij niet veel over. Hij duwt even op mijn buik en zegt je hebt nu wel een heeeeeeele strakke buik . Ik heb een beetje harder moeten trekken dan bij de meeste DIEP Flap operaties ( blijkbaar had ik minder vetweefsel dan verwacht)om de buikwand dicht te krijgen. Het zal dan ook wat meer tijd vragen alvorens de spieren zich meer gaan ontspannen.
De borst voelt, vooral onderaan, nog hard aan maar daar zou met de tijd verandering in komen. De dokter spreekt dat het zelfs tot een jaar kan duren. Dus ook hier weer, geduld.
Toch verzekert de dokter mij dat wanneer ik volgende week terug op controle kom, ik mij al een heel andere vrouw zal voelen. Ik ben benieuwd.
G. denkt dat het litteken in het midden van de buikwonde veel tijd zal vragen om te genezen maar het komt allemaal wel dik in orde. Ze vindt dat de chirurg heel mooi werk heeft geleverd .
Heb wat last van mijn buikspieren die voortdurend gaan verkrampen maar voor de rest voel ik dat het elke dag beter met me gaat.
Ik heb heel slecht geslapen en heb mijn ventje ook wakker gehouden. Zou het niet beter zijn om een ziekenhuisbed te huren? D. zegt van het nog even te bekijken. Misschien heeft hij wel gelijk. De thuisverpleging komt vanaf vandaag,dagelijks,gedurende 4 weken om de wonden te verzorgen.De eerste tien dagen moet ik ook nog een prik met bloedverdunner krijgen.
Verpleegster G. is een heel vlotte en aangename verpleegster die haar werk heel serieus neemt. Ik kan het dus niet beter treffen.
Vanaf hier zal ik enkel de belangrijkste momenten neerpennen.(niet meer dagelijks)
E. mag vandaag naar huis. Ze wordt met de ziekenwagen vervoerd en moet nog 5 weken in bed liggen. Ik heb wat last in mijn buik en denk dat het door die vacuümpotten komt. Ik wil die eraf! dus beslis ik om ook naar huis te gaan. Heb geen zin om hier alleen achter te blijven en kan thuis ook rusten en pijnstillers nemen.
Ik breng de verpleging op de hoogte van mijn beslissing en kort daarop komen ze de drains verwijderen. Diep ademhalen en met een snelle vloeiende beweging wordt het buisje eruit getrokken. Geen prettig gevoel maar er zijn ergere dingen in het leven . Ik voel mij al heel wat beter.
De ziekenwagen is er. E. moet vertrekken. We nemen afscheid, geven mekaar een dikke knuffel en beloven in contact te blijven. Nog even en dan komt mijn ventje mij ook halen.
Ondertussen maak ik een afspraak met de thuisverpleging opdat ze morgen zou langskomen.
Het is 17u en mijn man is er. Er moet nog een beetje ingepakt worden en dan kunnen we naar huis. We gaan nog even langs bij het verplegend personeel om hen te bedanken voor de goede zorgen.
De rit naar huis is nog goed meegevallen maar bij mijn thuiskomst wil ik toch zo vlug mogelijk gaan liggen.
E. en ik konden vannacht de slaap niet vatten. We zijn beginnen babbelen over van alles en nog wat en waren nog volop in gesprek toen de nachtverpleger ,om middernacht, langs kwam om mijn borst te controleren ( moet nu om de 4 uur gebeuren). Om 2u hebben we het licht uit gedaan in de hoop toch nog een beetje te kunnen slapen. Om 4 uur was er terug de borstcontrole. Half zes.... we zijn allebei wakker of nog wakker. E.ruikt verse koffie. Eén druk op de knop en de nachtverpleger brengt ons een lekkere kop koffie. De verpleging is hier top.
Het ziekenhuis ontwaakt en zoals elke morgen is het een drukke bedoening. Mijn dag begint zoals altijd met airosollen en een prik in de bil met bloedverdunner. Even later krijg ik hartkloppingen en voel me onwel worden. Al elke dag heb ik dat gevoel en nu heb ik pas door dat het door het airosollen komt.
Eerst ontbijt en dan worden we gewassen en verzorgd. De vacuümpotten aan mijn buik mogen er vandaag nog niet af en dat enerveert me wel.
Dr Colpaert is er vroeg bij vandaag. Ik geloof mijn oren niet! Ik mag morgen of overmorgen naar huis (al naargelang ik mij voel) maar de vacuümpotten blijven zitten tot de dag van mijn vertrek. Pfff... ik wil die er nu af .begint mij echt te irriteren.
Weer een slechte nacht gehad. Ik lig nog steeds in die strandstoelpositie en ben eigenlijk een buikslaper. Een paar doorligwonden zijn dan ook het resultaat.
Het ontbijt is er en, ja ,nu heb ik toch wat honger. Het is al sinds donderdagavond geleden dat ik nog wat heb gegeten. Het smaakt.
Ik heb nog steeds de blaassonde, drie drains, een infuus en een zuurstofslangetje in de neus maar ik krijg goed nieuws van de verpleging. De drain in de borst en het dikke wattenverband rond de borst mogen verwijderd worden. Joehoe, ik mag mijn sportbh aan!!!! Ook het infuus en de blaassonde hebben hun diensten bewezen. Ik voel mij al een stuk beter.
Wanneer het verband wordt weggehaald vloeien er tranen van opluchting. De wonden moeten nog helen en de borst heeft alle kleuren van de regenboog maar het eindresultaat zal prachtig zijn. Veel beter dan daarvoor. Ik heb de juiste beslissing genomen. Eindelijk ben ik af van die prothese die bij de minste armbeweging naar boven,richting oksel, getrokken wordt en hoef ik nooit meer onder het mes voor aanpassingen of voor een nieuwe prothese (zijn maar goed voor 10 jaar). Deze borst oogt veel natuurlijker en zal zich aanpassen aan mijn lichaam of ik nu kilootjes aankom of verlies.
Ik mag even uit bed. De euforie van daarnet slaat om in complete wanhoop.
WTF?!Ik sta helemaal voorover gebogen en kan niet rechtop staan. Mijn buik staat zo strak dat ik bang ben dat hij gaat scheuren. De verpleegsters houden mij vast terwijl ik in huilen uitbarst het wordt mij allemaal een beetje teveel. Ze proberen mij gerust te stellen "dit is normaal mevrouw,je zal zien, elke dag ga je er enorm op vooruit gaan". Ik geloof hen.
Het bezoek is er,mijn ventje en mijn vader. Mijn moeder kon er niet bij zijn door haar rugpijn. Ze zal het ganse verhaal wel horen van vader.
Vannacht , net als de vorige nacht,weerom weinig of niets geslapen . Mijn kamergenote E.,geopereerd aan de rug, zegt ook niet veel te hebben geslapen. Misschien durft ze niet te zeggen dat ik haar heb wakker gehouden. Ik heb veel gehoest om de fluimen naar boven te halen en excuseer me hiervoor.
Het is Pasen ..het ontbijt ziet er lekker uit: pistoletjes, chocolade paashaas, maar ik moet passen, ik word al misselijk van de geur van de koffie. Heel de dag heb ik geen hap door mijn keel gekregen. Ik voel me de hele tijd onwel en moe maar de pijn wordt wel onder controle gehouden door pijnstillers.
In de namiddag krijg ik bezoek van D. (oudste zoon) en E.. Ik ben blij om hem na meer dan een week terug te zien. Hij heeft het niet makkelijk om moedermans (zoals hij mij dikwijls noemt) zo te zien liggen. Ik weet niet hoe lang ze zijn gebleven maar ik heb aan D. nog gezegd dat papa, J. (jongste zoon) en zijn vriendin N. s avonds niet moestenkomen. Eigenlijk wil ik niets liever dan slapen.
Het avondbezoek is er. Ze zijn dan toch gekomen, mijn ventje met de jongste zoon J. en N. Het doet me wel wat. Ik ben blij dat ze er zijn.
Half negen 's avonds. Dr. Colpaert is er voor de dagelijkse controle. Alles verloopt volgens planning. Leg je sportbh maar al klaar voor morgen zegt hij nog, net voor hij de kamer verlaat. '
. Het enige goeie nieuws is dat het zal genezen 
.Ik was doodop. Ik dacht, morgen zal het wel beter gaan. Niet dus , want vandaag de 2 andere kamers gedaan en weer zo moe 
. Ik heb mij in 20 jaar nog nooit zo goed in mijn vel gevoeld als nu. Bij deze wil ik Dr. Colpaert en zijn fantastisch team heel erg bedanken. OK, ik heb 2 littekens meer 
.Het enige wat ik nu nodig heb is rust. Chance dat mijn ventje de huishoudelijke taken op zich heeft genomen. Hulp in het huishouden is na de operatie geen overbodige luxe.
.Eens aangekomen in het ziekenhuis hebben ze bloedstalen en RX foto's genomen. Ik voelde me nog steeds heel ziek. Voor een CT scan van de longen en een echografie van het hart was het wachten tot maandag
