Druk op onderstaande knop voor het plaatsen van een berichtje in mijn gastenboek.
Borstreconstructie
Mijn DIEP Flap avontuur.Ik heb de knoop doorgehakt en ben er nu ontzettend blij mee!
25-04-2011
Op de kamer
Weer een slechte nacht gehad. Ik lig nog steeds in die strandstoelpositie en ben eigenlijk een buikslaper. Een paar doorligwonden zijn dan ook het resultaat.
Het ontbijt is er en, ja ,nu heb ik toch wat honger. Het is al sinds donderdagavond geleden dat ik nog wat heb gegeten. Het smaakt.
Ik heb nog steeds de blaassonde, drie drains, een infuus en een zuurstofslangetje in de neus maar ik krijg goed nieuws van de verpleging. De drain in de borst en het dikke wattenverband rond de borst mogen verwijderd worden. Joehoe, ik mag mijn sportbh aan!!!! Ook het infuus en de blaassonde hebben hun diensten bewezen. Ik voel mij al een stuk beter.
Wanneer het verband wordt weggehaald vloeien er tranen van opluchting. De wonden moeten nog helen en de borst heeft alle kleuren van de regenboog maar het eindresultaat zal prachtig zijn. Veel beter dan daarvoor. Ik heb de juiste beslissing genomen. Eindelijk ben ik af van die prothese die bij de minste armbeweging naar boven,richting oksel, getrokken wordt en hoef ik nooit meer onder het mes voor aanpassingen of voor een nieuwe prothese (zijn maar goed voor 10 jaar). Deze borst oogt veel natuurlijker en zal zich aanpassen aan mijn lichaam of ik nu kilootjes aankom of verlies.
Ik mag even uit bed. De euforie van daarnet slaat om in complete wanhoop.
WTF?!Ik sta helemaal voorover gebogen en kan niet rechtop staan. Mijn buik staat zo strak dat ik bang ben dat hij gaat scheuren. De verpleegsters houden mij vast terwijl ik in huilen uitbarst het wordt mij allemaal een beetje teveel. Ze proberen mij gerust te stellen "dit is normaal mevrouw,je zal zien, elke dag ga je er enorm op vooruit gaan". Ik geloof hen.
Het bezoek is er,mijn ventje en mijn vader. Mijn moeder kon er niet bij zijn door haar rugpijn. Ze zal het ganse verhaal wel horen van vader.
E. en ik konden vannacht de slaap niet vatten. We zijn beginnen babbelen over van alles en nog wat en waren nog volop in gesprek toen de nachtverpleger ,om middernacht, langs kwam om mijn borst te controleren ( moet nu om de 4 uur gebeuren). Om 2u hebben we het licht uit gedaan in de hoop toch nog een beetje te kunnen slapen. Om 4 uur was er terug de borstcontrole. Half zes.... we zijn allebei wakker of nog wakker. E.ruikt verse koffie. Eén druk op de knop en de nachtverpleger brengt ons een lekkere kop koffie. De verpleging is hier top.
Het ziekenhuis ontwaakt en zoals elke morgen is het een drukke bedoening. Mijn dag begint zoals altijd met airosollen en een prik in de bil met bloedverdunner. Even later krijg ik hartkloppingen en voel me onwel worden. Al elke dag heb ik dat gevoel en nu heb ik pas door dat het door het airosollen komt.
Eerst ontbijt en dan worden we gewassen en verzorgd. De vacuümpotten aan mijn buik mogen er vandaag nog niet af en dat enerveert me wel.
Dr Colpaert is er vroeg bij vandaag. Ik geloof mijn oren niet! Ik mag morgen of overmorgen naar huis (al naargelang ik mij voel) maar de vacuümpotten blijven zitten tot de dag van mijn vertrek. Pfff... ik wil die er nu af .begint mij echt te irriteren.
E. mag vandaag naar huis. Ze wordt met de ziekenwagen vervoerd en moet nog 5 weken in bed liggen. Ik heb wat last in mijn buik en denk dat het door die vacuümpotten komt. Ik wil die eraf! dus beslis ik om ook naar huis te gaan. Heb geen zin om hier alleen achter te blijven en kan thuis ook rusten en pijnstillers nemen.
Ik breng de verpleging op de hoogte van mijn beslissing en kort daarop komen ze de drains verwijderen. Diep ademhalen en met een snelle vloeiende beweging wordt het buisje eruit getrokken. Geen prettig gevoel maar er zijn ergere dingen in het leven . Ik voel mij al heel wat beter.
De ziekenwagen is er. E. moet vertrekken. We nemen afscheid, geven mekaar een dikke knuffel en beloven in contact te blijven. Nog even en dan komt mijn ventje mij ook halen.
Ondertussen maak ik een afspraak met de thuisverpleging opdat ze morgen zou langskomen.
Het is 17u en mijn man is er. Er moet nog een beetje ingepakt worden en dan kunnen we naar huis. We gaan nog even langs bij het verplegend personeel om hen te bedanken voor de goede zorgen.
De rit naar huis is nog goed meegevallen maar bij mijn thuiskomst wil ik toch zo vlug mogelijk gaan liggen.
Ik heb heel slecht geslapen en heb mijn ventje ook wakker gehouden. Zou het niet beter zijn om een ziekenhuisbed te huren? D. zegt van het nog even te bekijken. Misschien heeft hij wel gelijk. De thuisverpleging komt vanaf vandaag,dagelijks,gedurende 4 weken om de wonden te verzorgen.De eerste tien dagen moet ik ook nog een prik met bloedverdunner krijgen.
Verpleegster G. is een heel vlotte en aangename verpleegster die haar werk heel serieus neemt. Ik kan het dus niet beter treffen.
Vanaf hier zal ik enkel de belangrijkste momenten neerpennen.(niet meer dagelijks)
G. denkt dat het litteken in het midden van de buikwonde veel tijd zal vragen om te genezen maar het komt allemaal wel dik in orde. Ze vindt dat de chirurg heel mooi werk heeft geleverd .
Heb wat last van mijn buikspieren die voortdurend gaan verkrampen maar voor de rest voel ik dat het elke dag beter met me gaat.
.
. Ik voel mij al heel wat beter. 
