In mijn tweede post ga ik het hebben over de resterende differentiatievormen die minder worden toegepast door de leerkrachten die ik heb geënquêteerd.

Differentiëren naar meervoudige intelligenties 

Een van de resterende differentiatievormen is ‘Differentiëren naar meervoudige intelligenties”. Ik moet erbij zeggen dat dit wel één van de resterende vormen is maar wel nog altijd vrij veel gebruikte vorm.

4/5 van de leerkrachten doen dit onder andere gebruik te maken van afbeeldingen en/of grafieken om de visuele ingesteldheid te bevorderen. Daarnaast gaan ze de leerlingen die de les ritmisch en/of muzisch beter begrijpen geluidsfragmenten laten horen. Tot slot kan men dit ook doen door gebruik te maken van communicatieve – en/of samenwerkingsopdrachten te laten maken om het sociaal vaardigheid te bevorderen.

Differentiatie naar belangstelling

De tweede resterende differentiatievorm is ‘Differentiëren naar belangstelling’. Hierbij geven de leerkrachten hun leerlingen keuzevrijheid in taken die zij tijdens de les uitvoeren. Soms mogen de leerlingen zelfs nadat de verplichte leerstof is behandeld zelf een onderwerp kiezen waarmee ze verder willen gaan.

Differentiëren naar voorkennis

Ten slotte is de laatste differentiatievorm ‘Differentiëren naar voorkennis’. Hierbij kan ik vermelden dat de meeste leerkrachten dit doen door de leerlingen met weinig voorkennis extra informatie en taken geven om hen op het gewenste niveau te brengen.