Zo gewoon en toch bijzonder, zo alledaags maar steeds weer een wonder
28-02-2008
BLABLABLA
Hey allemaal!
Het is lang geleden dat er nog wat nieuws van me te horen of te zien was. Ik maak het nog steeds prima hoor! Regelmatig laat ik hier thuis van me horen. Ongelooflijk hoe mama en papa dan reageren op mijn gebrabbel. Ze doen me zelfs na als ik hier zit te lachen en te krijsen. En bij bezoek praat ik steeds mee hoor. Alleen verstommen hun gesprekken dan. Raar!
Qua verzorging en aandacht mag ik niet klagen. Mijn mama doet wat ze kan. Me eten geven, de mooiste kleren kopen, ze heeft zelfs haar kapsel veranderd. Mooi ziet ze eruit! Hier een actiefoto van haar met mij! Helaas gun ik haar wat weinig rust over dag, maar 's nachts, dan hou ik mijn oogjes dicht. Dan zijn er nog mijn zussen, Hanne, Nette en Cindy. Ze komen me regelmatig opzoeken en knuffelen. Ik ben dan hun "schatje, zoetje, poepie, ..."! Waar halen ze het toch allemaal? Denk dat ik de meest gezoende baby van Dendermonde ben. Geen wonder dat ik bolle wangen krijg ;-) Hier nog een fotootje mijn mij met mijn grote zus Cindy. Volgende keer Hanne en Nette, beloofd!
Volgende keer zal ik mijn meter Iris en peter Piet eens voorstellen. En als ik me niet vergis kan ik het dan ook over mijn maten en gewichten hebben. 't Is namelijk weer tijd voor een visite bij Kind & Gezin.
... geleden kwam hij op de wereld ons klein wonder. Ondertussen is Jan 10 cm langer en 2 kg zwaarder. Toch ongelooflijk, en dit enkel en alleen dankzij de mama!
Morgen moeten we weer op consultatie bij Kind & Gezin. Dan kennen we zijn officieel gewicht. Dat hierboven was onze meting. Eerst papa wegen en dan nog eens samen met Jan. Hij zal ook zijn 2de reeks inentingen krijgen. Eens benieuwd of er weer traantjes zullen vloeien. We houden u op de hoogte.
Een grapje van de kleinste zus. Zo zie je maar waar een kleine broer allemaal voor kan dienen.
Deze week hadden we onze eerste afspraak bij Johan, een priester/pater die zelf een gemeenschap heeft opgericht en op een wat vrijere manier het Christendom beleefd. Je kan alvast een kijkje nemen op hun site: www.goedeherder.be.
Beiden zijn we Christelijk opgevoed, de kinderen zijn allemaal gedoopt en hebben ondertussen alledrie hun Vormsel al achter de rug. Maar meestal gebeuren die dingen uit gewoonte, omdat het zo verwacht wordt, uit traditie. Deze keer wou ik het allemaal wat bewuster meemaken en het heel wat persoonlijker kunnen inkleuren.
Ik ben dan eens een kijkje gaan nemen op de webiste van "Rent-a-priest". Daar zag ik twee mensen staan hier bij ons in Dendermonde die ook dergelijke vieringen organiseerden. Deze week hebben we Johan voor het eerst ontmoet.
Heel enthousiast heeft hij ons uitgelegd hoe hij zo'n viering ziet, alle kinderen en eigenlijk ook de volwassenen gaan actief betrokken worden in het geheel. De doop is wettelijk geldig, iets wat ik zeker moest vragen van mijn moeder. De viering gaat gehouden worden in de prachtige tuin van Peter Piet op vaderdag 8 juni.
De kinderen zullen allemaal een kwart liter "natuurlijk" water moeten verzamelen op voorhand, regenwater, zeewater, water uit een rivier etc., met dat water gaat Jan gedoopt worden. Elke aanwezige mag een wens voor Jan noteren en eventueel voorlezen, hierdoor word het water "gezegend". Toen hij dat allemaal zo enthousiast aan't uitleggen was had ik toch een beetje schrik voor Cois zijn reactie. Maar hij zag het achteraf toch ook helemaal zitten. We gaan wat tijd aan de voorbereiding moeten spenderen maar ik denk dat het voor iedereen toch wel iets speciaals zal worden.
Dit is Jan toen hij twee dagen oud was, hij krijgt nog steeds borstvoeding, ik hoop dit te kunnen doen tot hij zes maanden is. Ik heb me daar eigenlijk nooit vragen over gesteld, voor mij is dat de normaalste zaak van de wereld. Misschien ook omdat ik als kind mijn moeder borstvoeding heb zien geven aan mijn jongere zus en broer. De eerste weken zijn altijd weer een beetje zoeken. Te meer omdat ik één ingetrokken tepeltje heb waarvoor ik een tepelhoedje gebruik. Eens Jan dat gewoon was wou hij aan het andere tepeltje ook een tepelhoedje. Bij de geboorte woog hij 3830gr en was hij 53cm groot. Zoals alle baby's viel hij een paar grammen af. Maar dat terug opbouwen ging wat langzamer.
De eerste weken kwam Jan maar 100gr bij per week, wat eigenlijk het minimum is, was dit minder dan hadden we moeten bijvoeden met flesjes. Zoals de pediater ons eigenlijk al voorstelde te doen op 8weken. Na een gesprek met Delphine, onze vroedvrouw, besloten we dat niet te doen. Jan kwam bij, ook al was dat maar 100gr, hij was niet uitgedroogd, plaste meer dan voldoende en liet ons al eens wat langer slapen 's nachts.
Na een aantal weken kon ik ook het gebruik van het tepelhoedje stoppen, Jan wist nu wat hij moest doen en plots kwam hij 200gr per week bij. Het voeden is nog steeds om de twee uur maar ik heb de indruk dat hij er nu ook al eens wat meer tijd tussen kan laten.
Jan sliep van dag 1 in ons bed, tussen ons in, in zijn lekker warme lodger (een fleece wikkeldoek). Op 8 weken sliep hij door, eerst zes uurtjes, dan 8 uurtjes en soms al eens wat langer. Na die eerste twee nachten dat hij doorsliep hebben we hem dan toch verhuist naar zijn eigen bedje, wel nog in onze kamer, maar Cois en ik konden nu toch terug lepeltje liggen. Door de dag echter slaapt hij bijna niet, of je moet hem zoals op de foto in je armen houden.
Jan voor de eerste keer in zijn tummy tub. Eigenlijk had hij toen grote honger maar Delphine ging ons tonen hoe we Jan het beste konden baden in zo'n grote emmer. Op zijn hoofdje zie je een grote hematoom, een bloeduitstorting. Ik heb blijkbaar een ruim bekken, bij de geboorte had Jan de ruimte om zijn hoofdje te bewegen en heeft daarbij tegen een bot gestoten met dat als gevolg. Het is nu op 11 weken nog altijd een klein beetje te zien.
Dit is Jan nu, hij begint te reageren, te lachen, rond te kijken. Het slapen door de dag is nog altijd miniem. Soms van die kleine hazeslaapjes van 10 tot 20 minuten. 's nachts slaapt hij de afgelopen dagen 8uur, wanneer hij 's morgens wakker wordt en gegeten heeft dan kan hij nog wel eens twee uurtjes verder slapen en dat is het dan weer tot 's avonds 22u. eer zijn oogjes dicht vallen.
Na lang wikken en wegen besloten we er toch voor te gaan, een wondertje van ons twee. Niet zo evident met onze achtergrond, ik met twee tienermeisjes en Cois met zijn puberdochter. Komt daar dan ook nog eens onze leeftijd bij, ik 36 en hij 46.
Eens de beslissing genomen was kon het niet snel genoeg gaan maar we moesten toch meer dan een jaar wachten vooraleer de predictor-testjes positief kleurde. Op 8 weken kreeg ik een bloeding, grote paniek, zo juist voor ons allereerste skiverlof samen, maar na een controle bleek alles in orde te zijn en konden we op verlof vertrekken. Skiën heb ik veiligheidshalve aan de anderen over gelaten.
De bevalling wou ik deze keer anders ervaren, de bevallingen van de meisjes werden telkens ingeleid, in het ziekenhuis. Ik vond het moeilijk dat na zo'n emotionele gebeurtenis de partner dan gewoon naar huis moest en ik telkens alleen achterbleef. Na wat onderling overleg, wat gegoogle en een paar afspraken verder, hadden we een heel tof vroedvrouwen-team gevonden. We gingen thuis bevallen.
De afspraken bij de gyneacoloog liepen gewoon verder, de maandelijkse controle bij de vroedvrouw kwam er gewoon bij. Wat een verademing om telkens bij Delphine thuis te komen en zeeën van tijd te krijgen. Dat ten opzichte van de 5 of 10 minuten die ik telkens maar kreeg bij de gyneacoloog.
De zwangerschap verliep vlot, de baby groeide goed, mijn buik stond steeds strakker. Er werden hier thuis weddenschappen afgesloten voor de bevallingsdatum. Het geslacht wisten we al, de jongste wou overal bij betrokken worden en het was dan ook zij die tijdens een echografie vroeg of de dokter al iets kon zien. Er was niet naast te kijken, zo duidelijk, zagen we allemaal een piemeltje zweven. Een jongetje! Iedereen was dolenthousiast. Een broertje!
De naam was snel beslist, Jan, ter nagedachtenis van Cois zijn overleden vader. De middelste dochter vond de naam maar niets, veel te oubollig, totdat ze besefte dat er bij de scouts een leider rondliep met die naam en die door iedereen "de Jean" genoemd werd.
Maandagmorgen om 3u begon ik vruchtwater te verliezen, de weeën waren héél licht. Ik twijfelde nog even om Delphine al te bellen maar Cois deed dat dan toch eens de weeën om de 6 minuten waren. Ze was snel hier, stelde ons op ons gemak, stelde haar materiaal uit en liet ons ons ding doen. Toen de weeën heviger werden kwam Hilde erbij, Cois kreeg af en toe tips om me bij te staan, kleine dingen die hij kon doen om me te helpen. Hij heeft nog nooit zo lang mijn onderrug gemasseerd als die morgen. Het was allemaal heel rustig, harmonieus, fijn. Buddha-bar, dromerige muziek, op de achtergrond, in onze eigen ruimte.
Bij de eerste persweeën kregen we de keuze om de kinderen naar beneden te halen, ze hadden gevraagd om bij de bevalling te mogen zijn, maar op dat moment besliste ik dat dat niet ging. Ik had al mijn energie en aandacht nodig om Jan op de wereld te zetten. Van het moment dat ik hem in mijn armen had, werden de kinderen er bij gehaald. Cois was helemaal overdonderd, Jan was héél rustig, met grote ogen aan't rondkijken. En wij, wij keken ernaar, ruim een half uur heeft hij op mijn borst gelegen vooraleer Cois de navelstreng mocht doorknippen.
Onze Jan, geboren op 5 november 2007, op een maandagmorgen om 6u54.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Lang geleden dat we verder aan gewerkt hebben aan Jan zijn blog.
We gaan de verloren tijd inhalen met foto's en wat uitleg erbij.
Op 8 juni ben ik gedoopt. Hier een foto met mijn meter Iris en mijn peter Piet.
In juli zijn we naar cap d'Agde geweest. De foto werd gemaakt op de camping in mijn eetstoel. Warm!
Augustus was ik thuis. Lekker rondlopen in mijn loopwagen en lavendel plukken.
Nadien een verfrissende duik in mijn zwembadje.
