|
V-dag -38
Wandelend doorheen de polder, bekruipt mij de neiging te zingen. De nostalgische kleuren van de avondlijke hemel werken in op het gemoed en al ras neurie en zing ik fluisterend zacht 'Fields of Athenry', één van Ierlands meest bekende protestliederen. Geen jamsessie in de lokale pub, geen gewonnen of verloren voetbalmatch van het nationaal elftal, geen wedstrijd van Celtic of Liverpool gaat voorbij zonder minstens één keer dit prachtig nummer van Pete St. John.
Een aanklacht tegen de door het Britse Imperium georchestreerde Ierse hongersnood. In wanhoop tracht een vader het opgeslagen graan te stelen voor zijn hongerend gezin. Het eindigt met het dramatisch vertrek van een gevangenschip naar Australië, de geliefden voorgoed uit elkaar trekkend.
Onrecht, al is het prachtig bezongen, is en blijft onrecht. Het nummer grijpt nog steeds naar de keel. Of het nu gezongen wordt door Paddy Reilly of door duizenden Ierse supporters op het moment dat hun team reeds 4-0 achter staat. De Franse en Duitse commentatoren zwegen uit eindeloos respect. Respect dat die Ierse paupers niet hadden onder de Britse Kroon.
Bernd
By a lonely prison wall, I heard a young girl calling
Michael they are taking you away
For you stole Trevelyn's corn so the young might see the morn
Now a prison ship lies waiting in the bay
Low lie the fields of Athenry
Where once we watched the small free birds fly
Our love was on the wing, we had dreams and songs to sing
It's so lonely round the fields of Athenry
By a lonely prison wall
I heard a young man calling
Nothing matters Mary when you're free
Against the Famine and the Crown, I rebelled they ran me down, now you must raise our child with dignity
By a lonely harbor wall
She watched the last star falling
As that prison ship sailed out against the sky
Sure she'll wait and hope and pray
For her love in Botany Bay
It's so lonely round the fields of Athenry.
|
