Heb jij ooit al eens een grote fout gemaakt? Zo'n fout dat je denkt dat, als je een deel van je leven kon veranderen, het dat zou zijn dat je zou veranderen?
Ben ik de enige?
Ja? Nee? Een kleine tip voor de bezoekers die voor het eerst mijn blog bezoeken: lees bij "Categorieën" mijn "dagboek" vanaf het begin, want anders is het nogal moeilijk te volgen...
02-05-2013
Wat als getallen niet bestonden?
Die is niet moeilijk... dan liep alles in het honderd!
Tell them all I know now Shout it from the roof top Write it on the sky line All we had is gone now Tell them I was happy And my heart is broken All my scars are open Tell them what I hoped would be Impossible, impossible Impossible, impossible
In de voormiddag hebben we een excursie voor aardrijkskunde gedaan. Je moest met de fiets komen. De hel. Ik haat fietsen. Misschien komt het omdat ik totaal geen conditie heb, maar ik haat het. Sorry voor de mensen die het graag doen...
Maar dat was niet het enige wat vandaag tegenstak. Je kon met iemand samenfietsen. Maar ik, die niet zo goed overeenkomt met de mensen van m'n klas, wist dus niet wat ik moest doen. Uiteindelijk bleek dat Silke niemand had om mee te rijden. Dus besloot ik om met haar mee te rijden. Met twee is beter dan alleen. Al was ze zo goed als een vreemde...
Alvoor ik je alles vertel, moet je weten dat ik soms rare dingen zeg. Gewoon, om de stilte te doden. Liever iemand die rare opmerkingen maakt dan doodse stilte, niet? Nou ja, Silke zei dus verre geen woord, zodat ik de stilte moest opvullen met m'n 'rare' geklets. Toen zei ze op een gegeven moment: 'Jij zegt echt wel rare dingen.' Ze leek geïrriteerd. Denk ik. Als iemand zo stil was, was dat moeilijk in te schatten. Ik lachte. 'Ik ben ook raar.' 'Je weet het.'
Wanneer Silke de kans had, ging ze elke keer bij iemand anders rijden, maar wanneer ze niemand had, kwam ze weer bij mij terecht. Hallo! Ik heb ook gevoelens, hoor! Maar goed, het laatste stuk reed ik dus alleen...
Voor m'n spreektoets van morgen, moest ik een anekdote maken over iets speciaal dat in m'n leven of in het leven van iemand die ik goed ken, gebeurt is en dan moeten m'n klasgenoten morgen zeggen of m'n anekdote waar is of niet. Ik ben benieuwd...
Don't bury me Don't let me down Don't say it's over Because that would send me under Underneath the ground Don't say those words I wanna live but your words can murder Only you can send me under, under, under
Elke zaterdagochtend van 10 tot 12 u. gaan m'n zus (2 jaar jonger dan ik) en ik gaan tennissen... En toen we terug wilden naar huis, bleek dat m'n zus haar ketting ervan lag! M'n zus moest dus aan één van de tennisleerkrachten gaan vragen of hij haar ketting erop wou leggen!
Ze vroeg of ik mee met haar ging, maar ik weigerde, want ik wilde me niet ook voor schut zetten. Want het was wel degelijk super gênant voor m'n zus... wat ik totaal niet erg vond. Liever de hare dan de mijne. Moehaha... XP
Ps: let er maar niet op dat ik zo over m'n zus praat... iedereen met een jongere zus begrijpt waarover ik het heb...
