De prettige belevenissen van vier Drentse Patrijshonden
30-10-2013
Vandaag was het zo verâ¦
Vandaag was het zo ver
Drie dagen
mooi weer kondigen ze aan bij météo France.
Vanaf
vandaag tot en met vrijdag zou het droog moeten blijven endat geeft ons de kans om eindelijk aan de
herstelling van het dak van de schuur te beginnen.
En zo kwam
het dat het baasje vanochtend Hugo Belde die had aangeboden van het grondatelier
te komen verzorgen. Het baasje ging dan effectief het dak op om het houtwerk of
onderdak te gaan herstellen.
En de samenwerking
tussen hoger en lager vlotte prima. Ons baasje riep allerlei maten en
afmetingen naar beneden naar Hugo en die maakte dan de planken op maat waarna
het baasje die aan een touw omhoog.
Dat
scheelde een heleboel tijd, want vorige week deed ons baasje dat allemaal
alleen en dat ging niks vooruit, nu liep het als een trein.
Ze
begonnen al niet al te vroeg in de ochtend maar toch was er om vijf uur al een behoorlijke
strook dak hersteld en terug met pannen bedekt.
Morgen
doen ze verder en de dakwerkers ploeg hoopt tegen morgen avond de strook dak
boven de grote schuurpoort klaar te hebben. Dat is dubbel zoveel werk als ze
vandaag hebben gedaan maar hier dient haast geen timmerwerk te gebeuren. Het
hout van het onderdak is hier nog in prima conditie en enkel tegen de nok dienen
enkele planken te worden vervangen.
Ons baasje
ziet het wel zitten en is vriê content dat m die hoogwerker heeft gekocht.
Het maakt
het werk haast tot kinderspel als je weet dat anders, zo zonder de hoogtewerker,
elk stuk hout en elke pan op de schouder via de ladder naar boven diende
gebracht te worden !
Hoewel het
deze ochtend een stralend blauwe hemel gaf is het baasje niet aan de
herstelling van het dak begonnen.
Een
afspraak bij de tweejaarlijkse automobielinspectie ging voor op de dakwerken.
Hier in Frankrijk is de automobielinspectie,net als in België en Nederland (APK keuring), ook verplicht. Maar hier
moet je pas om de twee jaar je aanbieden in het contrôle centrum.
En we
kunnen weer twee jaar onbezorgd rijden vertelde de man van het contrôle
centrum, er waren geen zichtbaren en verborgen gebreken, maar daar was ons
baasje ool, al wel van overtuigd
De plannen
voor de dakwerken konden na de boodschappentoer ook alweer opgedoekt worden.
Een stevige regenbui heeft de goedbedoelde plannen letterlijk in duigen laten
vallen
Dus zullen
het weer binnenwerkjes worden.
Voor t
vrouwtje was het vrij eenvoudig, die moest niet zoeken achter wat ze wilde gaan
doen. t Baasje had gisteren de laatste rijpe vijgen geplukt en daar heeft ze
weer enkele potjes vijgen confituur van gemaakt. Super lekker op een stuk echte
originele Franse baguette met vriê lekker boter. Je blijft er van eten zegt het
baasje en ook wij Drentjes lusten dat ook wel
De laatste
appelen om uit het handje te eten zijn ook geplukt, die zijn ook uitstekend
geschikt om appelvlaai van te maken en dat staat ook nog op het programma van
t vrouwtje. Op één appelboom met ouderwetse stoofappelen na is het
fruitseizoen in de tuin nu voorbij.
Het is nu
wachten op de eerste kersenoogst in juni 2014 voor we terug fruit hebben van
eigen oogst. En nu maar hopen dat die oogst hetzelfde gaat zijn als die van dit
jaar.
En de
echte start van de werken aan het dak hopen we morgen te starten (nog maar eens
zegt het baasje).
Vorige
week vrijdag is Rob Keij overleden. Rob was samen met Tiny zijn echtgenote de
eigenaar en oprichter van de Drentsche Patrijshondenkennel The Gloucester.
Maar Rob
was ook de man die in de fokbeleidscommissie van de Nederlandse Drentsche
Patrijshonden vereniging de beheerder was van de dekreuenlijst.
Rob kon
als geen ander de gepaste dekreu bij het gepaste teefje plaatsen, en daar was
niet veel tijd voor nodig. Rob, en ook Tiny hadden zowat het ganse
dekreuenbestand van Nederland en België in hun hoofd.
Nooit
hebben we tevergeefs op Rob zijn kennis beroep gedaan. Het Drentenwereldje
verliest met Rob een waardevol man.
Op
zaterdag 24 augustus was Rob en Tiny nog een graag geziene gast op de clubmatch
van de Belgische Drentenvereniging in Oud Turnhout. Toen dachten en hoopten we
dat hij greep had gekregen op zijn ziekte en aan de winnende hand was. Niet
dus hoe snel kan het gaan ?
Volgende
zaterdag neemt de familie en het Drentenwereldje afscheid van Rob.
Aan Tiny
en de familie bieden we langs deze weg ons diepgemeende deelneming aan in deze
moeilijke dagen.
De kranten
staan er vol van van de storm die over Noord Frankrijk, België, Nederland en
Engeland merken wij in de Charente weinig.
We zullen
te diep naar het zuiden zitten zegt ons hoofdbestuur. Het regent wel
pijpenstelen , cats and dogs zeggen onze Engelse overburen, maar daar blijft
het bij.
foto HLN
In de
internetversies van de Belgische kranten lezen we over omgewaaide bomen en
afgebroken dikke takken, en ook over omgekieperde vrachtwagens die dwars over
de snelweg zijn gaan liggen, jonge gasten die in Engeland in zee zijn
meegesleurd door overslaande golven . En nog van dat onheil, maar eigenlijk
valt de storm nog wel mee is het eindbesluit in de kranten.
Volgens de
Franse gazetten zitten er zon 70.000 gezinnen zonder stroom in de
departementen Nord en Pas de Calais, en dat zijn de departementen die grenzen
aan België. In deze departementen (die van de Chtis*) zijn het omgevallen bomen en afgebroken takken die
op de elektriciteitsleidingen zijn gevallen de oorzaak van de stroompannes.
foto HLN
Waar en
wanneer hebben we daar ook last van gehad zegt ons baasje, doelend op de storm
van eind juli dit jaar waardoor we vijf weken zonder internet en telefoon
zaten
En terwijl
ons hoofdbestuur zich in huis bezig houdt met kranten lezen, de afwas doen, wat
prullenwerkjes, omdat er aan het dak niet kan verder worden gewerkt wegens de
regen, hebben wij ons op onze zij laten vallen en zijn onze ogen dichtgevallen.
Waarschijnlijk
zijn we nog niet aangepast aan het winteruur
Het is
niet bij ons alleen dat er geen rechte voor te ploegen valt met ons zegt ons
hoofdbestuur. De berichten over onze broers en zussen en ander Drentengespuis
zijn alle alarmerend ! Er is storm, regen, veel regen, wind, heel harde wind
op komst, en al de Drentenbazen zullen het geweten hebben.
Het is
niet alleen de aanpassing aan het winteruur dat ons parten speelt, want we
hebben ons heel gedeisd gehouden deze ochtend tot het acht uur (wintertijd)
was.
Dat komt
waarschijnlijk omdat het hier in de Charente vandaag een donkere dag is en wij
onze dag indelen naar licht en donker, en niet naar een uurwerk.
Ondertussen
is de voormiddag al wat gevorderd en hebben we aan de jagers in de velden
rondom al luidkeels laten weten dat wij er ook nog zijn. Eventueel zelfs om hun
Bretonkes te helpen met het weinige wild dat er nog zit, mee op te jagen.
Er lopen
hier in de velden vier mannen met geweren rond, die hebben drie Bretons bij om
die twee hazen die we dit jaar gezien hebben te pogen in de pot van moeder de
vrouw te krijgen.
t Zal wel
weer langs de slager passeren worden als ze met een stukske vlees willen
thuiskomen, een tam konijn made in China of iets in dat genre. P
Netjes
versneden en proper ingepakt in een papier van de boucherie de Villefagnan,
in plaats van wild uit de weitas.
Wind in
onze kop, niet eenvoudig voor onze bazen, maar die zagen het al dagen geleden
aankomen. Het is ook daarom dat de dakwerken op een laag vuurtje gezet zijn. In
plaats van schrik te hebben om door de oude planken te zakken, zouden de
overbezorgde vriendinnen nog eerder bericht krijgen dat de baas van t dak zou
gewaaid zijn
Wij hadden
deze avond weer bezoek op onze koer. En het was niet bepaald moeders mooiste
die ons kwam bezoeken of nieuwsgierig naar ons was.
Vlak voor
de deur, we hadden hem/haar haast dood getrapt toen we weer eens naar buiten
stormden om dat ambetant manneke met zijn vervelend knetterend brommertje weg
te jagen. Maar Heros die eerst buiten was ging zwaar in de remmen toen hij over
Walter overheen sprong.
Het was
een pad op ons pad, die op ontdekkingstocht was. En al de padden die bij ons op
het erf komen krijgen steevast de naam Walter. Dit is een eigenaardigheidje
sinds bijna vijftien jaar.
Dat kwam
zo We woonden amper een week in La Magdeleine toen we in het putje waar de
hoofdkraan van de waterleiding in staat een pad ontdekten. Maar we kenden de
naam van het dier niet in het Frans en de man die in de tuin de kuil aan het
graven was voor het zwembad noemde die pad un crapeau. Omdat dat woord zo
klonk als Capiau, zoals destijds de man van de telefoongrappen op BRT II radio,
noemden wij de pad naar hem. We hadden een extra huisdier genaamd Walter
En zo
hebben al de padden die hier ooit op het erf zijn langsgekomen de naam Walter
gekregen. De hoeveelste Walter hier vanavond is langskomen weten we al niet
meer, onze bazen zijn de tel kwijtgeraakt.
Nu heeft
het baasje zijn lederen lashandschoenen maar weer eens aangetrokken (meestal
dienen die voor egels te pakken) en heeft Walter XXX netjes buiten de tuin in
de weide gaan zetten. Wij mochten in elk geval niet met Walter spelen. Flauw van
het baasje maar toen het baasje vertelde dat de huid van padden giftig is
vonden we het toch netjes van onze baas!
Walter is
intussen op zoek naar insecten aan de overkant van de straat, waar hij zeker zo
veel kans maakt op lekker eten dan bij ons op de koer, en daarbij nog, er lopen
daar veel minder sterke Drenten die padden makkelijk een tik kunnen geven
waarbij ze in de paddenhemel terecht komen !
Hier in
Ferret is het momenteel een actuele titel voor een song. Het weer is niet van
die orde dat je met veel goesting aan de dakwerken begint. De
weersvoorspellingen zijn ook van dezelfde aard en dus blijft onze baas met zijn
beide voeten op de grond !
Tegenvaller
dus, maar niet ongewoon deze tijd van het jaar. Om die reden heeft onze baas ook
drie weken uitgetrokken voor de herstelling van het dak van de schuur. Vooral
het deel waar hij nu aan begonnen is was werkelijk noodzakelijk omdat er toch
wel serieuze lekken in voorkomen. Wanneer dat deel al hersteld is kan de rest
nog wel even wachten op betere tijden.
Gisteren
in ons laat avond bericht meldden wij dat de pups van ons K-nestje
halfbroertjes en zusjes hadden in Denemarken en dat we van Falcon, de zoon van
vader Ferron,het reutje dat naar
Booischot is gekomen fotos hadden gekregen. Nu is ons baasje gisteren avond
die fotos toch wel vergeten plaatsen zeker.
Maar geen nood, op dit blog verschijnen meerdere berichten per dag en dus nog
geen twaalf uur nadat de fotos vergeten waren komen ze nu onder dit bericht te
staan.
Ja, wat
doe je zoal op een dag dat het ouwe wijven regent ? Bij de Engelse overburen
regent het vandaag iets gans anders, daar regent het cats and dogs. Het
baasje zegt dat zoiets al even stom is als die ouwe wijven, slaat op niks volgens
hem. Ook die pijpenstelen regenen is even stom, want je ziet het nog zo weinig
die pijpen
Maar daar
draait het vandaag niet om, het is ons tijdverdrijf op dagen dat je kletsnat
terug binnen komt wanneer je even je poot bent gaan heffen zoals Heros pleegt
te doen.
We hebben
zo weinig mogelijk buiten gemogen van ons hoofdbestuur. Niet te veel natte hond
in huis is hun motto en ook de handdoeken geraken niet meer droog.
We hebben
dus maar achter ons baasje zijn hielen gelopen terwijl hij toch iets ging
doen. Of we hebben ons voor de kachel laten vallen. Lekker weer daar op minder
van een meter afstand van wat ons baasje (naar het merk van kachel) onze Godin
noemt. Ze is inderdaad hemels met de warmte die ze afgeeft en ze heeft ook een
heilzame werking op onze oogleden, die vallen namelijk al dicht voor we goed en
wel liggen !
We kregen
vandaag ook bericht in de mailbox uit twee verschillende richtingen. Eentje van
Gitte uit Denemarken, die meldde dat Ferron, de vader van ons K-nestje, een
zoon uit zijn in Denemarken gefabriceerd nestje als huisgenoot krijgt. Van Rudy
en Simonne, de baasjes van Ferron kregen we dan ook de eerste vier fotos van
de kleine Falcon in onze mailbox.
Dat wil
dus dan ook zeggen dat Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kato, Kona, Kibbels, Kiki ,en de
reuen Kiet, Kwispel en Kody, halfbroertjes en -zusjes in Denemarken en België
hebben. Falcon is vanuit Denemarken terug naar zijn vader gekomen en gaat
volgend seizoen Ferron en Kiet vergezellen op de wekelijkse jachtpartijen.
Wij gaan
nog met interesse de strapatsen van dat trio proberen op te volgen, en jullie
lezen natuurlijk daar ook over mee.
En nu,
gaan we even het baasje vragen om even buiten te mogen vooraleer we ons terug
rond de Godin nestelen, laat het buiten maar plensregenen
Geen erg,
er is niemand verdronken, alleen de planning is in t water gevallen. Letterlijk
nog wel, er trekt vandaag een regenzone over de Charente, en uit
veiligheidsoverweging kruipt ons baasje dan niet op het dak.
De
eigenlijke dakwerken zijn dus gisteren effectief gestart, de eerste planken
zijn vervangen en het werk valt best mee. Alleen heeft het baasje gisteren naar
een kameraad getelefoneerd met de boodschap dat er een vacature was voor een
zageman.
Het is
namelijk zo dat wanneer je zo n werk alleen doet telkens naar beneden moet
komen voor elke nieuwe plank die moet op maat gemaakt worden en daar kruipt dus
het meeste tijd en moeite in.
Ondertussen
is de vacature ingevuld, (zonder linkedIn of dergelijks) en gaan we met zn
twee aan de slag. Eentje op het dak terwijl de ander op de grond het houtwerk
op maat maakt.
Gisteren
in de voormiddag heeft het baasje de hoogtewerker even terug in de schuur
moeten zetten om het vangnet te plaatsen. Er hangt nu een stevig hekwerk van
Heras in de nok van de schuur, bevestigd met vier spanbanden om vallende
voorwerpen of arbeiders op te vangen moest het echt fout gaan.
Het baasje
heeft ook enkele lucht-fotos gemaakt van op dakgoot hoogte. Wat zijn wij
Drentjes dan plots kleine keffers geworden. Flatterend is het voor ons zeker
niet. Vanuit kikkerperspectief zien we er in elk geval indrukwekkender uit dan
op deze fotos vanuit de hoogte
'Giant George', volgens Guinness World Records de grootste hond
ter wereld, is overleden. Dat schrijft Huffington Post. De Deense dog uit
Tucson (Arizona) was 1,09
meter hoog en 2,20 meter lang, en de titel dus zeker waard.
George overleed vorige week donderdag in het bijzijn van zijn baasjes. Het
beest werd net geen acht jaar.
De
planning van gisteren klopte als een bus, alleen de herstelling aan de balk
binnenkant schuur was op enkele minuten hersteld. Het juiste balkje lag/stond
zo maar voor het meenemen in de hangar. De juiste maat, de juiste lengte, het
goei gerief met de hoogtewerker, en t was gefikst in geen tijd.
Dus dan
maar de hoogtewerker buiten gereden met de movers. Caravan rijders kennen
dat, het zijn rollen die je tegen de banden draait en die dan elektrisch worden
aangedreven om zo het voertuig op zijn plaats te rollen.
Dat was
wel even wennen, dat werkt zoals je met een rupskraan, of bij een Bobcat, of
nog groter bij een legertank. En dat zijn nu voertuigen waar een baasje als die
van ons, zelfs niet alle dagen mee gaat rijden
Het was
dus even testen en proberen want die rollen worden door oliedruk aangedreven en
daar is ons baasje niet zo bedreven mee als met een koppeling en vitessen.
Maar het
spul is goed buitengekomen en nog fatsoenlijk geparkeerd ook. En toen kon de
poort van de schuur niet meer dicht Die hoogwerker stond in de weg ! ! !
Geen
probleem zegde het baasje, want oefening baart kunst en zie, het ging de tweede
keer al heel wat beter bij het manoeuvreren en geen vijf minuten later was de
poort dicht en stond de hoogtewerker nog beter geparkeerd als tevoren.
Toen wilde
het baasje écht aan de slag, maar een blik richting hemel bracht hem op andere
gedachten. Nog voor de hoogtewerker was afgedekt viel er een stortbui uit de
hemel waar we met zn allen toch wel naar stonden te kijken.
Kortom, de
hoogtewerker was afgedekt en bleef voor de rest ongebruikt en afgedekt. Het dak
was toch te nat om begaanbaar te zijn .
Vandaag
geeft météo France mooi weer en gaan we er stevig tegenaan. Uiteraard houden we
jullie op de hoogte razend gevaarlijke en spannende werkzaamheden(toch volgens enkele familieleden en
vriendinnen). Onze baas ziet dat anders, goed opletten en automatismen
vermijden is de beste veiligheidspreventie
Wat is het verschil is tussen moed en lef ?
Moed =
midden in de nacht bezopen thuiskomen,
je vrouw staat op je te wachten met een bezem,
en dan vragen :
'Ben je nog aan het schoonmaken of vlieg je nog ergens naar toe?'
Lef =
midden in de nacht bezopen thuiskomen met een parfumluchtje
om je heen en lipstick op je kleding,
je vrouw op haar kont slaan,
en zeggen:
'jij bent de volgende'.
De
planning voor vandaag hier in Ferret is gemaakt en wij Drentjes komen er haast
niet in voor.
Het is dat
grote blauw/gele machien dat de hoofdrol speelt vandaag. Gisteren heeft het
baasje alles al in gereedheid gebracht om vandaag te beginnen aan de
dakrenovatie van de schuur en stal.
Hij is
gisteren al begonnen met de eerste veiligheids maatregelen om niet met zijn
klikken en klakken door het houtwerk van het onderdak naar beneden te
donderen. Daarvoor gaat hij zo n Heras hekwerk binnen in de nok van het dak
hangen, als m dan door de oude planken trapt valt hij letterlijk in een
vangnet. Veiliger dan in het cirque du soleil zegt m.
Vandaag
moet er eerst nog een balkje vervangen worden dat al enkele keren te veel nat
en droog geworden is. Met behulp van de hoogtewerker kan dit prima van
binnenuit vervangen worden.
Buiten
gaat er vandaag niet veel aan het dak gedaan worden, daarvoor is de lucht te
grijs en de weersverwachting te twijfelachtig. Hier in de buurt van Ruffec
geeft men zelfs kans op onweer Neen, dan stellen we de buitenwerken nog maar even
uit .
Tussen
Belle en Heros blijft het nog even spannend. De problemen blijven nog steeds
van hormonale aard en tot nu toe heeft het hoofdbestuur beide lovers uit
elkaar kunnen houden, op die ene keer zondagavond na. Maar de goesting blijft
nog even en de bazen blijven waakzaam .
Bij Hera is
de loopsheid totaal voorbij, voor haar heeft broerlief Heros geen
belangstelling meer. Het is meer de Griekse tragedie van Oedipus*, de zoon die
moeder opvrijt, die zich op dit moment hier ten huize afspeelt
Volg dus de
belevenissen van Franse dakwerken en tevens de moderne versie van een stuk uit
de Griekse mythologie hier op dit blog. Allemaal beleeft door van oorsprong Nederlandse
Drenten met Belze bazen. Als dat nog geen Europees verhaal is !
Belle
& co * wij zeggen liever OediPOES omdat dit verstaanbaar is voor honden !
Telkens
als we voor meer dan een dag weggaan, wij mogen/moeten dan uiteraard mee is het
bij het hoofdbestuur telkens de vraag heb je koebeest mee ?
De vaste
lezers kennen ongetwijfeld koebeest van Lucy . Koebeest gaat overal mee naartoe
en dient als vast slaapmaatje van onze jongste.
Al vanaf
de dag dat de overige elf pups, nu stilaan 17 maanden geleden, het nest hebben
verlaten (ook met een pluche slaapie) is koebeest de vaste slaappartner voor s
nachts van Lucy.
Zo ging
het ook verleden zondag ochtend toen we klaar stonden om te vertrekken. Zowat
tien maal is er gevraagd is Koebeest mee ? Is koebeest al in de auto ? En
telkens was het antwoord positief, Koebeest lag voor alles het eerst in de
auto.
Wanneer de
baasjes ons s morgens de tuin inlaten voor de eerste plas en sigaar loopt Lucy
achter de andere drie aan met Koebeest in haar bek, de koe moet mee de tuin in s
morgens, en even plichtsbewust brengt Lucy haar maatje van de nacht mee terug
binnen.
Regelmatig
passeert Koebeest de wasmachine, die wast er dan al het stof, opgedroogd
hondenspeeksel en soms zelfs slijk uit haar vacht,dan lijkt ze net herboren wanneer ze uit de
droogkast komt. Want dat laatste is een noodzaak, op natuurlijke wijze krijgen
de baasjes Koebeest nooit droog vooraleer ze s avonds terug dienst moet doen !
Koebeest
zelf is ouder dan de leeftijden van ons viertal samen opgeteld. Zij deed al
dienst bij nichtje An, die er mee speelde toen ze een kleuter was, en diezelfde
An heeft nu zelf al een kleuter thuis rondlopen !
Ons baasje
schat dus dat ons exemplaar van Koebeest zowat het oudste nog in gebruik zijnde
pluche koe moet zijn, 25 jaar haalt ze makkelijk.
Opmerkelijk
is ook dat alle andere pluche zaken al lang de geest hebben gegeven. Zo zijn er
al een tochthond, een Ikearat en nog wat onbepaald pluche grut een roemloze
dood gestorven.
Maar niet
Koebeest dat is een blijver, en meegaan doet ze waar ook Lucy naartoe gaat
Tien dagen
hebben we met de grootste oplettendheid Heros van zijn zus weg kunnen houden.
Heros mocht met de auto mee boodschappen doen en dan bleef Hera thuis of het
was juist andersom als we ergens naartoe gingen waar we zeker geen reuen zouden
ontmoeten.
Tien dagen
heeft het baasje succes gehad en heeft hij geen twintig minuten op zijn knieën
bij twee parende honden moeten zitten.
Tot
gisterenavond, kort na onze aankomst in La Magdeleine ! Toen zag Heros de kans
om zijn bereidwillige moeder eens goed te pakken.
Het baasje
had die twee al uit elkaar gejaagd toen hij de auto aan het leeghalen was, maar
toen hij heel even, zeker geen twee minuten aan de kachel bezig was om ze aan
te steken was het zover ! Heros, zat goed vast op zijn moeder Belle. Het baasje
was er niet blij mee maar toch opgelucht dat hij Heros vier jaar geleden heeft
laten steriliseren. Heros kan dan nog wel van alles op dat gebied, er zal
echter niets van komen.
Zoon en
moeder hebben even O die Poes gespeeld en daar is het bij gebleven. Alleen
het baasje heeft er weinig lol aan beleefd met twintig minuten op zijn knieën
te zitten. Eén geluk voor hem het was binnen te doen
Zo, het
verlof (?) is goed ingezet, althans voor moeder en zoon. Wat gaan ze de volgende
dagen nog allemaal uit hun hoed toveren is de vraag waar t baasje momenteel
mee in zijn hoofd zit.
Prima rit
hebben we gehad vandaag, en bijna aan een rekordtempo.
We zijn
vertrokken klokslag 11u30 deze middag en we waren om 19u10 op de hof in Ferret
! Zeven uur en veertig minuten voor 800 kilometer , en
nog geeneens te hard gereden
Maar het
ging allemaal goed, wij de Drentjes hebben ons van gans de rit niet laten
horen, ook niet in Parijs waar die motos en brommers regelmatig rond je
flaporen vliegen .
Het
hoofdbestuur heeft ons voor Parijs even uitgelaten op een snelwegparking met
allemaal fijne geuren. Daarna hebben we nog een halte gehouden tussen Orléans
en Tours omdat de Masjebashi ook dorst begon te krijgen . en dan ging het in
één ruk door tot thuis.
Ons baasje
had gisteren nog een nieuwe GPS gekocht omdat er zoveel nieuwe flitspalen zijn
bijgekomen en ook omdat deze nieuwe TomTom ook de files aangeeft. Het ding
heeft wat gekost, daar niet van, en vandaag was m veruit nutteloos want we
hebben buiten even een kleine vertraging door een auto met pech op de
périférique aan kruissnelheid kunnen doorvlammen.
Op de N10
tussen Poitiers en Ruffec was er ook al haast geen beweging van autos en ook
daar konden we geen kortere tijden maken zonder overtredingen te begaan.
Eens thuis
hebben we al dadelijk een kat de schrik van haar leven bezorgd. Het was een
voor ons vreemde kat die hier den hof vier weken voor zich alleen heeft gehad
en zich dus al best thuis voelde.
Die hebben
we al snel tot andere gedachten gebracht. Zou een kat dat ook kunnen, het
hazenpad kiezen ? Indien ja, dan heeft ze dat terstond gedaan !
Morgen
meer spannend nieuws vanuit Ferret waar we aankwamen tegen zonsondergang en
waar ze morgen nog een mooie dag voorspellen .
Met een dag vertraging gaat het er
vandaag toch van komen, we trekken voor enkele weken naar La Magdeleine in de
Charente .
Ons baasje gaat het dak van de
stal en de schuur restaureren. Dat wil zeggen dat na de stormen van deze zomer,
die er niet alleen voor zorgden dat we meer dan vijf weken zonder internet
zaten, ook de druppen hebben groter gemaakt.
Het baasje was al van vorig jaar
van zin om iets aan de lekken in het dak te doen, maar nu hij de beschikking
heeft van een hoogtewerker heeft hij er meer dan zin in. t Gaat vooruit gaan
de vologende weken wanneer het tenminste geen pijpenstelen of oude wijven
regent.
Vanaf morgen of overmorgen lees je
hier onze belevenissen en die van ons hoofdbestuur op hoger niveau of toch
tenminste boven de dakgoot uit !
We kregen ook nog een Lando-gazet
uit Oud Turnhout in onze mailbox
Hierna de Lando gazet... en tot
vanavond,
Belle &
co
Liefste Faes-roedel,
bij ons was het
woensdag een feestdag, we wisten het zelf ook niet dat hij bestond, maar het
was echt wel zo: het was officiële lebberkes*-dag.
Onze Lando had zoooo
het kus. Heel de dag en avond kwam hij likjes geven dat het een lieve lust was.
Het is zo'n aanhankelijke lieverd.
Het wandelen gaat
momenteel al 2 weken heel kordaat, volg, volg en nog eens volg want daar heeft
hij nog geen kaas van gegeten. Zijn neus werkt een beetje te goed en zijn
drijfveer dan ook. Het is tenslotte een jachthond dus negatief is dat niet maar
een rustige wandeling zou toch ook wel eens aangenaam zijn. We werken eraan.
Van de week ging hij
de was mee sorteren. Dat washandje moest buiten vond hij dus huppekee, ermee
weg. Als ik dan vroeg: "waaaat heb jij daar?" dan had hij toch een
lol. Z'n staart zwierde tegen 100
km per uur en zijn blik sprak boekdelen: "kom het
maar halen als je kan". Heerlijke deugniet.
Oh wacht, Lando moet
zelf nog wat vragen aan zijn oom, komt hij hé:
Hé ome Heros, hoe
is't onder ons mams en oma hunne staart? 'k heb gehoord dat daar een lekker
geurtje circuleert? Flauw van ome Faes om jou staart verbod te geven hé. Hihihi
Stevige poot,
Lando
Lieve groetjes,
De Wouterkes
* van het werkwoord lebberen synoniem voor aflikken
Met Hera plannen wij bij haar volgende loopsheid, begin
volgend jaar, terug een nestje in combinatie met de reu Cartouche. Die was ook
de vader van het vorige nestje met 12 schitterende pups.
Kandidaten voor een pup
kunnen zich best tijdig aanmelden
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Van Bas & Belle naar Belle, Hera en Heros tot Belle,
Hera, Heros & Lucy.
Lucy is onze jongste Drent, dochter van Hera en kleindochter
van Belle.
