DIMACO Domotics elekticiteit en domotica DE HOUTSCHUUR RIJKEVORSEL Eik en Beuk SELS Schilderwerken Oelegem
ECO technic's zonne-energie
Fotografie Gillioen.be
Dirk en Luc hebben de eerste fase goed verteerd. Het was een zware dag, een loodzwaar parcours. Na 103 km een 7-tal km over een treinspoor rijden is niet niks en dat onder een felle zon. Dirk heeft gelukkig geen last meer van diarree. Onderweg nog wel eens moeten stoppen maar vanavond voelde hij niets meer. Luc is 2 keer gevallen. De 2de val was wel pijnlijk, schaafwonden. Maar zo'ne grote vent kan wel tegen een stootje he. Ze stoefen ook over de organisatie alles is heel goed geregeld.
Uitslag : Totaal classement zijn ze 250ste, ze hebben 7u24min59sec gereden. Masters (= +40) zijn ze 54 van een 100-tal teams. Belgisch classement 8ste van de 16 teams die zijn aangekomen. 3 teams waren blijkbaar niet aangekomen.
Je kan de resultaten zelf ook terugvinden als je naar de site van cape epic gaat. Wij hebben iedereen zijn e-mail adres doorgegeven, zodat jullie op de buddylijst kwamen te staan. Ze zouden dan alle wedstrijddagen een verslag doormailen maar blijkbaar lukt dit niet goed, want wij hebben nog niets ontvangen. Dus volgen we maar op de site van de cape epic zelf.
Hopelijk morgen ook zo'n goed resultaat. Waarschijnlijk wel want ze hebben vandaag enkel op hun hartslag gereden om wat reserve te hebben voor de volgende dagen.
De start is vandaag voorzien om 9 uur alle andere dagen starten ze om 7 uur.
Dirk heeft pech hij heeft heel de nacht zware diaree gehad. Luc gelukkig niet die heeft er geen last van. Blijkbaar heeft kwart van de renners er last van. Dus duidelijk iets verkeerd gegeten.
Het is daar volgens hen wel een apart wereldje echte fietsgoeroes. Maar ze voelen er zich toch wel goed. Alhoewel ze denken dat ze maar kleine peanuts zijn tegenover de rest. Als ze de verhalen mogen geloven wat ze allemaal al hebben gehoord. Vandaag de eerste wedstrijddag dan pas zullen ze kunnen merken of ze kleine of grote peanuts zijn.
Wij hebben zojuist telefoon gekregen van Dirk en Luc. Ze waren juist terug in hun hotelkamer om te gaan slapen. 22u15 ze verschieten zelf van hun eigen dat ze nu al terug waren maar iedereen gaat zo vroeg slapen. Het is daar 27° en 1 uur later dan hier.
Vandaag hebben ze op de Robben Eilanden gefietst. Ze hebben ook al heel wat belgen leren kennen en hebben daar heel de dag mee opgetrokken. Blijkbaar is er een belgisch koppel dat elk jaar vrijwillig gaat helpen om de belgen drinken te geven bij de aankomst enzo. Zij gaan proberen te regelen dat de belgen hun tentjes bij elkaar staan. De belgen zijn de tweede grootste delegatie daar, 54 fietsers. Op 1 staat natuurlijk Zuid-Afrika en dan de belgen.
Bompa Bob zal dit graag horen, ze zijn daarstraks gaan eten in Den Anker. Belgische restaurant dat werd aangeraden door den bompa.
Morgen gaan ze 2 uurtjes losrijden. De inschrijving verder inorde maken en het rustig aandoen.
Ik kan jullie met zekerheid vertellen dat ze zijn vertrokken. Alle bagage is mee en ze zitten nu in het vliegtuig. Vanavond rond 23 uur landen ze. Nu maar duimen dat alles goed verloopt en hun fietsen heel aankomen in Zuid-Afrika.
Spijtig dat ze 1 dagje gemist hebben. Want op het programma stond er een rit gepland op de Tafelberg. Die ervaring kunnen ze spijtig genoeg niet meemaken. Morgen staat er een rit gepland op de Robben eilanden.
Zondag starten ze pas met de wedstrijd.
Zo dit is alles wat we nu weten en kunnen vertellen. Maar hopelijk morgen meer nieuws, we houden jullie op de hoogte.
Dit gelooft niemand, maar we zijn nog niet weg. Dinsdagnacht met goeie moed vertrokken naar Dusseldorf. We hadden het "slim" gespeeld, want alles in één koffer gestoken. Bij het inchecken op de luchthaven een eerste koude douche. Koffers te zwaar en worden niet aanvaard. Geen nood, vlucht kon verzet worden zodat we nog op hetzelfde tijdstip in Kaapstad zouden arriveren. Wij moesten alleen zorgen dat de bagage herverdeeld werd. Om 6h30 gingen de winkels op de luchthaven open en hebben we extra koffers gekocht. Gelukkig komen die later nog van pas, dus nog geen ramp. Alles laten wegen en terug gaan inchecken. Probleem 2. Nu zullen er menigen onder jullie zeggen dat dit toch normaal is voor zo een reis, maar we moesten blijkbaar een reispas hebben en die hadden we dus niet. Er word steeds over een paspoort gesproken en de verwarring met een identiteitskaart is dus snel gemaakt. Dit kon niet zo 1,2,3 opgelost worden en er moest hulp van het thuisfront ingeschakeld worden. Ons Martine opgebeld, situatie uitgelegd en wachten. Ondertussen kregen we ook het nieuws dat de ticketten maar 1 maal herboekt kunnen worden en dat we elk 1000 moesten betalen voor nieuwe ticketten. Dit was een brug te ver. Hebben dan heel ons verhaal eens gedaan aan de mevrouw aan de balie en deze had begrip voor de situatie. Zij zou dit "off the record" voor ons proberen op te lossen, zonder dat dit ons iets zou kosten. Alleen, wij moesten er voor zorgen dat we woensdagmorgend de vlucht van 6h10 konden nemen, want dit was de enige weg om een oplossing te bieden. Ondertussen was Martine in de weer om een versnelde procedure voor het verkrijgen van een reispas op gang te krijgen. Om 9h kregen we van onze "reddende engel" een verlossend telefoontje dat de reispas woensdagnacht om 1h30 zou klaarliggen op het politiekantoor te Brecht. Maar... Er moesten pasfoto's zijn om de reisdocumenten in orde te maken en deze moesten voor 12h 's middags op de dienst bevolking zijn in Brecht. Ondertussen was het al 9h40 en stonden wij nog in Dusseldorf!!! Vlammen naar den Belgique over fantastische Duitse en Nederlandse wegen en iets minder fantastische Belgische wegen om dan om 11h40 in Brecht te arriveren. Luc moest nog pasfoto's laten nemen, dus ondertussen ging Dirk al naar het gemeentehuis. Om vijf voor twaalf, echt waar, stonden we op de dienst bevolking om de documenten in orde te maken. Blijkbaar zijn wij niet de enige kiekes die zoiets meemaken want we kregen daar nog andere verhalen te horen. Zijn dan na overleg elk naar huis gegaan om eens goed te slapen om dan hopelijk straks met goeie moed en zonder tegenslag terug te vertrekken. Dat er achter elke sterke man een sterke vrouw moet staan is hier meer dan bewezen. Martine heft haar werk laten staan (ondertussen nog kinderen naar school gedaan in Schoten) om die 2 sukkels toch nog in den Afric te krijgen. Nu moeten wij ginder maar laten zien dat wij sterke venten zijn om dit gezegde te laten kloppen.
Groeten en hopelijk het volgende bericht vanuit Afrika.
