Het leven van ....

Inhoud blog

	....
	....
	Heb geduld?!
	Juiste keuze gemaakt?
	Knoop doorgehakt

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Het leven van ....

... een bedrogen vrouw

05-03-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Long time, no see...

De jongste en ik zijn ziek geweest dus heb me even daarop geconcentreerd...

Wim heeft even beseft hoe zwaar het allemaal wel voor mij is (denk ik), nadat ik een nacht op de zetel geslapen heb.. Hij lag al te slapen en ik kon gewoon niet naast hem gaan liggen. Om 6u s'ochtends komt Wim in paniek naar beneden en vraagt waarom ik op de zetel lig. Hij zei dat als er iemand daar zou moeten liggen, hij dat zou moeten zijn en als ik niet samen in bed wil slapen ik dat gewoon moet zeggen tegen hem... De volgende dagen is hij extra lief...
Hij is ook extra lief in bed, té lief... Ik schiet die nacht recht en vraag of hij zichzelf wel normaal vindt? Hij zegt niks en zegt alleen 'sorry'...
Weer een bevestiging dat hij alleen aan 1 ding kan denken!

Tijdens familie etentjes op zondag zorg ik dat ik er deftig uitzie en ik krijg complimenten a volonté, maar vanbinnen ga ik kapot! Ik moet bijna weer werken na mijn bevallingsverlof, maar dat zie ik helemaal niet zitten... Ik leef nog in een roes, ben als een zombie en eet nog altijd gewoon omdat het moet voor de borstvoeding... Een paar weekjes extra thuis kan ik wel gebruiken!

Ik heb nog altijd geen definitieve beslissing genomen en dat moet ik dringend eens gaan doen, want het maakt het anders alleen maar moeilijker!
Ik ben alleen zo verward! Ik word heen en weer geslingerd tussen boosheid, verdriet, angst,... Ik heb ook nog steeds het gevoel dat hij mij niet maar 1 keer bedrogen heeft. En zolang dat gevoel niet weg gaat dan kan ik mezelf er moeilijk over zetten.

We hebben 1 nacht tot een of 3 zitten praten, nu ja praten... Ik praat vooral, Wim zegt amper iets... Ik ben doodeerlijk en zeg hem dat ik soms zo boos op hem ben dat hij mij een ander leven ontzegd heeft. Ik zie men kinderen zo graag, maar 5 jaar geleden toen het gebeurde was ik pas een maand erna zwanger van de oudste. Als hij dus eerlijk alles had opgebiecht als het gebeurd was dan had ik een heel ander leven gehad! Ik had iets anders kunnen studeren (ja ik was amper 18j als ik zwanger raakte van de oudste), met iemand anders verder kunnen gaan,... Aarrrgghhh dat maakt me soms zo woedend!!
Men vriendin zegt me dat ik gewoon een beslissing moet maken en niet steeds moet nadenken over het 'wat als'...

Maar hoe maak ik nu die keuze???

Geef hier uw reactie door