Het leven van ....

Inhoud blog

	....
	....
	Heb geduld?!
	Juiste keuze gemaakt?
	Knoop doorgehakt

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Het leven van ....

... een bedrogen vrouw

19-02-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Another day 'in paradise'

Ik loop al dagen met barstende hoofdpijn, iets wat ik normaal niet heb dus dat zegt al genoeg... Bovendien heb ik ook een dik oog en doet met de dag meer pijn. Allemaal lichamelijke uitingen van stress volgens mij... Bovendien had men pluspapa deze zondag luidop opgemerkt dat ik zo mager was, zeker zo vlak na een bevalling. En als hij het al ziet! Zal dus niet lang duren voor de mensen vragen beginnen stellen...

Ik probeer zo goed mogelijk te eten voor de borstvoeding, maar met smaak is het niet echt, ik eet eerder omdat het moet. s'Ochtends krijg ik een sms van Wim, hij vraagt hoe het met de jongste haar slijmpjes zit? Over mijn dik oog vraagt hij niks... Hij is steeds bezig dat hij alles wil doen om voor ons te vechten, maar ik merk er bitter weinig van. Moeite doen zit voor mij ook in de kleine dingen, zoals vragen hoe het met mij gaat als hij weet dat er iets met me is... Niet af en toe een boeket bloemen kopen hé!

Het 'waarom' blijft steeds door men hoofd spoken en zeker het 'waarom' dat hij 4 juni weer contact met haar gezocht heeft. Als Lizzy in dat gesprek had geantwoord 'kom maar af, want ben alleen thuis' had Wim dan gegaan? Al die vragen blijven spoken...

Zaterdag komen zijn ouders langs, hij heeft niet eens moeite gedaan om dat bezoek proberen af te wimpelen. Ik heb Wim duidelijk gemaakt dat ik me niet meer inhoud voor zen moeder, als ze iets doet wat me niet aanstaat zal ze het geweten hebben. Ik heb nu het recht om gelukkig te zijn en het is in normale omstandigheden al een hele stress voor mij om zijn ouders (lees moeder) te zien en nu in deze situatie helemaal! Gedaan dus met mijn mond houden voor 'de lieve vrede'! (de relatie tussen mijn schoonmoeder en mij is echt verschrikkelijk, maar dat is weer een ander verhaal. Er is in ieder geval genoeg gebeurd dat het zover gekomen is dat ik haar haat en haar gedoe kan ik er nu echt niet bijnemen!) Ik ben er ook gewoon weer zo boos om dat Wim zelf niet beseft dat het niet oké is om nu zomaar zijn ouders 'even gezellig' op bezoek te laten komen! Zoals ik dus al zei voel ik bitter weinig van 'zich bewijzen'. Ik heb hem nooit mogen vragen om te kiezen tussen zijn moeder en mij, dat heb ik ook nooit gedaan ondanks alles wat ze ons heeft aangedaan. Maar hoeveel pijn hij me nu gedaan heeft, vind ik niet dat ik nog ongelukkig moet leven. En als Wim niet snel voor mij op komt tegenover zijn moeder dan zal ik hem toch moeten vragen om te kiezen! Hij heeft zaterdag dus zijn laatste kans om te tonen dat hij wel voor mij kan opkomen...

Wim had een vroege shift en is rond 14u45 thuis, nog een uur dus voor onze oudste van school gehaald moet worden. Ideaal moment dus om ongestoord te kunnen praten zou je denken, maar dat is blijkbaar buiten Wim gerekend. Hij zet zich voor tv en begint een opgenomen programma te kijken. Het doet zo'n pijn dat hij geen enkel initiatief neemt!!!

Hij gaat de oudste van school halen en daarna rijden we samen door om haar af te zetten bij de dansles. Tijdens de dansles moest ik snel shoppen voor nieuw ondergoed... Stiekem zoek ik de meest sexy onderbroeken uit, zo weet Wim tenminste wat hij mist en kan hij ook eens lijden! Na de dansles gaan we snel in een fastfood restaurant eten, wederom zonder een woord over de 'huidige situatie' te wisselen. Hij praat alleen maar over dagdagelijkse dingen... Voor ik het weet zit ik weer in de drukke 'avondspits' om beide kids in bad te krijgen en de oudste in bed. Daarna in de zetel geploft om de jongste te voeden en Wim ligt snurkend naast me in de zetel, ik vind het maar een makkelijke manier om een deftig gesprek te ontwijken! En zo is 'another day' zonder te praten weer voorbij.

Hoelang trek ik dit nog zonder enige poging van Wim om zich te bewijzen?

Geef hier uw reactie door