Het bloedbeeld van Wim is normaal, de huisarts zegt dat zijn vermoeidheid komt door stress... Hallo en ik dan?? De resultaten van de geslachtziektes zitten er nog niet bij, dat duurt blijkbaar wat langer.
We gaan een dagje naar een indoor speeltuin, onze kinderen hoeven de dupe niet te zijn en een dagje zonder spanning zal hun goed doen...Ik loop de hele dag in de speeltuin rond met gemengde gevoelens....
S'avonds komt Wim naast me zitten in de zetel, hij vraagt of ik wil praten... Voor het eerst sinds ik het ontdekt heb komt hij me dit zelf vragen! Ik begin opnieuw over het hoe, wat, waar en wanneer het gebeurd is... Ik blijf hierover doordrammen omdat het voor mij belangrijk is om alles te weten, elk detail hoe pijnlijk ook. Maar ik wil ALLES weten! Wim doet zijn verhaal nog eens... Ik was op school examen doen en we waren de avond ervoor bij Lizzy thuis blijven slapen omdat zij vlakbij mijn school woonde. Wim was al een jaar afgestudeerd dus hij bleef met haar thuis. Ze zaten ieder op een computer en begonnen via msn over seks te praten. Volgens Wim zei Lizzy opeens dat ze veel zin had en dat ze naar boven wou gaan, hij zei dat dat niet kon (daar geloof ik niks van maar kom). Uiteindelijk heeft ze hem overhaald en gaan ze naar boven. Ze hebben hun uitgekleed en zijn beginnen kussen, dan heeft Wim zelf een condoom aangedaan en 'heeft hij haar gepakt'. Het duurde niet lang voor hij 'klaar' was volgens Wim (en volgens Lizzy ook niet blijkbaar, want dat heeft ze al in dat eerdere gesprek tegen mij gezegd). Zijn hun verhalen mooi op elkaar afgestemd of is het de waarheid? Ik wil elk detail weten en vraag wat er gezegd is op msn, dat weet hij niet meer zegt hij! Ik begin vanbinnen al te koken... Hoe kan je zoiets niet meer weten? Moest ik zoiets doen zou ik alles nog heel goed weten! Het zou elke dag door men hoofd als een film afspelen en ik zou zeker geen 5 jaar kunnen doen alsof er niets gebeurd is! Volgens Wim kan je dat wel 'niet meer weten', want omdat hij mij niet kwijt wou en zoveel spijt had heeft hij het al die jaren verdrongen en willen vergeten zegt hij. Ik vind het maar een flauw excuus... Ik begin hem suggesties te geven van wat er gezegd zou kunnen zijn in dat gesprek op msn en opeens begint Wim wel dingen te vertellen. Ik word boos, want als ik het hem voorkauw weet hij het opeens wel weer allemaal? Ik overloop opnieuw hoe het allemaal gebeurd is en opeens hebben ze hun niet helemaal uitgekleed, maar enkel hun broek en onderbroek uit gedaan en hadden ze hun t-shirt nog aan... Wat is het nu eigenlijk? Naar boven gaan en hun uitkleden of naar boven gaan en even hun broek uitdoen? Ik word nog bozer van het steeds veranderende verhaal en weet nu echt niet meer wat te geloven. Wim antwoordt nog steeds op het merendeel van mijn vragen met 'ik weet het niet'. Ik kan niet verder zonder antwoorden op mijn vragen en ik vind dus dat het weinig zin heeft als hij toch niet op mijn vragen kan antwoorden... Ik kan zo niet verder gaan! Ik ben heel boos en gefrustreerd en loop naar boven.... Ik begin men valies te maken, want op dit moment heeft het in mijn ogen allemaal weinig zin. Wim loopt me achterna naar boven en houdt me tegen. Ik mag niet vertrekken...
Ik kalmeer en wil gewoon gaan slapen en hopen dat ik wakker word uit deze nachtmerrie... Ik ga slapen en Wim komt dicht tegen me aanliggen... Hij doet zo lief! Ik zie hem nog steeds graag, anders zou ik mezelf dit niet zo hard aantrekken en was ik al lang weg geweest! Zoals met alles besef je pas wat je hebt als je het kwijt bent... In mijn geval is dit dus seks, want ik heb altijd al een vrij laag libido gehad en nu ik weet dat ik niet zomaar meer seks kan hebben, heb ik veel zin... Begrijpe wie begrijpe kan, maar ik voel me zo! Wim begint me te strelen en ik wou verder gaan, zien wat het met me zou doen! Ik had ook iets van 'let's get it over with'... Uiteindelijk hebben we seks, tijdens 'de daad' flitsen beelden van Wim en Lizzy door men hoofd, ik krijg al tranen in men ogen en als we 'klaar' zijn stort ik helemaal in! Ik begin te huilen als een klein kind en kan niet stoppen, het is onbeschrijflijk hoe ik me voel, ik wist niet dat een mens zo veel pijn kan hebben.
Ik voel me nu echt vies en het voelt ook alsof ik hem beloond heb voor wat hij me heeft aangedaan.... Ik denk niet dat ik ooit nog met hem seks kan hebben, wetende hoe ik me nu voel... Ik voel me rotslecht! Het doet pijn dat Wim het niet gestopt heeft dat ik verder wou gaan... Het is voor mij eigenlijk een bevestiging dat hij geen rekening houdt met gevoelens en als een vrouw hem over haar laat gaan dan doet hij het!
Zondag gaan we eten bij mijn ouders en verloopt alles normaal... Achja normaal doen is makkelijk hé, ik heb 5 jaar in een leugen geleefd!
Vandaag maandag de 18de februari voel ik me weer gevoelloos, ik heb mijn blog helemaal geschreven en weet niet wat ik nu ga doen... Waarschijnlijk weer nadenken, nadenken, nadenken,.... Tot ik men gedachtes weer kan komen neerschrijven hier.
Hoe het nu verder moet dat weet ik tot op de dag van vandaag nog altijd niet!
Reacties op bericht (1)
18-02-2013
Dikke knuffel
Dikke knuffel meid.
Er zullen nog heel veel bloggen komen maar het zal je helpen alles helder en goed te bekijken later als het zover is dat je een beslissing kan maken.
Tot die tijd blijf schrijven en updaten... dikke knuffel en ik ben er voor je als het nodig is he .
