Het leven van ....

Inhoud blog

	....
	....
	Heb geduld?!
	Juiste keuze gemaakt?
	Knoop doorgehakt

Zoeken in blog

Beoordeel dit blog

Het leven van ....

... een bedrogen vrouw

17-02-2013

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

Alles blijft maar door men hoofd malen...

Ik leef momenteel gewoon in een roes, nog in schock... Alles gebeurd op automatische piloot en ik schiet sneller uit tegen de oudste. Ik voel me er slecht door, maar het is sterker dan mezelf. De kinderen kunnen hier niets aan doen... Ik voel me gevoelloos en ik weet niet wat ik wil.
Ik ga men 'klopje' nog krijgen en die zal hard aankomen.

Wim moet vroeg beginnen werken, voor hij vertrekt zegt hij dat hij mij graag ziet en dat is het dan. Iets na de middag krijg ik - denk ik- het gevreesde 'klopje', doordat ik te hard bibber en toch wil proberen de jongste haar nagel te knippen, knip ik te ver en begint haar vingertje te bloeden. Ik begin te huilen en kan niet stoppen... Net als haar vingertje niet stopt met bloeden. Ik voel me een rotslechte moeder...

Als Wim thuis komt en me met de jongste vindt, ik al huilend en de jongste haar vingertje nog steeds aan het bloeden, wordt het me helemaal teveel. We laten de oudste boven wat tv kijken zodat we kunnen praten...
We praten en laten beide veel tranen, we praten vooral over hoe het verder moet en of ik Wim nog een kans wil geven. Hij blijft herhalen dat hij er echt alles aan wil doen om onze relatie te redden. Omdat ik toch niks overhaast wil/kan beslissen ben ik bereid om hem de tijd te geven zich te bewijzen. Dat is toch het minste wat ik kan doen aangezien we 2 kinderen hebben samen.

S'avonds vraag ik hem wat hij nu van plan is met Lizzy en of hij ze nog in zijn vriendenlijst op facebook heeft staan. Hij komt naast me zitten met zijn smartphone en verwijdert haar uit zijn vriendenlijst en uit zen telefoon lijst. Langs de ene kant voelt dat goed, maar langs de andere kant vraag ik me af of hij dat gewoon doet 'omdat dat moet' en omdat ik er ZELF over begonnen ben. Ja als ik heel eerlijk ben doet het me een beetje pijn dat hij dit niet uit zichzelf gedaan heeft...

Ik zit steeds met het gevoel 'eens een bedrieger altijd een bedrieger' en ik krijg dat gevoel maar moeilijk weg.

Ik begin weer teveel na te denken en ik herlees het gesprek nog eens opnieuw... Ik zie dat het gesprek dateert van 4 juni vorig jaar... Ik had een positieve zwangerschapstest in men handen van onze jongste op 4 mei! Exact 1 maand na dat ik zwanger ben zoekt hij, na 5 jaar, terug contact met haar?!
Mijn gedachten slaan helemaal op hol en ik denk het ene na het andere... WAAROM zoekt hij na 5 jaar terug contact met haar ?WAAROM als ik net zwanger ben van onze 2de? HIJ is eerst begonnen over een 2de, HIJ wou zo graag een 2de....
Toen ik aan Wim de eerste keer vroeg waarom hij met haar geslapen heeft antwoordde hij 'uit goesting zeker' en als ik hem vroeg waarom hij op 4 juni vorig jaar weer contact met haar zoekt antwoordt hij 'ook uit goesting zeker'. Maar dat gaat er bij mij helemaal niet in! 4 juni vorig jaar ben ik 1 maand zwanger, dan hebben we niets anders gedaan als naar bed geweest! Dat is toch onlogisch dat hij dat dan 'uit goesting' doet??
Hij zegt ook dat hij meteen spijt had van dat flirterig gesprek, maar daar geloof ik echt NIETS van want HIJ zoekt op 11 juni opnieuw met haar contact! Alles spookt door men hoofd en ik geloof niks van zijn uitleg, ik kan niks geloven van zijn uitleg want het is allemaal gewoon té onlogisch!
Oh man, soms wou ik gewoon dat hij slim genoeg was geweest om het gesprek te wissen! Dit doet gewoon zoveel pijn, té veel pijn!

'Eens een bedrieger, altijd een bedrieger'... Het blijft door men hoofd spoken, want ALS ik hem een 2de kans geef wil ik me nooit meer zo voelen als nu!

Geef hier uw reactie door