Vanavond treed ik op in Café Libro, Boerenkrijglaan 7, Westerlo. Samen met Sylvie Marie, Anna de Bruyckere, Wouter Steyaert, Xavier Roelens en Frederik Meesters.
Op woensdag 22 april lees ik samen met Bart Chabot en Ellen Deckwitz in Theater aan de Parade te s Hertogenbosch tijdens het poëziefestival Onbederflijk Vers. Check de rest van het puike programma op www.onbederflijkvers.nl. Heb bijvoorbeeld oog en oor voor K. Schippers, Sylvie Marie en Pieter Lobbezoo in de Killispoort.
Uiteraard vergezel ik mijn Sylvie Marie zondag naar de radiostudio voor het diepte-interview op KinkFM en naar haar optreden in Utrecht op maandag 20 april (20u: Café Van Wegen, Lange Koestraat 15, Utrecht, met ook Hannah Buenting, Yi Fong Au en Maartje Wortel).
Een klap. Je logt in bij Facebook en leest de status van Rudy Vanschoonbeek. Dirk Verbruggen overleden? Wat, waar, hoe? Je raadpleegt Google en vindt uiteindelijk toch een bericht op de website van Knack:
Alleen Gazet van Antwerpen en De Morgen blijken er ook over te berichten in de krant. De man verdient meer. De man verdiende geen kanker. Niet dat wie dan ook kanker verdient. Zucht.
Dirk Verbruggen was één van mijn literaire helden, met veel gretigheid ontleende ik als tiener en twintiger alls wat ik van hem kon vinden in de bib van Bonheiden. Ik schreef zelfs een lofdicht dat het literaire tijdschrift Concept zo'n vier jaar geleden publiceerde. Toen had ik nooit durven dromen dat ik de man ooit zou ontmoeten. Op 31 maart 2008 berichtte ik op deze blog kort over die ontmoeting. Na die ontmoeting op de uitreiking van de Jules van Campenhoutprijs mailden we een paar keer, in één van die mails nodigde hij mij en vriendin Sylvie Marie uit voor een glas op een terras aan een zonovergoten Mechels plein. Het heeft niet mogen zijn. Dirk, het ga je goed.
dirk verbruggen
laat het letters sneeuwen, spaar ons niet.
stroboscoop op sint-romboutstoren, jij daarboven.
dichter die de stad feeëriek met woorden wit.
maan de maneblussers tot slow motion,
dwarrel hen het bovenzinnelijke voor de voeten
en schud god de hand.
als analfabeten zullen we spelen, hier beneden, in onze mechelse steegjes.
Vandaag leest u in Uitgelezen, de literaire bijdrage bij De Morgen, een artikel over vijf poëziedebuten. laat[avond]taal is één van de debuten die wordt besproken. Ook Knack heeft deze week aandacht voor mijn bundel. Zo weet u dat.
Met veel plezier ben ik één van de gastlezers op de voorstelling van het poëziedebuut van mijn vriendin Sylvie Marie. Wees welkom!
__
Uitgeverij Vrijdag en boekhandel Paard van Troje nodigen u graag uit op de feestelijke presentatie van Zonder, het debuut van Sylvie Marie.
Dat op vrijdag 20 februari om 20 uur in de Volderstraat 13, te Gent.
Arjan Peters, literair criticus van De Volkskrant, zal de bundel inleiden, Sylvie Marie leest voor, gastlezers luisteren op, waarna gelegenheid tot toosten, kopen en signeren.
Wilt u uw aanwezigheid bevestigen op info@uitgeverijvrijdag.be of 03 270 16 79
_______________________________________
Helden zonder moed, personages zonder paspoort, redeneringen zonder nadenken. In de debuutbundel Zonder van Sylvie Marie ontbreekt het aan van alles opvallend vaak aan onderdelen die juist betekenisgevend zijn. In haar gedichten legt Marie het schurende van deze zaken bloot, om het vervolgens teder beet te pakken, door te lichten en om te keren. Ze schrijft in een trefzekere, tedere taal die troost zoekt voor de gaten die het leven slaat
Traditiegetrouw organiseert het Poëziecentrum aan de vooravond van Gedichtendag een poëzieavond in samenwerking met het Geuzenhuis.
Centrale gast dit jaar is Luuk Gruwez, de auteur van het Gedichtendagessay 2009, Pizza Peperkoek & andere geheimen .
Na afloop krijgen alle aanwezigen gratis een exemplaar van het gedichtendagessay, uitgegeven door het Poëziecentrum i.s.m. het Vlaams Fonds voor de Letteren.
Programma
Luuk Gruwez is met de bundel Lagerwal genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2009 en schreef het Gedichtendagessay 2009, Pizza Peperkoek & andere geheimen.
Paul Claes is een meester dichter-vertaler, eminent romancier en essayist. Hij stelde voor het Poëziecentrum de bloemlezing De Meesters. 20 eeuwen wereldpoëzie samen.
Bart Meuleman is dichter, prozaschrijver en theatermaker. Hij debuteerde in 1997 met de dichtbundel Kleine criminaliteit en voor zijn bundel Hulp (2004) ontving hij het Charlotte Köhler Stipendium en werd hij genomineerd voor de J.C. Bloemprijs en de VSB Poëzieprijs. Zijn bundel Omdat ik ziek werd is genomineerd voor de Herman de Coninckprijs 2009.
David Trochs echte debuut laat[avondtaal] verscheen in de Bel-etagereeks onder leiding van Hedwig Speliers bij het Poëziecentrum.
De presentatie van de avond is in handen van Johan de Boose.
Michel Guillain, flamencogitarist, zorgt voor de muzikale intermezzi.
Wie een recensent wil horen praten over laat[avond]taal, stemt woensdag tussen 17u30 en 18u af op Radio Centraal. Wie in Antwerpen woont, doet dat via 106.7 FM. De wereld luistert via www.radiocentraal.be
Niet alleen Antwerpen heeft tradities. In mijn geboortedorp Bonheiden organiseert het Davidsfonds al voor de 41ste keer een boekenbeurs in Parochiezaal De Krekel (Dorp 63).
Ik ben er met pen in de hand te vinden op donderdag 6 november tussen 20u en 22u en op zaterdag 8 november tussen 13u30 en 15u30. Wie mij wil ontlopen, kan er ook terecht op vrijdag tussen 20u en 22u, op zaterdag voor 13u30 en tussen 15u30 en 18u en zondag tussen 10u en 18u.
Ik ben te koop. Stap de betere boekhandel binnen en schaf er u mijn nieuwe dichtbundel laat[avond]taal aan. De binnenflaptekst verklapt dit over de inhoud:
Minimale taferelen vol dagelijks jolijt, dat lijkt één van de rode draden in laat[avond]taal te zijn. Lijkt, want in deze bundel van David Troch weet je het nooit. De dichter toont een vreemde voorliefde voor woorden als geen en niet. Alsof hij in een welles-nietesspelletje is verwikkeld met alles dat hem omringt en het bestaan ervan wenst te ontkennen; er is geen wereld luidt het dan ook in één van de gedichten uit de afsluitende cyclus zij zo. Wereld of niet, laat[avond]taal is bevolkt door oude mensen, dorpscafés, zakdoeken, ontbijttafels, slaapkamers, kerkhoven, dure autos en een Hollywoodactrice die bij de dichter in bed belandt.
Laat[avond]taal, David Troch, 2008, Poëziecentrum. Onder redactionele leiding van Hedwig Speliers. Paginas: 60, Prijs: 17,50 euro, Afmetingen: 150 mm x 200 mm, ISBN 978 90 5655 174 2
Nieuws over signeersessies, optredens en de officiële voorstelling volgen!
Warempel, stilte heerst hier. En toch, en toch. Het waren woelige maanden waarover ik veel had kunnen vertellen. Nog dit jaar woon ik niet meer waar ik altijd woonde. Nog dit jaar zijn de treinritten langer. Nog dit jaar vindt u mij aan de rand van de stad.
Programma Een (uit het hoofd) geleerde inleiding. Een bericht van Hilde Van Belle over schrijvende journalisten. Een actueel aanbod van literaire fictie. Een muzikale pauze met The Shelter Tapes. Een babbel en een drankje.
(Journalisten als) reporters van fictie bevat naast voorpublicaties uit de nieuwe romans van Bob Van Laerhoven, Christiaan Weijts en Louis Van Dievel ook bijdragen van Geert Stadeus, Stefaan Van Laere, Salah Hassan, Jetteke van Wijk, Dirk Draulans en Peter Mangel Schots.
Het nummer is samengesteld door de redactieleden Dimitri Bontenakel, Sven Peeters en David Troch.
Datum:
donderdag 26 juni 2008
Tijd:
om 20u
Locatie:
Lessius Hogeschool, Departement Toegepaste Taalkunde, campus Sint-Andries (Belpairezaal)
Please make sure that Wireless LAN/Bluetooth is turned-off when using your notebook PC in an airplaine to avoid interference with flight navigation system. Midden augustus vlieg ik naar Macadonië voor de Struga Poetry Evenings. Eens zien of ik met behulp van mijn nieuwe laptop het vliegtuig uit de lucht kan halen, zou een terrorist denken. Ik ben geen terrorist. Ik terroriseer de mensheid hoogstens met mijn woorden. Benieuwd hoeveel vijanden ik straks in dat verre land maak.
Gelieve de ooievaar op de parking niet te voederen. Neem het voedsel dat u kocht mee naar huis. Ondanks onze rode prijzen betaalde u er een behoorlijk bedrag voor. Wees niet te kwistig. Elke cent telt. Een ooievaar heeft geen last van slinkende koopkracht. Dierenpark Planckendael is vlakbij. Wij zijn geen ornithologen, maar als wij op één horen dat die beestjes naar Niger vliegen, vindt hij de weg naar Muizen wel terug. Of zij.
Wat ook het geslacht is, wij willen niet dat de ooievaar op onze parking blijft. Als iedereen hem eten toestopt, al is het maar een handvol kruimels, vrezen we dat hij niet meer te verjagen is. Wij zijn daar eerlijk in. Wij hopen dat u onze openhartigheid op prijs stelt en danken u voor uw medewerking en uw begrip.
Dat ik ervan droom om elk boek dat ik ooit las in dezelfde kamer te zien. Ik mag hopen dat het een kamer is van vele vierkante meters. Houten boekenrekken, eikenhouten vloer, dito leestafel, schommelstoel, een voorraad van de beste whisky en kristallen glazen. Ik weet precies hoe die kamer eruit moet zien.
Een tijdje terug maakte ik een profiel aan op Facebook. Vele uitnodigingen om toepassingen op dat profiel te installeren, vind ik maar niks. Maar 'visual bookshelf' heeft wel wat. Al ontbreekt dan elke aanwezigheid van hout en is het llouter virtueel. Met het tooltje kan je de boeken die je ooit las opsommen. Staat het boek niet in de lijst, voeg je die eenvoudig toe. Dat deed ik bijvoorbeeld met het boek dat ik na drie dagen openbaar vervoer achter de kiezen zal hebben: Groener gras van Annelies Verbeke.
Niet dat ik van plan ben om mijn hersenen zodanig te pijnigen tot ik mij de titels herinner van alle boeken die ik ooit las, maar 'visual bookshelf' kan toch enigszins mijn schamele droom vervangen.
Zullen we het na een week wereldkundig maken? Vooruit dan. Laat het vuur maar lopen.
Elke geschiedenis heeft zijn voorgeschiedenis, daar wijd ik niet teveel over uit. Wat is dat is of dat zal zijn. En wat zal zijn is een dichtbundel bij Poëziecentrum. Kort. Bondig. Een precieze publicatiedatum is er niet. In september, in oktober. Nog wat zomer, al wat herfst.
Waar leest u? Antwoord niet: nergens. U bent geen analfabeet, u leest dit. Dus, doet u het liever niet in bed, omdat u daarin uitsluitend slaapt, snurkt en sekst, mij best. Feit is, u leest. Of u nu een toilet, een treincoupe of een comfortabele bureaustoel verkiest, u heeft vast uw lievelingsplek voor een boek, een bijsluiter en ondertitels.
Het zou best kunnen dat de mannetjes en de vrouwtjes van vzw De Schaduw het liefst in de woonkamer lezen. Waarom doopt een mens een avond in Ardooie anders Literaire Living?
Hoe de heren en dames ook aan het idee kwamen, de aankleding was gelukt. Zetels op het podium, zetels in de zaal. En kerkstoelen omdat de plek in niemandsland vroeger een kapel bleek. Gezellig.
Jammer maar helaas, niet iedereen op het podium bracht die gezelligheid over. Soms is het goed een niet al te best getraind kortetermijngeheugen te hebben. In ieder geval, ik weet niet wat het was, een allergie voor voormalige kapellen misschien, maar de heren Luuk Gruwez en Peter Verhelst leken last te hebben van hun stem. De ene verloor mettertijd aan souplesse, de andere kuchtte steevast tussen twee gedichten door. Wat uiteraard niets afdoet aan de kwaliteit van hun poëzie. Maar qua sprankeling moesten ze het zaterdagavond wel afleggen tegen Eva Cox en Serge Dichters Dansen Niet Van Duijnhoven. Al ving ik in verband met die laatste op dat de wat oudere dametjes en heertjes thuis nooit zon rumoer maken in hun woonkamer. Natuurlijk, zij kijken naar televisie zonder klank en lezen de ondertitels.
