Het lezen van een goed boek vraagt het lezen van nog een goed boek. Hoe meer goede boeken je na mekaar leest, hoe groter de kans dat je plots een slecht boek in handen hebt. Blind voor slechte boeken ben ik niet. Lees: ik krijg het nauwelijks over mijn hart om slechte lectuur vroegtijdig dicht te klappen en naar andere lectuur te grijpen.

Bij de laatste drie boeken die ik las, kwam het geen moment in me op het boek voordat ik het uit had snoeihard door een volle treincoupé te werpen of thuis doodeenvoudig rustig weer in de kast te zetten. Ik weet nu dat Ruth Laster voor Poolijs niet zomaar de debuutprijs ontving. Ik weet nu dankzij Maanlichtmoerassen dat Al Galidi mij niet alleen met zijn poëzie in de ban kan houden. En ik weet allang dat Amélie Nothomb één van die schrijfsters is waarvan ik elke roman gretig lees. Wie bij ander werk van haar moet slikken omdat het hem wat te gortig wordt, begint misschien beter niet aan Zwavelzuur. Reality tv waarbij een concentratiekamp het decor vormt, het is geen lachertje.

28-01-2008, 17:13 Geschreven door Barwoutswaerder

Hoe gretig ik tegenwoordig met mijn extra leestijd omga. Ook literaire tijdschriften moeten er massaal aan geloven. Recent achter de kiezen: het recente theaternummer van Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, het septembernummer 2007 van De Revisor, het Japannummer van Revolver en het open source en sampling nummer van Deus Ex Machina.

Dat laatste tijdschrift bleek tijdens het lezen in de tram een wat onhandig formaat te hebben. Gelukkig waren de teksten van bijvoorbeeld Norbert De Beule, Christian Weijts en Annelies Verbeke verrekte interessant en van een hoog niveau. En dat schrijf ik niet omdat er binnenkort vier van mijn gedichten in DEM mogen prijken.

Over de andere tijdschriften ben ik een vergelijkbare mening toegedaan. Verhelderend bijvoorbeeld om gedichten van meerdere Japanners te verorberen. Of om poëzie vertaald uit het Hindi in De Revisor te vinden. En dat Gierik Jan Fabre wist te strikken voor een bijdrage? Chapeau!

Overigens is het best bijzonder als je in de trein een andere jongeman in pakweg Nieuw Zuid ziet bladeren.

23-01-2008, 13:59 Geschreven door Barwoutswaerder

Vrijdag heb ik the middle of nowhere gezien. Daar loodste mijn Mio mij foutloos naar toe. Handig, zo’n gps. Zeker als je in de zwiepende regen door onbekende en onverlichte straten rijdt. Hier links, daar rechts. Ik raakte steeds verder van de bewoonde wereld. Ik keek argwanend naar het kleine schermpje op mijn vooruit, schudde ietwat vertwijfeld mijn hoofd bij elke nieuwe instructie van de Nederlandse vrouwenstem. Nee, een blind vertrouwen in elektronische toestellen heb ik niet.

Toch stond ik plots vlak voor het Mols Pierement, synoniem voor the middle of nowhere. De naam alleen al. Ik had vooraf kunnen bedenken dat een dergelijke locatie op een vergeten plek weggemoffeld zou liggen en ik niet nog even ongestoord door het centrum van Mol zou kunnen wandelen.

Dan maar meteen naar binnen en een praatje slaan met Dirk De Boeck, centrale gast en organisator van de avond. Hij excuseerde zich dat hij me vooraf geen programma had doorgegeven. Geen probleem, toen het na alle andere dichters voor drie minuten mijn beurt was, ging ik zonder papier voor de microfoon staan en droeg losjes vier gedichten voor. Het wekte zowaar verbazing op. En reacties als ‘u heeft een mooie voordraagstem’ en ‘u heeft een eigen stijl, een stijl die ik nooit eerder zag’.

Omdat ik nieuwe gedichten niet meteen uit het hoofd ken, droeg ik na een pauze ‘het is…’, een cyclus in wording, voor met behulp van papier. Ik kreeg de indruk dat niet iedereen van het overwegend oudere publiek mee was. Ik kan het mis hebben, maar mogelijk zagen zij meer in de eendimensionale poëzie die het leeuwendeel van de andere dichters van papier aflas.

Eén van die andere dichters was Danny Smolders, u mogelijk bekend van het radioprogramma Hallo Hautekiet. Het is gek om zo iemand plots zijn poëzie te zien voordragen en het niet gewoon te horen op een woensdagmiddag in je jongenskamer waar je vergeefse moeite deed om te studeren voor één of andere belangrijke test.

Toch waren het niet zijn teksten die mij het meest bekoorden, wel die van Jacqueline die samen met haar latrelatiepartner Serge de muzikale kleinkunstintermezzi verzorgde. Al was de zangstijl niet altijd even loepzuiver. Al moest ook zij stiekem haar teksten van het papier aflezen.

Een afsluitende koffie nog en mijn gps zorgde ervoor dat ik uit the middle of nowhere kwam en een uur later in mijn riant rijtjeshuis stond.

21-01-2008, 15:24 Geschreven door Barwoutswaerder

Morgen: een podium, een micro en zo mogelijk ook publiek. Ja, Gedichtendag valt vroeg in Mol. Vergeef de organisatoren, het is hun eerste keer, en rij aan met volle bussen. En wel naar het Mols Pierement, Stokt 126 te Mol. Niet alleen ik, niet alleen de organisatoren verwachten u er om 20u, ook een achttal andere dichters.

Viert u Gedichtendag nog het liefst van al op Gedichtendag? Ik hou u niet tegen. Nog in het minst als u kiest voor poëzie rond het haardvuur. Jawel, in de woning van kunstschilder Ernest Albert, Hortensiadreef 31 te 2920 Kalmthout zorgen de wonderlijke jongedame en ik op donderdag 31 januari vanaf 20u30 voor knetterende romantiek.

Ergens zie ik u. Toch?

17-01-2008, 16:17 Geschreven door Barwoutswaerder

“Er zijn twee regels die je moet onthouden. Regel 1, een vrouw heeft altijd gelijk. Regel 2, in geval van twijfel over haar gelijk, herinner je regel 1. Dat zei mijn vader altijd.”
Sommige Nederlandse dames delen graag hun wijsheid met Vlaamse dames op de trein. En met iedereen die toevallig in dezelfde treincoupé zit.
Later verklaart ze dat ze er altijd al van gedroomd heeft om ooit met een grote vrachtwagen, maar dan echt met een grote, van Spanje naar Nederland te rijden. De lading van die grote, maar dan echt grote vrachtwagen is bovendien niet zomaar willekeurig. Het moet en zal een lading sinaasappelen zijn.

16-01-2008, 13:41 Geschreven door Barwoutswaerder

10-01-2008, 11:57 Geschreven door Barwoutswaerder

08-01-2008, 00:00 Geschreven door Barwoutswaerder