|
Woensdag 02 juni 2011 hebben we ons trainingsparcours verlegd naar Limburg, meer bepaald naar het F1 circuit Ter Lamen.
Enkelen reden rechtstreeks en anderen verzamelden aan het clublokaal. Onderweg leek iedereen die avond naar DE Limburg willen rijden. Van de ene file naar de andere.
Op een bepaald ogenblik leek het of we 3 uur onderweg zouden zijn. Het lukte ons toch om binnen een redelijke tijdspanne ter plaatse te zijn. Wel te laat.
We konden rekenen op een groep van 49 personen. Met 19 renners, 2 begeleiders en 6tal vaders en oppie's, trokken we de pist op. Iedereen werd gewezen op de gevaren van het parcours. Vooral omdat menige renners de dag nadien noch wensten deel te nemen aan een wedstrijd. Daarom was het aangewezen om niet in de verleiding te komen van de vele groepen met geoefende renners te volgen. Toch zagen we hoogvliegers, laagvliegers en papieren vliegers......... We namen de miniemen enkel ronden op sleeptouw, waarna iedereen werd losgelaten.
iedereen leek nadien voldaan en vonden het een aangename avond.
Vervolgens wat ververdop een klein bordje spaghetti verorberen om de avond af te sluiten. Op het terras lekken er toch nog enkele renners te zijn met nog wat peper in hun gat.
|
. Kortademig en snel moe. Dinsdag naar de dokter, welke mij onmiddellijk naar mijn bed stuurde, medicatie en veel rust voorschreef. Gelukkig waren mijn longen zuiver anders had er mogelijk een bezoek aan het ziekenhuis aan vast gehangen. Voor volgende zondag zoek ik een oplossing
. Ik zal niet MOGEN trainen.
Aan de start met een grote groep van 43 waaronder toch enkele 'toppers' als de dit seizoen ongeslagen Vlaams en Oost-vlaams kampioen Merten De Wever en de nr 3 van het BK Frederic De Keukeleire. De wedstrijd ging over 10 ronden van 2,5 km over een licht glooiende omloop. Na een eerste snelle verkenningsronde viel de wedstrijd een beetje stil. Een gesloten groep waar tot dan toe niemand het initiatief nam kwam na 2 ronden in groep door. Bij de derde doortocht zagen we Pieter het initiatief nemen om het peleton op een lang lint te trekken op de helling naar de aankomst zone. Van de kop af de koers proberen hard maken was duidelijk zijn wat onbesuisde motto die dag. De volgende 6 ronden voltrok zich het scenario, waarbij Pieter telkens aan de kop van het peleton doorkwam. Op de tweede rij in de groep rijden was zijn zeggens niet makkelijk aangezien hij nogal naar achter gedrukt werd. Bij de voorlaatste doortocht aan de finish lijn werd er hard gekoerst en geduwd en Pieter had moeite om zich voorin te handhaven. De laatste bocht aan de voet van een hellende aankomststrook in ongeveer 15 de positie wist hij zich toch nog naar de 7de plaats te spurten. De wedstrijd werd met een drietal fietslengten voorsprong gewonnen door Merten De Wever. Maar iedereen heeft Pieter gezien en hij kreeg na de wedstrijd ook felicitaties van de andere renners voor z'n vele werk.
