|
Vandaag clubwedstrijd nummer 3. We konden bij de miniemen en aspiranten een totaal van 31 ingeschreven clubrenners tellen.
Bij de miniemen -10 zagen we 2 renners, Jarne en Aline aan de start. Aline moest de jongens laten rijden, doch gaf zich niet snel gewonen. Uitrijden was een must. Jarne zagen we op karakter rijden. Aanklampen, gaatje dichtrijden, terug naar voor. Een met de tanden op elkaar op kop rijden en eindigen als 6de. Broer zal content zijn dat zijn training resultaat hebben. Bij de -11 j hadden we Kobe, Sinne en Sietze die zich gingen meten met hun leeftijdsgenoten.
Sinne zag zich afgezonderd met enkele jongens de sterkste van de groep. Als ze niet op kop willen rijden moeten ze ook de sprint niet winnen moet. En dat bewees ze ook. Kobe reed en sterke wedstrijd en wist op karakter zijn wedstrijd uit te rijden. Hij wist zo nog een aantaal plaatsjes te winnen. Hij bleef niet bij de pakken zitten en gaf zich niet gewonnen. Sietze zag in het begin sterretje doordat hij steeds te ver in de groep zat en meer last had van de gaatjes toe te rijden. Met nog vier ronden hebben we hem aangespoord om zich toch nog eens te geven en met de tong ver uit de mond. Dit resulteerde in een ontsnappingspoging en verder een wedstrijd bij de eerste 5. Ging gemakkelijker moest hij later toegeven In de sprint van zijn eerste wedstrijd ooit kon hij beslag leggen op een derde plaats en dit na weken zonder training, vermist de pols in het gips lag.
Bij de aspiranten zagen we harde wedstrijden waar iedereen elkaar geen meter gunde, leterlijk en figuurlijk.
Bij de 12 j zagen we een Frederik die elke week groeit, niet in gestalte, maar in conditie.
Vanaf de dag dat hij zijn zenuwen onder bedwang kan houden en de start kan overleven zie ik hem grote vorderingen maken. Blijven volhouden. Ik zie het wel lukken. Blijf er in geloven. Het is niet iedereen gegeven om onmiddellijk uit te blinken.
Bij de 13 jarigen zagen we een sterke Mathias en Pieter, gemotiveerde Kilian, Lenn en Bjarne en een vechtende Wies en Maxim. Hoedje af voor deze laatste 2. Bijten, vechten, karakter. Aankomen met de rest van het peloton. Hoedje af. Voor Wies omdat het hem gelukt is na weken uit peloton gereden worden en Maxim omdat hij ondanks zijn 4 weken trainingsachterstand, toch een sterke prestatie heeft geleverd.. Onze Lenn blijft maar vechten om zijn wagonnetje aan te pikken. Bjarne moest al snel de rol lossen. Moeten op de straining wat meer aan zijn weerstand weerstand werken. Net als Frederik zal dit wel lukken. Geduld, trainen en geloven. Mathias en Pieter zaten steeds in de kop van de wedstrijd en schuwden geen aanval. Pech belette dat Pieter zijn wedstrijd kon beëindigen. Een beetje balen en wat misnoegd om een misverstand. Een ploegmaat vond het nodig om net voor de sprint aan de zadel van Mathias te trekken, waardoor deze zo nijdig was dat hij vergat te spurten. Dat zadeltrekken was dat het plannetje waarvan sprake op de blog Hofstade Project??? . Ik citeer :"een zer attente Jordy gaussin had zijn planneke klaar ". En dan zeggen ze dat er binnen de Dijlespurters tegen elkaar gereden wordt? Waar halen ze het? Als andere renners buiten de Dijlespurters al zeggen.
Lion eindigde knap 10de. Hij moet zich op het einde nog wat meer durven moeien in de kop van de wedstrijd. Het zal lonen.
14 jarigen. Noord West Brabant had het lastig met de Dijlespurters. Het was balen na de wedstrijd. We zagen vele Dijlespurters in de aanval.
Maar waarom mag de ene Dijlespurters aanvallen en wordt een andere gepareerd door een andere Dijlespurters. Dan wordt mij de vraag gesteld waarom Cédric achter Joric rijdt. Blijkbaar lag het antwoordt niet voor de hand of werd ik er nog maar eens geprobeerd om me uit mijn tent te lokken.
Cédric reed een attente wedstrijd doch kreeg door de liefde van zijn ploegmaats in de laatste 10 ronden een morele deuk. De nodige aanmoedigingen waren nodig om hem terug wakker te schudden. Hij kon zich nog weren werd uiteindelijk knap 6de. Olivier bekeek het wat van op afstand, doch schuwde geen werk. Zoals we hem kennen. Een echte clubrenner. Op zijn oude fiets kon hij zich nog binnen de 10 eerste manifesteren. Puik. Ward zag dat het lastiger was dan gedacht. Hij zat steeds op de verkeerde plaatsen. Hij trachtte dit in het slot van de wedstrijd recht te zetten doch moest dit bekopen door de vele inspanningen achteraan aan het rekkertje. Bij Bjorn zag ik een duidelijke verbetering. Nog dat beetje karakter om niet te lossen. De aanwijzingen tot wijzigen van zijn manier van opwarmen heeft misschien al geholpen. Elke les is een goede als er van kan geleerd worden. Niet schuwen om vooraan te rijden. Dijlespurter Cedric Beullens won de wedstrijd na een late onstnapping.
Algemeen kan is stellen dat er achteraan in het peloton te veel centraal op de weg gereden wordt waardoor het lastig is om vooruit te schuiven als het stil valt. Dus wat meer op het kantje rijden en van tijd tot tijd wat plaatsje winnen. Op termijn zal dit krachten sparen. Eens je geproefd hebt van bij de eerste 20 van de groep te rijden, zal je kunnen beamen dat dit minder krachten kost.
Duuuuuuus. Elke les is een goede als
|
. Kortademig en snel moe. Dinsdag naar de dokter, welke mij onmiddellijk naar mijn bed stuurde, medicatie en veel rust voorschreef. Gelukkig waren mijn longen zuiver anders had er mogelijk een bezoek aan het ziekenhuis aan vast gehangen. Voor volgende zondag zoek ik een oplossing
. Ik zal niet MOGEN trainen.
Aan de start met een grote groep van 43 waaronder toch enkele 'toppers' als de dit seizoen ongeslagen Vlaams en Oost-vlaams kampioen Merten De Wever en de nr 3 van het BK Frederic De Keukeleire. De wedstrijd ging over 10 ronden van 2,5 km over een licht glooiende omloop. Na een eerste snelle verkenningsronde viel de wedstrijd een beetje stil. Een gesloten groep waar tot dan toe niemand het initiatief nam kwam na 2 ronden in groep door. Bij de derde doortocht zagen we Pieter het initiatief nemen om het peleton op een lang lint te trekken op de helling naar de aankomst zone. Van de kop af de koers proberen hard maken was duidelijk zijn wat onbesuisde motto die dag. De volgende 6 ronden voltrok zich het scenario, waarbij Pieter telkens aan de kop van het peleton doorkwam. Op de tweede rij in de groep rijden was zijn zeggens niet makkelijk aangezien hij nogal naar achter gedrukt werd. Bij de voorlaatste doortocht aan de finish lijn werd er hard gekoerst en geduwd en Pieter had moeite om zich voorin te handhaven. De laatste bocht aan de voet van een hellende aankomststrook in ongeveer 15 de positie wist hij zich toch nog naar de 7de plaats te spurten. De wedstrijd werd met een drietal fietslengten voorsprong gewonnen door Merten De Wever. Maar iedereen heeft Pieter gezien en hij kreeg na de wedstrijd ook felicitaties van de andere renners voor z'n vele werk.
