aan alle mensen, dat er vrede en liefde mag zijn over alle grenzen! Dat eenieder warmte voelt in zijn hart en niet verweesd achterblijft of verward. Geef een hand dat naar vriendschap reikt... dat als fluwelen vingers over je hartje strijkt. En weet..., ook als het regent, daarna de zon terug schijnt. Je beiden nodig hebt, om de kleuren van de regenboog te zien! Laat je leven kleuren en geniet van de geuren... Dan wens ik ieder nog... een Gezond en Gelukkig
Vriendschap is het mooiste en kostbaarste geschenk dat mensen elkaar kunnen geven. Het is trouwens de diepste zin van alle geschenken.
Een geschenk als teken van vriendschap is nooit zwaar en hoeft niet groot te zijn. Het wordt rustig gedragen op de golven van sympathie, waardering en goedheid, die van het ene hart overslaan naar het andere.
Als het geschenk een teken van vriendschap is, mag men het in geuren en kleuren verpakken met lintjes van vrolijkheid en originaliteit.
Maar laat de vriendschap vrij als een vlinder. Als men een vlinder inpakt kan hij niet meer vliegen. Als men vriendschap inpakt, stikt ze. Niet het geschenk, maar vriendschap telt.
De laatste maanden, heeft drukte mij volledig overmand, 't plezier in 't leven overschaduwd door alle drukte: drukte in huis, maar vooral in mijn hoofd. Een gedachtenstroom die als een vervuilde rivier door mijn hersenen stroomt.
Nog maar pas kreeg ik de tijd om een dam te bouwen die de waterval van gedachten tegen kon houden, en eruit te vissen wat voor mij bruikbaar is.
Sinds kort maakt een innerlijke rust zich langzaam van mij meester. Een rust die mijn handen minder doet trillen, mijn hart langzamer doet kloppen, en mijn ademhaling rustiger doet verlopen.
Een innerlijke rust, die mijn leven levendiger, en mijn liefde liefdevoller maakt.
Een broodnodige rust die mijn geluk compleet maakt.
Ik ben al maanden aan het zoeken wie ik nu toch ben. En steeds kom ik nieuwe dingen tegen die ik niet van mijzelf ken. Soms ben ik vol verbazing En soms schrik ik me ook rot. En zit ik weer vol met twijfels nu ik me op een nieuwe toekomst stort. En toch voel ik me elke dag weer groeien Door de kracht die in me zit. En dat geeft toch ook wel aan Dat ik iemand ben met een beetje pit Van sterrenbeeld ben ik een stier Interlijk ben ik sterk valt me nu ten deel Ja van knokken en vechten weet ik dus bijzonder veel Maar nog steeds ben ik aan het denken wie ik nu toch ben??? En of ik mezelf nog een beetje ken Al dat denkwerk maakt me zo aan het twijfelen en maakt me zo verward Stel ik te hoge eisen Of ben ik voor mezelf veel te hard ??? Ondertussen blijf ik maar Knokken en vechten
Kijken doe je met je hart. Luist'ren met je ogen. Spreken lukt met ieder woord zuiver afgewogen. Troosten is iets dat je door eigen leed zult leren en door niet zo groot te zijn kun je groei vermeren.
Het is alles anders dan je vaak denkt te weten, want wat echt van waarde blijkt is zo snel vergeten. Je moet wel iets dieper gaan, tot jezelf inkeren om de grondbegins'len van wijsheden te leren.
Sterkte komt uit zwakheid voort. Tweedracht baart vergeven. 't Sterven van de oude mens laat wat nieuw is leven. 't Is maar hoe je alles ziet: kijken, luist'ren, spreken kan de hemel in je hart ruimschoots openbreken!
't Is niet vervuilend 't is gezond Overal rij ik met mijn fietske rond Door weer en wind gereden Blijf ik fit in lijf en leden
Soms wind tegen Dan is 't alles geven Met de wind in de rug Zo weer heen en zo weer terug
Met een vaste tred In 't juiste verzet Kilometers malen Rondgedraaid die pedalen!
Met regen is het even balen Ik vraag me af of ik 't wel zal halen Met de warmte van de zon is 't fijn Rustig kijken naar 't landschap in volle zonneschijn...
't Fietske brengt me overal Waar ik wezen moet Fietsen, maar Fietsen, doet je goed...
Het ruizen van de zee brengt een stilte met zich mee veel stilte heel intens je voelt je weer een ander mens Wandelend door het mulle zand problemen even aan de kant De wind waait door je haren terwijl je naar de golven staat te staren Tot schuimkoppen spoelen ze aan je voeten het is net of ze je begroeten En zeggen ''luister naar mijn gedruis'' dan voel je je hier even thuis Even bijkomen van het dagelijks leven de zee zal je die rust geven Want er is contact met het wijdse blauw kom het is tijd om te gaan, dag zee tot gauw En als jij de zee dan niet meer hoort ruist deze nog altijd voort
Als je vreugde geeft in je leven, je een hart sneller laat slaan, is dat fijn om te beleven, een lach....is toch zó gauw gegeven.
Maar ook bij verdriet moet je stil blijven staan, wat is er mooier dan troost te kunnen geven. Een beetje vreugde, beetje verdriet, zo is het nu eenmaal in je leven, wie kent dát op onze aardbol niet? Zeker, uur én tijd, geen tierelantijn, belangrijkste is , dat je er dan zal zijn!
.gif)
